από την Αλεξάνδρα Γωγούση- Σκανδάλη
"Οργή για τη δηλητηρίαση 15 σκύλων σε πάρκο στο κέντρο της Αθήνας", "Επικήρυξαν τους δολοφόνους", "Εισαγγελέας ψάχνει το φονιά των σκυλιών", "Ομαδική δηλητηρίαση σκύλων", "Θανατώνουν σκυλιά με φόλες".

Τίτλοι που διαβάζουμε δυστυχώς καθημερινά σε εφημερίδες, διαδικτυακούς τόπους και blogs, άλλοτε σε ολοσέλιδα άρθρα κι άλλοτε "στα ψιλά".

Τότε, όσο το θέμα είναι επίκαιρο, αναζητούνται οι "δολοφόνοι", αναστατώνονται τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, οι εισαγγελείς διενεργούν προκαταρκτική εξέταση και οι πολίτες "ψάχνουν" για τους απάνθρωπους εγκληματίες. Σε λίγες ημέρες το θέμα έχει ξεχαστεί. Όλοι μας αισθανόμαστε ικανοποιητικά ζωόφιλοι καθώς έχουμε εκτονώσει ήδη τα φιλοζωικά μας αισθήματα με τους παραπάνω χαρακτηρισμούς και σχόλια και … η ζωή συνεχίζεται. Όμως ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Επειδή στην πόλη μας τα ζώα που βλέπουμε κυρίως είναι ... τα αδέσποτα, θα τους αφιερώσουμε, το άρθρο αυτό. Το θέαμα των αδέσποτων σκύλων και γάτων είναι –δυστυχώς, συχνή εικόνα στην πόλη μας. Το πρόβλημα είναι πολύπλοκο. Κατά την άποψη μερικών ασυνείδητων δολοφόνων όμως, η λύση είναι μία: η θανάτωση των ζώων με βίαιο τρόπο. Η φόλα σε πρώτο πλάνο, η καραμπίνα, ο αποκεφαλισμός, η σφαγή… Άτομα ύπουλα, διαταραγμένα και θρασύδειλα, που χαίρονται να βλέπουν τον πόνο στα μάτια των ζώων, στυγνοί εγκληματίες, νομίζουν πως δίνουν λύση στο πρόβλημα. Δείχνουν να μη φοβούνται το νόμο.

Στην εποχή μας το ρόλο της φόλας τον παίζουν τα βαριάς μορφής φυτοφάρμακα. Οι αγοραστές τα βρίσκουν ανενόχλητοι, χωρίς συνταγή γεωπόνου και χωρίς να αφήνουν τα πλήρη στοιχεία τους κατά την αγορά. Έτσι είναι δύσκολο να βρεθεί ο δράστης σε περίπτωση που τα χρησιμοποιεί για την θανάτωση των ζώων. Παρ΄ όλα αυτά υπάρχουν αρκετές καταδικαστικές αποφάσεις για υποθέσεις που αποδείχθηκε με μάρτυρες το ποιος "έριξε" τη θανατηφόρο φόλα στο φαγητό των αδέσποτων ζώων. Συνήθως από τέτοιες ενέργειες γίνονται θύματα εκτός από αδέσποτα ζώα, τα οικόσιτα ζώα, αλλά και άλλα "ζωντανά" όπως πουλιά, ποντίκια κλπ. Όταν η φόλα περιέχει ακόμη και σπασμένα γυαλιά ή καρφίτσες, δυστυχώς όχι σπάνιο φαινόμενο στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, καταλαβαίνετε για πόσο διαστροφικά άτομα μιλάμε! Τα φιλοζωικά σωματεία δέχονται καθημερινά δεκάδες καταγγελίες για κακοποιήσεις, βασανισμούς, δηλητηριάσεις και φόνους ζώων. Πολλές από αυτές, που δεν φτάνουν στα δικαστήρια, διευθετούνται έτσι ώστε να αποτρέπονται νέες, ενώ άλλες λύνονται με επιτυχή παρέμβαση φιλόζωων, με συστάσεις, επιστολές και εξωδίκους προσκλήσεις. Ενώ, για όσες υπάρχουν αρκετά αποδεικτικά στοιχεία και μαρτυρίες προωθούνται στη δικαιοσύνη. Μη διστάζετε να καταγγέλλετε τέτοια γεγονότα. Μην σας φοβίζουν οι απειλές των "δολοφόνων. Γίνετε ενεργοί πολίτες.

Επίλογος: Τo έτος 2000, Παγκόσμια ημέρα των ζώων, στο Λονδίνο είχε γίνει η εξής ανακοίνωση: "Τα περιστέρια που "συχνάζουν" στην πλατεία Τραφάλγκαρ υπολογίζονται σήμερα στις 30.000. Ήδη άρχισαν να δημιουργούν σημαντικό πρόβλημα στην περιοχή. Γι' αυτό, το επίσημο κράτος έβαλε μια ουσία "αντισυλληπτική" στην τροφή τους: στο καλαμπόκι που αγοράζουν οι τουρίστες για να τα ταϊζουν. Με τον τρόπο αυτό θα περιοριστούν οι γεννήσεις τους". Αν αυτό λοιπόν, δεν είναι πολιτισμός, τότε τι είναι; Ίσως κάποτε καταλάβουμε και στην Ελλάδα πως η λύση για τον περιορισμό των αδέσποτων ζώων δεν είναι η φόλα, ούτε οι δολοφονίες, ούτε οι ποινές των δικαστηρίων.

Ίσως κάποτε και στην Ελλάδα καταλάβουμε πως το Τουριστικό Εμπάργκο που επανειλημμένα μας επιβάλλεται για την κακομεταχείριση των ζώων στη χώρα μας, δεν μας συμφέρει. Ίσως κάποτε οι συστάσεις που δεχόμαστε από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αρχίσουν να μας προβληματίζουν. Ίσως τέλος κάποτε αναρωτηθούμε: όταν αποκαλούμε τους άλλους "ζώα", τι ακριβώς εννοούμε; Μήπως τελικά όλο το θέμα είναι θέμα επιπέδου του πολιτισμού μας; Η απάντηση, δική σας.

Με αφορμή αυτό το άρθρο κάντε κάτι διαφορετικό σήμερα: ταϊστε ένα αδέσποτο ζωάκι. Να δείτε πόσο πιο άνθρωπος θα αισθανθείτε! 

taxalia