Νιώθουν να τους εξευτελίζουν οι συζητήσεις για 100 ή 200 ευρώ

Ένα γράμμα-κατάθεση ψυχής (σε γνωστό έλληνα δημοσιογράφο) αλλά και οργής και περιφρόνησης για όλους όσους συζητούν σήμερα αν θα κόψουν 100 ή 200 ευρώ από τις αποδοχές των πιλότων της Πολεμικής Αεροπορίας, έφθασε χθες στο προσωπικό μου ηλεκτρονικό ταχυδρομείο.

Το υπογράφει με το όνομα Γιώργος Θαλάσσης ένας από τους «αετούς του Αιγαίου»- ένας από τα παιδιά αυτά που προστατεύουν την εθνική μας κυριαρχία παίζοντας τη ζωή τους κορώνα-γράμματα κυνηγώντας Τούρκους εισβολείς.

Φυσικά το πραγματικό του όνομα είναι διαφορετικό από αυτό του Γιώργου Θαλάσση, που ήταν ο μικρός ήρωας των παιδικών μας χρόνων στο εικονογραφημένο περιοδικό.

Φυσικά και του απαγορεύεται σαν εν ενεργεία αξιωματικός να μιλήσει δημόσια. Αλλά κανείς δεν μπορεί να διαγράψει τη φωνή της ψυχής αυτού του Έλληνα πιλότου που προφανώς εκπροσωπεί και όλους τους άλλους συναδέλφους του.

Το γράμμα του είναι πραγματικά συγκλονιστικό:

«Όσο κι αν προσπαθήσουν να μικρύνουν αυτό που κάνουμε μέσα στο αεροπλάνο, όσο κι αν παλέψουν να μας παρουσιάσουν σαν μία επαγγελματική κατηγορία ενστόλων που πρέπει να μας κόψουν 100 ή 200 ευρώ το μήνα, να τους πεις κύριε Χαρδαβέλλα (μου γράφει ο πιλότος του F16) ότι δεν θα μπορέσουν να μας στερήσουν ποτέ τον δικό μας γαλάζιο ουρανό της Ελλάδος που είναι το σπίτι μας και δεν θα συρρικνώσουν την αγάπη που έχουμε για την πατρίδα.

Τους χαρίζουμε και τα 100 και τα 200 ευρώ κι όλο μας το μισθό, αν χρειάζεται αυτό για τη σωτηρία της χώρας.

Όταν εγώ πιάνω στα ψαλίδια τον Τούρκο εισβολέα και λοκάρω το δικό του αεροπλάνο στους δικούς μου πυραύλους, τότε βλέπω σαν μυρμήγκια τους 300 στη Βουλή που θα αποφασίσουν αν αυτό που κάνω αξίζει περισσότερα ή λιγότερα από 100 ευρώ το μήνα.

Όταν φωνάζω στο κέντρο επιχειρήσεων καθώς κυνηγάω τον Τούρκο «Fox-1» (δηλαδή είμαι σε θέση εικονικής βολής με πύραυλο Sparrow) και μετά «Fox-2» (για βολή με ΑΙΜ-9) είναι σαν να αγκαλιάζω για να την προστατεύσω, όπως το μωρό που απέκτησα πριν δυο μήνες.

Τους τα χαρίζω όλα αν έτσι θα σωθεί η Ελλάδα. Δεν τους χαρίζω ποτέ την τιμή μου, την περηφάνια μου και αυτό το απέραντο γαλάζιο πάνω από το Αιγαίο που εκεί συναντάω το δικό μας ήρωα, τον Κώστα Ηλιάκη να μου χαμογελάει από τη μια γωνιά και να με καθοδηγεί».