Στις 20 Ιουλίου του 1969, ως κυβερνήτης της σεληνακάτου του Apollo 11, ο Neil Armstrong ήταν ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε πόδι στο φεγγάρι. Οι πρώτες του λέξεις αφού έκανε τον πρώτο του περίπατο στη Σελήνη ήταν... "Αυτό είναι ένα μικρό βήμα για μένα, είναι όμως ένα μεγάλο βήμα για την ανθρωπότητα". ..

Οι λέξεις αυτές μεταδόθηκαν μέσω τηλεόρασης στη Γη και τις άκουσαν εκατομμύρια κόσμου. Πριν ξαναμπεί όμως στη σεληνάκατο, έκανε την εξής αινιγματική παρατήρηση: "Καλή τύχη κύριε Gorsky".


Πολλοί από τη NASA θεώρησαν ότι ήταν μια τυπική παρατήρηση, που απευθυνόταν σε κάποιο Ρώσο κοσμοναύτη. Όμως, μετά από έλεγχο που έκαναν, δε βρήκαν κανέναν Gorsky, ούτε στα Ρώσικα ούτε στα Αμερικάνικα διαστημικά προγράμματα.

Και όπως πέρναγαν τα χρόνια, όλο και περισσότεροι απορούσαν για το νόημα της φράσης "Καλή τύχη κύριε Gorsky".
Ο Armstrong δεν απαντούσε ποτέ, μόνο χαμογελούσε...

Στις 5 Ιουλίου του 1995, στο Tamba Bay της Florida, κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης τύπου, ένας δημοσιογράφος του ξανάκανε την ίδια εκείνη ερώτηση, που 26 χρόνια ως τότε βασάνιζε τον κόσμο. Και ο Neil Armstrong, είπε ότι θα την απαντούσε, μια και ο κύριος Gorsky είχε πεθάνει, οπότε πλέον δεν υπήρχε πρόβλημα. Και να τι
απάντησε:

- To 1938, όταν ήμουν παιδί στο χωριό μου, έπαιζα μπάσκετ με ένα φιλαράκι στην αυλή. Ο φίλος μου χτύπησε με δύναμη τη μπάλα, και η μπάλα προσγειώθηκε στην αυλή του γείτονα δίπλα στο παράθυρο της κρεβατοκάμαρας.

Οι γείτονες ήταν ο κύριος και η κυρία Gorsky. Όπως πήγαμε να μαζέψουμε τη μπάλα, άκουσα την κυρία Gorsky να φωνάζει στον κύριο Gorsky: Τι λές χριστιανέ μου, εγώ δεν κάνω τέτοια πράγματα. Θα σου κάτσω μόνο με αυτές τις λεπτομέρειες που θέλεις, όταν αυτότο παλιόπαιδο που μας έσπασε το τζάμι, θα πάει στο φεγγάρι.

Που να ήξερε ο καημένος ο κ. Gorsky, τι του είχε στημένη η θεά Τύχη.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΕΔΙΔΗΣ