Πεντάχρονα στο έλεος των εκμεταλλευτών...
 Βιομηχανία εκμετάλλευσης, κατάθλιψης και επαιτείας έχει στηθεί στην Ελλάδα της κρίσης. Διακόσια ευρώ υπολογίζεται ότι μαζεύει ακρωτηριασμένος επαίτης, με εγκαύματα στα χέρια και το πρόσωπο που «δουλεύει» κυρίως στις πλατείες Συντάγματος και Ομονοίας. Τριάντα ευρώ το οκτάωρο βγάζουν οι ...
γυναίκες με τα μωρά στις σκάλες του μετρό στην περιοχή των Αμπελοκήπων. Σαράντα ευρώ έξω από τον Ευαγγελισμό. Το 70% με 80% της είσπραξης καταλήγει στις τσέπες των αφεντικών!

Την ίδια ώρα προκαλεί συναγερμό στις αρχές η ραγδαία αύξηση των ακρωτηριασμένων αλλοδαπών που εμφανίζονται ως επαίτες στα πεζοδρόμια, χωρίς όμως να προέρχονται από χώρες που βρίσκονται σε πόλεμο. Η αστυνομία ερευνά καταγγελίες για ακρωτηριασμούς που γίνονται από «χασάπηδες» συνεργάτες των κυκλωμάτων, ώστε να κάνουν πιο αποδοτικό τον επαίτη.

Ακόμη μεγαλύτερο σοκ προκαλούν πληροφορίες που διερευνά η Ασφάλεια, σύμφωνα με τις οποίες αλλοδαποί αυτοτραυματίζονται ή ακρωτηριάζονται μόνοι τους με σκοπό να κερδίζουν τη συμπόνια των περαστικών και να συγκεντρώνουν περισσότερα χρήματα. Η φρίκη μοιάζει να μην έχει αρχή και τέλος.
Πώς λειτουργούν τα κυκλώματα
Τη στιγμή που η ανεργία ξεπερνά το 25% και η φτώχεια παγιδεύει στον ιστό της χιλιάδες νοικοκυριά, οι επαγγελματίες ζητιάνοι και τα κυκλώματα με τους αδίστακτους προστάτες ανοίγουν ακόμη περισσότερο την πληγή που βασανίζει την κοινωνία. Στους δρόμους εξελίσσεται ένας άγνωστος πόλεμος. Από τη μια, οι νεόπτωχοι και οι νεοάστεγοι, που προσπαθούν να επιβιώσουν στα συσσίτια και τα πεζοδρόμια. Οι άνθρωποι που χτυπήθηκαν αλύπητα από την κρίση και ψάχνουν μια σανίδα στο πέλαγος της εγκατάλειψης. Και από την άλλη, περίπου 40 χιλιάδες επαίτες, επαγγελματίες οι περισσότεροι, οργώνουν την Αθήνα και στραγγίζουν το υστέρημα και την ευαισθησία του κόσμου. Σχεδόν 150 χιλιάδες παιδιά, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας, χρησιμοποιούνται ως κράχτες από τους επαίτες, για να συγκινήσουν τους περαστικούς. Τα μωρά στα πεζοδρόμια αποτελούν «καλά χαρτιά» στις επιχειρήσεις της επαιτείας. Τα κέρδη ξεπερνούν και τα 180 ευρώ τη μέρα! Αλλά αποκαλύπτουν τη γύμνια του κράτους πρόνοιας, που επιτρέπει στις ψευτο-μαμάδες να εξαργυρώνουν τις παιδικές ψυχές με μερικές χούφτες ευρώ. Κι όμως, ακόμη και στην πλατεία Συντάγματος, έξω από τη Βουλή, γυναίκες «νέας εισαγωγής» από τα Βαλκάνια, με μωρά στην αγκαλιά, τα οποία έχουν ποτίσει με ούζο για να μην κλαίνε, βγάζουν μεροκάματο. Κανείς αρμόδιος δεν συγκινείται, δεν παίρνει την πρωτοβουλία να σώσει τα παιδιά από την εκμετάλλευση. Αυτά τα δράματα δεν χωρούν σε λίστες, δεν προσφέρουν ψήφους. Δεν συγκινούν τους άρχοντες του τόπου.
Συμβαίνουν… θαύματα έξω από τον Ευαγγελισμό
Εικόνες με ανθρώπους γκρεμισμένους στα πεζοδρόμια, με βαριές αναπηρίες και εμφανή προβλήματα υγείας, αλλά και γυναίκες κάθε ηλικίας με παιδιά μικρά και μεγάλα στα χέρια, προκαλούν απογοήτευση, θλίψη και αγανάκτηση. Στην οδό Μαρασλή οι επαίτες αφήνουν τις πατερίτσες και τα καροτσάκια για να πιαστούν στα χέρια, προκειμένου να προσεγγίσουν την είσοδο του νοσοκομείου «Ευαγγελισμός».
Γυναίκα που εργάζεται σε τυροπιτάδικο μας είπε ότι πριν από μερικές μέρες, περίπου στις 11 το πρωί, άκουσε φωνές και είδε δύο ρακένδυτους ανθρώπους που κάθονταν σε αμαξίδια να σηκώνονται και να βρίζονται διότι διαφώνησαν ποιος από τους δύο θα στεκόταν στο πεζοδρόμιο όπου βρίσκεται η κεντρική πύλη του θεραπευτηρίου: «Έγινε σαματάς, ο κόσμος στην αρχή σάστισε και μετά κατάλαβε τι συμβαίνει. Οι περισσότεροι πελάτες μας ρωτούν γιατί δεν επεμβαίνει καμία υπηρεσία για να αντιμετωπίσει αυτά τα θέματα, όπως είχε γίνει πριν από χρόνια με τα παιδιά των φαναριών».
Πεντάχρονα στο έλεος των εκμεταλλευτών
Η Ερμού συγκεντρώνει τους περισσότερους επαίτες. Άνδρες με προβλήματα υγείας, ακόμη και παιδιά 5 και 7 ετών με αυτοσχέδια μουσικά όργανα, βρίσκονται στο πεζοδρόμιο. «Γιατί δεν ενδιαφέρεται κανείς γι’ αυτούς τους ανθρώπους;» ρωτά εμφανώς οργισμένη νεαρή μητέρα που εργάζεται σε κατάστημα της οδού Ερμού: «Βλέπουμε κάθε πρωί αυτούς που τους φέρνουν, τους παρατάνε και έρχονται το απόγευμα, μετρούν τα χρήματα που μάζεψαν και τους εξαφανίζουν. Κάθε μέρα η ίδια ιστορία. Ασυδοσία…». Τη στιγμή που οι πολίτες αγωνίζονται σκληρά να αλλάξουν ψυχολογία, να πιστέψουν σε ένα καλύτερο αύριο και να βοηθήσουν στην επανεκκίνηση της οικονομίας, έρχονται αντιμέτωποι με τα δράματα του δρόμου. Άνθρωποι που θα έπρεπε να απολαμβάνουν τις φροντίδες των κοινωνικών υπηρεσιών, των νοσοκομείων και των ψυχολόγων έχουν αφεθεί στη ζούγκλα των κυκλωμάτων και την ίδια ώρα επαγγελματίες επαίτες εκμεταλλεύονται την κρίση για να καρπωθούν τον οβολό των περαστικών.
Οι ακρωτηριασμοί… φέρνουν περισσότερο χρήμα

Ο δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων κ. Γιώργος Αποστολόπουλος αποκαλύπτει στο «Καρφί»: «Αυτό που μας προβληματίζει περισσότερο είναι η αύξηση των ακρωτηριασμένων που επαιτούν, από τη στιγμή μάλιστα που δεν προέρχονται από περιοχές σε εμπόλεμη κατάσταση. Εκτός από τους Ιρακινούς και τους Αφγανούς, που έρχονται ως ανάπηροι πολέμου, οι υπόλοιποι δεν θα έπρεπε κανονικά να είναι ακρωτηριασμένοι. Αυτό μας οδηγεί με βεβαιότητα στο συμπέρασμα ότι κάποιος ή και οι ίδιοι ακόμα ακρωτηριάζουν τους εαυτούς τους προκειμένου να γίνουν πιο ελκυστικοί και να προκαλέσουν όσο το δυνατόν περισσότερη λύπηση και συμπόνια. Αυτοί στην πλειοψηφία τους δεν είναι άστεγοι. Μένουν όλοι μαζί υπό τη σκέπη του αφέντη τους. Ο προστάτης τούς κακομεταχειρίζεται, τους ξυλοφορτώνει και τους κάνει να ζουν σε άθλιες συνθήκες. Ο δήμος και οι ιδιωτικοί φορείς έχουν φροντίσει με τη βοήθεια της αστυνομίας τουλάχιστον να παταχθεί σε υψηλό βαθμό η παιδική εργασία και ζητιανιά. Μέχρι στιγμής έχουμε αποδείξει ότι όποια παρανομία κυνηγηθεί σωστά και διωχθεί ποινικά, σταδιακά εξαλείφεται. Όσον αφορά τους ακρωτηριασμένους επαγγελματίες ζητιάνους, η πολιτεία αλλά και η αστυνομία πρέπει να δράσει πιο συντονισμένα, ώστε να εξαρθρωθούν όσο το δυνατόν περισσότερα κυκλώματα εμπορίας ανθρώπων. Κατά καιρούς έχουμε δεχτεί διάφορες καταγγελίες και παράπονα από καταστήματα και κατοίκους για ζητιάνους που παραμένουν στο ίδιο πόστο για αρκετό καιρό. Το κράτος ακόμα δεν έχει κατορθώσει να βρει μια βιώσιμη λύση στο πρόβλημα αυτό. Αυτοί συνήθως έχουν ψυχολογικά προβλήματα, αλλά αρκετοί πάσχουν από AIDS ή είναι τοξικομανείς και ενδεχομένως τους εκμεταλλεύονται οργανωμένες ομάδες με επαίτες. Αυτοί δεν μπορούν να μεταφερθούν στο κέντρο αστέγων του δήμου της Αθήνας. Μεταφέρονται σε ειδικά κέντρα, αλλά διαφεύγουν και επιστρέφουν ξανά στα πόστα τους. Μοιάζουν να είναι εθισμένοι στην επαιτεία και την εκμετάλλευση. Όσο συνεχίζεται δυστυχώς η κρίση και η ανέχεια, τα φαινόμενα αυτά θα πολλαπλασιάζονται. Το γεγονός που μας ανησυχεί περισσότερο από όλα τα προηγούμενα για την ασφάλεια της κοινωνικής δομής της Αθήνας είναι ότι σε αυτούς τους επαγγελματίες ζητιάνους προστίθενται σταδιακά και Έλληνες. Άνεργοι, άστεγοι χωρίς ελπίδα για το μέλλον πέφτουν και αυτοί με τη σειρά τους θύματα των συμμοριών. Έχουμε τύχει σε περιστατικά όπου ένας ζητιάνος έχει το πόστο του και, αν έρθει άλλος να κάτσει κοντά του να ζητιανέψει και αυτός, τότε ο πρώτος σαν άγριο θηρίο επιτίθεται και τον διώχνει. Με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζει ότι θα βγάλει το μεροκάματο».

Νοικιάζουν αναπήρους έναντι 30 ευρώ το οκτάωρο!

Τα κυκλώματα λειτουργούν με μεθόδους μαφίας. Υπάρχει η κεφαλή, τα εκτελεστικά όργανα και τα θύματα, οι άνθρωποι που απλώνουν το χέρι της επαιτείας. Στο χρηματιστήριο της ζητιανιάς, οι αναπηρίες και οι παθήσεις που προκαλούν σοκ, αποτελούν τα βαριά χαρτιά. Αυτοί οι ταλαιπωρημένοι άνθρωποι είναι περιζήτητοι για τη «δουλειά». Οι αστυνομικοί που ασχολούνται με την καταπολέμηση της επαιτείας λένε ότι κατά προσέγγιση οι επαγγελματίες ζητιάνοι έχουν 40 με 200 ευρώ «μεροκάματο» και εργάζονται περί τις έξι με εννιά ώρες την ημέρα. Τραγικό είναι το παράδειγμα Βούλγαρου παραπληγικού που πωλείτο προς 1.000 λεβ για εκμετάλλευση από κύκλωμα επαιτών. Τα κυκλώματα εμπορίας ανθρώπων εντοπίζουν άτομα με αναπηρία και τους προτείνουν, άλλοτε τους απειλούν, για να τους πάρουν στη δούλεψή τους. Βρίσκουν τα πιο επικερδή πόστα, φροντίζουν να μην κινδυνεύσουν από ανταγωνιστές ή την αστυνομία και στήνουν την «επιχείρηση». Δεν είναι λίγες οι φορές που οι αναξιοπαθούντες κάθε άλλο παρά ανάπηροι είναι στην πραγματικότητα. Κάποιοι ανάπηροι νοικιάζονται σε εκμεταλλευτές έναντι 30 ευρώ το οκτάωρο! Δυστυχώς οι ανάπηροι-μαϊμού, αν πέσουν στα χέρια σκληρότερων κυκλωμάτων, ξυλοφορτώνονται διαρκώς και σε πολλές περιπτώσεις αποκτούν πραγματικές αναπηρίες. Το ξύλο, οι ακρωτηριασμοί και η πείνα αποφέρουν, σύμφωνα με τους προστάτες, περισσότερα κέρδη...