Γράφει: Φώτης Μακρίδης

Ο πελάτης πηγαίνει σε μαγαζί αεροπορικών ειδών για να αγοράσει ένα αλεξίπτωτο. Διαλέγει ένα και ρωτά τον πωλητή: -αυτό εγγυάται την ασφάλειά μου;

-Βεβαίως του απαντά ο πωλητής, είναι το καλύτερο που έχουμε

-Δηλαδή ανοίγει πάντα;

-Πάντα, αλλά κι αν δεν ανοίξει, υπάρχει το εφεδρικό

-Κι αν δεν ανοίξει και το εφεδρικό;

-Υπάρχει στη βάση, στο δεξί σας χέρι και δεύτερο εφεδρικό

-Κι αν δεν ανοίξει και το δεύτερο εφεδρικό;

Ο πωλητής εκνευρίζεται και απαντά

-Υπάρχει στη βάση αριστερά και τρίτο εφεδρικό

-Κι αν δεν ανοίξει και το τρίτο εφεδρικό;

Ο πωλητής εκνευρίζεται περισσότερο και απαντά

-Υπάρχει στη βάση του τρίτου εφεδρικού, ένα μικρό ατομικό έκτακτης ανάγκης

-Κι αν δεν ανοίξει και το ατομικό έκτακτης ανάγκης;

-Ε, τότε κύριε μου, ελάτε να σας το αλλάξουμε ! απαντά εξουθενωμένος ο πωλητής.

Κάπως έτσι μας αντιμετωπίζουν οι εταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μας ζητούν αρχικά να συμφωνήσει ο Πρωθυπουργός ότι θα τηρήσει τα συμφωνημένα. Μετά ζητούν να ψηφιστεί από τη Βουλή. Μετά ζητούν και έγγραφες δεσμεύσεις των πολιτικών αρχηγών. Όταν δίνονται κι αυτές ζητούν δεσμεύσεις ότι δεν θα κάνουμε εκλογές, από φόβο μήπως προκύψει κυβέρνηση που δεν θα είναι "υπάκουη". Κι αν δώσουμε κι αυτή τη διαβεβαίωση, μετά θα ζητάνε έγγραφες δεσμεύσεις από τους ..Δημάρχους της χώρας. Κι αν τις δώσουμε κι αυτές, μετά θα ζητάνε υπεύθυνες δηλώσεις από τους συνδικαλιστές ότι δεν θα απεργήσουν...

Όπως καταλαβαίνετε, οι εταίροι μας, ψάχνουν αφορμή για να μας πετάξουν από το ευρώ. Απλά, θέλουν να χρεώσουν σε μας την απόφαση.
Μήπως τελικά, θα ήταν καλύτερο να χάσουμε τον πελάτη και να μην εισπράξουμε τα λεφτά του;
Ή μήπως να συνεχίσουμε να τους κάνουμε τα απίθανα χατίρια που ζητάνε, μέχρι να σκάσουν απ΄το κακό τους;