ΕΠΙ ΠΑΝΤΟΣ ΕΠΙΣΤΗΤΟΥ: ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΚΟΥΦΑΛΙΩΝ "ΔΡΩΜΕΝΟ"-Ο ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ ΤΟΥ Ν. ΓΚΟΓΚΟΛ

Αυτή η εικόνα, είναι αξιοσημείωτη. Ακόμα πιο εκπληκτικό, ο καμβάς είναι μηχανογραφημένος με άρθρα της WIKIPEDIA.Πατώντας κλικ στο πρόσωπο του εικονογραφημένου-ης, μπορείτε να μάθετε την ιστορία του και το ποιός πραγματικά είναι. Στείλτε μας ένα e mail , για να σας δώσουμε τον σύνδεσμο. O BLOGGER

To ιστολόγιο ΕΠΙ ΠΑΝΤΟΣ ΕΠΙΣΤΗΤΟΥ αναδημοσιεύει τακτικά, στα πλαίσια της συνεργασίας του με άλλα ιστολόγια, αλλά και στα πλαίσια της προσπάθειάς του για την ανάδειξη του νέου μέσου, που ονομάζεται "κυβερνοχώρος" άρθρα και απόψεις άλλων bloggers. Στην περίπτωση αυτή παρατίθεται πάντοτε η πηγή και συνεπώς, το παρόν ιστολόγιο, αποποιείται κάθε νομικής ευθύνης για την ακρίβεια των γραφομένων σε άλλα ιστολόγια ή ιστοσελίδες.

Σε κάθε περίπτωση, που από αβλεψία και εκ παραδρομής, θίγεται κάποιος πολίτης ή παραβιάζονται νόμοι για τα πνευματικά δικαιώματα ή τα προσωπικά δεδομένα, δηλώνουμε ότι ούτε από πρόθεση, ούτε από δόλο μπορούν να συμβούν τα ανωτέρω και παρακαλούμε το θιγόμενο πρόσωπο, να επικοινωνεί μαζί μας στο e-mail :billdedidis@gmail.com

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ

Σάββατο 2 Απριλίου 2011

ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΚΟΥΦΑΛΙΩΝ "ΔΡΩΜΕΝΟ"-Ο ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ ΤΟΥ Ν. ΓΚΟΓΚΟΛ

Φέτος το Θεατρικό Εργαστήρι Κουφαλίων "Δρώμενο", μας παρουσίασε μια άλλη καλλιτεχνική πλευρά των μελών του, με μια παράσταση τόσο επίκαιρη για την ελληνική ενεστώσα κατάσταση, όσο και για τα αίτια αυτής της κατάστασης.
Η παράσταση που δόθηκε στο Πνευματικό Κέντρο Κουφαλίων "Κ.ΧΑΤΖΑΚΟΣ", ήταν ο " Επιθεωρητής " του Ρώσου συγγραφέα Νικολάϊ Γκόγκολ, μια καυστική κωμωδία, που όταν ανέβηκε για πρώτη φορά στην Ρωσία, δημιούργησε πάταγο, τόσο αρνητικά, φυσικά από την άρχουσα τάξη, όσο και θετικά από τον λαό που αγκάλιασε την παράσταση, που παίζεται και μέχρι σήμερα από πολλούς θιάσους σε πολλές πρωτεύουσες του κόσμου.
Το στόρυ της παράστασης αναφέρεται σε ένα απλό Δημόσιο Υπάλληλο, που εντελώς συμπτωματικά-από ένα γράμμα-, πηγαίνει σε μια επαρχιακή πόλη, όπου ο Κυβερνήτης αυτής της πόλης, ένα αυταρχικό και φιλόδοξο άτομο, νομίζοντας ότι πρόκειται περί ανθρώπου της άρχουσας τάξης και της κεντρικής εξουσίας, πού ήλθε να τον επιθεωρήσει,τον φέρεται υποδουλικά και με μεγάλες τιμές, μιας και ήθελε να κρύψει τις δικές του ανομίες που έκανε στην πόλη του, προκειμένου να κερδίσει την εύνοια του.
Ο υπάλληλος που στην ουσία , ήταν ένας απατεώνας ολκής , χαρτοπαίχτης και καπάτσος, κατορθώνει με διάφορα τερτίπια , να τους αποσπάσει χρήματα-φυσικά με δόλιο τρόπο-, μάλιστα δε, ζητά και την κόρη του Κυβερνήτη σε γάμο, κάτι που κάνει τον Κυβερνήτη υπερήφανο και ευέλπιστο σε ότι έχει να κάνει με τις φιλοδοξίες του. Κάποια στιγμή όταν ο κλοιός σφίγγει, ο υπάλληλος φεύγει με την υπόσχεση να επιστρέψει σε 2-3 μέρες.
Φυσικά δεν επιστρέφει , πάλι όμως από απάτη της υπεύθυνης του Ταχυδρομείου, ανοίγοντας ένα γράμμα που έγραψε ο απατεώνας, μαθαίνουν όλη την αλήθεια και η απάτη ξεσκεπάζεται σε όλη την πλοκή της. Με άλλα λόγια , λαμογιά στη λαμογιά, απάτη στην απάτη και εάν σκεφθούμε ότι το έργο γράφτηκε και παίχτηκε στις αρχές με τα μέσα του 18ου αιώνα ,στη Ρωσία εκείνη την εποχή των μπολσεβίκων και των τσάρων, ο λαός ήταν στο περιθώριο και η οικονομική του ανέχεια πάρα πολύ μεγάλη. Για αυτό το λόγο , στην αρχή , αναφέρθηκα στην επικαιρότητα του έργου, στην ελληνική πραγματικότητα.
Ο συγγγραφέας του έργου Ν.Γκόγκολ, το έργο το έγραψε σε ηλικία 37 χρονών , μιας και σε ηλικία 42 χρονών, πέθανε μόνος και αβοήθητος, φτωχός και ανήμπορος σε δανεικό σπίτι που το παραχώρησε ο Τολστόϊ. Η γραφή δύσκολη και ακαταλαβίστικη για ένα επαρχιακό κοινό και όχι μόνο, και σε ένα τέτοιο έργο δύσκολο στην φρασεολογία του, δυσκολεύονται και οι συντελεστές-ηθοποιοί του έργου, προκειμένου να το αποδώσουν σωστά, πόσο μάλλον γίνεται πιο δύσκολο, όταν οι ηθοποιοί, δεν είναι επαγγελματίες, αν και ταπεινή μου γνώμη είναι ότι, το "Δρώμενο" , τα τελευταία χρόνια ανεβάζει παραστάσεις, με επαγγελματικά κίνητρα σε ότι έχει να κάνει με τα οικονομικά, μιας και η πολιτιστική πλευρά της ομάδας, καλύπτεται περισσότερο από την Δημοτική Αρχή που τους παραχωρεί το οίκημα του Πνευματικού Κέντρου και όλα τα συνακόλουθα.
Μάλιστα δε και ο Μέγας Χορηγός Μανώλης Μασλάρης, δεν ξέρω το ύψος της χορηγίας του, σίγουρα όμως, συνέβαλε στην πολιτιστική ανάπτυξη του τόπου.
Τώρα σε ότι έχει να κάνει με τους συντελεστές και τις ερμηνείες τους, και εδώ είδαμε μια καλή σκηνοθεσία από τον Τρύφωνα Μάζνη με πολύ φτωχά όμως σκηνικά και πολύ καλές ερμηνείες από τους πρωταγωνιστές τους, μέχρι και τους κομπάρσους του έργου, που ήταν οι δύο Φύλακες του Κυβερνήτη.Ενδυματολογικά η παράσταση πολύ καλή, όπου πιστεύω ότι το χέρι και το μάτι της Πόππης Δραγούμη, ήταν καθοριστικό.
Το ίδιο έργο προ 20ετίας και βάλε, το παρακολούθησα στο Κ.Θ.Β.Ε, με πρωταγωνιστή τον Πέτρο Φυσσούν, στον ομώνυμο ρόλο του Επιθεωρητή και συγκριτικά η παράσταση από το "Δρώμενο", δεν έχει να ζηλέψει και πολλά, τουλάχιστον ερμηνευτικά, από εκείνη. Ίσως η θεατρική μου παιδεία, προ αμνημονεύτων ετών, σίγουρα να ήταν πολύ χαμηλότερη της σημερινής, όμως και σήμερα που την παρακολούθησα, σχεδόν είδα τα ίδια αίτια και τα ίδια αιτιατά του έργου.
Σε τελευταία λόγια πάντως η παράσταση ήταν σημαντική και σίγουρα η ομάδα συμβάλει τα τελευταία χρόνια, κατά πολύ, στα πολιτιστικά δρώμενα αυτού του τόπου.
Μακάρι να συνεχίσει με το ίδιο μεράκι και την ίδια ζέση που είχε και στην αρχή της δημιουργίας της, γιατί σαν ομάδα, απέδειξε τα τελευταία χρόνια ότι αγαπά το θέατρο και αγωνίζεται για αυτό.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΕΔΙΔΗΣ