Άρθρο του Θεόδωρου Καράογλου

Βουλευτής Ν.Δ. Β’ Περ. Θεσσαλονίκης
Αναπληρωτής Τομέα Πολιτικής Ευθύνης
Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης

Πριν από 61 χρόνια, την 9η Μαΐου 1950, γεννιόταν η ιδέα για τη δημιουργία μιας οργανωμένης Ευρώπης. Ο τότε Υπουργός..
 Εξωτερικών της Γαλλίας Robert Schuman, εμπνευσμένος από τον Jean Monnet πρότεινε τη δημιουργία ενός υπερεθνικού ευρωπαϊκού οργάνου με απαραίτητη προϋπόθεση τη διατήρηση ειρηνικών σχέσεων μεταξύ των λαών, που θα αποτελούσαν αυτό το οικοδόμημα. Η πρόταση αυτή, γνωστή ως «Δήλωση Schuman» ήταν η απαρχή για τη γένεση της οντότητας που αργότερα εξελίχθηκε στη σημερινή «Ευρωπαϊκή Ένωση». Ο Robert Schuman, λοιπόν, υπήρξε ο πατέρας της Ε.Ε. και η πρότασή του στις 9 Μαΐου, είναι αυτή που σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα της Ευρώπης, γιορτάζουν εκατομμύρια Ευρωπαίοι.

Από την καθοριστική εκείνη ημερομηνία μεσολάβησαν αρκετές και σημαντικές εξελίξεις σε όλα τα κράτη, ευρωπαϊκά και μη. Στη χώρα μας, οι εξελίξεις ήταν όχι απλά καθοριστικές, αλλά έμελλε να αποτελέσουν καμπή για τη μετέπειτα πορεία μας στο ιστορικό γίγνεσθαι. Η πολιτική σύνδεση της Ελλάδας με την Ευρωπαϊκή Κοινότητα ήταν ένας από τους άξονες της πολιτικής στρατηγικής, που ακολούθησε ο Εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής στις εκλογές του 1958.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με την πολιτική διορατικότητα και τον οραματισμό που τον διέκρινε, επέμενε στην ένταξη της χώρας μας στην ΕΟΚ, έτσι ώστε η Ελλάδα να αποκτήσει πολιτική και οικονομική ισορροπία και να διατηρήσει την ασφάλεια των συνόρων απέναντι στην Τουρκία. Ένας εξίσου σημαντικός λόγος εμμονής του Εθνάρχη σε αυτή την κίνηση, ήταν η ανάγκη εισροής στη χώρα μας επενδυτικών κεφαλαίων για τη μετέπειτα ανάπτυξή της. Η Ευρώπη ήταν εκείνη την εποχή υπό ανοικοδόμηση και ατένιζε το μέλλον με αισιοδοξία, χάρη στη σπουδαία προσωπικότητα του Γάλλου Προέδρου Ντε Γκωλ.

Η πρώτη προσπάθεια για την ένταξη της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα γίνεται τον Ιούνιο του 1959, ενώ δυο χρόνια αργότερα το 1961 υπογράφεται Συμφωνία Σύνδεσης με την ΕΟΚ, η οποία και προβλέπει την πλήρη ένταξή της το 1984. Η επταετία της Δικτατορίας, όμως θέτει τη χώρα μας στον γύψο και η Ευρωπαϊκή Κοινότητα ανακόπτει τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις έως την πτώση της Χούντας. Η επιστροφή του Κωνσταντίνου Καραμανλή στη χώρα συνοδεύεται από εκ νέου αίτηση ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ τον Ιούνιο του 1975, η οποία και γίνεται δεκτή από το Συμβούλιο Υπουργών της ΕΟΚ έναν χρόνο αργότερα.

Τον Μάιο του 1979 υπογράφεται στην Αθήνα η Συνθήκη Ένταξης και την 1η Ιανουαρίου 1981 η Ελλάδα γίνεται και επίσημα πλέον μέλος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, επισφραγίζοντας τις προσπάθειες και την καθοριστική συμβολή του αναμορφωτή Κωνσταντίνου Καραμανλή σε αυτό το εγχείρημα. Ήταν το χρονικό διάστημα, όπου ο τότε αρχηγός του ΠΑΣΟΚ Ανδρέας Παπανδρέου είχε επιδοθεί σε μια αντι-ευρωπαϊκή ρητορική στην εγχώρια πολιτική σκηνή με επισφράγισμα το γνωστό σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο».

Η ολοκλήρωση της Ευρώπης δεν θα επιτευχθεί από τη μια στιγμή στην άλλη. Οι ελλείψεις είναι πολλές και οι ατέλειες σημαντικές. Ύστερα από 60 χρόνια κοινοτικής ιστορίας και 30 χρόνια ένταξης της Ελλάδας σε αυτό το οικοδόμημα, εξακολουθούν να υπάρχουν θεμελιώδη ζητήματα, που επιζητούν λύση. Ζητήματα που οφείλουν να διευθετηθούν, έτσι ώστε η Ευρώπη να διαδραματίσει ένα θετικό ρόλο στον κόσμο. Φιλοδοξία ήταν και εξακολουθεί να είναι να οικοδομηθεί μια Ευρώπη, που σέβεται την ελευθερία και την ταυτότητα όλων όσων την απαρτίζουν. Σήμερα, όμως, εν μέσω μιας δύσκολης οικονομικής περιόδου, ο ρόλος της Ευρώπης γίνεται ακόμη πιο επιτακτικός. Οι πολίτες απαιτούν μια Ευρώπη ισχυρή, δυναμική και κυρίως αποτελεσματική.