Σεβασμιώτατε, αρχικά θα ήθελα να μας ενημερώσετε για τις δραστηριότητες και τις ευθύνες ενός Μητροπολίτη. Σε εβδομαδιαία, ας πούμε, βάση ποιο είναι το πρόγραμμά σας;
Αρχικά θα ήθελα να σας ευχαριστήσω πάρα πολύ που ήρθατε εδώ στην έδρα της Μητροπόλεώς μας και έχουμε την ευκαιρία της επικοινωνίας. Κοιτάξτε, το πρόγραμμα ενός Μητροπολίτη είναι πάρα πολύ βεβαρημένο εκ των πραγμάτων. Εάν μάλιστα υπάρχουν και προσωπικές δραστηριότητες επιβαρύνεται ακόμη περισσότερο. Ο χρόνος μου μοιράζεται μεταξύ πνευματικών και διοικητικών δραστηριοτήτων. Όσον αφορά τις πνευματικές δραστηριότητες αφορούν την Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία ενώ την περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής προστίθενται οι Προηγιασμένες (άλλοτε πρωινές και άλλοτε βραδινές) και οι Χαιρετισμοί. Όταν δεν διανύουμε περίοδο Μεγάλης Σαρακοστής λειτουργούμε στα πανηγύρια των διαφόρων χωριών όταν γιορτάζουν οι εκκλησίες. Επίσης, κάθε Τρίτη πηγαίνω στο μοναστήρι της Αγίας Τριάδας, εδώ στην Έδεσσα, και λειτουργώ σαν ιερεύς βλέποντας και την αδελφότητα της Μονής. Επιπλέον, υπάρχουν και οι σταθερές μου δραστηριότητες όπως για παράδειγμα κάθε Δευτέρα απόγευμα πηγαίνω στα Γιαννιτσά, στον Μητροπολιτικό Ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου, εξομολογώ για δύο περίπου ώρες και εν συνεχεία κάνω ένα κήρυγμα στο Ιερό Ναό της Αγίας Αικατερίνης. Την Τρίτη το απόγευμα πηγαίνω εδώ στο Πνευματικό Κέντρο της Έδεσσας και έχω τρεις συνάξεις (σε μεγάλους, σε γυναίκες και σε μεικτό ακροατήριο). Τετάρτη παρά Τετάρτη βρίσκομαι στην Αριδαία για εξομολόγηση. Την Πέμπτη εξομολογώ στην Έδεσσα και εν συνεχεία πηγαίνω για ένα κήρυγμα στην Αριδαία. Την Παρασκευή επισκέπτομαι τα διάφορα μοναστήρια μας και το Σάββατο το βράδυ έχουμε μία σύναξη νέων ανθρώπων, όπου ομιλώ. Υπάρχουν βέβαια και άλλες δραστηριότητες όπως παραστάσεις σε διάφορες εκδηλώσεις της Μητροπόλεως, αγιασμοί, εγκαίνια ενώ πολύ συχνά δέχομαι και επισκέψεις ανθρώπων που έχουν κάποια στενοχώρια, κάποια οικογενειακή τραγωδία ή έρχονται να μου αναγγείλουν κάποιο ευχάριστο γεγονός ενώ πολύ τακτικά πηγαίνω σε διάφορα μυστήρια γάμων, βαπτίσεων και όλα αυτά αφιλοκερδώς. Καμία από όλες αυτές τις δραστηριότητες δεν συνδέεται με χρήματα. Εντάσσονται στα καθήκοντα που εκτελεί κάθε Επίσκοπος που αγαπά το ποίμνιό του και ενδιαφέρεται για την προκοπή του. Όσον αφορά τις διοικητικές δραστηριότητες βρίσκομαι τα πρωινά εδώ στο γραφείο μου, όπου διευθετώ διάφορα διοικητικής φύσεως θέματα είτε των ενοριών είτε της Μητροπόλεως. Στα πιο γενικά θέματα ο Μητροπολίτης ασχολείται επισταμένως και επιμελώς με την κατάρτιση των κληρικών, την εξεύρεση νέων υποψηφίων και την ανέγερση ναών και μονών. Αυτές, σε γενικές γραμμές, είναι οι κυριότερες δραστηριότητές μου.

Εδώ και αρκετούς μήνες ολόκληρη η ελληνική κοινωνία έχει επισκιασθεί από την οικονομική κρίση. Λέξεις όπως «φτώχεια», «ανεργία», «ανασφάλεια», «αυξημένη φορολόγηση» και «χρεοκοπία» βρίσκονται πλέον στο καθημερινό μας λεξιλόγιο. Σεβασμιώτατε, ως πνευματικός ποιμένας της περιοχής μας τι απαντάτε στον άνθρωπο που αγωνιά;
Η αλήθεια είναι ότι πάρα πολλές φορές έχω αφουγκραστεί και έχω γίνει αποδέκτης της αγωνίας πολλών ανθρώπων για τη μελλοντική τους επιβίωση. Όχι μόνο την οικονομική αλλά γενικότερα την πορεία τους στο μέλλον. Για παράδειγμα ανθρώπων που δεν έχουν χρήματα να ανταποκριθούν στις τρέχουσες ανάγκες της καθημερινότητας. Ανθρώπων που έχουν σπουδές και πτυχία αλλά αδυνατούν να βρουν δουλειά. Άλλων ανθρώπων που αγωνιούν για το ότι περνάει ο καιρός και δεν μπορούν να κάνουν κάτι ουσιαστικό στη ζωή τους. Εννοείται βέβαια ότι πολύ τακτικά έρχονται άνθρωποι που μας ζητούν να τους βοηθήσουμε να βρουν κάποια δουλειά με έναν κατώτατο έστω μισθό, ημερομίσθιο κλπ. Τώρα με την κρίση, επίσης, είναι ορατή στον κόσμο μια μελαγχολία ότι δεν θα μπορέσουνε να εξασφαλίζουν τα αναγκαία για τη βιωσιμότητά τους. Αυτό που εγώ πιστεύω είναι ότι δεν διανύουμε μία κρίση μόνο χρημάτων αλλά και μία ηθική κρίση. Όλα τα ζητήματα που φαίνονται ως ζητήματα αριθμών, χρημάτων, διευθετήσεων κ.λ.π. στο βάθος έχουν ρίζες πνευματικές. Κάποιοι άνθρωποι είτε δεν πρόσεξαν είτε οικειοποιήθηκαν κάτι που ανήκει στο διπλανό τους με αποτέλεσμα να έχουμε αυτήν την τρομακτική κρίση που μαστίζει τον τόπο μας. Οι πατέρες της Εκκλησίας μας λένε ότι τα προβλήματα του ανθρώπου ξεκινάνε από τα πάθη που έχει μέσα του ο άνθρωπος. Πολλοί λόγω του πάθους της απληστίας τους πλούτισαν σε βάρος του ελληνικού λαού και φτάσαμε σήμερα να υποφέρει όλος ο κόσμος. Γι’ αυτό λέω ότι πρέπει να αναζητήσουμε και τα ηθικής φύσεως αίτια της κρίσης. Δυστυχώς, παρακολουθώ αναλύσεις όπου γίνεται λόγος για αριθμούς, χρήματα, λάθη του παρελθόντος κανείς όμως δεν λέει ότι ο άνθρωπος δεν αποτελείται μόνο από σώμα αλλά και από ψυχή και μήπως η έκταση των παθών της απληστίας, της φιλοχρηματίας έφερε αυτό το αποτέλεσμα. Γι’ αυτό πάντοτε τονίζω και στους ανθρώπους που εξομολογώ και όταν κηρύττω αλλά και σε ανθρώπους που με ρωτάνε ότι κανείς πρέπει να αρχίσει από μέσα του, από την καρδιά του, να δει τι φωλιάζει μέσα του και να καταλήξει στη συνέχεια στις επιπτώσεις της αμαρτίας και των παθών του που εξασκήθηκαν σε υπέρτατο βαθμό. Όταν ένας άνθρωπος δεν σέβεται το γεγονός ότι ένας άλλος άνθρωπος έχει ανάγκες και προσπαθεί να τον πατήσει στον λαιμό για να βγάλει χρήματα, αυτό είναι το αποτέλεσμα. Πρόκειται για την ρωμαϊκή φιλοσοφία «ο θάνατός σου η ζωή μου» που εφαρμόζεται σε πολλούς ανθρώπους ενώ αν εφαρμοστεί το Ευαγγέλιο και όλοι έχουν μία ανθρώπινη συμπεριφορά και στο πρόσωπο του διπλανού τους βλέπουν τον Θεό, δεν θα υπάρχει η εκμετάλλευση. Πιστεύω ότι η κρίση είναι το αποτέλεσμα της στυγνής εκμεταλλεύσεως των ανθρώπων από ορισμένους.

Υπάρχουν εκκλησιαστικοί παράγοντες που θεωρούν ότι η Εκκλησία πρέπει να είναι παρούσα στα εθνικά και κοινωνικά θέματα που απασχολούν την Ελλάδα και άλλοι που εκφράζουν την άποψη ότι η Εκκλησία πρέπει να μένει μακριά από θέματα που χειρίζονται οι πολιτικοί. Ποια η δική σας θέση επί του θέματος;
Αρχικά να διευκρινίσω ότι Εκκλησία δεν είναι μόνο ο Αρχιεπίσκοπος, οι Δεσποτάδες και οι Παπάδες. Είναι το σύνολο του λαού που πιστεύει στον Ιησού Χριστό. Γιατί, λοιπόν, να παίρνει θέση ένας πολιτικός που και αυτός είναι Ορθόδοξος Χριστιανός και να μην παίρνει θέση και ένας απλός χριστιανός, ένας κληρικός κλπ. Το πρόβλημα είναι μέχρι που μπορεί να απλωθεί ένας κληρικός, ένας επίσκοπος, ένας Αρχιεπίσκοπος, ένας άνθρωπος που είναι χριστιανός. Για τα εθνικά και τα κοινωνικά θέματα όλοι έχουμε ευθύνη, εμείς όμως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να υποκαταστήσουμε το Υπουργείο Εξωτερικών. Τα εθνικά θέματα μας αφορούν όλους. Όταν, για παράδειγμα, λέμε η Μακεδονία είναι ελληνική μπορώ να το πω και εγώ και ένας βουλευτής και ο καθένας μας και να αγωνιστούμε γι’ αυτό. Τώρα το τι συμφωνίες θα γίνουν και όλα αυτά δεν ανήκουν σε εμάς αλλά στο Υπουργείο Εξωτερικών και στο κράτος. Δεν πρέπει εμείς να ανακατευόμαστε στα θέματα του κράτους που είναι ειδικής φύσεως αλλά στα γενικά ζητήματα νομίζω ότι πρέπει να έχουμε άποψη. Μπορεί λοιπόν να υπάρχει άποψη, μπορεί να υπάρχει ακόμη και υπόδειξη αλλά όχι καταναγκασμός. Να μην οδηγούμε τον άλλον στο αδιέξοδο για να γίνει αυτό που θέλουμε εμείς. Γιατί έτσι καταργούμε και την ελευθερία του άλλου και οι πολιτικοί μας βέβαια πρέπει να αφουγκράζονται ποιος είναι ο παλμός του λαού μας, μιας και είναι εκπρόσωποι του λαού και να μην αποφασίζουν ερήμην του λαού. Εμείς οι επίσκοποι, οι κληρικοί, οι μοναχοί, οι ιερείς αγαπάμε την πατρίδα μας αλλά δεν είμαστε πολιτικά πρόσωπα με την έννοια ότι ανακατευόμαστε με την πολιτική, τις αντεγκλήσεις των πολιτικών και όλα αυτά. Αυτά ανήκουν στον κοσμικό χώρο και στις δραστηριότητες των κυβερνήσεων των κρατών. Το να εκφράσουμε, όμως, φωναχτά την άποψή μας για το θέμα των Σκοπίων, της Κύπρου, της Τουρκίας αυτό δεν είναι κακό αλλά επιβάλλεται κιόλας όταν γίνεται με συνετό τρόπο. Δεν πρέπει βέβαια ο επίσκοπος να βγαίνει και να κάνει πολιτικά κηρύγματα αλλά το να βγει να εκφράσει την αγάπη του για την πατρίδα είναι ό,τι καλύτερο. Για τα κοινωνικής φύσεως θέματα η εκκλησία πρέπει να έχει τον πρώτο λόγο. Όχι να υποκαταστήσει το Υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας αλλά η φύση της εκκλησίας είναι κοινωνική. Δηλαδή ο κοινωνικός χαρακτήρας της εκκλησίας είναι μέσα στα λειτουργήματά της. Η Θεία Λειτουργία, η φιλανθρωπία είναι κοινωνικά γεγονότα. Ό,τι μπορεί να κάνει η εκκλησία για να βοηθήσει τον άνθρωπο, ο οποίος είναι εικόνα του Θεού δεν είναι κακό αρκεί να μην θεωρούμε τον εαυτό μας ότι είμαστε ένα Υπουργείο κοινωνικής πρόνοιας κλπ. Η εκκλησία είναι το σώμα του Χριστού, το οποίο προσπαθεί να διατηρήσει ακέραια την προσωπικότητα του ανθρώπου και την πνευματική διάσταση του καθενός. Γι’ αυτό και τα συσσίτια και τα ιδρύματα είναι επιβεβλημένα. Από την αρχαιότατη εποχή η εκκλησία είχε τέτοια ιδρύματα δεν είναι κάτι τωρινό. Αλλά η φιλανθρωπία δεν πρέπει να γίνεται για να προβάλλουμε το κόμμα μας ή άλλους ιδιοτελείς σκοπούς αλλά για να θεραπεύσουμε το μέγα τραύμα που λέγεται άνθρωπος.

Μιλήστε μας λίγο για το κοινωνικό έργο της Μητρόπολής μας, δεδομένου ότι αυτό δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό στην κοινωνία μας και ίσως ορισμένοι να σας ασκούν άδικη κριτική.
Επιτρέψτε μου να περιοριστώ σε μια γενική διαπίστωση. Τα χρήματα που δίνουμε κάθε χρόνο εμείς ως Μητρόπολη και οι ενορίες μας ως κοινωνική προσφορά στους φτωχούς αγγίζουν ετησίως τα 600.000 ευρώ, ποσό που θεωρώ ότι είναι τεράστιο. Πέρυσι η Διοίκηση της Μητρόπολης κατέβαλλε το ποσό των 140.000 ευρώ ενώ υπάρχουν και οι κοινωνικής φύσεως εστίες όπως ο Άγιος Γεώργιος Γιαννιτσών που έχει το γεύμα αγάπης αλλά και εδώ στην Έδεσσα και στον Μυλότοπο και σε μεμονωμένους ναούς. Υπάρχει και ένα ίδρυμα παιδικής προστασίας στα Γιαννιτσά και γενικά οι ενορίες δραστηριοποιούνται σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό. Επιπλέον, όλοι οι κληρικοί μας είναι άνθρωποι που ασχολούνται με το σύνολο της κοινωνίας, το σύνολο των πιστών, εξομολογούν, παρηγορούν τους ανθρώπους, κηρύττουν το λόγο του Θεού. Άνθρωποι που βρέθηκαν σε απελπιστική θέση, σε απόγνωση βρίσκουν καταφύγιο στους πνευματικούς. Επιπλέον, γίνονται πνευματικές συνάξεις, περίπου εβδομήντα, στη Μητρόπολη για νέα παιδιά, μαθητές Γυμνασίου, για μεγάλους και υπάρχουν αντίστοιχοι πνευματικοί που εξομολογούν. Όλα αυτά σαφώς και είναι κοινωνική προσφορά.

Σε όλες αυτές τις προσπάθειές σας συμπαράσταση από το κράτος, από τα πολιτικά πρόσωπα της περιοχής υπάρχει;
Ιδιαίτερη συμπαράσταση δεν υπάρχει αλλά θέλω να σας πω ότι όσον αφορά τους Δημάρχους, Νομάρχες, Βουλευτές κ.λ.π. της περιοχής δεν έχω κανένα παράπονο. Πάντοτε ήταν και προσεκτικοί και ευγενικοί απέναντί μου. Ιδιαίτερη βοήθεια δεν είχαμε αλλά ούτε και έχουμε την απαίτηση να μας βοηθήσουν για κάτι που δεν έχουν τη δυνατότητα.

Μία ερώτηση που είμαι βέβαιος ότι θα την έχετε ξανακούσει είναι αναφορικά με τις σχέσεις Εκκλησίας και νέας γενιάς. Το χάσμα που υπάρχει μεταξύ των δύο πλευρών είναι τεράστιο με τις ευθύνες αυτής της διάστασης, επιτρέψτε μου να πω, να βαρύνουν κυρίως την Εκκλησία. Εκτιμάτε ότι η Εκκλησία μπορεί να πλησιάσει και πάλι τους νέους;
Έχω τελείως αντίθετη άποψη. Θέλω να σας πω ότι είμαι πάρα πολλά χρόνια, σχεδόν τριάντα, πνευματικός. Σήμερα έρχονται πάρα πολλά νέα παιδιά και εξομολογούνται. Παλιότερα δεν ερχόντουσαν. Έρχονται μάλιστα για εξομολόγηση νέοι όλων των επιπέδων και ολιγογράμματοι και απόφοιτοι Λυκείου και πτυχιούχοι Πανεπιστημίου και κάτοχοι δύο πτυχίων και επιφανείς κ.ο.κ. Στη Μητρόπολή μας γίνονται και συνάξεις νέων ανθρώπων με πολύ μεγάλη συμμετοχή. Άλλοτε μιλάμε για πολλές δεκάδες νέων και πολλές φορές και εκατοντάδες. Σήμερα ο άνθρωπος περισσότερο από κάθε άλλη εποχή αναζητεί τον Θεό και λόγω του ότι είναι κοντά και το Άγιο Όρος πάρα πολλοί πηγαίνουν και εκεί και μιλώντας με τους κατάλληλους ανθρώπους έλυσαν τα προβλήματά τους. Άλλωστε έχουμε και αρκετούς νέους που επιλέγουν να γίνουν κληρικοί όχι διότι θέλουν να βγάλουν χρήματα αλλά γιατί το πιστεύουν. Πρόκειται για νέους που τους χαίρεται κανείς. Θέλω να σας πω ότι σήμερα οι νέοι έρχονται πιο συνειδητά στην εκκλησία ενώ παλιότερα ήταν και οι εποχές και το σπίτι κλπ. Αν με ρωτήσετε «πιο πολύ κόσμο έχουν σήμερα ή παλιότερα οι εκκλησίες» εγώ θα σας πω ότι το ποσοστό είναι το ίδιο και στις μεγάλες πόλεις ίσως και μεγαλύτερο μιας και οι ναοί είναι κατάμεστοι. Δεν υπάρχει θέμα αθεΐας αλλά το θέμα είναι να βρεθούν καλοί κληρικοί και να δώσουν τη μαρτυρία τους σωστά και στη συνέχεια ο λαός τους εμπιστεύεται. Εδώ εμπιστεύεται τους γκουρού, τους βουδιστές και ένα σωρό άλλα φαινόμενα και δεν θα εμπιστευτεί έναν καλό κληρικό ο οποίος είναι φορέας της παραδόσεώς μας και της αγιαστικής χάριτος του Θεού; Γι’ αυτό λοιπόν το ζητούμενο είναι να έρθουν πολλοί καλοί νέοι κληρικοί στην Εκκλησία οι οποίοι θα έχουν πνεύμα αυτοθυσίας και υπομονής και στη συνέχεια θα έρθει και η καρποφορία.

Εδώ και πολλά χρόνια τόσο το μυστήριο του γάμου όσο και αυτό της βάπτισης, λόγω της κοινωνικής διάστασης που αποκτούν, απαιτούν υπερβολικά έξοδα, που πολλές φορές οι ενδιαφερόμενοι δεν μπορούν να αντέξουν. Ποια η άποψή σας επί του φαινομένου;
Πάρα πολλοί νέοι σήμερα κάνουν πολιτικό γάμο όχι επειδή το πιστεύουν αλλά επειδή χρειάζονται μόρια για μεταθέσεις ή επειδή ευνοείται η δανειοδότησή τους. Στη συνέχεια, βέβαια, κάνουν και θρησκευτικό γάμο και στο μεταξύ έχουν αποκτήσει και κάποιο μικρό το οποίο και βαπτίζουν μαζί με τον θρησκευτικό γάμο. Αυτό που θέλω να αναφέρω είναι ότι το κόστος του ιερέα και της εκκλησίας για την τέλεση ενός γάμου είναι εξαιρετικά χαμηλό (περίπου σαράντα ευρώ στις ενορίες των χωριών) σε σχέση με το κόστος των γευμάτων που διοργανώνονται από το ζευγάρι, των κομμωτηρίων κλπ. Στις μεγάλες πόλεις, βέβαια, ίσως και να ξεφεύγουν κάπως τα ποσά αυτά αλλά εδώ προσπαθούμε να εμπνεύσουμε τους ιερείς μας να μην έχουν το πάθος της φιλοχρηματίας, άλλωστε οι περισσότεροι έχουν έσοδα και από τα κτήματά τους, και αυτό είναι κάτι που ξεκίνησε από τον προκάτοχό μου και το συνεχίζουμε και εμείς. Να επιβάλλεται δηλαδή κάποιο ανώτατο ποσό που δικαιούται να ζητήσει ο ιερέας για την τέλεση του μυστηρίου. Τα γενικότερα έξοδα βέβαια είναι φοβερά και νομίζω ότι καλό είναι να περιορίζονται στα πιο αναγκαία. Το να κάνεις ένα τρικούβερτο γλέντι και να ξοδέψεις 5.000-6.000 ευρώ, με τη λογική ότι μια φορά παντρεύομαι, δεν είναι ότι πιο αναγκαίο και γι’ αυτό πρέπει ο κάθε άνθρωπος να ρυθμίζει από μόνος του τα θέματα αυτά, ανάλογα και με τις δυνατότητές του.
Σε καμία περίπτωση δεν συνίσταται στους νέους να συζούν και να μην προχωρούν στην τέλεση του γάμου επειδή φοβούνται τα έξοδα του γάμου. Είναι προτιμότερο να γίνει ο γάμος ώστε να αγωνιστούν και να έχουν και την ευλογία του Θεού.

Αναφερθήκατε προηγουμένως στην επιλογή πολλών ζευγαριών για ταυτόχρονη τέλεση του μυστηρίου της βάπτισης και του γάμου. Σας ενοχλεί αυτό;
Είναι καινούργιο φαινόμενο αλλά δεν είναι κάτι το κακό. Και τα δύο είναι μυστήρια αρκεί να γίνονται σωστά. Καλό είναι να μην προηγείται ο πολιτικός γάμος μιας και δεν θεωρείται μυστήριο της εκκλησίας, είναι έξω από τις παραδόσεις μας και το απαγορεύει η εκκλησία ενώ είναι νόμιμος ενώπιον του κράτους. Γι’ αυτό άλλωστε όποιος έχει κάνει πολιτικό γάμο δεν μπορεί να βαφτίσει (να γίνει νουνός) ή να κοινωνήσει επειδή ο γάμος είναι μεγάλο μυστήριο και από τη στιγμή που κάποιος το καταφρονεί η εκκλησία του βάζει ένα μικρό επιτίμιο (εκκλησιαστικό επιτίμιο) μέχρι να τακτοποιήσει τις εκκρεμότητές του. Η εκκλησία δεν μπορεί ωστόσο να αρνηθεί να βαφτίσει το παιδί. Η ταυτόχρονη τέλεση των δύο μυστηρίων είναι βέβαια λίγο κουραστική για τον ιερέα αλλά δεν πειράζει.

Σεβασμιώτατε, μία ερώτηση στο πνεύμα των ημερών. Πλησιάζει η Ανάσταση και όπως όταν αναμένουμε τα Χριστούγεννα έτσι και τώρα υπάρχει μια προσδοκία. Με το πέρασμα, όμως, των εορτών πολλοί πιστοί αισθάνονται ότι η προσδοκία αυτή της αναμονής δεν δικαιώθηκε αλλά απεναντίας διαψεύστηκε. Εύλογα λοιπόν το αίσθημα προσδοκίας το διαδέχεται ο προβληματισμός και η δυσαρέσκεια. Τι φταίει, κατά την άποψή σας, και οι εορταστικές ημέρες δεν συνοδεύονται από ικανοποίηση και ευφορία;
Στις γιορτές αυτές ο άνθρωπος δεν πρέπει να βάζει πρώτα τα υλικά αγαθά γιατί πρόκειται για γιορτές με πνευματικό περιεχόμενο. Αν δηλαδή προσεγγίζει το Πάσχα πνευματικά με τη νηστεία, την άσκηση, την εξομολόγηση, τη συμμετοχή στα υπόλοιπα μυστήρια και τα λίγα υλικά πράγματα θα τον ευχαριστούν. Αν όμως οι επιθυμίες του για το Πάσχα κινούνται στο πνεύμα της καταναλωτικής κοινωνίας θα απογοητευτεί ο άνθρωπος. Είναι, δηλαδή, θέμα πώς προσεγγίζει κανείς την καθημερινότητα. Τι προτεραιότητες βάζει κανείς στην αναμονή και την προσδοκία. Ένας μπορεί να αρκείται στα λίγα και να είναι ευτυχής και κάποιος άλλος να τα έχει όλα και να είναι δυστυχής.

Στους πιστούς του Δήμου Κουφαλίων υπάρχει η πεποίθηση ότι διαχρονικά η Μητρόπολη Εδέσσης δεν είναι κοντά τους. Θεωρείτε δικαιολογημένη αυτή την πεποίθηση;
Δε νομίζω να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Εγώ έχω έρθει πάρα πολλές φορές στα Κουφάλια και κάθε χρόνο οπωσδήποτε θα επισκεφθώ κάποια από τις ενορίες ενώ και σαν στρατιώτης (όταν ήμουν 22 ετών, σήμερα είμαι εξήντα) έκανα κατηχητικό στο Δημαρχείο των Κουφαλίων και επισκέπτομαι τακτικά το Μοναστήρι των Κουφαλίων, όπως και πρόσφατα παραβρέθηκα στον εορτασμό της Μονής. Για να σας δείξω ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα θα σας πω ότι στην περιοχή Κουφαλίων και Χαλκηδόνας, στην εκεί αρχιερατική επιτροπεία δηλαδή, δεν υπάρχει κανένα κενό. Τα έχουμε πληρώσει όλα ενώ υπάρχουν άλλες ενορίες στη Μητρόπολή μας που δεν διαθέτουν ιερέα. Με τους ιερείς της περιοχής σας λοιπόν έχω άριστες σχέσεις και εγώ πηγαίνω εκεί και εκείνοι έρχονται εδώ. Και είναι αξιόλογοι και αγωνιστές. Ενώ και με τους πολιτικούς άρχοντες των Κουφαλίων έχω πολύ καλές σχέσεις. Και με τον προηγούμενο Δήμαρχο αλλά και με τον σημερινό. Άλλωστε και ο Πατριάρχης εξαιτίας του Μητροπολίτη ήρθε κάποια στιγμή στα Κουφάλια όπου και τον υποδέχθηκε μεγάλο πλήθος στην πλατεία και ο ίδιος έμεινε ευχαριστημένος και με πολύ καλές εντυπώσεις. Από εκεί και πέρα αντιλαμβάνεσθε ότι όταν σε όλη την Μητρόπολη υπάρχουν 140 ενορίες και 9 μοναστήρια δεν είναι εύκολο να επισκέπτεσαι τακτικά όλα αυτά τα σημεία. Φροντίζω βέβαια να έχω ίδια αντίληψη των πραγμάτων από κάθε τόπο.


Στην Μητρόπολη Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας υπηρετείτε, από διάφορες θέσεις, για περισσότερα από 30 χρόνια. Ποια η εικόνα που έχετε αναφορικά με το θρησκευτικό φρόνημα των Κουφαλίων;
Είμαι 38 ολόκληρα χρόνια στην Μητρόπολη και όπως προανέφερα έχω επισκεφτεί τα Κουφάλια πολλές φορές και με διάφορες ιδιότητες. Μπορώ να πω ότι και με την ίδρυση της τρίτης ενορίας έχει προαχθεί πνευματικά η πόλη των Κουφαλίων και συγκαταλέγεται, από εκκλησιαστικής απόψεως, σε μια ομάδα πόλεων της Μητροπόλεώς μας όπως είναι η Σκύδρα, η Αριδαία και η Κρύα Βρύση. Αρκετοί άνθρωποι έχουν βγει άλλωστε πνευματικοί και κληρικοί από τα Κουφάλια.
Έχω συνδεθεί, λοιπόν, με την πόλη σας από τα νεανικά μου χρόνια και πολύ χαίρομαι όταν έρχομαι και βλέπω την πρόοδο του λαού των Κουφαλίων, η οποία είναι αισθητή.

Πριν από μία δεκαετία περίπου υπήρχε μία έντονη φημολογία ότι θα συσταθεί νέα Μητρόπολη (Μητρόπολη Αξιού) με έδρα τα Κουφάλια και Μητροπολίτη τον, τότε, Μητροπολίτη Αυλώνας Χριστόδουλο. Μπορείτε να φωτίσετε λίγο το ιστορικό αυτής της υπόθεσης;
Να αναφέρω ότι πλέον το ενδεχόμενο αυτό δεν υπάρχει. Υπήρχε όταν επρόκειτο να γίνουν προσωποπαγείς Μητροπόλεις για τον Μητροπολίτη που αναφέρετε και τον Μητροπολίτη Σταυροπηγίου Αλέξανδρο, αδερφό του Μητροπολίτη Βεροίας. Ο τότε Μητροπολίτης Χρυσόστομος, λοιπόν, είχε παραχωρήσει μερικά χωριά ώστε να γίνει στην περιοχή μία Μητρόπολη Κουφαλίων και Χαλκηδόνας. Το Πατριαρχείο όμως αρνήθηκε να διαιρέσει τις υφιστάμενες Μητροπόλεις και να συστήσει νέες προσωποπαγείς Μητροπόλεις και ναυάγησε το όλο εγχείρημα. Απ’ ότι βλέπω και στα σχετικά έγγραφα ανέκαθεν η περιοχή Κουφαλίων ανήκει στην Μητρόπολη Εδέσσης Πέλλης και Αλμωπίας και αποτελεί ένα ζωντανό κομμάτι της Μητρόπολής μας.

Στα Κουφάλια βρίσκεται το Ιερό Ησυχαστήριο Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά. Πώς αισθάνεστε που μία τέτοια δυναμική και αναπτυσσόμενη Μονή κοσμεί τη Μητρόπολη που ηγείστε;
Η Μονή είναι κόσμημα της Μητροπόλεώς μας, όπως ακριβώς το λέτε, και εγώ έχω άριστες σχέσεις τόσο με τις αδελφές της Μονής όσο και με τον Πνευματικό τους. Πρόσφατα, άλλωστε, εκεί χειροτόνησα και τον πατέρα-Αργύριο ενώ και κουρές μοναχών έχω κάνει και πολύ συχνά το επισκέπτομαι. Άλλοτε εμφανώς και άλλοτε χωρίς να υπάρχει λόγος να δοθεί δημοσιότητα. Αποτελεί πράγματι την Μονή της Βορείου Ελλάδος. Από τα μοναστήρια της Βορείου Ελλάδος το Ιερό Ησυχαστήριο Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά πρέπει να μπει στην πρώτη θέση καθώς κοσμεί όχι μόνο τα Κουφάλια αλλά ολόκληρη την Βόρεια Ελλάδα.

Λίγο έξω από τα Κουφάλια, στη Λειβαδίτσα, έχει την έδρα του το Ίδρυμα «Αγίας Τριάδος» το Διοικητικό Συμβούλιο του οποίου επιθυμεί την ανέγερση Μονής στον χώρο αυτό. Μπορείτε να μας μιλήσετε για την προσπάθεια αυτή;
Μονή δεν μπορεί να γίνει καθώς έχει απορριφθεί το σχετικό αίτημα λόγω του ότι η έκταση που αναφέρετε είναι δωρεά του κράτους προς το Ίδρυμα με την ρήτρα όμως ότι το Ίδρυμα δεν μπορεί να την μεταβιβάσει σε τρίτον οπότε ούτε και στην Μητρόπολη προκειμένου να ανεγερθεί Μονή. Το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος προέβη σε διάφορες ενέργειες, έφτασε μέχρι τον Άρειο Πάγο αλλά δεν μπόρεσε να δοθεί μία λύση. Οπότε Μονή δεν μπορεί να γίνει αλλά δημοπρατείται η κατασκευή της μεγάλης εκκλησίας της Αγίας Τριάδος ενώ στις προθέσεις του Διοικητικού Συμβουλίου είναι να ακολουθήσουν και αίθουσες υποδοχής, εγκαταστάσεις μουσείου κλπ. Στην εκκλησία αυτή βέβαια εγώ δεν μπορώ να έχω κάποια διοικητική εποπτεία καθώς πρόκειται για ιδιωτική πρωτοβουλία αλλά θα ήθελα να αναφέρω ότι οι άνθρωποι είναι ευγενέστατοι, συνεργάσιμοι, έρχονται με βλέπουν, κουβεντιάζουμε και ζητούν την γνώμη μου.

Ολοκληρώνοντας την ενδιαφέρουσα συζήτησή μας θα ήθελα να θέσω μία ερώτηση που, καλώς ή κακώς, είθισται να τίθεται στους Μητροπολίτες.Πού αισθάνεστε πιο κοντά; Στον Οικουμενικό Πατριάρχη ή στον Αρχιεπίσκοπο;
Το δίλημμα αυτό δεν είναι σωστό να τίθεται. Αισθανόμαστε καλά και στους δύο. Έχουμε την πνευματική μας αναφορά στο Οικουμενικό Πατριαρχείο αλλά διοικητικά ανήκουμε στην εκκλησία της Ελλάδος. Εγώ προσωπικά έχω έναν απέραντο σεβασμό στον οικουμενικό Πατριάρχη αλλά και για τη Διοίκηση της Εκκλησίας της Ελλάδας αισθάνομαι έναν σεβασμό και μία υπακοή όπως ακριβώς επιτάσσουν οι ιεροί κανόνες. Και τον Πατριάρχη μας σεβόμαστε απεριόριστα και τον αγαπάμε και τον Αρχιεπίσκοπό μας και αυτοί μεταξύ τους τα βρίσκουν, οπότε αφού τα βρίσκουν αυτοί γιατί να είμαστε εμείς χωρισμένοι;

Σεβασμιώτατε, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω θερμά και για όσα μας είπατε και για το χρόνο που διαθέσατε. Αν θέλετε να προσθέσετε κάτι, πέραν των ερωτήσεων που έθεσα, ευχαρίστως.
Κύριε Πλαγάκο, εύχομαι καλή πρόοδο τόσο σε εσάς όσο και στην εφημερίδα με την οποία συνεργάζεστε. Αυτό που θα ήθελα να επισημάνω είναι ότι όλα αυτά τα προβλήματα που συζητήσαμε θα μπορούσαν να είχαν λυθεί εάν οι άνθρωποι αγωνιζόντουσαν πνευματικά. Ένας πνευματικός άνθρωπος που βλέπει τον διπλανό του σαν εικόνα του Θεού πάντοτε μπορεί να βρει λύση και ένας εγωιστής και φίλαυτος πάντοτε βλέπει αδιέξοδα και εμπόδια. Γι’ αυτό ας αγωνιστούμε, για να δούμε τον διπλανό μας σαν εικόνα του Θεού και όχι σαν έναν ξένο. Στον Παράδεισο άλλωστε μόνος του δεν πηγαίνει κανείς, μαζί με άλλους πηγαίνει.

* Η συνέντευξη ελήφθη την 15η/03/2010 και δημοσιεύτηκε στην εβδομαδιαία Εφημερίδα "Επικοινωνία" την 20η/03/2010