Άσχετα με τους λεκτικούς και μεταφραστικούς ακροβατισμούς του αντιπροέδρου της κυβέρνησης κου Βενιζέλου, η πρόσβαση στη πληροφόρηση είναι σήμερα τόσο εύκολη, που δεν χρειάζεται να είναι κανείς έγκριτος συνταγματολόγος, οικονομολόγος, ή …
μεταφραστής για να διαπιστώσει από μόνος του κάποιες απλές αλήθειες.

Έχουμε λοιπόν και λέμε: Στον κόσμο των επενδύσεων, η αξιολόγηση ενός ομολόγου αφορά στην φερεγγυότητα, ή στην οικονομική δυνατότητας μιας επιχείρησης ή ενός κράτους, που εκδίδουν ομόλογα, κλπ.

Η αξιολόγηση αυτή είναι παρόμοια με την πιστωτική αξιολόγηση ενός ατόμου.

Η πιστωτική αξιολόγηση αποτελεί έναν οικονομικό δείκτη, ο οποίος χρησιμεύει σε όσους επιθυμούν ή σχεδιάζουν να επενδύσουν σε ομόλογα.

Την εν λόγω αξιολόγηση κάνουν οι οίκοι αξιολόγησης, όπως είναι οι: Moody`s, Standard & Poor`s, και η Fitch Ratings.

Στην αξιολόγησή τους, οι οίκοι χρησιμοποιούν προσδιορισμούς όπως AAA, B, CC, που αντιπροσωπεύουν την ποιότητα ενός ομολόγου.

Όσα ομόλογα χαρακτηρίζονται κάτω από BBB/Baa, δεν θεωρούνται άξια επένδυσης, και επομένως χαρακτηρίζονται Junk ή προς το ελληνικότερο «σκουπίδια».

Μεταξύ των διάφορων προσδιορισμών, υπάρχει και ο όρος SD - Selective default (επιλεκτική χρεοκοπία) ο οποίος σημαίνει πολύ απλά ότι: Ο δανειζόμενος (obligor) απέτυχε στο να εξυπηρετήσει μια ή περισσότερες από τις οικονομικές του υποχρεώσεις, αλλά οι τράπεζες πιστεύουν πως η χρεοκοπία του θα είναι περιορισμένη σε έκταση, και πως ο πιστούχος θα συνεχίσει να τιμά τις υπόλοιπες οικονομικές του δεσμεύσεις στους σωστούς χρόνους.

Έτσι απλά και ωραία.