Καταρχήν, τα τετράγωνα κουτιά κατασκευάζονται πιο εύκολα από τα στρογγυλά. Επιπλέον, απαιτούν πολύ λιγότερο χώρο για μεταφορά και αποθήκευση, αφού στα καταστήματα φτάνουν επίπεδα και όταν ο υπάλληλος χρειαστεί κάποιο από αυτά, μπορεί εύκολα και γρήγορα να του δώσει το γνωστό του σχήμα, διπλώνοντάς το σε προκαθορισμένα σημεία.

Ο δεύτερος λόγος είναι μάλλον και ο πιο πρακτικός. Αν μια πίτσα ερχόταν σε στρογγυλό κουτί, θα μας ήταν δύσκολο να πάρουμε ένα κομμάτι χωρίς να λερωθούμε. Τώρα, χρησιμοποιώντας τον κενό χώρο στις γωνίες των τετράγωνων κουτιών, μπορούμε χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια να σηκώσουμε ένα κομμάτι και παράλληλα να αφήσουμε τα υπόλοιπα ανέπαφα.

Το ίδιο αποτέλεσμα θα είχε και ένα στρογγυλό κουτί αν οι διαστάσεις του ήταν μεγαλύτερες από αυτές της πίτσας, αφού θα υπήρχε αρκετός κενός χώρος για να μας εξασφαλίζει εύκολη πρόσβαση στα κομμάτια. Σε αυτή την περίπτωση όμως, η πίτσα κατά τη μεταφορά της δε θα παρέμενε στη θέση της και θα έφτανε στο σπίτι μας σχεδόν διαλυμένη.

Από τη στιγμή όμως που ακουμπάει στις τέσσερεις πλευρές του τετράγωνου κουτιού, παραμένει πρακτικά ακίνητη και οπότε φτάνει σε εμάς ακριβώς όπως έφυγε από το κατάστημα.