Το Κάπνισμα είναι μαγκιά

Ο «ελληνοκεντρισμός» που χαρακτηρίζει την συμπεριφορά μας γενικότερα, αποτυπώνεται ανάγλυφα και στην υπόθεση τσιγάρο. Οι ιδιαιτερότητες που θεωρούμε ότι έχουμε σαν λαός  και ο ατομισμός που χαρακτηρίζει την δημόσια στάση στα πράγματα, ερεθίζει ,σαν τον καπνό, τους «επαναστατικούς νευρώνες» και μας σπρώχνουν να αποδείξουμε ότι στην Ελλάδα ξέρουμε να αντιστεκόμαστε, όταν ξεβολευόμαστε. Είναι καιρός τώρα στην Ελλάδα που περικόπτονται τα πάντα, να μας κόψουν και την προσωπική απόδραση από τα προβλήματα;  Να χάσουμε την εθνική μας «μαγκιά» και την «ερωτική ελκυστικότητα»; Στις ταινίες, όταν ο Τζουντ Λο ανάβει το τσιγάρο και κοιτάει το ποτήρι του με το ουίσκι στο μπαρ, πάντα τον πλησιάζει μια γυναίκα έτοιμη να του δοθεί. Στο κάτω-κάτω δε θα μας επιβάλλουν οι «άλλοι», οι ανέραστοι Βορειοευρωπαίοι πώς θα αυτοκαταστραφούμε.  Ο Ζορμπάς ήταν Έλληνας!



Καλά όλα αυτά, αλλά αυτή τη φορά είναι νόμος του κράτους και διαταγή του Πρωθυπουργού. Απαγορεύεται το κάπνισμα σε δημόσιους χώρους και μαγαζιά. Ποιου κράτους αυτού που κάθε φορά που αλλάζει κυβερνήσεις αλλάζει και τους νόμους;  Που παλινωδεί  ανάμεσα στο «τσιγαρόσημο» και στο εμβαδό των μαγαζιών για να δει από πόσα τετραγωνικά και πάνω θα αφήσει τα πνευμόνια των πολιτών του, έκθετα στη «νόμιμη», αδέσμευτη πίσσα; Γιατί να καταπιεστώ εγώ και να μην καπνίζω; Αφού σε 3 χρόνια δε θα ισχύει ο νόμος.
Επειδή ψηφίστηκε ο νόμος δεν σημαίνει ότι εφαρμόζεται.
Μήπως συνοδεύτηκε από καμιά επιθετική καμπάνια διαφήμισης στα κρατικά κανάλια με σκοπό να σοκάρει τους «Ελληνάρες» και κυρίως τα παιδιά και τους εφήβους (το 58% των μαθητών Λυκείου έχει καπνίσει τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του) που είναι επιρρεπείς στην δύναμη της εικόνας;
Μήπως συγκροτήθηκαν σοβαροί μηχανισμοί ελέγχου στα μαγαζιά που αν αναποδογυρίσεις τα βάζα με τα λουλούδια έχουν στάχτες και αποτσίγαρα μέσα;
Η  χώρα χρεοκοπεί. Ο κόσμος θέλει να ξεσκάσει! Τι κι αν άλλος  τόσος κόσμος «σκάει» διαχρονικά στην Ελλάδα, όταν βγαίνει για να  ξεσκάσει. Ποτό χωρίς τσιγάρο; Δε γίνεται! Έχουμε οικονομική κρίση, αν απαγορεύσουμε και το κάπνισμα θα γονατίσουμε. Το εφαρμόζουν δυο μαγαζιά και «χτυπάνε μύγες» καθώς τα ανταγωνιστικά μαγαζιά υποδέχονται με «ντουμάνια χαράς» τους δυσαρεστημένους θαμώνες των νομοταγών μαγαζιών. Στην Ελλάδα ο νόμος υπάρχει για να μην εφαρμόζεται. Όποιος ιδιοκτήτης τον εφαρμόζει είναι παράξενος ή απλά αλλοδαπός ιδιοκτήτης (μη εμποτισμένος από την ελληνική νοοτροπία).  Μα τι κάνεις; Στην Ελλάδα είμαστε…
Εδώ, υπάρχουν κρυφά δωματιάκια στα οποία με ή χωρίς άδεια από τη διεύθυνση των Νοσοκομείων, καπνίζουν (!!) οι γιατροί και οι νοσοκόμες. Εδώ, όταν οι βουλευτές επιδιώκουν να ηρεμήσουν στο εντευκτήριο της Βουλής, ανάβουν τσιγάρο για να ρουφήξουν λίγη χαλάρωση.
Όσοι δεν καπνίζουν τι κάνουν σ’ αυτή την χώρα;
Πληρώνουν με τα πνευμόνια τους και την φορολογία τους τα ιατρικά, νοσοκομειακά και φαρμακευτικά έξοδα όλων των θεριακλήδων που αρνούνται να δουν την πραγματικότητα:
600.000 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από τον καπνό των άλλων, οι 165.000 είναι νήπια. Εάν στους αριθμούς αυτούς προστεθούν οι θάνατοι 5,1 εκατομμυρίων ενεργών καπνιστών, το σύνολο φτάνει στους 5,7 εκατ. θανάτους το χρόνο.
Ο καπνός περιέχει περισσότερα από 4.000 προϊόντα, τα περισσότερα από τα οποία είναι τοξικά, και 40 καρκινογενείς ουσίες τις οποίες εισπνέει ο καπνιστής και οι γύρω του.
Οι καπνιστές νιώθουν κατατρεγμένοι, ζουν με την εντύπωση πως η ελευθερία τους περιφρονείται. Οι μη καπνιστές, μόλις νιώσουν τη μυρωδιά του καπνού, πιστεύουν κι αυτοί πως η ελευθερία τους δεν γίνεται σεβαστή.
Πρόκειται για την ελευθερία του καπνίζειν κατά της ελευθερίας να μην υφίστασαι διωγμό από τον καπνό! Είναι δύσκολο να υπάρξει συμβιβασμός εάν δεν υπάρχει υποτυπώδης σεβασμός, ευγένεια και μια φιλοσοφία του τύπου ζήσε και άσε και τους άλλους να ζήσουν.
Πέντε χρόνια και επτά προσπάθειες χρειάζεται κατά μέσο όρο ένας άνθρωπος για να σταματήσει τη βλαβερή έξη του καπνίσματος. Από έρευνα που έγινε σε 3.000 καπνιστές στη Βρετανία προκύπτει ότι οι περισσότεροι σταματούν το κάπνισμα κυρίως από φόβο για την υγεία τους. Το σταματούν επίσης επειδή πιστεύουν ότι με το κάπνισμα προκαλούν αποστροφή στον σύντροφό τους, επειδή δυσκολεύονται να αναπνεύσουν και επειδή δεν τους αρέσει να τους κρίνουν οι άλλοι αρνητικά.
Στην Ελλάδα δε μας ενδιαφέρουν οι ιατρικές έρευνες, η επιτυχημένη πολιτική κατά του καπνίσματος άλλων χωρών. Εν ολίγοις δεν βλέπουμε τι γίνεται έξω από το μαγαζί μας γιατί η ατμόσφαιρα έχει πολύ «καπνό». Εδώ, για να απαγορευτεί το κάπνισμα απαιτείται όσο ακριβώς χρόνος διαρκεί η βάναυση καταπάτηση των ατομικών δικαιώματων: μια αιωνιότητα και μια ημέρα.
* ο Νίκος Μηλαπίδης είναι νομικός