Αυτή η εικόνα, είναι αξιοσημείωτη. Ακόμα πιο εκπληκτικό, ο καμβάς είναι μηχανογραφημένος με άρθρα της WIKIPEDIA.Πατώντας κλικ στο πρόσωπο του εικονογραφημένου-ης, μπορείτε να μάθετε την ιστορία του και το ποιός πραγματικά είναι. Στείλτε μας ένα e mail , για να σας δώσουμε τον σύνδεσμο. O BLOGGER
KΑΛΟΣΩΡΙΣΑΤΕ
ΤΟ e mail μας : billdedidis@gmail.com ΤO blog μας EΠΙ ΠΑΝΤΟΣ ΕΠΙΣΤΗΤΟΥ
ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΟΥ BLOGGER- WHO IS WHO
- ΔΕΔΙΔΗΣ Ν. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
- Τhessaloniki, Thessaloniki, Greece
- Τίποτα στη ζωή , δεν σου χαρίζεται. Το κάθε τι , κατακτιέται με πολύ κόπο και αγώνα .
Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012
Ο ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ Σ. ΧΡΙΣΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΜΑΣ ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΙ
Ο εκβιασμός δεν είναι
πατριωτισμός
Σταύρος Χριστακόπουλος
Αυτό
το ρημάδι το «πατριωτικό καθήκον», το οποίο
ανέσυρε χθες ο Γιάννης Στουρνάρας για να δικαιολογήσει τον εκβιασμό προς
τα ασφαλιστικά ταμεία και όλους τους υπόλοιπους κατόχους ομολόγων στο
εσωτερικό, δεν είναι δικό του εφεύρημα.
Από τον Γ.Α. Παπανδρέου, την εποχή που μας έσερνε στην άβυσσο των μνημονίων, μέχρι την υπό τον Σαμαρά συγκυβέρνηση των τριών, με κορώνες περί πατριωτισμού δικαιολογούν όλα τα εγκλήματα εις βάρος του ελληνικού λαού και της χώρας οι ολίγιστες ηγεσίες της.
Μόνο που το έργο, το οποίο αναγγέλλει ο Στουρνάρας, το έχουμε ξαναδεί: με το PSI επί Παπαδήμου, που άφησε πίσω του συντρίμμια. Όχι μόνο στα ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία είδαν διά της βίας να κουρεύονται τα αποθεματικά τους, αλλά και στους ταλαίπωρους μεμονωμένους αποταμιευτές, εκ των οποίων κάποιοι πριν από λίγες μέρες «στόλιζαν» με γιαούρτια και μουσταλευριές το πορτρέτο του προέδρου της Ν.Δ. στα γραφεία της στη Συγγρού.
Όποιος έχει τη στοιχειώδη μνήμη βεβαίως μπορεί να θυμηθεί μερικές... λεπτομέρειες. Και να θέσει μερικά απλά ερωτήματα:
● Το κούρεμα, μέσω PSI, των ομολόγων που κατείχαν οι τράπεζες δεν έφερε την ανάγκη της ανακεφαλαίωσής τους;
● Αυτή η ανακεφαλαίωση δεν έφερε την ανάγκη της «δόσης - μαμούθ», για την οποία μας πιλατεύουν τώρα οι «εταίροι»;
● Αυτή η δόση – δηλαδή η «διαπραγμάτευση» που υποτίθεται πως γίνεται στο όνομά της – δεν έφερε μέχρι τώρα ένα επιπλέον μνημόνιο, ένα θηριώδες μεσοπρόθεσμο, τη θεσμική κατεδάφιση της Βουλής με τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, τις ρήτρες αυτόματης λήψης νέων μέτρων (πάλι με παράκαμψη της Βουλής) και τον δεσμευμένο από τους δανειστές ειδικό λογαριασμό, ο οποίος θα καταπίνει σαν μαύρη τρύπα κάθε ευρώ που κινείται ή παράγεται στην Ελλάδα;
● Γι’ αυτήν τη δόση δεν τίθεται τώρα ως προϋπόθεση το νέο αναγκαστικό κούρεμα των ήδη κουρεμένων ομολόγων;
● Ένας άθλιος φαύλος κύκλος δεν είναι όλη αυτή η φαρσοκωμωδία με τα αλλεπάλληλα κουρέματα, που το ένα προκαλεί το άλλο;
● Ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος δεν είναι αυτοί που συγκυβερνούσαν στο πρώτο κούρεμα και συγκυβερνούν επίσης στο δεύτερο;
Από τον Γ.Α. Παπανδρέου, την εποχή που μας έσερνε στην άβυσσο των μνημονίων, μέχρι την υπό τον Σαμαρά συγκυβέρνηση των τριών, με κορώνες περί πατριωτισμού δικαιολογούν όλα τα εγκλήματα εις βάρος του ελληνικού λαού και της χώρας οι ολίγιστες ηγεσίες της.
Μόνο που το έργο, το οποίο αναγγέλλει ο Στουρνάρας, το έχουμε ξαναδεί: με το PSI επί Παπαδήμου, που άφησε πίσω του συντρίμμια. Όχι μόνο στα ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία είδαν διά της βίας να κουρεύονται τα αποθεματικά τους, αλλά και στους ταλαίπωρους μεμονωμένους αποταμιευτές, εκ των οποίων κάποιοι πριν από λίγες μέρες «στόλιζαν» με γιαούρτια και μουσταλευριές το πορτρέτο του προέδρου της Ν.Δ. στα γραφεία της στη Συγγρού.
Όποιος έχει τη στοιχειώδη μνήμη βεβαίως μπορεί να θυμηθεί μερικές... λεπτομέρειες. Και να θέσει μερικά απλά ερωτήματα:
● Το κούρεμα, μέσω PSI, των ομολόγων που κατείχαν οι τράπεζες δεν έφερε την ανάγκη της ανακεφαλαίωσής τους;
● Αυτή η ανακεφαλαίωση δεν έφερε την ανάγκη της «δόσης - μαμούθ», για την οποία μας πιλατεύουν τώρα οι «εταίροι»;
● Αυτή η δόση – δηλαδή η «διαπραγμάτευση» που υποτίθεται πως γίνεται στο όνομά της – δεν έφερε μέχρι τώρα ένα επιπλέον μνημόνιο, ένα θηριώδες μεσοπρόθεσμο, τη θεσμική κατεδάφιση της Βουλής με τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, τις ρήτρες αυτόματης λήψης νέων μέτρων (πάλι με παράκαμψη της Βουλής) και τον δεσμευμένο από τους δανειστές ειδικό λογαριασμό, ο οποίος θα καταπίνει σαν μαύρη τρύπα κάθε ευρώ που κινείται ή παράγεται στην Ελλάδα;
● Γι’ αυτήν τη δόση δεν τίθεται τώρα ως προϋπόθεση το νέο αναγκαστικό κούρεμα των ήδη κουρεμένων ομολόγων;
● Ένας άθλιος φαύλος κύκλος δεν είναι όλη αυτή η φαρσοκωμωδία με τα αλλεπάλληλα κουρέματα, που το ένα προκαλεί το άλλο;
● Ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος δεν είναι αυτοί που συγκυβερνούσαν στο πρώτο κούρεμα και συγκυβερνούν επίσης στο δεύτερο;
Μια
ακόμη εσωτερική χρεοκοπία
Για να επιστρέψουμε όμως στον «πατριωτισμό» του Στουρνάρα και των προϊσταμένων του, οι οποίοι ακόμη μια φορά εφορμούν στα ασφαλιστικά ταμεία απειλώντας τα με διάλυση που θα αποτελέσει τη χαριστική βολή στις συντάξεις και τις παροχές υγείας προς τους ασφαλισμένους, καλό είναι να δούμε τι εννοεί όταν αποκαλεί «πατριωτικό καθήκον» την εντολή των δανειστών για νέο κούρεμα των ομολόγων.
Κατ’ αρχάς το νέο κούρεμα – το οποίο, όπως και το PSI του Βενιζέλου, δεν είναι τίποτε άλλο από μια ακόμη εσωτερική χρεοκοπία, αποτελεί προϋπόθεση για να εκταμιευθεί η... δόση, την οποία υποτίθεται ότι η κυβέρνηση «εξασφάλισε» στο Eurogroup στην αρχή της εβδομάδας και για την οποία υποτίθεται ότι πρέπει, εκτός από αυτήν, να πανηγυρίζουμε και εμείς. Συμπεριλαμβάνεται, προφανώς, και αυτό στα «πατριωτικά καθήκοντά» μας.
Στην πραγματικότητα τι λένε οι «εταίροι» μας στην κυβερνησάρα των Σαμαρά, Βενιζέλου και Κουβέλη; Να μειώσει το χρέος της – όχι φυσικά αυτό που κατέχουν οι «εταίροι», αλλά εκείνο που κατέχουν ιδιώτες. Το χρέος αυτό ανέρχεται σε 63 δισ. περίπου. Από αυτά, τα 24 περίπου τα κατέχουν οι τράπεζες (15 δισ.) και τα ασφαλιστικά ταμεία (8,5 δισ.). Τα υπόλοιπα περίπου 40 δισ. βρίσκονται σε χέρια εκτός Ελλάδος.
Υπέρ λαμόγιων
Ποιο είναι το πρόβλημα; Ότι πρόκειται για ομόλογα τα οποία έχουν προκύψει από το PSI και υπάγονται στο αγγλικό δίκαιο, άρα είναι αδύνατον να κουρευτούν μονομερώς χωρίς νομικές συνέπειες. Εξ ου και προκύπτει η φόρμουλα της επαναγοράς τους με τη διαδικασία της δημόσιας προσφοράς, την οποία η ανακοίνωση του Eurogroup ορίζει γύρω στα 35 σεντς ανά 1 ευρώ ονομαστικής αξίας.
Κοινώς ζητείται κούρεμα κατά 65% στα ομόλογα των ιδιωτών κατόχων χρέους ώστε να εξοικονομηθούν τα 40 δισ. της μείωσης που ζητούσε η Λαγκάρντ από τη Μέρκελ. Από αυτά, τα 15 δισ. καλούνται να τα χάσουν τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία.
Μόνο που οι εκτός Ελλάδος ιδιώτες δεν μπορούν, όπως είπαμε, να υποχρεωθούν σε κούρεμα λόγω του αγγλικού δικαίου.
Οι μόνοι που ίσως έχουν κίνητρο να προσέλθουν στη διαδικασία αυτήν είναι ο διεθνής – ή μήπως και εγχώριος; – κερδοσκοπικός εσμός, ο οποίος αγόρασε τα ίδια ομόλογα στα 15 σεντς ανά ευρώ πριν από λίγο καιρό περιμένοντας με ακράδαντη βεβαιότητα το επόμενο κούρεμα για να κάνει... Πάσχα.
Και γιατί να μην προσέλθουν, αφού, αγοράζοντας μεταξύ 15 και 20 σεντς και πουλώντας στα 35, θα διπλασιάσουν τα λεφτάκια τους μέσα σε ελάχιστους μήνες; Με απλά λόγια, τα κορόιδα εντός Ελλάδος, θα χάσουν το 65% των αξιών που διακρατούν, ενώ οι κερδοσκόποι θα οικονομήσουν, όπως άλλωστε και στο PSI.
Ας υποθέσουμε όμως ότι πράγματι η κυβέρνηση καταφέρνει να επιτύχει πλήρως τον στόχο της και πράγματι κουρεύει το σύνολο των 63 δισ. ευρώ εξοικονομώντας κάπου 40 δισ.
Τα 20 και πλέον δισ., που θα της στοιχίσει η όλη διαδικασία, πού θα τα βρει;
Αρχικά ο Σόιμπλε έκανε λόγο για έκδοση εντόκων γραμματίων – την ακριβότερη μορφή δανεισμού – και για δάνειο από το EFSF. Την εκδοχή των εντόκων γραμματίων διέψευσε χθες ο Στουρνάρας (όποιος θέλει μπορεί και να τον πιστέψει αγνοώντας τον... Σόιμπλε) λέγοντας ότι θα υπάρξει χρηματοδότηση από τον ΕFSF, πέραν της δανειακής δόσης των 43 και πλέον δισ. Πώς θα αποπληρωθεί το εν λόγω δάνειο; Με τα έσοδα των ιδιωτικοποιήσεων.
Δηλαδή, για να κάνουμε τη σούμα:
Η Ελλάδα, για να μειώσει το χρέος της κατά 20 περίπου δισ., μειώνει την περιουσία τραπεζών, ασφαλιστικών ταμείων, νομικών προσώπων και μικρών επενδυτών, χρυσοπληρώνει τα διεθνή λαμόγια και ξεπουλάει ό,τι έχει και δεν έχει για να χρηματοδοτήσει την εσωτερική χρεοκοπία και τους κερδοσκόπους. Στη συνέχεια θα ξαναδανειστεί για να ανακεφαλαιώσει τις τράπεζες για τα 10 δισ. που θα χάσουν από το νέο κούρεμα.
Χωρίς ντροπή
Και γιατί συμβαίνει όλη αυτή η απίστευτη γελοιότητα;
1. Για να ικανοποιηθεί η Λαγκάρντ, η οποία ζήτησε μείωση του χρέους εδώ και τώρα. Αυτή υποτίθεται πως ήταν η πίεση που άσκησε στη Γερμανία. Δεν είχε όμως κανένα πρόβλημα να δεχτεί όλη αυτή τη ματσαράγκα εις βάρος του ελληνικού πλούτου προκειμένου να συμβιβαστεί, να καταπιεί τις απειλές της και να κερδίσει χρόνο μέχρι τον επόμενο γύρο σύγκρουσης με τη Μέρκελ για το κουμάντο στην Ελλάδα και την ευρωζώνη.
2. Για να κερδίσει χρόνο η Μέρκελ, να αναβάλει όσο μπορεί το κούρεμα των επίσημων δανείων προς την Ελλάδα και, αν αυτό είναι δυνατόν, να φτάσει μέχρι τις γερμανικές εκλογές χωρίς το ελληνικό αγκάθι στα πλευρά της.
Επίσης για να κερδίσει χρόνο μέχρι να σκάσει η ισπανική φούσκα, η οποία θα απελευθερώσει πολύ περισσότερους διαβόλους από τη χρηματοπιστωτική Κόλαση του ευρώ και θα αποτελέσει το μεγάλο πεδίο της μάχης για τη μοίρα του κοινού νομίσματος.
Η Ελλάδα, ως συνήθως, πληρώνει με το αίμα του λαού της τη μείωση του ρίσκου της ευρωζώνης και της Γερμανίας, αλλά και τα παιχνίδια τακτικής του ΔΝΤ. Λογικό, αφού οι ελληνικές ηγεσίες των τριών τελευταίων χρόνων είναι σταθερά πρόθυμες να θυσιάσουν, έστω και διά της βίας, ως άλλη Ιφιγένεια, τον ελληνικό δημόσιο και ιδιωτικό πλούτο για τη σωτηρία του ευρώ.
Το 2% της ευρωπαϊκής οικονομίας, με ασήμαντο ποσοστό επί του συνόλου των χρεών της ευρωζώνης, εκβιάζεται ακόμη μια φορά να υποστεί τα πάνδεινα για να σώσει μια παρτίδα που δεν είναι καν δική του.
Αυτόν τον εκβιασμό η σημερινή συγκυβέρνηση τον αποκαλεί «πατριωτισμό». Χωρίς ίχνος ντροπής...
Για να επιστρέψουμε όμως στον «πατριωτισμό» του Στουρνάρα και των προϊσταμένων του, οι οποίοι ακόμη μια φορά εφορμούν στα ασφαλιστικά ταμεία απειλώντας τα με διάλυση που θα αποτελέσει τη χαριστική βολή στις συντάξεις και τις παροχές υγείας προς τους ασφαλισμένους, καλό είναι να δούμε τι εννοεί όταν αποκαλεί «πατριωτικό καθήκον» την εντολή των δανειστών για νέο κούρεμα των ομολόγων.
Κατ’ αρχάς το νέο κούρεμα – το οποίο, όπως και το PSI του Βενιζέλου, δεν είναι τίποτε άλλο από μια ακόμη εσωτερική χρεοκοπία, αποτελεί προϋπόθεση για να εκταμιευθεί η... δόση, την οποία υποτίθεται ότι η κυβέρνηση «εξασφάλισε» στο Eurogroup στην αρχή της εβδομάδας και για την οποία υποτίθεται ότι πρέπει, εκτός από αυτήν, να πανηγυρίζουμε και εμείς. Συμπεριλαμβάνεται, προφανώς, και αυτό στα «πατριωτικά καθήκοντά» μας.
Στην πραγματικότητα τι λένε οι «εταίροι» μας στην κυβερνησάρα των Σαμαρά, Βενιζέλου και Κουβέλη; Να μειώσει το χρέος της – όχι φυσικά αυτό που κατέχουν οι «εταίροι», αλλά εκείνο που κατέχουν ιδιώτες. Το χρέος αυτό ανέρχεται σε 63 δισ. περίπου. Από αυτά, τα 24 περίπου τα κατέχουν οι τράπεζες (15 δισ.) και τα ασφαλιστικά ταμεία (8,5 δισ.). Τα υπόλοιπα περίπου 40 δισ. βρίσκονται σε χέρια εκτός Ελλάδος.
Υπέρ λαμόγιων
Ποιο είναι το πρόβλημα; Ότι πρόκειται για ομόλογα τα οποία έχουν προκύψει από το PSI και υπάγονται στο αγγλικό δίκαιο, άρα είναι αδύνατον να κουρευτούν μονομερώς χωρίς νομικές συνέπειες. Εξ ου και προκύπτει η φόρμουλα της επαναγοράς τους με τη διαδικασία της δημόσιας προσφοράς, την οποία η ανακοίνωση του Eurogroup ορίζει γύρω στα 35 σεντς ανά 1 ευρώ ονομαστικής αξίας.
Κοινώς ζητείται κούρεμα κατά 65% στα ομόλογα των ιδιωτών κατόχων χρέους ώστε να εξοικονομηθούν τα 40 δισ. της μείωσης που ζητούσε η Λαγκάρντ από τη Μέρκελ. Από αυτά, τα 15 δισ. καλούνται να τα χάσουν τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία.
Μόνο που οι εκτός Ελλάδος ιδιώτες δεν μπορούν, όπως είπαμε, να υποχρεωθούν σε κούρεμα λόγω του αγγλικού δικαίου.
Οι μόνοι που ίσως έχουν κίνητρο να προσέλθουν στη διαδικασία αυτήν είναι ο διεθνής – ή μήπως και εγχώριος; – κερδοσκοπικός εσμός, ο οποίος αγόρασε τα ίδια ομόλογα στα 15 σεντς ανά ευρώ πριν από λίγο καιρό περιμένοντας με ακράδαντη βεβαιότητα το επόμενο κούρεμα για να κάνει... Πάσχα.
Και γιατί να μην προσέλθουν, αφού, αγοράζοντας μεταξύ 15 και 20 σεντς και πουλώντας στα 35, θα διπλασιάσουν τα λεφτάκια τους μέσα σε ελάχιστους μήνες; Με απλά λόγια, τα κορόιδα εντός Ελλάδος, θα χάσουν το 65% των αξιών που διακρατούν, ενώ οι κερδοσκόποι θα οικονομήσουν, όπως άλλωστε και στο PSI.
Ας υποθέσουμε όμως ότι πράγματι η κυβέρνηση καταφέρνει να επιτύχει πλήρως τον στόχο της και πράγματι κουρεύει το σύνολο των 63 δισ. ευρώ εξοικονομώντας κάπου 40 δισ.
Τα 20 και πλέον δισ., που θα της στοιχίσει η όλη διαδικασία, πού θα τα βρει;
Αρχικά ο Σόιμπλε έκανε λόγο για έκδοση εντόκων γραμματίων – την ακριβότερη μορφή δανεισμού – και για δάνειο από το EFSF. Την εκδοχή των εντόκων γραμματίων διέψευσε χθες ο Στουρνάρας (όποιος θέλει μπορεί και να τον πιστέψει αγνοώντας τον... Σόιμπλε) λέγοντας ότι θα υπάρξει χρηματοδότηση από τον ΕFSF, πέραν της δανειακής δόσης των 43 και πλέον δισ. Πώς θα αποπληρωθεί το εν λόγω δάνειο; Με τα έσοδα των ιδιωτικοποιήσεων.
Δηλαδή, για να κάνουμε τη σούμα:
Η Ελλάδα, για να μειώσει το χρέος της κατά 20 περίπου δισ., μειώνει την περιουσία τραπεζών, ασφαλιστικών ταμείων, νομικών προσώπων και μικρών επενδυτών, χρυσοπληρώνει τα διεθνή λαμόγια και ξεπουλάει ό,τι έχει και δεν έχει για να χρηματοδοτήσει την εσωτερική χρεοκοπία και τους κερδοσκόπους. Στη συνέχεια θα ξαναδανειστεί για να ανακεφαλαιώσει τις τράπεζες για τα 10 δισ. που θα χάσουν από το νέο κούρεμα.
Χωρίς ντροπή
Και γιατί συμβαίνει όλη αυτή η απίστευτη γελοιότητα;
1. Για να ικανοποιηθεί η Λαγκάρντ, η οποία ζήτησε μείωση του χρέους εδώ και τώρα. Αυτή υποτίθεται πως ήταν η πίεση που άσκησε στη Γερμανία. Δεν είχε όμως κανένα πρόβλημα να δεχτεί όλη αυτή τη ματσαράγκα εις βάρος του ελληνικού πλούτου προκειμένου να συμβιβαστεί, να καταπιεί τις απειλές της και να κερδίσει χρόνο μέχρι τον επόμενο γύρο σύγκρουσης με τη Μέρκελ για το κουμάντο στην Ελλάδα και την ευρωζώνη.
2. Για να κερδίσει χρόνο η Μέρκελ, να αναβάλει όσο μπορεί το κούρεμα των επίσημων δανείων προς την Ελλάδα και, αν αυτό είναι δυνατόν, να φτάσει μέχρι τις γερμανικές εκλογές χωρίς το ελληνικό αγκάθι στα πλευρά της.
Επίσης για να κερδίσει χρόνο μέχρι να σκάσει η ισπανική φούσκα, η οποία θα απελευθερώσει πολύ περισσότερους διαβόλους από τη χρηματοπιστωτική Κόλαση του ευρώ και θα αποτελέσει το μεγάλο πεδίο της μάχης για τη μοίρα του κοινού νομίσματος.
Η Ελλάδα, ως συνήθως, πληρώνει με το αίμα του λαού της τη μείωση του ρίσκου της ευρωζώνης και της Γερμανίας, αλλά και τα παιχνίδια τακτικής του ΔΝΤ. Λογικό, αφού οι ελληνικές ηγεσίες των τριών τελευταίων χρόνων είναι σταθερά πρόθυμες να θυσιάσουν, έστω και διά της βίας, ως άλλη Ιφιγένεια, τον ελληνικό δημόσιο και ιδιωτικό πλούτο για τη σωτηρία του ευρώ.
Το 2% της ευρωπαϊκής οικονομίας, με ασήμαντο ποσοστό επί του συνόλου των χρεών της ευρωζώνης, εκβιάζεται ακόμη μια φορά να υποστεί τα πάνδεινα για να σώσει μια παρτίδα που δεν είναι καν δική του.
Αυτόν τον εκβιασμό η σημερινή συγκυβέρνηση τον αποκαλεί «πατριωτισμό». Χωρίς ίχνος ντροπής...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου