Πρώτη φορά που άκουσα για τα άγρια άλογα του  Αξιού ποταμού  ήμουν πιτσιρικάς.Πηγαίναμε με τα ποδήλατα μήπως και πετύχουμε κανένα να βγαίνει στην όχθη-οι κτηνοτρόφοι μιλούσαν συχνά για αυτά όπως και οι αγρότες,οι οποίοι διαμαρτύρονταν για τις καταστροφές που προκαλούσαν στις σοδειές.Ζούσαν απέναντι στοΝησί.Έτσι το λέγαμε.Στα όρια Αθύρων και Κουφαλίων στο σημείο που αγγίζουν τα χωράφια τον Αξιό.Πολύ αργότερα βέβαια έμαθα ότι το Νησί δεν ήταν ακριβώς απέναντι αλλά πολύ πιο κάτω,προς την Ελεούσσα,όμως για την παιδική φαντασία αυτά είναι...ψιλά γράμματα!Νεαρός,ευτύχησα πια ,να τα δώ!Απόγευμα καλοκαιριού ποτίζαμε καλαμπόκι σε χωράφι δίπλα σχεδόν στο ποτάμι όταν τα είδα να κολυμπούν.Θα ήταν 3-4.Δεν θυμάμαι και πολύ καλά.Δεν βγήκαν προς το μέρος μας αλλά σε μια ξέρα μέσα στο ποτάμι και μετά χάθηκαν στη βλάστηση.Αυτό ήταν όλο και όλο!Ε, λοιπόν αυτή η ανάμνηση δεν με έχει αφήσει εδώ και ...40 τόσα χρόνια.
Τα άγρια άλογα του Αξιού ποταμού κινδυνεύουν.Όπως κινδυνεύουν όλοι οι παραποτάμιοι ίπποι της χώρας μας από την επέκταση του αδηφάγου ανθρώπινου ζωτικού χώρου.Ψάχνοντας στο διαδίκτυο για το θέμα δεν βρήκα και πολύ υλικό.Στην πραγματικότητα για δυο αναρτήσεις πρόκειται που ανακυκλώνονται από ιστοσελίδα σε ιστοσελίδα.Αυτό λοιπόν το "πενιχρό"υλικό θα δημοσιεύσω  εδώ και εδώ αποτίνοντας ενα τρόπο τινά "φόρο τιμής" σε εκείνη την παιδική ανάμνηση και ελπίζοντας όλοι μας  να γίνουμε λιγ0  πιο ευαίσθητοι για αυτά τα  ΕΛΕΥΘΕΡΑ, ΑΤΙΘΑΣΑ και  ΠΕΡΗΦΑΝΑ   άγρια άλογα του Αξιού.