Πολλοί άνθρωποι, στην ζωή τους, οραματίζονται από μικροί, να πραγματοποιήσουν τα οράματα τους και να εξελιχθούν, ανάλογα με τις δυνατότητες τους και τις ευκαιρίες που τους παρουσιάζονται. Λίγοι είναι όμως αυτοί που κατορθώνουν, τις περισσότερες φορές, τα ακατόρθωτα. ΄Ενας από αυτούς, που πραγματικά , πίστεψε στο όραμα του και αγωνίσθηκε όσο κανείς άλλος να το πραγματοποιήσει, ήταν ο εκλιπών πρώτος Βιομήχανος στην Ελλάδα που κυκλοφόρησε τυποποιήμενα τυροκομικά προιόντα, ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΤΖΑΚΟΣ, συνιδρυτής της ΜΕΒΓΑΛ, και ουσιαστικά από τους πρώτους επιχειρηματίες που τόλμησε να εξαγάγει γαλακτοκομικά προιόντα, σε πάνω από 24 Χώρες σε όλο τον κόσμο.
Ο ίδιος, σε συνεντεύξεις του, τοποθετούσε τον εαυτό του, μόνο στο χώρο που είχε σχέση με το γάλα, μια και αναφερόταν στο ότι « είναι στο πετσί μου κάθε τι που έχει σχέση με το γάλα και το γιαούρτι, αφού και ο πατέρας μου και ο παππούς μου, ήταν γαλατάδες, από το Σχολάρι της Ανατολικής Θράκης.».
Οι γονείς του, πρόσφυγες , έρχονται, όπως άλλωστε και πολλοί άλλοι, από την Ανατολική Θράκη το 1920 και προσπαθούν να διαβιώσουν στην Θεσσαλονίκη, με τεράστιες δυσκολίες.
Τον Οκτώβριο του 1925, αποκτούν το πρώτο τους παιδί τον Κωνσταντίνο και μετέπειτα ακολουθούν οι δυο κόρες, η Πέπη και η Νούλα.
Ο παππούς του, μη γνωρίζοντας να κάνει τίποτα άλλο, ασχολείται και στην καινούργια του πατρίδα τώρα, την Θεσσαλονίκη, με το γάλα και ο ιδρυτής της ΜΕΒΓΑΛ, σε ηλικία 7 ετών, βοηθάει τον παππού και τον πατέρα, μαθαίνοντας παράλληλα και την δουλειά, στο γαλατάδικο που έστησαν λίγο πάνω από το Διοικητήριο .
Τελειώνει το Σχολείο με χίλια βάσανα-γιατί παράλληλα εργάζεται-, και αποφασίζει να συνεχίσει τις σπουδές του σε τεχνική εκπαίδευση, για αυτό τον λόγο, γράφεται και παρακολουθεί το νυχτερινό σχολείο της Σχολής του ΕΥΚΛΕΙΔΗ.
Οι καιροί δύσκολοι, κατοχή και πείνα, ο Κ.Χατζάκος εφαρμοστής σε μηχανουργείο και τορναδόρος αργότερα στον ΟΣΕ, αλλά μετά από τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις το 1947, μόλις απολύεται, αποφασίζει να μην ασχοληθεί ξανά με την τέχνη του, αλλά να ακολουθήσει την οικογενειακή παράδοση και να γίνει γαλατάς, όπως ο ίδιος αποκαλούσε τον εαυτό του. Στο μεταξύ η μητέρα του, διατηρούσε ένα γαλακτοπωλείο στην περιοχή του Διοικητηρίου, όπου παρασκεύαζε γιαούρτια και ρυζόγαλα και ό γιός της, μόλις γύρισε από τον Στρατό, ανέλαβε να συγκεντρώνει γάλα και να το μοιράζει στα Ζαχαροπλαστεία και να επεκτείνει τις δουλειές του, όσο μπορούσε περισσότερο.
Αργότερα, σε διηγήσεις του για την εποχή εκείνη, θυμόταν πώς ξυπνούσε χαράματα και ξεκινούσε για την δουλειά του, για να επιστρέψει όταν πλέον είχε βραδιάσει, με ένα πανωφόρι τον χειμώνα πετρωμένο από το κρύο που το έστηνε δίπλα στην σόμπα για να ξεπαγώσει.
Πολύ αργότερα, όταν πλέον υπάρχει η εμπειρία, το 1950, προτείνει στον ξάδελφο του Χρήστο Χατζηθεοδώρου, να συνεργαστούν και έτσι γεννιέται η ΜΕΒΓΑΛ, στην αρχή δειλά-δειλά, μετέπειτα καινοτομούν και συλλέγουν γάλα για να το μεταποιήσουν σε φέτα τυρί και κασέρι .Μάλιστα το 1952 νοικιάζουν ένα κτίριο στα Κουφάλια στην οδό Φιλίππου, στου Αλταντσίδη και στήνουν μια μονάδα παραγωγής φέτας και κασεριού .Το 1967 πλέον τα οράματα αρχίζουν να παίρνουν σάρκα και οστά και στήνεται η ΜΕΒΓΑΛ, εδώ που λειτουργεί και μέχρι σήμερα, το 1971 ξεκινά η παραγωγή και η διανομή φρέσκου εμφιαλωμένου γάλακτος, το 1974 η παραγωγή γιαουρτιού και το 1978, η ΜΕΒΓΑΛ, διαθέτει όλους τους τύπους γιαούρτι και μάλιστα ευρωπαικού τύπου.
Πλέον οι σταθμοί στην πορεία του ηγέτη της ΜΕΒΓΑΛ, είναι πάρα πολλοί και η συμβολή του στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής αλλά και γενικότερα της οικονομίας της χώρας , είναι ευρέως αναγνωρισμένη.
Όσοι τον γνώρισαν προσωπικά, θυμούνται μια ισχυρή προσωπικότητα, ένα άνθρωπο επίμονο και πεισματάρη, που τίποτα δεν άφηνε να εξελιχθεί στην τύχη .Ένα διορατικό μυαλό, αφοσιωμένο στην δουλειά του, όσο τίποτα άλλο στον κόσμο, ίσως και πολλές φορές σε βάρος της ποιότητα της ζωής του, γιατί ήταν συγκεντρωτικός. Πολύ μετέπειτα, όταν πλέον, εισήλθαν στην επιχείρηση και τα παιδιά του , τότε ίσως να κατάλαβε ότι μια επιχείρηση, στηρίζεται και στα στελέχη του. Τότε λοιπόν άδραξε την ευκαιρία και βαθύς γνώστης στο να αντιλαμβάνεται τους χαρακτήρες των ανθρώπων, διάλεξε το καλύτερο ανθρώπινο εργατικό, επιστημονικό και τεχνικό προσωπικό που απαιτούσε η Εταιρία του.
Οι κάτοικοι της πόλης των Κουφαλίων και της γύρω περιοχής, του οφείλουν πολλά, όπως πολλά οφείλει και η Εταιρία σε αυτό το ανθρώπινο δυναμικό που κάτω από την καθοδήγηση του ηγέτη του, δούλεψε, κοπίασε και έφτασε την ΜΕΒΓΑΛ, μια από τις μεγάλες δυνάμεις, σε γαλακτοκομικά προιόντα.
Κάποια στιγμή το βιολογικό του ρολόι, άλλαξε τους ρυθμούς του, παρόλα όμως αυτά, κατόρθωνε και βρισκόταν πάντα στο γραφείο του-στο κονάκι του- , όπως το αποκαλούσε.
Ο εκλιπών ηγέτης έφυγε για άλλες γειτονιές πλέον και μακάρι να συγκατοικεί με τους αγγέλους, αφήνοντας πίσω του την επόμενη γενιά της ΜΕΒΓΑΛ.
Άφησε πίσω του την σύζυγο του την Καίτη που μαζί της απέκτησε δυο κόρες, την Νίκη και την Μαίρη, οι οποίες με την σειρά τους , του χάρισαν τέσσερα εγγόνια. Η Νίκη Συμεωνίδου-Χατζάκου, την Κατερίνα και τον Κωνσταντίνο και η Μαίρη Χατζάκου –Παπαδοπούλου, την Μαριάννα και τον Κωνσταντίνο.
Αναλογιζόμενοι το βάρος της κληρονομιάς που άφησε σαν όνομα ό εκλιπών ηγέτης και βασιζόμενοι στα οράματα του που τα πραγματοποίησε στο ακέραιο, άς παραδειγματισθούν από την εν γένει ζωή του και πορεία του, και μακάρι να «έσονται πολλώ κάρονες»πρωτίστως για τους ίδιους και την μνήμη του εκλιπόντος και δευτερευόντως για όλους τους άλλους που πίστεψαν στον άνθρωπο, στον Βιομήχανο , στον επιχειρηματία, μα περισσότερο, στον ανθρωπιστή Κ.Χατζάκο.. Ο γράφων γεύτηκε, αυτή την μορφή την ανθρώπινη του εκλιπόντος σε δύσκολες στιγμές της ζωής μου και νοιώθω βαθιά την ευγνωμοσύνη στην μνήμη του.
Καλή ξεκούραση Στρατηγέ μου, ξέρω ότι κουράστηκες πολύ στην ζωή σου, νάσαι όμως σίγουρος ότι όλοι μας, η οικογένεια σου, οι συνεργάτες σου, οι άνθρωποι σου και μείς οι φίλοι σου, δεν θα προδώσουμε τα οράματα σου.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.