KΑΛΟΣΩΡΙΣΑΤΕ

KΑΛΟΣΩΡΙΣΑΤΕ
ΤΟ e mail μας : billdedidis@gmail.com ΤO blog μας EΠΙ ΠΑΝΤΟΣ ΕΠΙΣΤΗΤΟΥ

ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΟΥ BLOGGER- WHO IS WHO

Η φωτογραφία μου
Τhessaloniki, Thessaloniki, Greece
Τίποτα στη ζωή , δεν σου χαρίζεται. Το κάθε τι , κατακτιέται με πολύ κόπο και αγώνα .
ΕΠΙ ΠΑΝΤΟΣ ΕΠΙΣΤΗΤΟΥ
ΝΟΜΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ
ΝΟΜΟΣ 2121/1993
To ιστολόγιο ΕΠΙ ΠΑΝΤΟΣ ΕΠΙΣΤΗΤΟΥ αναδημοσιεύει τακτικά, στα πλαίσια της συνεργασίας του με άλλα ιστολόγια, αλλά και στα πλαίσια της προσπάθειάς του για την ανάδειξη του νέου μέσου, που ονομάζεται "κυβερνοχώρος" άρθρα και απόψεις άλλων bloggers. Στην περίπτωση αυτή παρατίθεται πάντοτε η πηγή και συνεπώς, το παρόν ιστολόγιο, αποποιείται κάθε νομικής ευθύνης για την ακρίβεια των γραφομένων σε άλλα ιστολόγια ή ιστοσελίδες.
Σε κάθε περίπτωση, που από αβλεψία και εκ παραδρομής, θίγεται κάποιος πολίτης ή παραβιάζονται νόμοι για τα πνευματικά δικαιώματα ή τα προσωπικά δεδομένα, δηλώνουμε ότι ούτε από πρόθεση, ούτε από δόλο μπορούν να συμβούν τα ανωτέρω και παρακαλούμε το θιγόμενο πρόσωπο, να επικοινωνεί μαζί μας στο e-mail :billdedidis@gmail.com

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ


ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

  • ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ--
  • ΑΡΘΡΑ--
  • ΕΛΛΑΔΑ--
  • ΥΦΗΛΙΟΣ--
  • ΚΟΙΝΩΝΙΑ--
  • ΠΟΛΙΤΙΚΗ--
  • ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ--
  • ΑΠΟΨΕΙΣ--
  • ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ--
  • ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ--
  • ΠΑΙΔΕΙΑ--
  • ΙΣΤΟΡΙΑ--
  • ΜΟΥΣΙΚΗ--
  • ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ--
  • ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ--
  • ΘΡΗΣΚΕΙΑ--
  • Μ.Μ.Ε--
  • ΑΝΕΚΔΟΤΑ--
  • ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ--
  • BLOGS--
  • ΔΙΑΦΟΡΑ--
  • ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ--
  • ΥΓΕΙΑ

ΩΡΑ ΕΛΛΑΔΟΣ

Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2008

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ

Όλα τα πολιτικά συστήματα, προκειμένου να εδραιώσουν τις ιδέες τους και να καθιερωθούν στις κοινωνίες, έχουν ως βασική αρχή τους, την ανάπτυξη της οικονομίας και κυρίως τους τρόπους και τα μέσα που θα χρησιμοποιήσουν, προκειμένου να κάνουν πράξη, όλα τα σχετικά με αυτήν[οικονομία].
Ο καπιταλισμός και κυρίως αυτός που αναπτύχθηκε τις τελευταίες δεκαετίες σε ανεπτυγμένα Κράτη, ως πολιτικό σύστημα, ήταν και είναι και σήμερα, το σύστημα που θριαμβολογεί και πιστεύει ακράδαντα, στο μοντέλο της ελεύθερης αγοράς, το μοντέλο που κατά κοινή ομολογία όλων των «επαϊόντων», που σχετίζονται με την οικονομία και τα προβλήματα της, οδήγησε στην τελευταία κρίση, αυτή που στην Χώρα μας ακόμη δεν την καταλάβαμε, γιατί ίσως ακόμη, δεν την αισθανθήκαμε.
Όσοι πίστευαν και πιστεύουν ακόμη στην «ελεύθερη αγορά», κανένας τους δεν θριαμβολογεί για τα αποτελέσματα της, δυστυχώς όμως, διαβαίνουν και αυτοί από την ίδια κοιλάδα, όπως όλοι μας θα αναγκαστούμε να περάσουμε σε λίγο καιρό.
Άλλωστε κανείς τους δεν άκουγε κουβέντα για την κριτική που γινόταν και για το ολοφάνερο του πράγματος που οδηγούσε στην σημερινή κρίση, θάλεγα μάλιστα ότι η υπερφίαλη έπαρση τους, ήταν η σημαία τους, που τις περισσότερες φορές η αυτοπεποίθηση τους, άγγιζε τα όρια της ανοησίας.
Όλα τα παραπάνω, αποτελούν τον ένα αντίποδα της κρίσης, ο άλλος όμως και σπουδαιότερος, είναι αυτός που όλοι αυτοί σήμερα που ακούν στο όνομα «τραπεζίτες», οδήγησαν τον κόσμο σε ένα άκρατο πλουτισμό-φυσικά φούσκα όμως-,δια μέσω του Χρηματιστηρίου.
Εάν γυρίσουμε την μνήμη μας χρόνια πολλά πίσω, σε μη αστικές κοινωνίες, σαν και την πόλη μας που ζούμε, φαντάζομαι ότι ο όρος «Χρηματιστήριο» δεν ήταν γνωστός, ούτε και ως όνομα.
Τότε βέβαια το Χρηματιστήριο, είχε και ένα άλλο σπουδαίο ρόλο να διαδραματίσει, που σχετιζόταν, με την ανάπτυξη της οικονομίας, δια μέσω της Βιομηχανοποίησης της Χώρας, όπου όλοι αυτοί που η οικονομική τους κατάσταση, ήταν ανθηρά, τοποθετούσαν τα χρήματα τους, με μακροπρόθεσμη προοπτική και κάθε χρόνο ελάμβαναν μερίδια της ανάπτυξης, από τις επενδύσεις που έκαναν οι διάφορες Εταιρίες.
Τα τελευταία όμως χρόνια, τι είναι το Χρηματιστήριο και που οδήγησε , όλη αυτή την ελεύθερη οικονομία.
Καταρχάς όλοι πίστευαν ότι με το Χρηματιστήριο, σε μια μέρα θα γίνουν πλούσιοι, πολλοί λίγοι γνώριζαν το σύστημα που λειτουργούσε, και το κυριότερο, άνθρωποι που πίστευαν στην πατροπαράδοτη οικονομία-αυτοί δηλαδή που τοποθετούσαν το περρίσευμα τους στις Τράπεζες-, την άλλη μέρα, «έπαιζαν» τα χρήματα τους σε «φούσκες» που κανείς που είχε την υποχρέωση, είτε από τους κυβερνόντες, είτε από τους ιθύνοντες, να τους ενημερώσει, δεν το έπραξε.
Και έτσι λοιπόν, είτε με τους αιθεροβάμονες σοσιαλιστές, είτε μετέπειτα με τους λαλίστατους νεοφιλελεύθερους, αυτούς που ασκούσαν την πραγματική εξουσία και στην πολιτική και στην οικονομία, γιατί αυτές οι διό έννοιες, είναι αλληλένδετες, παρόλο ότι γνώριζαν ότι το πράγμα οδηγεί στην καταστροφή, συνειδητά μας οδήγησαν στον δρόμο που επέλεξαν, γιατί έτσι τους βόλευε να πλουτίσουν, να αρπάξουν και να αυγατίσουν ακόμη περισσότερο, αυτά που κατείχαν και κατέχουν χωρίς ντροπή και καμιά συνέπεια.
Και η καταλήστευση και η αφαίμαξη των φτωχών, πλέον είναι γεγονός, όπως γεγονός είναι, η διάβρωση της παραγωγής και η καθαίρεση της εργασίας.
Τώρα θα μου πείτε, ποίος θα πληρώσει όλη αυτή την κρίση.
Λίγοι ήταν αυτοί που καλοπροαίρετα , πίστεψαν στα μοντέλα της ελεύθερης οικονομίας και έχασαν τις οικονομίες τους, με την λαχτάρα τους να αυγατίσουν τον πλούτο τους?
Σίγουρα όχι, αυτοί όμως που θα πληρώσουν το πραγματικό κόστος της οικονομικής κρίσης, θα είναι για μια ακόμη φορά , ο κόσμος της εργατιάς και του παραγωγικού ανθρώπινου δυναμικού, αυτού που μέσα από τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις τους, έδιναν πραγματική πνοή στην οικονομία.
Φαίνεται ότι, ούτε το κράχ του 1929, ούτε η δημιουργία λίγων πλουσίων και πολλών φτωχών, έγινε παράδειγμα για τους ιθύνοντες, να αποφύγουν την κρίση που έβλεπαν ολοφάνερα όλοι τους, αλλά μας οδηγούσαν εκεί με ακρίβεια, γιατί ίσως αυτό τους βόλευε.
Το ειρωνικό της υπόθεσης όμως είναι, ότι έρχεται η Κυβέρνηση και ενισχύει με πόσα δίς , δεν ξέρω, το ίδιο σύστημα, δηλαδή τους «τζογαδόρους» για να μην καταρρεύσει το Χρηματιστήριο και οι Τράπεζες, αυτούς δηλαδή που αγόραζαν και πουλούσαν το «χρήμα», με κέρδη που υπερέβαιναν το 300%, και διατηρεί ανθρώπους σε θέσεις κλειδιά, με μισθούς παχυλούς, χωρίς κάν , κανένα προσόν, παρά μόνο την κομματική τους ταυτότητα, και την αυστηρή προσήλωσή τους, στα κομματικά τεκταινόμενα.
Διερωτώμαι συνεχώς και δεν μπορώ να καταλάβω, σε αυτή την Χώρα, δεν υπάρχουν επιστήμονες, γνώστες του αντικειμένου που επιστρατεύονται για να υπηρετήσουν, άνθρωποι που δεν είναι ανάγκη, να πληρώνονται με μηνιάτικο που ισοδυναμεί, με την σύνταξη ενός χρόνου, κάποιου ανήμπορου εργάτη, ή φτωχού βιοπαλαιστή?
Σε όλο τον κόσμο, οι Έλληνες διαπρέπουν και τοποθετούνται σε θέσεις κλειδιά. Εδώ πρέπει να υπερτερούν οι οσφιοκάμπτες.
Καιρός λοιπόν να τα δούν οι κυβερνόντες και ιθύνοντες και να διορθώσουν τα κακώς κείμενα, γιατί διαφορετικά, όλοι αυτοί που μας οδήγησαν και μας οδηγούν σε οικονομικές κρίσεις, όχι δεν θα βρούν χωριό να αλλάξουν και να μετοικήσουν, αλλά ούτε Χώρα. Αρκετά τους ανεχθήκαμε.

Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2008

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΤΖΑΚΟΣ [1925-2008]

Πολλοί άνθρωποι, στην ζωή τους, οραματίζονται από μικροί, να πραγματοποιήσουν τα οράματα τους και να εξελιχθούν, ανάλογα με τις δυνατότητες τους και τις ευκαιρίες που τους παρουσιάζονται. Λίγοι είναι όμως αυτοί που κατορθώνουν, τις περισσότερες φορές, τα ακατόρθωτα. ΄Ενας από αυτούς, που πραγματικά , πίστεψε στο όραμα του και αγωνίσθηκε όσο κανείς άλλος να το πραγματοποιήσει, ήταν ο εκλιπών πρώτος Βιομήχανος στην Ελλάδα που κυκλοφόρησε τυποποιήμενα τυροκομικά προιόντα, ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΤΖΑΚΟΣ, συνιδρυτής της ΜΕΒΓΑΛ, και ουσιαστικά από τους πρώτους επιχειρηματίες που τόλμησε να εξαγάγει γαλακτοκομικά προιόντα, σε πάνω από 24 Χώρες σε όλο τον κόσμο.
Ο ίδιος, σε συνεντεύξεις του, τοποθετούσε τον εαυτό του, μόνο στο χώρο που είχε σχέση με το γάλα, μια και αναφερόταν στο ότι « είναι στο πετσί μου κάθε τι που έχει σχέση με το γάλα και το γιαούρτι, αφού και ο πατέρας μου και ο παππούς μου, ήταν γαλατάδες, από το Σχολάρι της Ανατολικής Θράκης.».
Οι γονείς του, πρόσφυγες , έρχονται, όπως άλλωστε και πολλοί άλλοι, από την Ανατολική Θράκη το 1920 και προσπαθούν να διαβιώσουν στην Θεσσαλονίκη, με τεράστιες δυσκολίες.
Τον Οκτώβριο του 1925, αποκτούν το πρώτο τους παιδί τον Κωνσταντίνο και μετέπειτα ακολουθούν οι δυο κόρες, η Πέπη και η Νούλα.
Ο παππούς του, μη γνωρίζοντας να κάνει τίποτα άλλο, ασχολείται και στην καινούργια του πατρίδα τώρα, την Θεσσαλονίκη, με το γάλα και ο ιδρυτής της ΜΕΒΓΑΛ, σε ηλικία 7 ετών, βοηθάει τον παππού και τον πατέρα, μαθαίνοντας παράλληλα και την δουλειά, στο γαλατάδικο που έστησαν λίγο πάνω από το Διοικητήριο .
Τελειώνει το Σχολείο με χίλια βάσανα-γιατί παράλληλα εργάζεται-, και αποφασίζει να συνεχίσει τις σπουδές του σε τεχνική εκπαίδευση, για αυτό τον λόγο, γράφεται και παρακολουθεί το νυχτερινό σχολείο της Σχολής του ΕΥΚΛΕΙΔΗ.
Οι καιροί δύσκολοι, κατοχή και πείνα, ο Κ.Χατζάκος εφαρμοστής σε μηχανουργείο και τορναδόρος αργότερα στον ΟΣΕ, αλλά μετά από τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις το 1947, μόλις απολύεται, αποφασίζει να μην ασχοληθεί ξανά με την τέχνη του, αλλά να ακολουθήσει την οικογενειακή παράδοση και να γίνει γαλατάς, όπως ο ίδιος αποκαλούσε τον εαυτό του. Στο μεταξύ η μητέρα του, διατηρούσε ένα γαλακτοπωλείο στην περιοχή του Διοικητηρίου, όπου παρασκεύαζε γιαούρτια και ρυζόγαλα και ό γιός της, μόλις γύρισε από τον Στρατό, ανέλαβε να συγκεντρώνει γάλα και να το μοιράζει στα Ζαχαροπλαστεία και να επεκτείνει τις δουλειές του, όσο μπορούσε περισσότερο.
Αργότερα, σε διηγήσεις του για την εποχή εκείνη, θυμόταν πώς ξυπνούσε χαράματα και ξεκινούσε για την δουλειά του, για να επιστρέψει όταν πλέον είχε βραδιάσει, με ένα πανωφόρι τον χειμώνα πετρωμένο από το κρύο που το έστηνε δίπλα στην σόμπα για να ξεπαγώσει.
Πολύ αργότερα, όταν πλέον υπάρχει η εμπειρία, το 1950, προτείνει στον ξάδελφο του Χρήστο Χατζηθεοδώρου, να συνεργαστούν και έτσι γεννιέται η ΜΕΒΓΑΛ, στην αρχή δειλά-δειλά, μετέπειτα καινοτομούν και συλλέγουν γάλα για να το μεταποιήσουν σε φέτα τυρί και κασέρι .Μάλιστα το 1952 νοικιάζουν ένα κτίριο στα Κουφάλια στην οδό Φιλίππου, στου Αλταντσίδη και στήνουν μια μονάδα παραγωγής φέτας και κασεριού .Το 1967 πλέον τα οράματα αρχίζουν να παίρνουν σάρκα και οστά και στήνεται η ΜΕΒΓΑΛ, εδώ που λειτουργεί και μέχρι σήμερα, το 1971 ξεκινά η παραγωγή και η διανομή φρέσκου εμφιαλωμένου γάλακτος, το 1974 η παραγωγή γιαουρτιού και το 1978, η ΜΕΒΓΑΛ, διαθέτει όλους τους τύπους γιαούρτι και μάλιστα ευρωπαικού τύπου.
Πλέον οι σταθμοί στην πορεία του ηγέτη της ΜΕΒΓΑΛ, είναι πάρα πολλοί και η συμβολή του στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής αλλά και γενικότερα της οικονομίας της χώρας , είναι ευρέως αναγνωρισμένη.
Όσοι τον γνώρισαν προσωπικά, θυμούνται μια ισχυρή προσωπικότητα, ένα άνθρωπο επίμονο και πεισματάρη, που τίποτα δεν άφηνε να εξελιχθεί στην τύχη .Ένα διορατικό μυαλό, αφοσιωμένο στην δουλειά του, όσο τίποτα άλλο στον κόσμο, ίσως και πολλές φορές σε βάρος της ποιότητα της ζωής του, γιατί ήταν συγκεντρωτικός. Πολύ μετέπειτα, όταν πλέον, εισήλθαν στην επιχείρηση και τα παιδιά του , τότε ίσως να κατάλαβε ότι μια επιχείρηση, στηρίζεται και στα στελέχη του. Τότε λοιπόν άδραξε την ευκαιρία και βαθύς γνώστης στο να αντιλαμβάνεται τους χαρακτήρες των ανθρώπων, διάλεξε το καλύτερο ανθρώπινο εργατικό, επιστημονικό και τεχνικό προσωπικό που απαιτούσε η Εταιρία του.
Οι κάτοικοι της πόλης των Κουφαλίων και της γύρω περιοχής, του οφείλουν πολλά, όπως πολλά οφείλει και η Εταιρία σε αυτό το ανθρώπινο δυναμικό που κάτω από την καθοδήγηση του ηγέτη του, δούλεψε, κοπίασε και έφτασε την ΜΕΒΓΑΛ, μια από τις μεγάλες δυνάμεις, σε γαλακτοκομικά προιόντα.
Κάποια στιγμή το βιολογικό του ρολόι, άλλαξε τους ρυθμούς του, παρόλα όμως αυτά, κατόρθωνε και βρισκόταν πάντα στο γραφείο του-στο κονάκι του- , όπως το αποκαλούσε.
Ο εκλιπών ηγέτης έφυγε για άλλες γειτονιές πλέον και μακάρι να συγκατοικεί με τους αγγέλους, αφήνοντας πίσω του την επόμενη γενιά της ΜΕΒΓΑΛ.
Άφησε πίσω του την σύζυγο του την Καίτη που μαζί της απέκτησε δυο κόρες, την Νίκη και την Μαίρη, οι οποίες με την σειρά τους , του χάρισαν τέσσερα εγγόνια. Η Νίκη Συμεωνίδου-Χατζάκου, την Κατερίνα και τον Κωνσταντίνο και η Μαίρη Χατζάκου –Παπαδοπούλου, την Μαριάννα και τον Κωνσταντίνο.
Αναλογιζόμενοι το βάρος της κληρονομιάς που άφησε σαν όνομα ό εκλιπών ηγέτης και βασιζόμενοι στα οράματα του που τα πραγματοποίησε στο ακέραιο, άς παραδειγματισθούν από την εν γένει ζωή του και πορεία του, και μακάρι να «έσονται πολλώ κάρονες»πρωτίστως για τους ίδιους και την μνήμη του εκλιπόντος και δευτερευόντως για όλους τους άλλους που πίστεψαν στον άνθρωπο, στον Βιομήχανο , στον επιχειρηματία, μα περισσότερο, στον ανθρωπιστή Κ.Χατζάκο.. Ο γράφων γεύτηκε, αυτή την μορφή την ανθρώπινη του εκλιπόντος σε δύσκολες στιγμές της ζωής μου και νοιώθω βαθιά την ευγνωμοσύνη στην μνήμη του.
Καλή ξεκούραση Στρατηγέ μου, ξέρω ότι κουράστηκες πολύ στην ζωή σου, νάσαι όμως σίγουρος ότι όλοι μας, η οικογένεια σου, οι συνεργάτες σου, οι άνθρωποι σου και μείς οι φίλοι σου, δεν θα προδώσουμε τα οράματα σου.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.