Αν δεν έχουμε ρεύμα τί θα συμβεί;

Έχεις σκεφτεί ποτέ στα σοβαρά τι θα συμβεί αν κλείσουν τα φώτα; Και δεν ανοίξουν ποτέ ξανά; Ή πόσο εύκολο είναι όντως να μας συμβεί αυτό; Ούτε εγώ.
Αλλά μπήκα στο τριπάκι με αφορμή το Revolution του Abrahams που έκανε Δευτέρα βράδυ πρεμιέρα. Και από τότε δεν βγήκα ξανά.

Αυτή την στιγμή που μιλάμε 300 εκ. Αμερικάνοι ξυπνάνε για να ανακαλύψουν ότι τίποτα δεν δουλεύει. Οι διακόπτες στο σπίτι τους, οι μίζες των αυτοκινήτων τους, τα smart phones τους, το internet, το ραδιόφωνο, η τηλεόραση.

Παντού τριγύρω υπάρχουν απορημένα βλέμματα, σταματημένα αυτοκίνητα και φωτιές από τα 1.200 αεροπλάνα που έχουν κρασάρει στο έδαφος.


Και αυτό είναι μόνο η αρχή.

Μέσα σε ένα μήνα ...

οι μισοί από αυτούς (ειδικά αυτοί που μένουν σε πόλεις) θα έχουν πεθάνει.

Ξεκινώντας από τους διαβητικούς, τους καρδιακούς, τους καρκινοπαθείς και όλους όσους έχουν άμεση ανάγκη από φάρμακα. Και συνεχίζοντας με τους υπέρβαρους (έχει πολύ περπάτημα η Αποκάλυψη φίλε μου), τους ηλικιωμένους που βρίσκονται σε οίκους ευγηρίας (οι οποίοι έχουν μετατραπεί σε οχετούς χωρίς αποχέτευση) και όσους δεν έχουν φροντίσει να έχουν σπίτι τις απαραίτητες προμήθειες.

Όπως ρύζι, αλεύρι, αλάτι (για να παστώσεις κρέας, τώρα που το ψυγείο δεν δουλεύει πια), ταμπλέτες αποστείρωσης νερού και αντιβιοτικά για τις επιδημίες (τυφοειδής πυρετός λόγω σαλμονέλας, χολέρα κτλ) που πλακώνονται για το ποια θα πλακώσει πρώτη. Ακόμη και τσιγάρα, που αποκτούν μια φυλακόβιου τύπου ανταλλακτική αξία.

Και δεν μιλάω καν για την ανάγκη του να κουβαλάς όπλο, γιατί θα με περάσετε για κάτι που ποτέ δεν έχω υπάρξει, δηλαδήακροδεξιό φρικιό.

Εννοείται πως η έννοια της κεντρικής κυβέρνησης παύει να υφίσταται. Και πλέον όλος σου ο κόσμος περιορίζεται σε ότι υπάρχει γύρω σου σε απόσταση που μπορείς να περπατήσεις.

Όλα αυτά είναι επίπτωση της περιβόητης ηλεκτρομαγνητικής βόμβας (EMP) η οποία, αν κάποιος που την έχει (σ.σ. όπως η Βόρεια Κορέα, ήδη από το 2009) την ανατινάξει πάνω από το Βέλγιο, διαχέει ηλεκτρομαγνητικά κύματα και καταστρέφει τις ηλεκτρονικές συσκευές σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Επιστρέφοντάς μας ουσιαστικά πίσω στον Μεσαιώνα.

Ακούγεται σαν παρανοϊκό σενάριο επιστημονικής φαντασίας.

Και εννοείται πως ελπίζουμε όλοι να παραμείνει τέτοιο.

Αλλά, όπως καθετί τόσο τρομακτικό που δεν μπορούμε να το διανοηθούμε, οφείλουμε να το κοιτάξουμε κατάματα.

Αυτό ακριβώς έκανε ο J.J. Abrahams που στήριξε την υπόθεση του Revolution (που έκανε μόλις πρεμιέρα στις ΗΠΑ) πάνω σε μια τέτοια βόμβα που πέφτει στις ΗΠΑ.

Αν και στην δικιά του εκδοχή, με το στόρι να εκτυλίσσεται 15 χρόνια μετά το ολικό black out , δεν υπάρχουν χαρντκορίλες τύπου Mad Max. Δηλαδή η απόλυτη αναρχία ''πασπαλισμένη'' με συμμορίες κανιβάλων που ρημάζουν σαν ακρίδες την μια πόλη μετά την άλλη.

Για αυτά, κάντε τον κόπο να κατεβάσετε το One Second After του William R. Forstchen. Ένα πολύ ψύχραιμο βιβλίο που δείχνει τον αγώνα ενός πατέρα να σώσει την διαβητική κόρη του (και την κοινότητά του) στα βουνά της Βόρειας Καρολίνας στην οποία και διαμένει.

Δεν σας λέω αν τα κατάφερε ή όχι, παρά μόνο ότι ύστερα από ένα χρόνο, που αρχίζει και αποκαθίσταται η τάξη, έχουν πεθάνει 90% του πληθυσμού της πόλης. Και αυτό παρόλο που κατάφεραν να μείνουν ενωμένοι, να βάλουν σε λειτουργία κάποια παλιά αυτοκίνητα που δεν διέθεταν τσιπάκια για να ''τηγανίσει'' η βόμβα και οργανωμένοι.

Μάλιστα το βιβλίο έχει εκθειάσει δημόσια ο Ρεπουμπλικάνος προεδρικός υποψήφιος Newt Gingrich, από τους λίγους πολιτικούς που παίρνουν την απειλή στα σοβαρά. Ενώ στο τέλος περιέχει και ένα άρθρο του Αμερικάνου πλοιάρχου William Sanders που κάνει αναφορά και στις σχετικές εκθέσεις του Πενταγώνου (που κανείς δεν διαβάζει).

Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που η ηλεκτρομαγνητική βόμβα και οι επιπτώσεις της έχουν χρησιμοποιηθεί ως ''μπαμπούλας'' στην ποπ κουλτούρα.

Θυμίζω το The Day After του 1983 (με την EMP να προηγείται μιας σοβιετικής εισβολής στις ΗΠΑ), τις τηλεοπτικές σειρές Dark Angel (με τις ΗΠΑ να αναρρώνουν από μια τέτοια επίθεση), Jericho, Falling skies (εδώ οι εισβολείς είναι εξωγήινοι).

Καθώς επίσης το Goldeneye (με μια έκρηξη EMP να καταρρίπτει 3 μαχητικά Mig), το Matrix Revolutions (με αυτό εξολοθρεύουν οι επαναστάτες τους φρουρούς στην Ζion), το Ocean's Eleven (με μια μη πυρηνική εκδοχή EMP η συμμορία κατεβάζει τους διακόπτες σε ολόκληρο το Las Vegas) ή το φρέσκο remake του Red Dawn σχετικά με την απόβαση βορειοκορεατών στις ΗΠΑ.

Ουσιαστικά η EMP είναι και πάλι στην μόδα, επειδή ''γαργαλάει'' τον μεγαλύτερό μας πλέον φόβο, το να βρεθούμε χωρίς τις ανέσεις και τα τεχνολογικά παιχνίδια που θεωρούμε δεδομένα.

Και ναι, είναι απίθανο να συμβεί.

''Όσο απίθανο θεωρούσαν πριν από 70 χρόνια το να επιτεθεί η Ιαπωνία τις ΗΠΑ στο Περλ Χάρμπορ'', όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο συγγραφέας Γουόρεν Κόζακ στην Wall Street Journal.

Εγώ πάντως, την αποθήκη μου την έχω στοκάρει.
Εσύ;