Αγαπητά μου παιδιά,

Ένας σύγχρονος έλληνας ποιητής έγραψε:

«Τι πιότερο ζητάμε όλοι οι άνθρωποι;

Έναν κόσμο, λέει,

που δε θα μας ποδοπατάνε τα όνειρα

που δε θα μας γκρεμίζουν το κατώφλι

που θα μπορούμε να χαμογελάμε

μ';ένα μεγάλο γέλιο, ολοστρόγγυλο, πλατύ

να, σαν αυτόν τον ήλιο που ανεβαίνει»(1)

Πίσω από όλες τις γνώσεις που καλείστε να μάθετε κρύβεται, στην πραγματικότητα, η δίψα κάθε ανθρώπου για ένα κόσμο, ειρηνικό, φωτεινό, με ανθρώπους που θα οραματίζονται άφοβα, θα δημιουργούν και θα αντιμετωπίζουν τη ζωή τους με χαμόγελο.

Η μάθηση η οποία είναι ένας επίπονος,μακρύς αλλά σπουδαίος αγώνας δεν ταυτίζεται με την απομνημόνευση, αλλά με την αναζήτηση του ποιητή. Δεν ταυτίζεται με την απόδοση σε ωριαίες δοκιμασίες αλλά με την σπουδή στον κόπο όσων εργάστηκαν για την ομορφιά του ανθρωπίνου προσώπου.

Η μαθητεία δεν είναι περιορισμός σε μια αίθουσα αλλά συνοδοιπορία με χιλιάδες άλλους άνθρωπους που αναζήτησαν νόημα, ελπίδα και αλήθεια. Διαβάστε πίσω από τα κείμενα των μαθημάτων σας και θα συναντηθείτε με την αγωνία, την ευθύνη, την πίκρα αλλά και τη δικαίωση,τη χαρά και την ελπίδα όλων όσων ονειρεύτηκαν ένα κόσμο ομορφότερο και ανοικτόκαρδο.

Τα εκπαιδευτικά συστήματα των περισσοτέρων χωρών των ισχυρών, οικονομικά, κρατών είναι γνωστό ότι δεν αφήνουν περιθώρια για την καλλιέργεια του ανθρώπινου προσώπου. Στοχεύουν περισσότερο στη δημιουργία ιδανικών, εν δυνάμει, απασχολουμένων. Όσο, όμως, και άν είναι στενά τα περιθώρια, η γνώση της αλήθειας, όπως διδάσκει ο Κύριος μας, ελευθερώνει τον άνθρωπο(2).



Αγαπητά μου παιδιά,



Μη φοβηθείτε τη στειρότητα και τη μονομέρεια των κοινωνιών μας μπορείτε να δημιουργήσετε αυτόν τον κόσμο που αναζητά ο ποιητής . Δεν κρύβεται στα βιβλία αλλά αποκαλύπτεται σε αυτά. Σπουδάστε τον για να εμφανιστεί μπροστά στα μάτια μας έχοντας στην καρδιά σας την αλήθεια, την ελευθερία και την ομορφιά της αγάπης που δωρίζει ο Θεός στα παιδιά Του.