Οι κάτοικοι μιας αρχαίας ελληνικής αποικίας που βρίσκονταν υπό πολιορκία από τον ρωμαϊκό στρατό πριν από 2.000 χρόνια περίπου έθαψαν δύο θησαυρούς στην ακρόπολη– οι θησαυροί αυτοί ανακαλύφθηκαν πρόσφατα από αρχαιολόγους.

 

Περισσότερα από 200 νομίσματα, κυρίως χάλκινα, βρέθηκαν μαζί με«διάφορα χρυσά, αργυρά και χάλκινα κοσμήματα και γυάλινα αγγεία»μέσα σε αρχαίο φρούριο εντός του οικισμούArtezian στην Crimeaτης Ουκρανίας, σύμφωνα με την δημοσίευση των ερευνητών στην πρόσφατη έκδοση του περιοδικού AncientCivilizations from Scythia to Siberia.

 

«Το φρούριο βρισκόταν υπό πολιορκία. Πλούσιοι κάτοικοι από τον οικισμό και την γειτονιά κατέφυγαν εκεί για να προφυλαχθούν από τους Ρωμαίους. Έθαψαν τους θησαυρούς τους μέσα στην ακρόπολη», εξηγεί ο Nikolaï Vinokurov, καθηγητής του Κρατικού Παιδαγωγικού Πανεπιστημίου της Μόσχας.

 

Το Artezian, το οποίο καλύπτει μια έκταση τουλάχιστον 3,2 στρεμμάτων, στο οποίο υπάρχει επίσης και μια νεκρόπολη, ήταν μέρος του Βασιλείου του Βοσπόρου. Εκείνη την εποχή, η μοίρα του βασιλείου καθοριζόταν από δύο αδέλφια: ο Mithridates VIII, ο οποίος ζητούσε την ανεξαρτησία από τη Ρώμη, και ο νεώτερος αδελφός του, ο Cotys Ι, ο οποίος ήταν υπέρ της διατήρησης του βασιλείου σε μια σχέση κράτος-πελάτη με την αυξανόμενη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.Η Ρώμη έστειλε στρατό για να υποστηρίξει τον Cotys να εγκατασταθεί στον Βόσπορο και να κάψει τους οικισμούς που ελέγχονταν από τον Mithridates, συμπεριλαμβανομένου και της περιοχής Artezian.

 

Οι άνθρωποι που κατέφυγαν στο φρούριο για προστασία από την επίθεση των Ρωμαίων ήξεραν ότι ήταν καταδικασμένοι σύμφωνα με τον Vinokurov. «Μπορούμε να πούμε ότι οι θησαυροί αυτοί αποτελούν νεκρικές θυσίες. Ήταν φανερό για εκείνους ότι επρόκειτο να πεθάνουν σύντομα», δήλωσε στο LiveScience. Η πολιορκία και η άλωση του φρουρίου έγινε το 45 μ.Χ..

 

Περιέργως,σε κάθε θησαυρό περιλαμβάνονται ακριβώς 55 νομίσματα που κόπηκαν από τον Mithridates VIII. «Αυτό είναι πιθανότατα μια απλή σύμπτωση ή ίσως αυτά ήταν το ακριβές ποσό που εισέπραττε από τους ιδιοκτήτες αυτών των κασετινών οι υποστηρικτές του Mithridates»,σύμφωνα με την δημοσίευση.

 

Ελληνικός τρόπος ζωής

 

Η ομάδα του Vinokurov, μαζί με εθελοντές, έχει διερευνήσει την περιοχή του Artezian από το1989 και διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι του οικισμού ακολουθούσαν μια κουλτούρα και έναν τρόπο ζωής που ήταν σαφώς ελληνικός. Η εθνικότητα του πληθυσμού αναμίχθηκε, σύμφωνα με τον Vinokuro, «αλλά ο πολιτισμός τους ήταν καθαρά ελληνικός. Μιλούσαν ελληνικά, είχαν ελληνικό σχολείο. Η αρχιτεκτονική και η οχύρωση ήταν ελληνική. Ήταν Έλληνες από κουλτούρα, αλλά όχι από το αίμα».

 

Οι Έλληνες είναι γνωστό ότι είχαν δημιουργήσει αποικίες στην Μαύρη Θάλασσα αιώνες νωρίτερα, αναμιγνύοντας τον τοπικό πληθυσμό της περιοχής. Τα έθιμα και η τέχνη που εισήγαγαν από την Ελλάδα φαίνεται να συνεχίστηκαν δια μέσου των αιώνων παρά το γεγονός ότι βρίσκονταν σε απόσταση 1.000 χιλιομέτρων από την ίδια την Ελλάδα.

 

Η ελληνική επιρροή είναι φανερή στους θησαυρούς που θάφτηκαν από τους ανθρώπους του Artezian. Μεταξύ αυτών μια ασημένια καρφίτσα με χαραγμένη την εικόνα της Αφροδίτης, την αρχαία θεά της αγάπης, και χρυσά δαχτυλίδια με πολύτιμους λίθους χαραγμένα με εικόνες της Νέμεσης και της Τύχης, και οι δύο ελληνικές θεότητες.

 

Όταν οι αρχαιολόγοι ανάσκαψαν άλλα τμήματα της καμένης περιοχής βρήκαν περισσότερες αποδείξεις του ελληνικού τρόπου ζωής. «Στο καμένο επίπεδο στις αρχές της ακρόπολης βρέθηκαν πολλές μικρές αποσπασματικές φιγούρες από τερακότα που απεικονίζουν την Δήμητρα, την Κυβέλη, την Αφροδίτη με δελφίνι, την Ψυχή και τον Έρως, μια κόρη με δώρα, τον Ερμή, τον Άττις, στρατιώτες και πολεμιστές με άλογα, ημίγυμνοι νέοι», έγραψαν οι ερευνητές στην δημοσίευσή τους, προσθέτοντας ότι βρέθηκαν επίσης κομμάτια από μικροσκοπικές οινοχόες (μορφή της ελληνικής κεραμικής) και μικρά αγγεία για σπονδές.

 

Όλα αυτά πυρπολήθηκαν από τους Ρωμαίους και αργότερα ξαναχτίστηκαν από τον Cotys Ι,ο οποίος ανέλαβε με επιτυχία τον θρόνο του βασιλείου χάρη στην Ρώμη. Ωστόσο, οι θησαυροί των προηγούμενων κατοίκων παρέμειναν άγνωστοι θαμμένοι κάτω από την επιφάνεια, να αποτελούν απόδειξη της απελπισμένης τους στάσης ενάντια στην αυξανόμενη δύναμη της Ρώμης.