Οι αρχαίοι προγονοί μας έλεγαν «όμοιος ομοίω αεί πελάζει», ο δε θυμόσοφος λαός μας λέει σήμερα «δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι». Τα πιο πάνω σημαίνουν ότι κάποια πράγματα είναι ο καθρέπτης μας. Κυρίως οι άνθρωποι με τους οποίους ταιριάζουμε. Από τον κανόνα αυτόν δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση και ηηγεσία μιας κοινωνίας, η πολιτικοοικονομική ελίτ ενός λαού σε σχέση με τον λαό αυτόν.
Υπάρχουν φυσικά περιπτώσεις όπου μια ηγεσία επιβάλλεται με τη βία χωρίς τη θέληση του λαού. Ακόμα υπάρχουν περιπτώσεις όπου μια ηγεσία εξαπατά ένα λαό με ισχυρή προπαγάνδα και τον εγκλωβίζει με κάποια θεσμικά τρίκ δήθεν δημοκρατίας, με τα οποία αποκοιμιέται ο λαός ότι δήθεν έχει δημοκρατικό καθεστώς και ελευθερίες. Όμως, και στις δύο πιο πάνω περιπτώσεις, κάποια στιγμή ο λαός ξυπνάει, ξεσηκώνεται και ανατρέπει την ηγεσία που δεν του ταιριάζει.
Σε μας δεν ισχύει προφανώς η πρώτη περίπτωση της βίας, όπως π.χ. συνέβαινε κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, γι’ αυτό και δεν μπορεί να στοχοποιηθεί εύκολα κάποιος κοινωνικός εχθρός. Ισχύει προφανώς η δεύτερη περίπτωση. Όμως αυτή η κατάσταση δεν είναι σημερινή. Κρατάει περίπου δύο αιώνες τώρα με διάφορες παραλλαγές. Μήπως τελικά έχουμε την πολιτικοικονομική ηγεσία που μας ταιριάζει και επομένως δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα καλύτερο, παρά τις κάποιες μεμονωμένες φωνές;;
Υπάρχει όμως και κάτι άλλο. Μήπως προτιμάμε να έχουμε την ηγεσία που έχουμε γιατί δεν αντέχουμε στην ιδέα να ανέβει στην ηγεσία ένας απλός γνωστός συμπολίτης μας, δηλαδή ο διπλανός μας;; Μήπως γι’ αυτό και δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας και να ενωθούμε; Μήπως το ίδιο πρόβλημα δεν παρουσιάστηκε άραγε μέσα στις τάξεις της επανάστασης του 1821 και παρουσιάζεται και σήμερα μέσα στην ελληνική κοινωνία, ακόμα και σε ένα απλό κίνημα; Μέσα σε δέκα εκατομμύρια λαού υπάρχουν δέκα εκατομμύρια διαφορετικές ισχυρές απόψεις. Γιατί άραγε. Μήπως για να έχουμε άλλοθι για διαφοροποίηση; Μήπως αυτή είναι η ιδιοσυγκρασία μας;
Τελικά έχουμε την ηγεσία που μας ταιριάζει ή έχουμε μια αταίριαστη ηγεσία που μας καπέλωσε επειδή εμείς δεν μπορούμε να ανεχθούμε και να αποδεχτούμε ο ένας τον άλλον μεταξύ μας, οπότε η αταίριαστη ηγεσία μένει με ασφάλεια στο απυρόβλητο και μας νέμεται όλους μαζί;;;
Ας κοιταχτούμε στον καθρέπτη και ας απαντήσουμε τουλάχιστον στον εαυτό μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου