Γ. Χριστοφορίδης: Ναι. Να πληρώνουν δίδακτρα οι κανακάρηδες

Στην Ελλάδα έχουμε παρανοήσει πλήρως την έννοια της δωρεάν παιδείας. (Καλά, και πολλά άλλα πράγματα, που όμως δεν είναι το θέμα μας τώρα).
Είπε κάποιος να βάλουμε δίδακτρα στα πανεπιστήμια και ξεσηκώθηκε το σύμπαν. Δεν κατάλαβα. Τι θα πει «δωρεάν παιδεία»; Θα πει να πληρώνουμε για το γιο του… Ωνάση να πηγαίνει τσάμπα στο πανεπιστήμιο; Όχι βέβαια. Θα πει να έχει ίσες ευκαιρίες πρόσβασης στην ανώτατη εκπαίδευση και ο γιος του μικρομεσαίου. Και η κόρη του μικρομικρού.
Αρα, ναι, δίδακτρα. Όπως συμβαίνει στην Ιρλανδία, για παράδειγμα. Εκεί, το δημόσιο πανεπιστήμιο χρεώνει - λελογισμένα - δίδακτρα, τα οποία επιστρέφονται μέσω της εφορίας μόνο σε όσους δηλώνουν οικογενειακό εισόδημα κάτω από ένα ορισμένο επίπεδο.
Ετσι, και ο προϋπολογισμός δεν επιβαρύνεται υπέρμετρα και εξασφαλίζεται παιδεία επιπέδου. Διότι όταν πληρώνεις, σέβεσαι κιόλας.
Βέβαια, για να σεβαστείς το Πανεπιστήμιο πρέπει να γίνουν κι άλλα:
1. Δε μπορεί να μπαίνεις στο Πανεπιστήμιο γνωρίζοντας ότι έχεις το δικαίωμα να παραμείνεις φοιτητής για καμιά δεκαριά χρόνια. Ενώ η σχολή σου είναι τετραετούς φοίτησης. Στα κρατικά Πανεπιστήμια του Βελγίου, αν κοπείς σε ένα και μόνο μάθημα, σου δίνουν μία και μόνη δεύτερη ευκαιρία. Το ξαναδίνεις το Σεπτέμβριο. Αν ξανακοπείς… λυπάμαι, χάσατε. Αποκλείεσαι δια παντός από όλα τα δημόσια πανεπιστήμια όλης της χώρας. Δεν έχει σημασία αν φοιτούσες στο Οικονομικό και θες να δοκιμάσεις –αφού κόπηκες- την τύχη σου στη Θεολογική, ρε παιδί μου. Το πάρτι τελείωσε. Διότι, δεν ανεχόμεθα να πληρώνουν για σένα οι φορολογούμενοι κι εσύ να ξύνεσαι.
2. Δε μπορεί η ανώτατη παιδεία να είναι για όλους. Εκ φύσεως η «ανώτατη» είναι για λίγους. Γι’ αυτούς που μπορούν. Γιατί δε γίνεται, κυρία μου, να γίνουν όλοι πυρηνικοί φυσικοί. Οσο κι αν θες να δεις τον κανακάρη σου επιστήμονα, μπορεί απλά να είναι καλύτερος υδραυλικός. Και πολύ πιο πλούσιος ως τέτοιος. Οταν κάνουμε
δεκτούς στο πανεπιστήμιο –για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους- πολλαπλάσιους φοιτητές από όσους είναι ικανές να σηκώσουν οι υπάρχουσες υποδομές, συνειδητά υποβαθμίζουμε (μέχρι εκμηδενισμού) την παρεχόμενη εκπαίδευση. Αλλά, βρείτε μου εσείς την κυβέρνηση που θα τολμήσει να μειώσει τον αριθμό των εισακτέων. Η επανάσταση που δεν έγινε με τη μείωση των συντάξεων, θα γίνει με τη μείωση των «κανακάρηδων» που μπαίνουν στο πανεπιστήμιο.
3. Δε μπορεί ο φοιτητής να παίρνει τσάμπα όλα του τα συγγράμματα. Διότι, όταν δεν πληρώνεις για το βιβλίο, δεν το σέβεσαι. Και το πετάς στο τέλος της χρονιάς. Ενίοτε και στη φωτιά. Ας εφαρμοστεί το εισοδηματικό κριτήριο που προαναφέρθηκε για τα δίδακτρα και σε ό,τι αφορά τα συγγράμματα. Άλλη ξεφτίλα το μοναδικό σύγγραμμα. Το οποίο, όλως τυχαίως έχει γράψει –στο πόδι, βέβαια- ο διδάσκων καθηγητής (για να παίρνει και τα συγγραφικά δικαιώματα). Σα να μην υπάρχει στην παγκόσμια βιβλιογραφία σύγγραμμα –ή, πολύ καλύτερα, συγγράμματα- που να ταιριάζουν στο μάθημά του για να τα προτείνει ως βιβλιογραφία στους μαθητές του.
Γιώργος Χριστοφορίδης
newsbomb