"Ο τρούλος της εκκλησίας βρίσκεται πλέον στα 32 μέτρα βάθος της λίμνης Κρεμαστών
Το νερό ξεχύθηκε ορμητικό και κάλυψε τα..... πάντα. Είκοσι χωριά, δεκάδες εκκλησίες και μοναστήρια, καλλιέργειες και δέντρα, σχεδόν 90.000 στρέμματα γης «πνίγηκαν».

Ηταν Ιούλιος του 1965. Το υδροηλεκτρικό φράγμα των Κρεμαστών, το μεγαλύτερο γαιόφραγμα της Ευρώπης, ευαγγελιζόταν την αναβάθμιση της ενεργειακής παραγωγής της Ελλάδας και ήταν πλέον 

πραγματικότητα. Ωστόσο, για τους 2.000 κατοίκους της περιοχής στα όρια των νομών Ευρυτανίας και Αιτωλοακαρνανίας, η τεχνητή λίμνη των Κρεμαστών ήταν ο υγρός τάφος μέσα στον οποίο θάφτηκε κάθε τι γνώριμο και αγαπημένο. Στις αναμνήσεις τους ένα μνημείο είχε ξεχωριστή θέση, η «Παναγία της Επισκοπής». Το εκκλησάκι του 8ου αιώνα, ένα από τα σπουδαιότερα βυζαντινά μνημεία της χώρας μας, βρισκόταν πλέον στον βυθό της λίμνης. Επί δεκαετίες οι εκκλήσεις τους προς τις αρχές να ερευνήσουν την κατάσταση του κτίσματος έπεφταν στο κενό. Ως τη στιγμή που 45 ολόκληρα χρόνια αργότερα μια ομάδα ερασιτεχνών αυτοδυτών από την Αθήνα αποφάσισε να αναζητήσει τη... χαμένη «Ατλαντίδα» της Ευρυτανίας.
«Τον βρήκαμε τυχαία»
Αριστερά, η «Επισκοπή της Παναγίας» όπως ήταν πριν από το 1965. Δεξιά, ο τρούλος της εκκλησίας βρίσκεται πλέον στα 32 μέτρα βάθος της λίμνης Κρεμαστών «Η αλήθεια είναι ότι δεν ξεκινήσαμε με το σκεπτικό να ανακαλύψουμε τον ναό. Απλώς θέλαμε να εξασκηθούμε σε κατάδυση σε λίμνη, κάτι πολύ σπάνιο στην Ελλάδα.Σταδιακάόμωςο βυθισμένος ναός μάς κίνησε το ενδιαφέρον. Κανείς δεν τον είχε αντικρίσει για 45 χρόνια. Και αν το καταφέρναμε εμείς;» διηγείται στο «Βήμα» ο 63χρονος κ. Χρήστος Ευθυμίου, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Ερασιτεχνών Αυτοδυτών «Τηθύς». Αυτό που ξεκίνησε ως «αστείο» μετεξελίχθηκε σε κανονική... αποστολή και έμελλε να μετατρέψει τα μέλη του συλλόγου σε παθιασμένους εξερευνητές.
«Αρχίσαμε να μαζεύουμε στοιχεία, να μελετάμε παλιές φωτογραφίες, χάρτες, έγγραφα και ταξιδέψαμε στην περιοχή για να μιλήσουμε αναλυτικά με τους ντόπιους. Η λίμνη έχει μεγάλη έκταση και έπρεπε να είμαστε απόλυτα ακριβείς, ειδάλλως δεν είχαμε καμία ελπίδα» προσθέτει ο κ. Ευθυμίου. Στις αρχές Μαΐου του 2008 δεκατρείς δύτες, επτά συνοδοί, οκτώ αυτοκίνητα και ένα βουνό από φιάλες ξεκίνησαν από την Αθήνα για την ανακάλυψη της «βυθισμένης πολιτείας» της Ευρυτανίας. Με τη βοήθεια του κ. Κώστα Σερπάνου, ψαρά της περιοχής, έβαλαν πλώρη για την τοποθεσία όπου σύμφωνα με τα στοιχεία έπρεπε να βρίσκεται το εκκλησάκι.
Την ίδια στιγμή ο ηλικιωμένος πατέρας του κ. Σερπάνου- ως άλλος Ξέρξης- παρακολουθούσε από το βουνό και μέσω... κινητού τηλεφώνου κατηύθυνε την ψαρόβαρκα, ανακαλώντας στη μνήμη του την εικόνα της περιοχής πριν από 45 χρόνια. Οταν το βυθόμετρο εντόπισε ένα ψηλό εξόγκωμα στον βυθό, οι δύτες ενθουσιάστηκαν. Είχαν ανακαλύψει την «Ατλαντίδα» τους!