Η μπουκαμβίλια αποτελεί έναν άσβεστο πόθο, μία κρυφή λατρεία για πολλούς Βορειοελλαδίτες. Για όλους εμάς, λοιπόν, που ζούμε λίγο πιο βόρεια από εσένα φίλε στη Νάξο, από εσένα φίλη στην Αίγινα, από εσένα αγαπητέ σύντεκνε στο Ρέθυμνο.
Μόνη περίπτωση να δούμε εμείς εδώ πάνω φουντωτή μπουκαμβίλια αντάξια και παντάξια των νησιώτικων είναι να την φυτέψουμε στη Χαλκιδική. Αλλά και πάλι, ας μη γελιόμαστε, το αποτέλεσμα δε θα είναι το ίδιο.


Η καλή σου η μπουκαμβίλια θέλει ήλιο. Πολύ ήλιο. Να την βαράει αλύπητα και αυτή να ανθίζει ασταμάτητα. Τέτοια είναι. Το νερό να το τσιγκουνευτείς. Να μη την παραποτίζεις και συνάμα να φροντίσεις να στραγγίζει καλά η γλάστρα της. Ακόμη καλύτερα από τη φύτευση σε γλάστρα είναι να φυτεύσεις στο χώμα. Εσύ, συγχωριανέ, στη Β. Ελλάδα, το χειμώνα θα πρέπει να την τυλίξεις ζεστά αλλιώς θα παγώσει. Κατά πάσα πιθανότητα θα παγώσει μόνο το υπέργειο τμήμα, αν ξεχάσεις να την ντύσεις, και έτσι θα πετάξει φρέσκα φύλλα.

Όπως και να έχει, ένα γερό κλάδεμα το χειμώνα το θέλει για να γίνει πιο φουντωτή και συμπαγής. Να μην υπάρχει ούτε μία τρυπούλα χωρίς φύλλα και λουλούδια. Για να ντύσει ολόκληρη την πέργκολα και να κάθεσαι εσύ από κάτω να πίνεις τσίπουρα και να τρως σκουμπρί καπνιστό με μπόλικο λεμονάκι. Α, πιάσε και μία τζατζίκι. Και ένα μπουγιουρντί. Και μία ποικιλία κρεατικών. Και δύο χωριάτικες. Για αρχή αυτά. Θα παραγγείλουμε μετά κανονικά. Περιμένουμε και παρέα.

Πρωτότυπη πορτοκαλί μπουκαμβίλια

Δροσιά κάτω από τη σκιά της μπουκαμβίλιας

Μοβ μπουκαμβίλια που έντυσε ολόκληρο τοίχο

Κατακόκκινη μπουκαμβίλια ασορτί με τα παντζούρια και την κουπαστή