ΕΠΙ ΠΑΝΤΟΣ ΕΠΙΣΤΗΤΟΥ

Αυτή η εικόνα, είναι αξιοσημείωτη. Ακόμα πιο εκπληκτικό, ο καμβάς είναι μηχανογραφημένος με άρθρα της WIKIPEDIA.Πατώντας κλικ στο πρόσωπο του εικονογραφημένου-ης, μπορείτε να μάθετε την ιστορία του και το ποιός πραγματικά είναι. Στείλτε μας ένα e mail , για να σας δώσουμε τον σύνδεσμο. O BLOGGER

To ιστολόγιο ΕΠΙ ΠΑΝΤΟΣ ΕΠΙΣΤΗΤΟΥ αναδημοσιεύει τακτικά, στα πλαίσια της συνεργασίας του με άλλα ιστολόγια, αλλά και στα πλαίσια της προσπάθειάς του για την ανάδειξη του νέου μέσου, που ονομάζεται "κυβερνοχώρος" άρθρα και απόψεις άλλων bloggers. Στην περίπτωση αυτή παρατίθεται πάντοτε η πηγή και συνεπώς, το παρόν ιστολόγιο, αποποιείται κάθε νομικής ευθύνης για την ακρίβεια των γραφομένων σε άλλα ιστολόγια ή ιστοσελίδες.

Σε κάθε περίπτωση, που από αβλεψία και εκ παραδρομής, θίγεται κάποιος πολίτης ή παραβιάζονται νόμοι για τα πνευματικά δικαιώματα ή τα προσωπικά δεδομένα, δηλώνουμε ότι ούτε από πρόθεση, ούτε από δόλο μπορούν να συμβούν τα ανωτέρω και παρακαλούμε το θιγόμενο πρόσωπο, να επικοινωνεί μαζί μας στο e-mail :billdedidis@gmail.com

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ

Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012

Τι θέλουν επιτέλους από την Ελλάδα;

Φτάνει πια, η Ελλάδα δεν είναι μπανανία

Όταν ήλθε η Ανγκελα Μέρκελ στην Αθήνα, δεν περιμέναμε κάτι τρομερό, μια καλή κουβέντα για τις προσπάθειες που γίνονται στην Ελλάδα. Έστω και φειδωλά η καγκελάριος, είπε ότι γίνονται προσπάθειες αλλά θα πρέπει να περιμένει την έκθεση της τρόικας για τις μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα.

Το ίδιο ακούσαμε σε κάθε Γιουρογκρούπ από το καλοκαίρι και μετά καθώς και στις Συνόδους Κορυφής. Καλές κουβέντες για την ελληνική προσπάθεια αλλά οι Ευρωπαίοι περίμεναν την έκθεση της τρόικας μόλις ολοκληρωνόταν η διαπραγμάτευση με την Αθήνα.

Χορτάσαμε τσάι και συμπάθεια από τους ξένους αλλά είχαμε και την ελπίδα ότι δε θα αποδειχθούν άθλιοι διαπραγματευτές που καταπατούν κάθε συμφωνία αλλά και κάθε παραδοσιακή ευρωπαϊκή αλληλεγγύη.

Από το antinews είχαμε εκφράσει κατά καιρούς τις επιφυλάξεις μας για το αν η κυβέρνηση έχει plan B κι αν προχωρά σε συμφωνίες με την τρόικα έχοντας τουλάχιστον εξασφαλίσει κάποια ζωτικής σημασίας θέματα.

Αν τέλος πάντως έχει πάρει εγγυήσεις ότι θα γίνει ομαλά η χρηματοδότηση της χώρας, αν θα τηρηθούν εν πάση περιπτώσει τα συμφωνηθέντα της άνοιξης.

Αλίμονο, τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ώρες αποδεικνύουν ότι οι Ευρωπαίοι παίζουν πολύ ύπουλο παιχνίδι το οποίο, ωστόσο, είναι και επικίνδυνο.

Οι επίσημες δηλώσεις του Σόιμπλε, του ΔΝΤ, της Κομισιόν και του Ντράγκι, αλλά και οι διαρροές περί μη απόφασης τη Δευτέρα για την εκταμίευση της δόσης, δείχνουν ότι η αθλιότητα βρήκε πρόσφορο έδαφος στα γραφεία των δανειστών μας.

Η δόση των 31,5 δισ. είναι ανάσα για την Ελλάδα. Μαζί με τα 5 δισ. που έπρεπε να εκταμιευτούν τον Σεπτέμβριο και τα 8,3 δισ. που θα πρέπει να πάρουμε το Δεκέμβριο, δηλαδή σχεδόν 44 δισ. ευρώ θα ήταν μια καλή παράταση ζωής για τη χώρα. Θα μπορούσε να γίνει η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, να πληρωθούν οφειλές (άρα να πέσει χρήμα στις επιχειρήσεις) και να κινηθεί κάπως η αγορά.

Κι όμως, οι ξένοι κάνουν καθυστέρηση παρά το γεγονός ότι η Βουλή σχεδόν κατέρρευσε, η κυβέρνηση έχει πλέον ισχνή πλειοψηφία και καραδοκεί το λόμπι της δραχμής. Οι βουλευτές και ο λαός, έτσι ή αλλιώς, αποδέχθηκαν να αναλάβουν ένα ακόμη απίστευτο βάρος, πιστεύοντας ότι κάτι μπορεί να αλλάξει. Περιμένει τη διετή παράταση, περιμένει άλλη λύση πανευρωπαϊκού χαρακτήρα για το χρέος, γενικά περιμένει να αλλάξει κάτι.

Δεν περιμένει να ξαναγίνει όπως ήταν πριν, αλλά έχει μια ελπίδα ότι θα γίνει πιο ανεκτή η ζωή του. Αυτή την ελπίδα θέλουν οι ξένοι να την πατήσουν κάτω και να τη διαλύσουν.

Ολα τα παραπάνω τα έχουν συμφωνήσει στις άπειρες συναντήσεις με τους Ελληνες. Πάρτε μέτρα εσείς κι εδώ είμαστε εμείς, έλεγαν κατά καιρούς. Να που πήραμε τα μέτρα και οι δανειστές καταπατούν τη συμφωνία. Γιατί το κάνουν άραγε; Θέλουν να διαλύσουν τη χώρα; Επιζητούν την κοινωνική έκρηξη, την κυβερνητική κρίση και την άνοδο στην εξουσία των αντιευρωπαϊστών;

Αν το θέλουν με γειά τους με χαρά τους. Να μας το πουν να μην περιμένουμε πολλά. Να χρεοκοπήσουμε από μόνοι, να κηρύξουμε στάση πληρωμών και να γυρίσουμε στη δραχμή. Θα πληρώσουν όμως κι αυτοί το τίμημα, και θα είναι βαρύ.