Όλα τα πολιτικά συστήματα, προκειμένου να εδραιώσουν τις ιδέες τους και να καθιερωθούν στις κοινωνίες, έχουν ως βασική αρχή τους, την ανάπτυξη της οικονομίας και κυρίως τους τρόπους και τα μέσα που θα χρησιμοποιήσουν, προκειμένου να κάνουν πράξη, όλα τα σχετικά με αυτήν[οικονομία].
Ο καπιταλισμός και κυρίως αυτός που αναπτύχθηκε τις τελευταίες δεκαετίες σε ανεπτυγμένα Κράτη, ως πολιτικό σύστημα, ήταν και είναι και σήμερα, το σύστημα που θριαμβολογεί και πιστεύει ακράδαντα, στο μοντέλο της ελεύθερης αγοράς, το μοντέλο που κατά κοινή ομολογία όλων των «επαϊόντων», που σχετίζονται με την οικονομία και τα προβλήματα της, οδήγησε στην τελευταία κρίση, αυτή που στην Χώρα μας ακόμη δεν την καταλάβαμε, γιατί ίσως ακόμη, δεν την αισθανθήκαμε.
Όσοι πίστευαν και πιστεύουν ακόμη στην «ελεύθερη αγορά», κανένας τους δεν θριαμβολογεί για τα αποτελέσματα της, δυστυχώς όμως, διαβαίνουν και αυτοί από την ίδια κοιλάδα, όπως όλοι μας θα αναγκαστούμε να περάσουμε σε λίγο καιρό.
Άλλωστε κανείς τους δεν άκουγε κουβέντα για την κριτική που γινόταν και για το ολοφάνερο του πράγματος που οδηγούσε στην σημερινή κρίση, θάλεγα μάλιστα ότι η υπερφίαλη έπαρση τους, ήταν η σημαία τους, που τις περισσότερες φορές η αυτοπεποίθηση τους, άγγιζε τα όρια της ανοησίας.
Όλα τα παραπάνω, αποτελούν τον ένα αντίποδα της κρίσης, ο άλλος όμως και σπουδαιότερος, είναι αυτός που όλοι αυτοί σήμερα που ακούν στο όνομα «τραπεζίτες», οδήγησαν τον κόσμο σε ένα άκρατο πλουτισμό-φυσικά φούσκα όμως-,δια μέσω του Χρηματιστηρίου.
Εάν γυρίσουμε την μνήμη μας χρόνια πολλά πίσω, σε μη αστικές κοινωνίες, σαν και την πόλη μας που ζούμε, φαντάζομαι ότι ο όρος «Χρηματιστήριο» δεν ήταν γνωστός, ούτε και ως όνομα.
Τότε βέβαια το Χρηματιστήριο, είχε και ένα άλλο σπουδαίο ρόλο να διαδραματίσει, που σχετιζόταν, με την ανάπτυξη της οικονομίας, δια μέσω της Βιομηχανοποίησης της Χώρας, όπου όλοι αυτοί που η οικονομική τους κατάσταση, ήταν ανθηρά, τοποθετούσαν τα χρήματα τους, με μακροπρόθεσμη προοπτική και κάθε χρόνο ελάμβαναν μερίδια της ανάπτυξης, από τις επενδύσεις που έκαναν οι διάφορες Εταιρίες.
Τα τελευταία όμως χρόνια, τι είναι το Χρηματιστήριο και που οδήγησε , όλη αυτή την ελεύθερη οικονομία.
Καταρχάς όλοι πίστευαν ότι με το Χρηματιστήριο, σε μια μέρα θα γίνουν πλούσιοι, πολλοί λίγοι γνώριζαν το σύστημα που λειτουργούσε, και το κυριότερο, άνθρωποι που πίστευαν στην πατροπαράδοτη οικονομία-αυτοί δηλαδή που τοποθετούσαν το περρίσευμα τους στις Τράπεζες-, την άλλη μέρα, «έπαιζαν» τα χρήματα τους σε «φούσκες» που κανείς που είχε την υποχρέωση, είτε από τους κυβερνόντες, είτε από τους ιθύνοντες, να τους ενημερώσει, δεν το έπραξε.
Και έτσι λοιπόν, είτε με τους αιθεροβάμονες σοσιαλιστές, είτε μετέπειτα με τους λαλίστατους νεοφιλελεύθερους, αυτούς που ασκούσαν την πραγματική εξουσία και στην πολιτική και στην οικονομία, γιατί αυτές οι διό έννοιες, είναι αλληλένδετες, παρόλο ότι γνώριζαν ότι το πράγμα οδηγεί στην καταστροφή, συνειδητά μας οδήγησαν στον δρόμο που επέλεξαν, γιατί έτσι τους βόλευε να πλουτίσουν, να αρπάξουν και να αυγατίσουν ακόμη περισσότερο, αυτά που κατείχαν και κατέχουν χωρίς ντροπή και καμιά συνέπεια.
Και η καταλήστευση και η αφαίμαξη των φτωχών, πλέον είναι γεγονός, όπως γεγονός είναι, η διάβρωση της παραγωγής και η καθαίρεση της εργασίας.
Τώρα θα μου πείτε, ποίος θα πληρώσει όλη αυτή την κρίση.
Λίγοι ήταν αυτοί που καλοπροαίρετα , πίστεψαν στα μοντέλα της ελεύθερης οικονομίας και έχασαν τις οικονομίες τους, με την λαχτάρα τους να αυγατίσουν τον πλούτο τους?
Σίγουρα όχι, αυτοί όμως που θα πληρώσουν το πραγματικό κόστος της οικονομικής κρίσης, θα είναι για μια ακόμη φορά , ο κόσμος της εργατιάς και του παραγωγικού ανθρώπινου δυναμικού, αυτού που μέσα από τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις τους, έδιναν πραγματική πνοή στην οικονομία.
Φαίνεται ότι, ούτε το κράχ του 1929, ούτε η δημιουργία λίγων πλουσίων και πολλών φτωχών, έγινε παράδειγμα για τους ιθύνοντες, να αποφύγουν την κρίση που έβλεπαν ολοφάνερα όλοι τους, αλλά μας οδηγούσαν εκεί με ακρίβεια, γιατί ίσως αυτό τους βόλευε.
Το ειρωνικό της υπόθεσης όμως είναι, ότι έρχεται η Κυβέρνηση και ενισχύει με πόσα δίς , δεν ξέρω, το ίδιο σύστημα, δηλαδή τους «τζογαδόρους» για να μην καταρρεύσει το Χρηματιστήριο και οι Τράπεζες, αυτούς δηλαδή που αγόραζαν και πουλούσαν το «χρήμα», με κέρδη που υπερέβαιναν το 300%, και διατηρεί ανθρώπους σε θέσεις κλειδιά, με μισθούς παχυλούς, χωρίς κάν , κανένα προσόν, παρά μόνο την κομματική τους ταυτότητα, και την αυστηρή προσήλωσή τους, στα κομματικά τεκταινόμενα.
Διερωτώμαι συνεχώς και δεν μπορώ να καταλάβω, σε αυτή την Χώρα, δεν υπάρχουν επιστήμονες, γνώστες του αντικειμένου που επιστρατεύονται για να υπηρετήσουν, άνθρωποι που δεν είναι ανάγκη, να πληρώνονται με μηνιάτικο που ισοδυναμεί, με την σύνταξη ενός χρόνου, κάποιου ανήμπορου εργάτη, ή φτωχού βιοπαλαιστή?
Σε όλο τον κόσμο, οι Έλληνες διαπρέπουν και τοποθετούνται σε θέσεις κλειδιά. Εδώ πρέπει να υπερτερούν οι οσφιοκάμπτες.
Καιρός λοιπόν να τα δούν οι κυβερνόντες και ιθύνοντες και να διορθώσουν τα κακώς κείμενα, γιατί διαφορετικά, όλοι αυτοί που μας οδήγησαν και μας οδηγούν σε οικονομικές κρίσεις, όχι δεν θα βρούν χωριό να αλλάξουν και να μετοικήσουν, αλλά ούτε Χώρα. Αρκετά τους ανεχθήκαμε.