Η θητεία του νέου προέδρου της Βουλής, θα είναι πολύ βραχύβια. Αυτό όμως, δεν μειώνει σε τίποτε την αξία του λόγυ που εκφώνησε σήμερα. Τον παρθέτουμε, για να μείνει στην ιστορία. Διαβάστε τον, είναι πολύ ωραίο κείμενο για τη Δημοκρατία:

«Κυρία και κύριοι Πρόεδροι των Κοινοβουλευτικών Ομάδων της Βουλής, κύριε Πρωθυπουργέ και κύριοι Υπουργοί, σε σας δεν θα απευθυνθώ περισσότερο διότι και η παράδοση το θέλει κι έτσι ορίζει και η κοινοβουλευτική τάξη. Θα απευθυνθώ κυρίως προς τη Βουλή και τους συναδέλφους μου Βουλευτές.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σας ευχαριστώ από καρδιάς. Ευχαριστώ θερμά όλους σας και όσους με τίμησαν με τη θετική ψήφο τους και όσους έριξαν «λευκό». Ιδιαίτερες ευχαριστίες οφείλω να εκφράσω προς το κόμμα μου, τη Νέα Δημοκρατία και τον Πρόεδρό μας, κ. Αντώνη Σαμαρά, γιατί με πρότειναν. Εννοείται ότι η ευγένεια και η ηθική τάξη μού υπαγορεύουν αυτή, την τελευταία στην προσφώνηση προς όλους, ευχαριστία για το κόμμα μου και τον κ. Σαμαρά. Γιατί θα αμβλυνθεί –και αμβλύνεται από τώρα– αυτή η κομματική μου ιδιότητα. Γιατί έχω υποχρέωση να υπαγάγω εαυτόν στην κοινοβουλευτική ιδιότητα και κατ’ επέκταση στην εθνική ιδιότητα και στη θεσμική ιδιότητα.

Είναι μεγάλη η τιμή. Στην πορεία μου έχω, με τη βοήθεια του Θεού πάντα, καταγάγει κάποια πολλά αξιώματα. Αυτό είναι το υψηλότερο.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, νιώθω το τεράστιο ηθικό και θεσμικό βάρος. Προσεύχομαι να το αντέξω.

Σας συγχαίρω όλους σας για την εκλογή σας. Είμαστε νέα Βουλή. Για την επανεκλογή των παλαιοτέρων και για την πρώτη εκλογή των νέων, των νεοείσακτων, σας παρακαλώ πολύ σκεφθείτε, αναλογιστείτε την αξία της πράξεως της εκλογής σας. Η καλή δημοκρατική σας μοίρα το θέλησε. Είστε οι αρεστοί και οι άριστοι της κοινωνίας. Είστε οι εκλεκτοί και οι εκλεγέντες. Είστε οι εκπρόσωποι του λαού, μα πάνω απ’ όλα είστε οι αντιπρόσωποι του έθνους κατά τον ορισμό του Συντάγματος, άρθρο 51 παράγραφος 2.

Παρακαλώ και για τις ημέρες που περνούμε, σκεφθείτε τα αυτά, εννοείστε τα βαθιά, τιμήστε τα συνειδητά, προασπιστείτε τα.

Αυτή την ώρα επιθυμώ να δηλώσω το σεβασμό μου προς όλους τους προκατόχους μου Προέδρους και φυσικά προς τη μνήμη των ενδημησάντων. Ιδιαίτερη αναφορά κάνω –και να μου το συγχωρήσετε, εννοείται γιατί κάνω αυτή την ιδιαίτερη αναφορά– στο πρόσωπο του Προέδρου Απόστολου Κακλαμάνη που μάχεται από αυτήν εδώ την προεδρική έδρα και από τα έδρανα αυτής της Βουλής για σχεδόν σαράντα χρόνια προασπίζοντας τις αρχές και τις ακατάλυτες αξίες του Κοινοβουλευτισμού.

Δεν μπορώ να μην αναφερθώ στην παρουσία, επάνοδο του συμβόλου της δημοκρατίας Μανώλη Γλέζου με την επανεκλογή του.

Η εκλογή με την οποία με τιμήσατε, δεν χάνει ούτε κατ’ ελάχιστον την αξία της λόγω του βραχέος βίου της θητείας μου που θα διαρκέσει κατά τον Κανονισμό όλο το κρίσιμο εκλογικό διάστημα μέχρι την έναρξη της επόμενης βουλευτικής περιόδου.

Λυπούμαι γιατί αυτή η στιγμή προσλαμβάνει μία μοναδική όσο και δυσάρεστη αρνητική ιστορικότητα. Ναι, δεν είναι ούτε αδιάφορο ούτε κατά μείζονα λόγο ευχάριστο το γεγονός να διαλύεται η νεοεκλεγείσα Βουλή γιατί δεν μπόρεσε να αναδείξει εμπιστοσύνη προς δυνητική κυβέρνηση. Είναι επικίνδυνη θεσμικά αυτή η ανικανότητα. Δεν πρέπει να επαναληφθεί ποτέ πια. Γι’ αυτό έξω από τη διάρθρωση του βουλητικού, των εθνικά υπευθύνων πολιτικών που πρέπει να λάβει η χώρα οπωσδήποτε τώρα και στο άμεσο μέλλον, πρέπει στην αναθεώρηση του Συντάγματος να υπάρξουν τέτοιες πρόνοιες ώστε η Βουλή να μη διαλύεται για κανένα λόγο. Να λύεται μόνο με τη λήξη της τετραετίας. Αυτές οι πρόνοιες δεν είναι πολυτελείς εγγυήσεις πολιτικής σταθερότητας. Είναι η ίδια η θεμελίωσή της. Η πολιτική σταθερότητα με τη σειρά της είναι όρος και πρόκριμα δημοκρατίας.

Δεν μπορώ σε αυτό το σημείο να μην αναφερθώ πάλι σε αδρές αναθεωρητικές του Συντάγματος απαιτήσεις και συγκεκριμένα στην πολιτική, ηθική και δικαιική ανάγκη να καταργηθεί ολοσχερώς το άρθρο 86 του Συντάγματος περί ευθύνης Υπουργών, παντελώς, καθώς επίσης και οι διατάξεις περί της δήθεν βουλευτικής ασυλίας.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν είναι στις προθέσεις μου να διακηρύξω νουθεσίες προς εσάς, έστω και αν έχω νομιμοποίηση από το θεσμικό μου ρόλο. Σκεφθείτε τις προηγούμενες παραγράφους που σας διετύπωσα και αναλογιστείτε ότι είμαστε υπεύθυνοι για την υπόσταση, την αξία και την καταξίωση αυτού του Σώματος, της Εθνικής Αντιπροσωπείας, ο καθένας να συμβάλλει προς την κατεύθυνση της εμπεδώσεως της δημοκρατίας και ο καθένας να συμβάλλει προς την κατεύθυνση της εξουδετερώσεως, όσο γίνεται πιο έγκαιρα, των κινδύνων που απειλούν τη δημοκρατία μας.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τώρα που θα δρομείτε στις περιφέρειές σας για την ανανέωση της λαϊκής εντολής προς εσάς και εύχομαι να δράτε και να λειτουργείτε αυτή την εποχή στην προεκλογική σας δράση κατά τρόπο ευγενή και κόσμιο, επενδύοντας πάνω στη δύναμη του επιχειρήματος και όχι στο επιχείρημα της δυνάμεως και κατά μείζονα λόγο όχι στο επιχείρημα του παραλόγου ή της βίας, να ξέρετε και να έχετε τη βεβαιότητα ότι αφήνετε εδώ πίσω στο μέγα έμβλημα και στο ναό της δημοκρατίας έναν Πρόεδρο αγρυπνούντα και αγωνιώντα για τον πόνο και την τύχη του λαού μας, για τα όσα περνά αυτές τις κρίσιμες ώρες, έναν Πρόεδρο έχοντα βαθιά συνείδηση του παλιού και πάντα επίκαιρου αξιώματος που λέει «salus populi suprema lex est», δηλαδή «η σωτηρία του λαού υπέρτατος νόμος ας είναι». Να εργαστούμε, να συνεργαστούμε όλοι οδηγώντας το λαό μας στο ξέφωτο της δημιουργίας, της παραγωγής και της παραγωγικότητας, της ανάπτυξης και της ευημερίας. Έχετε έναν Πρόεδρο αφοσιωμένο στον κοινοβουλευτισμό, στην κοινοβουλευτική δημοκρατία που την υπηρέτησε και την υπηρετεί εύορκα –θέλω να πιστεύω– για 32 χρόνια, εκλεγόμενος συνεχώς με σταυρό στη Β΄ Αθηνών σε 12 εκλογές από τα έτη της νεότητός του, έναν Πρόεδρο πραγματιστή και έμπειρο όσο γίνεται που πιστεύει και εννοεί την ευρωπαϊκή θέση της χώρας και τη συμμαχική της αξιοπιστία ως όρους εθνικής επιβίωσης, έναν Πρόεδρο ασκημένο και τηρούντα με ευλάβεια το πνεύμα της ισοτιμίας.

Ας λεχθεί εν παρόδω ότι δημοκρατία είναι μία σύνθεση τεσσάρων «ισ», της ισηγορίας, της ισοτιμίας, της ισονομίας και της ισοπολιτείας. Αυτές οι αρχές, γεννημένες σ’ αυτόν τον τόπο, εδώ, στην Ελλάδα, θεοποιημένες εδώ και εξηγμένες στην οικουμένη ως παγκόσμιες, πανανθρώπινες οικουμενικές αξίες, ενοικούν αέναα εδώ, στη Βουλή των Ελλήνων. Εδώ πρέπει να τηρούνται και να ιερουργούνται, προπαντός η πρώτη, αυτή της ισηγορίας. Παραφράζοντας τον ποιητή, έχετε έναν Πρόεδρο δίκαιο και ίσο σε όλες του τις πράξεις.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, λέω αυτά τα αυτοπεριγραφικά όχι από αυταρέσκεια ούτε για να με γνωρίσετε, γιατί ασφαλώς και με γνωρίζετε, γι’ αυτό και με υπερψηφίσατε, αλλά τα λέω ως δήλωση δεσμεύσεως ότι αυτός είμαι και αυτά είμαι ορκισμένος να τηρώ. Μένω λοιπόν εδώ και φυλάττω σαν τις αρχαίες εστιάδες να μη σβηστεί το φως της δημοκρατίας, όπως ακριβώς υπαγορεύει και προβλέπει το Σύνταγμα, το φως της δημοκρατίας να είναι και να μένει λαμπερό και να φωτίζει για τη θεσμική και λειτουργική συνέχεια και συνέπεια της Βουλής ως συναίρεση της βούλησης του ιερού συλλογικού υποκειμένου που λέγεται λαός, έργο όχι μέγα αλλά όχι ευκαταφρόνητο.

Εσείς δρομείτε καλώς για τη δημοκρατία και την πατρίδα με οδηγό την αλήθεια.

Σας ευχαριστώ».