Ο Ιούδας είχε φιλότιμο, οι πολιτικοί μας όχι


Γράφει ο Χρήστος Μαγγούτας

Αυτές τις μέρες κρεμάμε και καίμε το ομοίωμα του Ιούδα σε κάποιο δέντρο στις πλατείες πόλεων ή χωριών της Ελλάδας. Δε θάπρεπε. Τα ομοιώματα κάποιων άλλων θα έπρεπε να κρεμάμε και να καίμε για να είμαστε συνεπείς με την εξέλιξη της παράδοσης της φυλής μας.
Γιατί ο Ιούδας είχε φιλότιμο. Ναι, πρόδωσε τον αγαπημένο του δάσκαλο για 30 αργύρια, αλλά μετάνιωσε και τη ίδια μέρα «ρίψας τα αργύρια εις τον ναόν ανεχώρησεν και απελθών απήγξατο» (έρριξε τα αργύρια στο Ναό – στους αρχιερείς- και φεύγοντας κρεμάστηκε». «Οι δε αρχιερείς λαβόντες τα αργύρια είπον· ουκ έξεστι βαλείν αυτά εις τον......
κορβανάν, επεί τιμή αίματός έστι». (Ακόμα και οι αρχιερείς, που πιθανότατα τον είχαν πληρώσει, είχαν μεγαλύτερη τσίπα από τους σημερινούς τραπεζίτες και δε δέχτηκαν τα χρήματα)

Οι δικοί μας Ιούδες, πολιτικοί και οι συν αυτοίς, για να σταυρώσουν την Ελλάδα, εδώ και τριάντα χρόνια έχουν πάρει όχι μόνο τριάντα αργύρια ο καθένας τους, αλλά εκατομμύρια αργύρια και όχι μόνο δεν τα πέταξαν στα μούτρα των αρχιερέων του ΔΝΤ ή των Τραπεζιτών, αλλά τα επένδυσαν σε επαύλεις στην Εκάλη και σε νησιά στο Αιγαίο, σε offshore εταιρείες, σε επιχειρήσεις του συζύγου τους που αναλαμβάνει δημόσια έργα, σε καταθέσεις σε τράπεζες του εξωτερικού, σε πολυτελείς κατοικίες και εμπορικά κέντρα, ως μαθαίνουμε, σε κάθε σημείο του πλανήτη και σε ό,τι άλλο ένας σύγχρονος έλληνας πολιτικός χωρίς τσίπα μπορεί να κάνει.
Είναι αδικία να κρεμάμε και να καίμε τον Ιούδα. Άνθρωπος ήταν, έκανε ένα τραγικό ανθρώπινο λάθος, αλλά στο τέλος νίκησε η ανθρωπιά του και αποφάσισε να το πληρώσει με το ακριβότερο «νόμισμα» που έχει αυτός «ο ντουνιάς και ο απάνω κόσμος»: με τη ζωή του.
Σε τούτους τους σημερινούς Ιούδες που μας καλούν να τους (ξανα) ψηφίσουμε για να ξαναπάρουν τα 30 αργύρια της προδοσίας και να εξασφαλίσουν την ασυλία για τα προηγούμενα, τι εκτίμηση μπορούμε να έχουμε; Που όταν η χώρα καίγεται, αυτοί αντί να σβήσουν τη φωτιά, βιάζονται πού θα επενδύσουν τα τελευταία αργύρια της προδοσίας τους, κατηγορώντας ότι ο άλλος έβαλε τη μεγαλύτερη πυρκαγιά;
Ο Ιούδας εξαγνίστηκε με το να δώσει το πολυτιμότερο πράγμα που είχε για να περάσει την κάθαρση, τη ζωή του.
Θα ήθελα να δω έναν από τους μεγάλους προδότες που τώρα μπορεί να είναι εντός ή εκτός Βουλής να δώσει πίσω τα 30 αργύρια και να βρει μια συκιά να κρεμαστεί.
Ξέρω ότι θα χρειαστεί να περιμένω πολύ ακόμα.
Αλλά μπορούμε να κάνουμε ένα βήμα, φέτος, τη μεγάλη Παρασκευή, αντί να κάψουμε τον ομοίωμα του Ιούδα, που είναι άδικο, να κάψουμε ένα ομοίωμα από αυτούς, έστω τους πιο μεγάλους απατεώνες και προδότες μια και οι ίδιοι δεν έχουν το φιλότιμο να το κάνουν. Δεν έχει σημασία ποιον, λίγο πολύ όλους τους ξέρουμε.
Και ίσως, αν ο λαός καταλάβει πλήρως πια την προδοσιά, μπορεί να ζητήσει πίσω και τα 30 αργύρια των νέων προδοτών, που είναι πολλά δις ευρώ και να τους στείλει στη φυλακή.
Ο Ιούδας μας έδωσε ένα μάθημα ανθρωπιάς, τσίπας και φιλότιμου. Αυτά λείπουν από όσους σήμερα παρουσιάζονται ως σωτήρες αλλά είναι οι καταστροφείς της Ελλάδας.
Όχι δε θα αναφέρω μερικές εκατοντάδες πολιτικούς και τους συν αυτοίς του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ.. όλα βροντερά ονόματα, που αν είχαν το μισό φιλότιμο του Ιούδα θα είχαν αυτοβούλως κρεμαστεί σε κάποιο δέντρο της Πλατείας Συντάγματος για την προδοσία της Ελλάδας μας.
Οι ξένοι φίλοι μου, από πολλά σημεία του πλανήτη, μου γράφουν: «Για μας η Ελλάδα ήταν πάντα το φως της ανθρωπότητας. Για χρόνια διδασκόμαστε στα σχολεία μας την ιστορία και την προσφορά της στον κόσμο, θα τιμωρήσετε ποτέ αυτούς που ξευτέλισαν αυτό το καμάρι της ανθρωπότητας;»