ΕΠΙ ΠΑΝΤΟΣ ΕΠΙΣΤΗΤΟΥ: Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ

Αυτή η εικόνα, είναι αξιοσημείωτη. Ακόμα πιο εκπληκτικό, ο καμβάς είναι μηχανογραφημένος με άρθρα της WIKIPEDIA.Πατώντας κλικ στο πρόσωπο του εικονογραφημένου-ης, μπορείτε να μάθετε την ιστορία του και το ποιός πραγματικά είναι. Στείλτε μας ένα e mail , για να σας δώσουμε τον σύνδεσμο. O BLOGGER

To ιστολόγιο ΕΠΙ ΠΑΝΤΟΣ ΕΠΙΣΤΗΤΟΥ αναδημοσιεύει τακτικά, στα πλαίσια της συνεργασίας του με άλλα ιστολόγια, αλλά και στα πλαίσια της προσπάθειάς του για την ανάδειξη του νέου μέσου, που ονομάζεται "κυβερνοχώρος" άρθρα και απόψεις άλλων bloggers. Στην περίπτωση αυτή παρατίθεται πάντοτε η πηγή και συνεπώς, το παρόν ιστολόγιο, αποποιείται κάθε νομικής ευθύνης για την ακρίβεια των γραφομένων σε άλλα ιστολόγια ή ιστοσελίδες.

Σε κάθε περίπτωση, που από αβλεψία και εκ παραδρομής, θίγεται κάποιος πολίτης ή παραβιάζονται νόμοι για τα πνευματικά δικαιώματα ή τα προσωπικά δεδομένα, δηλώνουμε ότι ούτε από πρόθεση, ούτε από δόλο μπορούν να συμβούν τα ανωτέρω και παρακαλούμε το θιγόμενο πρόσωπο, να επικοινωνεί μαζί μας στο e-mail :billdedidis@gmail.com

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ

Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 2010

Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ

ΟΙ ΡΩΜΙΟΙ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Του ΔΕΔΙΔΗ Βασιλείου.

Χρόνια τώρα ταξιδεύω στην Πόλη , τις περισσότερες φορές όμως, τις μέρες του Πάσχα. Η όλη ατμόσφαιρα που παρατηρείται τις μέρες του Πάσχα, πράγματι είναι πολύ φαντασμαγορική και μυσταγωγική θάλεγα, τα Χριστούγεννα όμως για τους ομογενείς της Πόλης , είναι κάτι το διαφορετικό και σίγουρα περισσότερο ενδιαφέρον

Συσπειρωμένοι γύρω από το Οικουμενικό Πατριαρχείο σε κοινότητες, συνεχίζουν να ζουν, να δημιουργούν και να ελπίζουν σ’ ένα καλύτερο μέλλον.

Η μεγάλη εορτή των Χριστουγέννων έχει ιδιαίτερη σημασία και αξία σε τόπους όπου το χριστιανικό στοιχείο είναι πια περιορισμένο, άρα και συσπειρωμένο και όπου η μαρτυρική Ρωμιοσύνη βρίσκει το αληθινό της νόημα και την πραγματική της αποστολή.

Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ κ.κ.ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΣΤΟΝ ΘΡΟΝΟ ΤΟΥ.
Ένα τέτοιο κομμάτι είναι οι Ρωμιοί της Πόλης, που, συσπειρωμένοι στις κοινότητες και γύρω από το Οικουμενικό Πατριαρχείο συνεχίζουν να ζουν, να δημιουργούν και να ελπίζουν σε ένα καλύτερο μέλλον. Οι χριστουγεννιάτικες γιορτές κυλούσαν λοιπόν καταρχάς σε στενή σχέση προς το θρησκευτικό κα ι το πνευματικό τους νόημα, αφού οι Ρωμιοί είχαν μια μοναδική επαφή προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο, τον ουσιαστικό θεματοφύλακα των παραδόσεων του Γένους.

Η επαφή αυτή, ψυχολογική, πνευματική και τελετουργική, οδήγησε στην διαφύλαξη της ταυτότητας της ομογένειας, την στήριξε σε δύσκολες στιγμές και της έδωσε το θάρρος, τη δύναμη και την αισιοδοξία να αντιμετωπίσει τόσες διώξεις και τόσες κακουχίες χωρίς να εξαφανιστεί και κυρίως, χωρίς να αφομοιωθεί.

Εθνικό υπήρξε και εδώ το έργο του Πατριαρχείου, που ανά τους αιώνες δημιούργησε και θωράκισε όχι μόνον την ταυτότητα, αλλά και την λαϊκή θρησκευτική και εθιμική παράδοσή μας, όπως την βλέπουμε σήμερα να εκδηλώνεται στα χριστουγεννιάτικα έθιμα διαφόρων ελληνικών περιοχών.

Σε δεύτερο επίπεδο, ο χριστουγεννιάτικος εορτασμός στην Πόλη ήταν και συνεχίζει να είναι κατά βάση οικογενειακός. Μέσα στο προστατευτικό πλαίσιο της οικογένειας τηρούνταν εορταστικά έθιμα και παραδόσεις, ανανεώνονταν οικογενειακοί, συγγενικοί, προσωπικοί και ψυχολογικοί δεσμοί και σφυρηλατούνταν οι αρμοί που συγκρατούσαν την ομογένεια ενιαία, δυνατή, ορθόδοξη και ρωμαίϊκη.

Γύρω από το πλούσιο εορταστικό τραπέζι, μετά την λειτουργία, οι Ρωμιοί τελούσαν και συνεχίζουν να τελούν, μια δεύτερη προαιώνια τελετουργία, συνέχεια της εκκλησιαστικής, που ξυπνούσε μνήμες και πόθους αιώνων και που χαλυβδώνει τη θέληση για επιβίωση, μέσα σε ένα καλύτερο μέλλον,ασφαλές και ελεύθερο.

Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ κ.κ.ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΣΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΤα φετινά Χριστούγεννα οι καμπάνες σήμαναν και πάλι, τόσο στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, την μονή «των του Χριστού πενήτων, όσο και στους ναούς της Πόλης, όπου οι λίγοι Ρωμιοί συγκεντρώθηκαν για να εορτάσουν την ενανθρώπιση του Θεανθρώπου. Δύο χιλιάδες χρόνια γίνεται αυτό, στον ευλογημένο εκείνο τόπο, με χαρές και λύπες, δόξες και ταπεινώσεις, νίκες και ήττες, ελπίδες ή απογοητεύσεις.

Όμως, τα φετινά Χριστούγεννα δεν πρέπει να αφήσουμε μόνους τους Ρωμιούς της Κωνσταντινούπολης. Στους ναούς ή στα σπίτια μας, στα εορταστικά οικογενειακά για τραπέζια και στις εόρτιες συγκεντρώσεις μας, ας θυμηθούμε να αφιερώσουμε για λίγα λεπτά την σκέψη και την προσευχή μας σ’ εκείνους.

Την έχουν ανάγκη την προσευχή αυτή για να στηριχθούν και να προχωρήσουν, έχουν ανάγκη να ξέρουν πως δεν τους λησμονούμε, τους θυμόμαστε, τους αγαπούμε, τους σκεφτόμαστε. Όλοι πια γνωρίζουμε ό,τι τους αφορά, πέρασαν οι εποχές της λήθης, της άγνοιας, της απαξίωσης.

Τα φετινά Χριστούγεννα οι Κωνταντινουπολίτες ομογενείς δεν ήταν μόνοι, καθώς πλήθος πιστών σε οργανωμένα γκρουπ από όλη την Ελλάδα, κατέκλυσαν το Φανάρι. Δέκα εκατομμύρια Έλληνες θα συμπροσευχηθούν και θα συνεορτάσουν μαζί τους, ζητώντας από τον νηπιάσαντα Ιησού να επιτρέψει και πάλι την αναγέννηση και την μεγαλουργία των Ρωμιοσύνης, με ειρήνη και σεβαστική συνύπαρξη των λαών, στις προαιώνιες κοιτίδες της, τις καθαγιασμένες από τα προγονικά μας αίματα.