Η Οικονομία της αγοράς με την εφαρμογή νέων τεχνολογιών, δημιουργεί πλούτο, αλλά και ανισότητες, δυνατότητες αλλά και εκμετάλευση.


Αφού χύθηκε πολύ μελάνι και ευτυχώς λιγότερο αίμα, έληξε το οικονομικό FORUM G8 των επτά πλουσιότερων χωρών του κόσμου, με την συμμετοχή της Ρωσίας.
Στον απόηχο της λήξης, πολλά ερωτηματικά πλανώνται στην σκέψη όλων μας. Μα πάνω απ’ όλα, ποιος σχεδιάζει τις πρακτικές για το διεθνές αύριο, με ποια κριτήρια επιλογής και κώδικες δικαιοσύνης, και για συμφέρον ποιού.
Αλλά ας βάλουμε τα πράγματα στην τάξη της γνώσης, του ρεαλισμού και του προβληματισμού στην παγκόσμια εικόνα, υπό το πρίσμα της αθλιότητας και της ευημερίας, της επιβολής και της υποταγής, του πλούτου και της φτώχειας.

Εν αρχή ήν η δημοκρατία με τους εκλεγμένους ηγέτες της. Είναι αλήθεια ότι από καταβολής κόσμου ο πλανήτης μας δεν έζησε ποτέ τόση δημοκρατία στο πολιτισμένο του κομμάτι, συγκριτικά με το σήμερα. Αλλά και η πολιτική υποκρισία και το δίκαιο του ισχυρού, ποτέ δεν ξεπέρασαν τόσο, κάθε φαντασία και λογική.
Οι ηγέτες που συμμετείχαν σ’ αυτή είχαν φρέσκια την εντολή των λαών τους να προβληματισθούν και ν’ αποφασίσουν γι΄ αυτούς. Αλλά ίσως και να μην ξεχάσουν και τους άλλους που υποφέρουν.

Από την άλλη πλευρά, παροπλισμένοι επί μια και πλέον δεκαετία, καθοδηγητές και κινήματα, αλλά και εκπρόσωποι συνδικαλιστικών οργανώσεων, εισβάλουν δυναμικά με σκοπό να επιβάλλουν τις δικές τους θέσεις και αντιδράσεις, οι οποίες δεν είναι ακόμη ξεκάθαρες και δεν αγγίζουν τον πυρήνα του προβλήματος, αλλά την διαδικασία και τα επιμέρους. Κάνουν όμως ένα μεγάλο καλό. Δείχνουν δυναμικά τον δεύτερο πόλο συσπείρωσης.

Και στη γωνία καρτερική ‘’το μαύρο πρόβατο επί σφαγή’’ της υπόθεσης. Η Ενωμένη Ευρώπη. Λαοί πλούσιοι και φτωχοί που αγωνιούν για το μέλλον τους, και ψάχνουν άλλοι για μια καλύτερη θέση και άλλοι για μια ένταξη και συμμετοχή στην πίττα της οικονομίας. Και ώ του παραλόγου! Η Αμερική, ο Καναδάς, η Αυστραλία, συντάσσονται και συμπαρατάσσονται, με τις χώρες της Αφρικής, της Άπω Ανατολής και της Λατινικής Αμερικής!
Και η Ευρώπη το θύμα.
Με πρόσχημα την παγκοσμιοποίηση της αγοράς, η οποία στην ουσία γι’ αυτούς είναι η φιλελευθεροποίηση της ευρωπαϊκής αγοράς, στοχεύουν στα 50 δις ΕΥΡΩ που δίδονται για την εφαρμογή της ΚΟΙΝΗΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, (ανάσα ζωής για τις φτωχότερες κοινωνικές τάξεις), αλλά και στο πλήρες άνοιγμα των πυλών της.
Διερωτώμαι όμως!
Μήπως πρέπει να αφανισθεί η ΕΥΡΩΠΗ για να επιβιώσει ο κόσμος ολόκληρος?
Κι αν γίνουν έτσι όλα αυτά, και εάν κατακλυσθεί η ευρωπαϊκή αγορά με φθηνά Ασιατικά προϊόντα, μήπως οι πολίτες της, χάνοντας τις πήγες και δομές του πλούτου τους αδυνατούν να τα αγοράζουν; Και γίνει έτσι μια θυσία που δεν θα ωφελήσει κανέναν.

ΙΟΥΛΙΟΣ 2001

ΣΑΝΔΡΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ