Επειδή η ψυχραιμία, η υπομονή, η αντοχή και όλες οι συναφείς αρετές έχουν δυστυχώς τα όριά τους (μόνο οι άγιοι τα ξεπέρασαν, σου λέει), θα χρησιμοποιήσω το βήμα αυτό για μια απάντηση προς κάθε ενδιαφερόμενο.

Επιτρέψτε μου μια σύντομη περιγραφή της συνθήκης – «ταινίας», στην οποία συμμετέχω καθημερινά. Ξεκινώ τη μέρα με αντοχή και αισιοδοξία. Φύσει και θέσει. Θέλω να πω, είμαι αισιόδοξος άνθρωπος, από αυτούς που θεωρούν ότι πρέπει να βάλουμε το χεράκι μας για να διαμορφώσουμε τη μοίρα μας. Επίσης, ως δημόσιο πρόσωπο με αυξημένη ευθύνη, αυτήν την συγκεκριμένη ιστορική περίοδο οφείλω να οπλιστώ με αντοχή και αισιοδοξία (μεταξύ άλλων, όπως γνώση, τιμιότητα και «τσίπα»), αλλιώς θα είμαι άχρηστη και επικίνδυνη.

Φτάνω λοιπόν στο γραφείο, ανοίγω το mail μου και συχνά-πυκνά με καλωσορίζει κάποιο μήνυμα οργισμένου πολίτη με εκφράσεις υψηλής αισθητικής, του τύπου «είστε λαμόγια» ή «δεν αξίζετε ούτε το φτύσιμο» ή «το ξέρω, δεν είναι μόνο τριάκοντα τα αργύρια που πήρες» ή «είστε όλοι γουρούνια» ή άλλες που δεν μπορώ να τις αναφέρω γιατί ανήκουν στη μεταμεσονύκτια ζώνη. Δεν απαντώ. Θίγομαι, όμως, βαθύτατα. Και δεν θέλω να το συνηθίσω. Θα σήμαινε ότι γίνομαι σιγά-σιγά σκληρόπετση. Μακριά από μένα. Δεν θέλουμε στη Βουλή τέτοιους σκληρόπετσους, έτσι δεν είναι;

Το όριο που με κόπο κρατώ ξεπερνιέται όταν οι επιθέσεις βασίζονται πάνω στην παραπληροφόρηση. Πάνω σε «στοιχεία» δημοσιογράφων που αμάσητα τα καταπίνει ο «οργισμένος πολίτης» (εδώ επίτηδες σε εισαγωγικά).

Η κυρία Μαρία Παπαδοπούλου (έτσι υπογράφει) μου έστειλε για πολλοστή φορά προχθές την «καλημέρα» της. Συνημμένο ήταν το γνωστό βίντεο περί προνομίων των βουλευτών, του Ν. Βαφειάδη. Της απάντησα, ανοίγοντας έναν διάλογο περί του καθήκοντος του κρίνοντος να ελέγχει τα στοιχεία πριν κρίνει. Τα οποία στοιχεία έχουν, βεβαίως, απαντηθεί κατά καιρούς και από τον ίδιο τον Πρόεδρο της Βουλής, δημόσια.

Διαλέγω κάποια από τα αναφερόμενα στοιχεία που με αφορούν.

1. 1. Μηνιαίες αποδοχές 10.000 ευρώ: Λάθος

2. 2. Αφορολόγητο εισόδημα: Λάθος. Καταργήθηκε.

3. 3. Βουλευτική σύνταξη στα 4 χρόνια: Λάθος.

4. 4. Δωρεάν μετακινήσεις στις αστικές συγκοινωνίες: Λάθος. Καταργήθηκε.

5. 5. 52 αεροπορικά εισιτήρια ετησίως: Μόνο για τους βουλευτές της περιφέρειας, απόστασης πάνω από 200 χλμ.. Πώς αλλιώς; Οι βουλευτές είναι υποχρεωμένοι να επιστρέφουν κάθε τέλος της εβδομάδας στην περιφέρειά τους.

6. 6. Διαμονή σε ξενοδοχείο: για όσους δεν μένουν στην Αθήνα. Πώς αλλιώς;

7. 7. Κινητό με δωρεάν λογαριασμό έως 200 ευρώ: στις διεθνείς αποστολές, όσες φορές χρειάστηκε να επικοινωνώ με τους συνεργάτες μου για θέματα επείγοντα, πλήρωσα τουλάχιστον άλλα 200 ευρώ.

8. 8. Αποσπασμένοι δημόσιοι υπάλληλοι: δεν θα σας κουράσω με την περιγραφή των τομέων και των θεμάτων που έχει να αντιμετωπίσει ο κάθε βουλευτής (που δεν θέλει να περιφέρεται ως γλάστρα). Με πολλή χαρά, όμως, θα απαντούσα αναλυτικά σε όποιον θα είχε το κουράγιο ν΄ακούσει.

9. 9. Κτίριο της Βουλής! Εδώ, ειλικρινά, η επιστήμη σηκώνει τα χέρια… Δεν μπορώ να απολογηθώ γιατί επιλέχθηκε το συγκεκριμένο κτήριο (που έχει μάρμαρα!) για να στεγάσει το Κοινοβούλιο. Με χαρά να ακούσω τις εναλλακτικές προτάσεις σας.
10. 10. «Χαριεντιζόμαστε» στο καφενείο: ουδέν σχόλιο. Από αύριο θα εισηγηθώ πιο «κόσμιους» (και ολίγον πιο εχθρικούς) τρόπους συμπεριφοράς.

Σταματώ εδώ. Έχει κι άλλα. Το θέμα, προφανώς, είναι ότι τα όποια προνόμια του ανώτερου δημόσιου θεσμικού αξιώματος πρέπει να δικαιώνονται από τους ίδιους τους «αξιωματούχους». Ελέγξτε τους, λοιπόν. Εξαντλητικά. Και ύστερα επιδοθείτε με την ησυχία σας στη φραστική βία. (Εάν σέβεστε τον εαυτό σας).

Της Πέμυς Ζούνη από την aixmi.gr