ΤΟΥ ΠΑΝΟΥ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗ
Τα τελευταία τέρμινα, το μέσο δελτίο ειδήσεων διαμορφώνεται ως εξής: ξεκινά ένα ποτάμι από ανησυχία, όπως για παράδειγμα τι περιλαμβάνει λεπτομερώς ένα μνημόνιο που συμφωνήθηκε πριν από είκοσι μήνες. Αυτό το μνημόνιο περιέχει περικοπές, κι άλλες περικοπές, αφθονία απειλών κατά συντάξεων, κι ένα σύννεφο από εκατοστιαίες μονάδες άκρως δυσβάσταχτες. Ακολουθεί μια σύντομη παράθεση κι άλλων απειλών, καθώς και η ανάδευση του μυαλού ενός υπουργού ή υφυπουργού με μια φουρκέτα. Ωσπου να φτάσει το δελτίο στις εξωτερικές του πλευρές, συνήθως μια μόνιμη γερμανογαλλική σπέκουλα χωρίς ίχνος λογικής, ο λαός των παρατηρητών (είναι καλύτερα να τους λέμε έτσι, παρά Ελληνες) έχει μελαγχολήσει, έχει στενάξει. Η επόμενη μέρα του φαίνεται αχυρένια και η ζωή μάταιη.
Το ζήτημα είναι πως δεν μπορούν να θεωρηθούν «ειδήσεις» οι εκτιμήσεις που συμφωνήθηκαν αντιπρόπερσι μεταξύ τρόικας και της απίθανης ομάδας επιτελών της ελληνικής πλευράς. Είναι απόψεις. Είναι ξέφτια μιας σειράς διαδόσεων, υπογραμμένες συμφωνίες ή κατάλογοι με ενδεχόμενα. Είναι κρυμμένες προτάσεις που ανοίγουν προς το κοινό σε μια περίοδο όπου κάποιοι κρίνουν πως θα «περάσουν» ασφαλέστερα. Είναι απόψεις που ξεχάσαμε. Είναι απόψεις αέρος. Φύσηξε απότομα και σαρώθηκαν φύλλα. Δε χτίστηκαν πεποιθήσεις. Οργανώθηκε απλώς μια ακόμη συλλογική απογοήτευση.
Σκεφτείτε μια Λερναία Υδρα στα τελευταία της. Με τα μισά κεφάλια της καμένα από τον Ιόλαο και τα υπόλοιπα να έχουν χάσει τον τρόμο που προκαλούσαν. Ο κόσμος φοβήθηκε όσο φοβήθηκε. Δεν αποκλείω να επιστρέψει σε φανταχτερές επιστροφές παιδικής λογοτεχνίας και φαντασίας δυο μέρες πριν τις εκλογές, επειδή θα αισθανθεί ανασφαλής ως προς τις νέες πολιτικές δυνάμεις, ή προς κόμματα που δεν έχουν ξανακυβερνήσει. Αλλά έως τότε, δεν αναγνωρίζω καμία δεδηλωμένη και καμία ισχύ στη δύναμη του πολιτικού κόσμου. Του αναγνωρίζω ότι βρίσκεται, επειδή εμείς το θέλουμε, σε μια κατάσταση όπου λειτουργεί απέναντί του μιας μορφής ευπείθεια. Οι νόμοι που καλύπτουν αυτήν την εκτελεστική εξουσία είναι ένα αριστοτεχνικά δεμένο δίχτυ. Ο καθένας δημοσιεύει ό,τι ελαφρώνει τη μαγεία αυτής της εξουσίας, με εξοργιστική προσχεδιασμένη αφέλεια. Οταν οι ειδήσεις αντικαθίστανται από αερικά και τελώνια, κάποιοι ξαμολάνε δηθενιές ότι βρίσκονται σε εξέλιξη έρευνες στην Ελβετία. Ερευνες που δεν ξεκίνησαν ποτέ. Κι όμως, η ψευδής τους διάδοση συμψηφίζεται με τα επαπειλούμενα νέα μέτρα. Και ο μελαγχολικός νεοέλληνας δεν πιστεύει στο βάθος πως η κατάσταση είναι τόσο μαύρη και άραχλη. Ξέφτια από σπέκουλα, έχουν αντικαταστήσει τις αναλύσεις. Οπως ότι, διολισθαίνοντας προς τη δραχμή, κάτι θα γλιτώσει. Οπως ότι θα «υποφέρουμε» χωρίς κανένας να ξεφυλλίσει ένα ημερολόγιο και να μας περιγράψει πώς θα κυλήσουν οι μέρες μας από σήμερα έως τις Απόκριες.
Οταν οι νόμοι δε δροσίζουν το μέτωπο της Δικαιοσύνης, η ζωή του πολίτη δεν αντέχεται. Και γίνεται αρεστή η ζωή του ρεμπεσκέ.
ΠΕΤΕΦΡΗΣ