του Δρ.Βλάση Γωγούση
Την χρειάζομαι την ΜΑΝΑ: μου , δεν έχει σημασία πόσο χρόνων είμαι ......
Η ΜΑΝΑ μου με βύζαξε, με νανούρισε, ξενύχτησε δίπλα μου όταν καιγόμουνα στον πυρετό, έκοψε απ` την μπουκιά της στα δύσκολα χρόνια της κατοχής για να ταΐσει εμένα.


Όταν αργότερα την πίκρανα, όταν την πλήγωσα φριχτά , πόνεσε , υπέφερε, δεινοπάθησε , όμως σαν γύρισα, μ` αγκάλιασε , με συγχώρεσε κι` έκλαψε κρυφά από ευτυχία.

-« Αγόρι μου , μούπε , γύρισες : », χόρεψε σαν μικρό παιδί από χαρά, μ` έκανε να γελάσω και τότε ήταν που με στήριξε με κάθε τρόπο , τότε που με ενέπνευσε για να πετύχω.
Κι΄ όταν κι` αυτό το είδε, έκλαψε από χαρά και υπερηφάνεια και μούπε :
« τώρα αγόρι μου μπορώ να φύγω ευτυχισμένη »

Τόπε και τόκανε !

Η ΜΑΝΑ μου , ΠΟΤΕ δεν μούπε έναν πικρό λόγο.

Η ΜΑΝΑ μου ήταν για μένα ένα Θείο δώρο , ήταν μια Θεία υπόσχεση , ένας ¨Άγγελος- φύλακας που σκέπασε και σκεπάζει με τα κατάλευκα φτερά του την δική μου ύπαρξη.

Θα την θυμάμαι, θα την αγαπώ και - μη με κοροϊδέψετε - θα την αποζητώ , όσο θα ζω !!!

¨Έχετε ΟΛΟΙ σας , φίλοι αναγνώστες μου, μια ΜΑΝΑ , μια υπέροχη μάνα, μια μοναδική ψυχή που είναι έτοιμη να δώσει και τη ζωή της αν χρειασθεί για σας.

Αυτή τη μάνα , φροντίστε να μην την πικραίνετε, φροντίστε να μην την ξεφορτωθείτε σε κάποιον ( πολυτελή ! ) οίκο ΕΥΓΗΡΙΑΣ !
Αλλά να ξέρετε πως κι` αν ακόμη της το κάνετε, αυτή θα το δεχθεί και θάβρει χίλιες –δυό δικαιολογίες κι` ελαφρυντικά για να σας συγχωρήσει !


Σαν επιμύθιο :

Ένα παιδί, μοναχοπαίδι αγόρι,
αγάπησε μιας μάγισσας την κόρη.
Αν θέλεις να σου δώσω το φιλί μου
της μάνας σου να φέρεις την καρδιά
να ρίξω να τη φάει το σκυλί μου.
Τρεχει ο νιός, τη μάνα του σκοτώνει
και τρέχει να την πάει, μα σκονάφτει
και πέφτει ο νιός κατάχαμα με δαύτη.
Κυλάει ο γιός και η καρδιά κυλάει
και την ακούει να κλαίει και να μιλάει.
Μιλάει της μάνας η καρδιά και λέει
-« Εχτύπησες αγόρι μου», και κλαίει !

Δρ Βλάσης Γωγούσης