Πριν λίγες μέρες ολοκληρώθηκε ο τρίτος κύκλος αυτών των συνεδριών για τα αποτελέσματα των οποίων μίλησε η Νένα Κουνατίδου. «Από τότε που άρχισε η οικονομική κρίση αρχίσαμε να βλέπουμε αύξηση των περιστατικών κατάθλιψης και των αυτοκτονιών. Επειδή η ανεργία πλήττει την ψυχική υγεία σκεφτήκαμε, ως μία κίνηση εθελοντισμού και κοινωνικής προσφοράς να βοηθήσουμε τους ανθρώπους που έμειναν άνεργοι και εμφάνισαν κατάθλιψη και άγχος. Έτσι ξεκινήσαμε συνεδρίες ψυχοθεραπείας για ανέργους πέρσι τον Οκτώβριο, που πραγματοποιήθηκαν σε δύο κύκλους και συνεχίστηκαν μέχρι το Φεβρουάριο, ενώ φέτος το Μάρτιο έγινε ένας τρίτος κύκλος ο οποίος ολοκληρώθηκε τον Ιούνιο. Στις ομάδες αυτές μετείχαν 7-8 άνεργα άτομα και των δύο φύλων. Κάποιοι νόμιζαν ότι θα λυθεί το πρόβλημα τους και ότι θα τους βρούμε δουλειά. Αυτοί δεν βοηθήθηκαν γιατί σκοπός των συνεδριών αυτών δεν ήταν να τους λύσουμε εμείς τα προβλήματα αλλά να τους βοηθήσουμε να βρουν τον τρόπο να τα λύσουν μόνοι τους. Κάποιοι άλλοι κατάλαβαν ότι δεν είναι μόνοι, ότι υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που είναι άνεργοι. Αυτοί βοηθήθηκαν. Κατάλαβαν ότι η ανεργία είναι κοινωνικό φαινόμενο για το οποίο δεν ευθύνονται οι ίδιοι και ότι δεν πρέπει να κατηγορούν τον εαυτό τους. Έμαθαν ότι πρέπει να διεκδικούν και ότι η προσπάθεια ανταμείβεται. Κοινωνικοποιήθηκαν και άρχισαν να συζητούν με τους άλλους, έμαθαν να μην είναι αυστηροί με τον εαυτό τους» επισήμανε η κ Κουνατίδου. Ανάμεσα στα άτομα που μετείχαν σε αυτές τις συνεδρίες ήταν και κάποιος που είχε ιδέες αυτοκτονίας. Μιλώντας για το θέμα της αυτοκτονίας η κ Κουνατίδου τονίζει: «Συνήθως αυτοί που στρέφονται στην αυτοκτονία έχουν πολλά προβλήματα τα οποία αντί να τα λύσουν προτιμούν να μη τα βλέπουν και τα κρατούν «κλειδωμένα στο ντουλάπι» . Η ανεργία επιβαρύνει την κατάσταση των ατόμων αυτών που έχουν συσσωρευμένα προβλήματα και έτσι γεννιέται η ιδέα της αυτοκτονίας. Στην περίπτωση του ατόμου που μετείχε στις συνεδρίες και είχε ιδέες αυτοκτονίας είδαμε ότι είχε πολλά άλλα προβλήματα τα οποία έβγαιναν στην επιφάνεια με αφορμή την ανεργία. Δεν ευθυνόταν η ανεργία για την ιδέα της αυτοκτονίας. Η ανεργία ήταν το κερασάκι στην τούρτα». Τι συμβουλές θα έδινε μία ψυχολόγους στους ανέργους; «Συνιστούμε να μη κλείνονται στον εαυτό τους και αντί για την απομόνωση να προτιμήσουν να κοινωνικοποιηθούν. Μέσα από τη δημιουργία σχέσεων με άλλους ανθρώπους δημιουργούνται οι προϋποθέσεις της ψυχολογικής υποστήριξης αλλά και νέες ιδέες για την αντιμετώπιση των προβλημάτων. Συνιστούμε να συζητούν και τα εξωτερικεύουν τα συναισθήματά τους γιατί έτσι μειώνεται το άγχος και ελαφραίνει το βάρος. Να μη κατηγορούν τον εαυτό τους για την κατάσταση τους, να μη δίνουν βάρος στον οικονομικό παράγοντα και να μη συνδέουν τα πάντα με το χρήμα. Να κάνουν πράγματα που τους ευχαριστούν και για τα οποία δεν χρειάζεται να ξοδέψουν χρήματα πχ να κάνουν μια βόλτα με φίλους, να έρθουν σε επαφή με τη φύση , να διαβάσουν ένα βιβλίο, να κάνουν γυμναστική συμμετέχοντας σε δωρεάν προγράμματα που προσφέρονται για ανέργους, να πηγαίνουν σε δωρεάν ξεναγήσεις στην πόλη. Να ασχοληθούν με τον εθελοντισμό γιατί έτσι θα έρθουν σε επαφή με ανθρώπους που έχουν ανάγκη τη βοήθειά τους και ίσως και οι ίδιοι βοηθηθούν από κάποιους άλλους. Να διεκδικούν τα δικαιώματά τους όσο αναζητούν εργασία και τέλος να προσαρμοστούν σε αυτά που έχουν, να δώσουν στην εαυτό τους χρόνο και προπάντων να αγαπήσουν τον εαυτό τους» λέει η κ Κουνατίδου.