Ανταγωνίζονται οι «μεγάλοι» για τον έλεγχό της

Έκθεση του ΟΗΕ, που δημοσιεύεται στη γαλλική εφημερίδα Le Figaro, αποκαλύπτει ότι "βάσει ερευνών και εξορύξεων σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, η χώρα κάθεται επάνω σε μία πλάκα με δεκάδες εξαιρετικά σπάνια ορυκτά με εφαρμογή στην βαριά βιομηχανία, αεροναυπηγική κλπ., τα οποία τα διαθέτει και σε μεγάλες ποσότητες".

Εκτός από τους υδρογονάνθρακες η Ελλάδα φαίνεται ότι αποτελεί γενικά "Ελ Ντοράντο" σπάνιων στρατηγικών ορυκτών και αυτό ίσως είναι και μία από τις αιτίες της κακοδαιμονίας της. Στην έκθεση αποκαλύπτεται η ύπαρξη χουντίτη (μοναδική παγκοσμίως η ύπαρξη του εν λόγω υλικού που χρησιμοποιείται για την κατάσβεση πυρκαγιών και ως αντιπυρικό υλικό στις οικοδομές), πρώτη στην προμήθεια βωξίτη, νικελίου, περλίτη και στην εξαγωγή ακατέργαστου μαγνησίου στην Ευρώπη και παράλληλα δεύτερη στην Ευρώπη και πέμπτη σε όλο τον κόσμο στην παραγωγή λιγνίτη.

"Αυτός είναι μόνο ένας από τους άσσους που κρύβει η Ελλάδα στο… μανίκι της και που μπορεί να είναι η λύση εξόδου από την οικονομική κρίση", σύμφωνα με τη γαλλική εφημερίδα που σχολιάζει την έκθεση του ΟΗΕ. Ωστόσο επισημαίνει ότι ακριβώς αυτή η αφθονία σπάνιων ορυκτών έχει δημιουργήσει μεγάλο διεθνή ανταγωνισμό για τον έλεγχο των κοιτασμάτων αυτών από ξένους διεθνείς παράγοντες.

Από την έκθεση του ΟΗΕ προκύπτει ότι στην Ελλάδα υπάρχουν σημαντικά αποθέματα σε ορυκτά, τα οποία η χώρα έχει πάψει να εκμεταλλεύεται ή δεν έχει ασχοληθεί ποτέ με αυτά. Πρόκειται, μεταξύ άλλων, για τον πηλό, τον ασβεστόλιθο, το σχιστόλιθο, την καολίνη και το γύψο. Στη «Figaro» αναφέρεται ότι οι προοπτικές στον τομέα των ορυκτών και των μετάλλων διαφαίνονται καλές.

Επικαλούμενη Αμερικανούς αναλυτές, αναφέρει ότι η μεταλλευτική βιομηχανία θα πρέπει να ανακτήσει τη δύναμή της κατά τη διάρκεια του δεύτερου εξαμήνου του 2013, ενώ σύμφωνα με άλλη εκτίμηση η ελληνική βιομηχανία έχει ήδη αρχίσει να «ανεβαίνει» εξαιτίας της μεγάλης διεθνούς ζήτησης των ελληνικών μετάλλων και ορυκτών και εν όψει των αποκρατικοποιήσεων που επίκεινται.

Αναφέρονται οι περιπτώσεις της ΛΑΡΚΟ που παρά το γεγονός ότι είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός νικελίου στην Ευρώπη, η εταιρεία οδεύει προς κλείσιμο ενώ η απαίτηση των αεροναυπηγικών βιομηχανιών για το υλικό είναι τεράστια, όπως επίσης και η περίπτωση της ΔΕΗ που εκμεταλλεύεται τεράστια ορυχεία λιγνίτη και παρ' όλα αυτά είναι ζημιογόνος!