Σώτια Τσώτου

Από τα 18 της χρόνια εργαζόταν σαν δημοσιογράφος, παράλληλα με τις σπουδές της στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και τις δραματικές σχολές του Πέλου Κατσέλη και του Κωστή Μηχαηλίδη. Η Δικτατορία της 21ης Απριλίου τη βρήκε στην εφημερίδα "Ελευθερία", η οποία διέκοψε αυθημερόν την έκδοσή της, θέτοντας τέλος στη δημοσιογραφική της καριέρα. Στη διάρκεια της Χούντας, συνελήφθη και κρατήθηκε πολλές φορές. Στην απομόνωση εμπνεύστηκε τα τραγούδια που θα την έκαναν λίγους μήνες αργότερα γνωστή σαν στιχουργό: το "Βρε δε βαριέσαι, αδελφέ" και το "Νά ΄τανε το 21" .
Έχει δύο κόρες, τη Δέσποινα, που είναι δημοσιογράφος, και την Ασημένια, που είναι μουσικός και τραγουδίστρια. Πέθανε στις 10 Δεκεμβρίου 2011, έπειτα από διετή μάχη με τον καρκίνο, αφήνωντας πίσω της μεγάλα έργα.
Η καθοριστική συνεργασία της καριέρας της ήταν με τον Κώστα Χατζή, η οποία έδωσε τραγούδια διαμαρτυρίας κατά την διάρκεια της Δικτατορίας, όπως "Απ' το αεροπλάνο", "Τρελλός ή παλληκάρι", 'Κάτι τρέχει" κ.λ.π. Κορύφωση αποτέλεσε το "Ρεσιτάλ", του οποίου οι πωλήσεις του ξεπέρασαν το ένα εκατομύριο δίσκους.
Την ίδια εμπορική επιτυχία με νούμερα ασυνήθιστα για τη μικρή ελληνική αγορά είχε και η συνεργασία της με τον Σταύρο Κουγιουμτζή και το "Να ΄τανε το 21΄" με το Γιώργο Νταλάρα.
Μια επίσης σημαντική συνεργασία ήταν με το Δώρο Γεωργιάδη, με τον οποίο συμμετείχαν στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης του 1972 και πήραν το πρώτο βραβείο με το τραγούδι "Αν ήμουν πλούσιος" και στο Φεστιβάλ της Eurovision του 1979 με τον "Σωκράτη". Σταθμός στην καριέρα της θεωρούνταν οι δυο δίσκοι με το Στέλιο Καζαντζίδη και το γνωστό "Βραδιάζει".
Άλλες συνεργασίες
Άλλοι καλλιτέχνες που συνεργάστηκαν μαζί της ήταν οι: Γιώργος Χατζηνάσιος, Απόστολος Καλδάρας, Τάκης Σούκας, Χρήστος Νικολόπουλος, Χρήστος Παπαδόπουλος, Μαρινέλλα, Χρήστος Γκάρτζος, Γιώργος Κριμιζάκης, Δήμητρα Γαλάνη, Χάρις Αλεξίου, Γιάννης Πάριος, Ρένα Κουμιώτη, Γιάννης Πουλόπουλος, Μιχάλης Βιολάρης, Καίτη Χωματά, Πόλυ Πάνου, Νίκος Νομικός, Δημήτρης Μητροπάνος, Άννα Βίσση, Ελπίδα, Πασχάλης, Μπέσσυ Αργυράκη, Θέμης Αδαμαντίδης και πολλοί ακόμα γνωστοί τραγουδιστές.
 Θέατρο και Τηλεόραση
Στις αρχές της δεκαετίας του ΄80, η Μαρινέλλα ανέβασε στο Ζουμ ένα μουσικό υπερθέαμα σε στίχους της Σώτιας Τσώτου και μουσική του Δώρου Γεωργιάδη με τον τίτλο "Εικόνες".
Τα Χριστούγεννα του 1990, στο εορταστικό πρόγραμμα του ΑΝΤ1 που παρουσίασε η Αλίκη Βουγιουκλάκη, έγραψε την μια από τις τέσσερις αυτοτελείς Χριστουγεννιάτικες ιστορίες με τον τίτλο "Ο τέταρτος μάγος". Την επόμενη χρονιά από το ίδιο κανάλι προβλήθηκε το σήριαλ της "Φάκελος Αμαζών" με το Γρηγόρη Βαλτινό.
Το 1999, στο θέατρο Αθηνά παρούσιαστηκε το έργο της "Παραμονές του 2000" σε μουσική του Κώστα Χατζή. Το 2007, στην τηλεοπτική σειρά του ALPHA "Για την καρδιά ενός αγγέλου", έγραψε το τραγούδι των τίτλων τέλους "Άσπρα φορώ όταν πενθώ", σε μουσική Χρήστου Παπαδόπουλου, που ερμηνεύει ο Δημήτρης Μητροπάνος.
 Φεστιβάλ και Διακρίσεις

• Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1971 με το τραγούδι "Ταξίδευα παιδί κι εγώ"
• Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1972 1ο Βραβείο με το τραγούδι "Αν ήμουν πλούσιος"
• Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1974 2ο Βραβείο με το τραγούδι "Αν" σε μουσική Γιώργου Κριμιζάκη και ερμηνευτή τον Μιχάλη Βιολάρη
• Φεστιβάλ Eurovision 1979 8η θέση με το τραγούδι "Σωκράτης", καθώς και συμμετοχές και διακρίσεις σε φεστιβάλ της Σόφιας και του Τόκιο.

To 1979 επιμελήθηκε τους στίχους του τραγουδιού "Σωκράτης" με την Ελπίδα για τη συμμετοχή της Ελλάδας στο διαγωνισμό της Eurovision.
 Προσωπικά άλμπουμ

• "Αν ήμουν πλούσιος" με τον Δώρο Γεωργιάδη
• "Χίλια ενιακόσια τίποτα" με τον Δώρο Γεωργιάδη
• "Άσπρο-Μαύρο" με τον Γιώργο Χατζηνάσιο
• "Φωτογραφίες" με τον Γιώργο Κριμιζάκη
• "Σκόρπια φύλλα" με τον Απόστολο Καλδάρα
• "Δύσκολη ζωή" με τον Δώρο Γεωργιάδη
• "Εγώ ζωγράφισα τη Γη" με τον Δώρο Γεωργιάδη
• "Και που Θεός" με τον Τάκη Σούκα
• "Μαρινέλλα" με τον Αντώνη Στεφανίδη καθώς και άλλους συνθέτες
• "Σήμερα και πάντα" με τον Σπύρο Βλασσόπουλο
• "Τα καλύτερα μου χρόνια" με τον Γιώργο Κριμιζάκη
• "Συνάντηση" με τον Κώστα Χατζή
• 
  
• Σημείωμα του Βασίλη Δεδίδη
• 
  
• Όσοι απο εμάς στα χρόνια μας ακούσαμε και τραγουδήσαμε τραγούδια που συνήθως ακούγονταν στις  τότε  Μπουάτ, ήταν αδύνατο να μην σιγοψιθυρίσαμε τραγούδια που κυρίως γράφτηκαν από  αυτήν την μεγάλη στιχουργό την Σώτια Τσώτου. Θυμάμαι τότε που την δεκαετία του 1970,  βρισκόμουν στην Αθήνα, στην Πλάκα λειτουργούσε μια μπουάτ με την επωνυμία "Ζυγός". Εκεί συνήθως τραγουδούσε ο Κ.Χατζής, τραγούδια που  τότε  στην νεανική ψυχή μας , λειτουργούσαν και επιδρούσαν σαν  βάλσαμο στην φτώχεια μας, στην ανέχεια μας και  στην εξέλιξη της ζωής μας. Όλα αυτά τα τραγούδια, τους στίχους τους έγραφε τότε για τον Χατζή κατά αποκλειστικότητα, η Σώτια Τσώτου.
• Μάλιστα τότε γράφτηκε, ένα ποίημα  που το τραγούδησε ο Χατζής, το " δεν σε χωράει η μικρή μας κόχγη", ύστερα απο ένα μεγάλο έρωτα ,και ένα πιό μεγάλο χωρισμό. Οι στίχοι του τραγουδιού  και σήμερα συγκινούν  τους φιλόμουσους και τα λόγια τους που ακολουθούν, είναι  ένα καλλιτεχνικό χτίσιμο της εκφοράς του λόγου.
• Οι στίχοι έλεγαν
• Δεν σε χωράει η μικρή μας κόγχη
• μα είπες το μεγάλο όχι
• μα μην ξεχνάς, όταν ήλθες χελιδόνι, 
• σαν το νεογέννητο αηδόνι, 
• δεν ήξερες να τραγουδάς.
• Όλα σου τάδωσα αστέρι μου σβηστό, 
• όλα σου τάδωσα, 
• μα ξέχασα μια λέξη.
• Δέν σούμαθα να λές ευχαριστώ.
• Τέτοια τραγούδια σήμερα δεν γράφονται, και όχι μόνο δεν γράφονται, αλλά και αυτά που γράφονται, δεν είναι παρά μια παρωδία, μιας  πιασάρικης φράσης, που λέγεται στην καθομιλουμένη και επαναλαμβάνεται σε ένα μότο μιας μουσικής με ένα ρυθμό που δεν αλλάζει σε τίποτα.
• Τέτοια τραγούδια  και εγώ που δεν έχω ποιητική δυνατότητα, μπορώ να σας γράψω χίλια.
• Όπως
• Κάτσε ρε Κώστα, να πιούμε ένα καφέ
• να τον επιούμε στον καναπέ,
• κάτσε ρε Κώστα να πιούμε ένα καφέ και κάναμε ένα τραγούδι. Πόσο σαχλό και ηλίθιο όμως φαίνεται μπροστά στο αριστούργημα που προαναφέραμε της Σώτιας Τσώτου.
• Σώτια καλό σου ταξίδι. Πολλοί ίσως να μην γνωρίζουν τους δημοκρατικούς σου αγώνες, πολλοί ίσως να μην γνωρίζουν το πόσο σε βασάνισαν  το διάστημα της επταετίας, έπρεπε όμως να φύγεις απο τον μάταιο τούτο κόσμο, για  να σε μάθουν έστω και αυτοί που δεν σε ήξεραν.
• Νάναι ελαφρύ το χώμα που σε σκέπασε και  λίγος ο πόνος των δικών σου ανθρώπων. Οι κόρες σου, νάναι υπερήφανες για μια τέτοια μάνα, που έδωσε όλα αυτά τα αριστουργήματα στον κόσμο. Αντίο καλή μου.
• Ο BLOGGER