ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ!

«Σώπαινε ο λαός, και κανείς δεν μιλούσε, γιατί ήταν  φοβισμένος και έβλεπε πως οι συνωμότες ήταν πολλοί. Ησυχίαν είχεν ο Δήμος και αντέλεγε ουδείς, δεδιώς και ορών ότι πολύ το ξυνεστηκός.» (Θουκυδίδης)
Μάζα σιωπηλή και φοβισμένη,  θέλουν τον λαό οι χαλασμένοι «άρχοντές» του,  για να γνωρίζει ποιος είναι ο Δυνάστης. Το Αφεντικό.  « Ίνα γιγνώσκει τον τιθασευτήν» (Αριστοφάνης).
Φτωχό και άνευρο το κατήντησαν, τον λαό, γιατί, «Αυτόν,  που η φτώχεια τσάκισε, αυτός δεν μπορεί να μιλήσει ούτε να κάνει τίποτα, του ‘ναι δεμένη η γλώσσα: ανήρ δεδμημένος ούτε τι ειπείν ούθ έρξαι δύναται, γλώσσα δε  δέδεται»  (Θεόγνις).
Κι εσύ, αλιτήριε (καταστροφέα) «άρχοντα», εσύ «ν’ αρπάζεις και να δωροδοκείσαι, ο δε λαός… σφιγμένος από την ανάγκη, τη μιζέρια και τον μισθό να κρέμεται από σένα με το στόμα ανοιχτό: Συ μεν αρπάζης και δωροδοκείς… ο δε δήμος … υπ ανάγκης άμα και χρείας και μισθού προς σε κεχήνη»  (Αριστοφάνης.) Και κανείς να μην μιλά.
Μα, κι αν κάποιος μιλούσε, αμέσως, με τρόπο επιτήδειο του βούλωναν το στόμα «εί δε τις και αντείποι ευθύς εκ τρόπου τινός επιτηδείου…»
Και τους φταίχτες,  ούτε τους αναζητούσαν, ούτε, και αν τους υποπτεύονταν, απέδιδαν δικαιοσύνη. «Και των δρασάντων ούτε ζήτησις ούτ’ ει υποπτεύοιντο δικαίωσις εγίγνετο» (Θουκυδίδης).
 Και έτσι, «χάνονται οι πόλεις όταν δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τους φαύλους από τους έντιμους: Τας πόλεις απόλλυσθαι, όταν μη δύνωνται τους φαύλους από των σπουδαίων διακρίνειν». (Αντισθένης).
Και επειδή, «Ου μόνον αρχή άνδρα δείκνυσι, αλλά και αρχήν ανήρ» (Επαμεινώνδας),  
Εσείς οι «άρχοντες», οι σκανδαλοποιοί «Πολλά και αισχρά ένεκα κερδέων πεποιήκατε: πολλά και αισχρά για το κέρδος κάνατε» (Ξενοφών).
Ο σκανδαλοποιός, «άρχων» «και με τα δυο χέρια σουφρώνει τα δημόσια έσοδα: Καμφοίν χέροιν μυστιλάται των δημοσίων». (Αριστοφάνης).
Δικαιοσύνη ζητάει ο Λαός. Διότι: «εν δικαιοσύνη συλλήβδην πάσα αρετή.» (Θεόγνις),
Δικαιοσύνη ζητάει ο Λαός, όπου οι άρχοντες θα είναι υπηρέτες και δούλοι του νόμου και ΟΧΙ υπεράνω του νόμου, αφέντες του. «Τους δ’ άρχοντας λεγομένους νυν υπηρέτας τοις νόμοις …. Οι δ’ άρχοντες δούλοι του νόμου.». (Πλάτων).

Δίκαιο Κράτος, ζητάει ο Λαός, όπου οι άρχοντες θα φροντίζουν το συμφέρον των πολλών, του λαού, και ΟΧΙ άρχοντες που θα υπηρετούν το ίδιον συμφέρον, ως διαπλεκόμενοι πολιτικατζήδες (τους γνωρίσαμε προσφάτως).
Γιατί ο αληθινός πολιτικός-άρχων «ου πέφυκε (δεν έγινε) το αυτώ (το δικό του) συμφέρον σκοπείσθαι (να φροντίζει), αλλά το τω αρχομένω.». (Πλάτων).

Δίκαιο Κράτος, ζητάει ο Λαός, που θα σέβεται τον μόχθο του απλού ανθρώπου και θα τιμά τον χρηστό πολίτη. Διότι: «Όσο τιμώνται στην πόλη τα πλούτη και οι πλούσιοι, τόσο περιφρονείται η αρετή και οι χρηστοί: Τιμωμένου δη πλούτου εν πόλει και των πλουσίων, ατιμοτέρα αρετή τε και οι αγαθοί.». (Πλάτων).

Δίκαιο Κράτος, ζητάει ο Λαός, που θα διασφαλίζει την ασφάλεια των πολιτών, αλλά, πρωτίστως, την ελευθερία τους.
«Μηδέν ελευθερίας προκρίνω». (Διογένης). Διότι:«Όσοι δέχονται να χάσουν την ελευθερία τους για την ασφάλειά τους δεν είναι άξιοι ούτε της ελευθερίας ούτε της ασφάλειας». (Βενιαμίν Φραγκλίνος)

Οι πολιτικοί-πολιτικατζήδες (αυτοί αντιποιούνται τους πραγματικούς πολιτικού) που βλέπει τα τελευταία χρόνια ο Έλληνας, είναι διαβρωμένοι από την διαπλοκή με τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα, και λειτουργούν με την παγκοσμιοποιημένη και «σώφρονα» λογική,  πως τα συμβαίνοντα, καλώς συμβαίνουν, διότι είναι αναπόφευκτο να συμβαίνουν. Για να επιβιώσετε μέσα στον παγκόσμιο ιστό πρέπει να αφήσετε να σας φάει η αράχνη της παγκοσμιοποίησης, σαν παγιδευμένες μύγες.

Σε αυτήν την «σώφρονα λογική» των «πραγματιστών» και των «σωφρόνων» σφουγγοκωλαρίων της παγκοσμιοποιημένης ηλιθιότητας και αδικίας, εμείς αντιτείνουμε το: «τόλμησον φρονείν».
Γιατί το ξέρουμε πως «η πρόοδος δεν έρχεται απ’ αυτούς που εμμένουν στην καθεστηκυία τάξη αλλά από αυτούς που τολμούν να κινούν πάντοτε κάτι από τα μη καλώς έχοντα: Τας επιδόσεις ορώμεν γινομένας ου δια τους εμμένοντας τοις καθεστώσιν, αλλά δια τους επανορθούντας και τολμώντας αεί τι κινείν των μη καλώς εχόντων.». (Ισοκράτης)
Θίγετε τα κακώς κείμενα. «Το δε σώφρον του ανάνδρου πρόσχημα»

«Την φωτιά της δημιουργίας τη συντηρούν οι ανυπόταχτοι, οι ανικανοποίητοι, οι τυχοδιώκτες της ψυχής και του πνεύματος.». (Θεοτοκάς).
 impious@otenet.gr  www.anevlavis.gr