Οι Ολυμπιακοί Αγώνες στα… χαζά τους

Η ιστορία των θερινών Ολυμπιακών Αγώνων είναι γεμάτη από στιγμές για κλάματα…

Ένα από τα πλέον αξιοσέβαστα αθλητικά γεγονότα του πλανήτη, οι τιμημένοι Ολυμπιακοί Αγώνες, δεν είναι πάντα αυτό που φαίνονται. Οι παρασκηνιακές διεργασίες και τα τερτίπια των διεθνών αποστολών δίνουν και παίρνουν, αλλοιώνοντας δραματικά τους σκοπούς του θεσμού. Και η εξευγενισμένη δόξα πάει περίπατο…

Ιδού λοιπόν οι χειρότερες στιγμές των καλοκαιρινών Ολυμπιακών Αγώνων! Έτσι, προς γνώση και συμμόρφωση…

Ένα από τα πλεονεκτήματα του να φιλοξενείς τους Ολυμπιακούς Αγώνες στη χώρα σου είναι ότι αποκτάς αυτόματα συμμετοχή στα περισσότερα αγωνίσματα χωρίς προκριματικούς. Έτσι συνέβη και το 2004 και η χώρα μας απέκτησε… ομάδα baseball! Και παρά την απειρία της, η ομάδα δεν κατέληξε τελευταία. Και το… προτελευταία καλό ήταν!

Το 1988 ο μποξέρ Eduard Paululum θα γινόταν ο πρώτος αθλητής που θα εκπροσωπούσε τη μικρή χώρα Vanuatu στους Αγώνες. Παρά τρίχα βέβαια, γιατί αποκλείστηκε στο ζύγισμα, εξαιτίας του τεράστιου πρωινού που είχε μόλις καταβροχθίσει. Σκέψου πείνες στο Vanuatu!

Ο ατόφιος χρυσός έφυγε από τα χρυσά μετάλλια το 1912, καθώς παραήταν ακριβός. Τα «χρυσά» μετάλλια από κει κι έπειτα είναι κυρίως ασημένια(!), με μια διαδικασία επιχρύσωσής τους στο τέλος. Ναι, ονομαστική αξία δεν έχουν, μόνο συμβολική…

Ήταν το 1980 όταν οι ΗΠΑ αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στους Αγώνες της Μόσχας και βέβαια το 1984 ήταν η σειρά των Ρώσων να μποϋκοτάρουν τους Ολυμπιακούς του Λος Άντζελες! Τι κέρδισαν οι δύο χώρες με την κίνησή τους αυτή στο ψυχροπολεμικό κλίμα της εποχής; Απολύτως τίποτα! Τα κομμουνιστικά καθάρματα και τα καπιταλιστικά γουρούνια συνέχισαν ανενόχλητα τη ζωή τους…

Κανείς δεν περίμενε ότι ο αθλητής του Λουξεμβούργου Josef Barthel θα κέρδιζε τα 1.500 μέτρα αντρών το 1952, ούτε βέβαια και η μπάντα των Αγώνων, που δεν είχε μπει καν στον κόπο να μάθει τον εθνικό ύμνο του κρατιδίου. Κι όταν ο Barthel ανέβηκε στο βάθρο, η ολυμπιακή μπάντα αυτοσχεδίασε κάτι σαν ύμνο, ένα τραγουδάκι επικό δηλαδή, καταλήγοντας σε μια από τις πλέον αμήχανες στιγμές των Ολυμπιακών Αγώνων…

Η Βραζιλία ήθελε πολύ να στείλει αποστολή στους Ολυμπιακούς του 1932, μόνο που δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει στα έξοδα. Τι έκανε; Έδωσε σε κάθε αθλητή της 22 τόνους καφέ(!), με σκοπό να τον πουλήσει και να μπορέσει να αυτο-χρηματοδοτήσει το ταξίδι του. Δυστυχώς για την ολυμπιακή αποστολή, ο καφές δεν ήταν τόσο διαδεδομένος το ’32…

Το μπάσκετ έκανε την πρώτη επίσημη εμφάνισή του στους Ολυμπιακούς του 1936, όπου παίχτηκε σε γηπεδάκι ανοιχτό. Δυστυχώς, τη μέρα του τελικού έβρεχε και το γήπεδο μετατράπηκε σε χοιροστάσιο! Αυτό βέβαια δεν εμπόδισε τους Αμερικάνους να υποτάξουν τους Καναδούς με… 19-8!

Ο Felix Carvajal παράτησε τη δουλειά του στα υψηλά κυβερνητικά κλιμάκια για να ακολουθήσει το όνειρό του. Πλήρωσε μάλιστα το ολυμπιακό του ταξίδι από δωρεές που μάζεψε οργώνοντας τη χώρα με τα πόδια! Τα ‘χασε όλα όμως σε μια ζαριά στη Νέα Ορλέανη και τα πράγματα πήραν μετά περίεργη τροπή. Ο Carvajal ξεκίνησε τον μαραθώνιο και τα πήγαινε εκπληκτικά καλά, θα μπορούσε δηλαδή να είχε κερδίσει την κούρσα αν δεν έκανε αυτό που η ανάγκη τον πρόσταζε: σταμάτησε το τρέξιμο για να φάει ένα πεσμένο μήλο! Ο αθλητής κατέληξε τελικά στην τέταρτη θέση χάνοντας την ευκαιρία να γίνει ωραίο χολιγουντιανό ταινιάκι…