Η σιδηροδρομική σήραγγα παρέμεινε αχρησιμοποίητη για αρκετά χρόνια μέχρι που ο μικροβιολόγος Δρ Noel Arrold τη μετέτρεψε σε ένα πρωτότυπο φυσικό «θερμοκήπιο» καλλιέργειας μανιταριών, την πρώτη μανιταρο-φυτεία αυτού του είδους στην Αυστραλία.

«Το τούνελ βρίσκεται κάτω από έναν βράχο, σε 30 περίπου μέτρα βάθος, χωρίς ηλιοφάνεια και με μια σταθερή θερμοκρασία 15 βαθμούς Κελσίου. Το μόνο φως που υπάρχει εδώ διαρκεί κάποιες ώρες και παράγεται τεχνητά με λαμπτήρες φθορισμού», λέει ο καθηγητής.

Οι ποικιλίες που καλλιεργούνται είναι...
...τα εξωτικά Shiitake, Oyster, Shimejii και Wood Ear, τα οποία αναπτύσσονται στο δροσερό, υγρό και αμυδρά φωτισμένο περιβάλλον της σήραγγας, που μοιάζει με τις συνθήκες που υπάρχουν στα μέρη όπου αυτοφυούν τα εν λόγω μανιτάρια.

Η παραγωγή είναι σχετικά μικρή, περίπου 1.500 κιλά μανιταριών την εβδομάδα, αλλά η καλλιέργεια θεωρείται υψηλής ποιότητας και αξίας, καθώς η διαδικασία παραγωγής γίνεται χωρίς χημικές ουσίες, με χαμηλή κατανάλωση ενέργειας και χρησιμοποιώντας άχρηστα υλικά όπως, για παράδειγμα, πλαστικές σακούλες.