Ήταν χειμωνιάτικη νύχτα και μια πεινασμένη τίγρης λιγουρεύτηκε ένα βόδι στο φτωχοχώρι. Κατέβηκε αργά τη νύχτα και παραμόνευε ώσπου σε μια καλύβα άκουσε ένα μωρό να κλαίει δυνατά κι η μάνα του να μην μπορεί να το ησυχάσει. Του έλεγε ιστορίες για δράκους, για μυθικά τέρατα, για γίγαντες και λύκους, μα το μωρό έκλαιγε ακόμη πιο δυνατά. Κάποια στιγμή η τίγρη άκουσε τη μάνα να λέει μια λέξη μοναχά “Λωτός”. Στο άκουσμα της λέξης το.....

μωρό γαλήνεψε. Τρόμαξε η τίγρης και σκέφτηκε “τι είναι ο λωτός ;” Πόσο πιο φοβερό μπορεί να είναι αυτό το πράγμα ; “Πρέπει να είναι πολύ τρομακτικό πράγματι” φοβήθηκε, κι εγκατέλειψε το χωριό τρέχοντας. Πριν από την τίγρη ένας κλέφτης είχε βάλει στο μάτι το ίδιο βόδι. Στα σκοτεινά είδε την τίγρη να τρέχει και την πέρασε για βόδι, έπεσε μ΄ όλη του τη δύναμη να την αρπάξει. Σαν είδε πως ήταν τίγρη τα χρειάστηκε, παρατάει το θηρίο και γίνεται άφανος προς την άλλη μεριά. Η τίγρη που νόμισε πως θα την έπιανε ο “λωτός” ούτε ξαναπάτησε στο χωριό, κι όσο για τον κλέφτη πήρε ένα μάθημα που δεν θα το ξεχάσει ποτέ στη μοναξιά του.

(Παλιό νοτιοκορεάτικο παραμύθι)

Ο Λωτός ήταν γνωστός στην αρχαία Ινδία, Κίνα, Αίγυπτο και Ελλάδα. Το ευγενικό άνθος του ήταν ιερό σύμβολο αγνότητας και το βλέπουμε στη ζωγραφική, αρχιτεκτονική, ποίηση όλων των λαών. Οι Λωτοφάγοι ήταν φιλόξενος και ειρηνικός λαός της ελληνικής μυθολογίας. Οι καρποί του ήταν η κύρια τροφή τους και προκαλούσαν ειρηνική απραγία. Ακούμε το πρώτον για αυτούς στην Οδύσσεια (Ι 92-105) όπου περιγράφονται ως φιλήσυχοι και φιλόξενοι άνθρωποι που κέρασαν τους ναύτες του Οδυσσέα λωτούς κι εκείνοι χάσανε τη μνήμη και το νόστο τους, όμως ο Οδυσσέας τους πήρε στα πλοία με τη βία, όπου συνήλθαν.

Στα 2011 δεν ξέρω αν ζούμε την ίδια απάθεια, όμως κι έτσι να ‘ναι, το Λωτό δεν τον φάγαμε. Ξέρουμε τις τίγρεις και τους κλέφτες, γνωρίζουμε την πατρίδα, δεν δειλιάζουμε απ΄ τα όρνια. Μην τους φοβάστε. Ένα ουστ τους χρειάζεται, μια ανύποπτη αφορμή, είναι δειλοί και ψοφοδεείς, σκυλεύουν όπου τους βολεύει. Μα αν νιώσουν τις άγνωστες δυνάμεις μας τρέμουν τα πόδια τους, κλαίγοντας με την ουρά στα σκέλια αλυχτούν για άλλες γειτονιές. Μην τους φοβάστε.

Έχουμε βέβαια σήμερα ένα θέμα με τον Οδυσσέα… αλλά αυτά θα τα βρούμε (καυγαδίζοντας) μεταξύ μας 

PHGH KSIPNISTERE