KΑΛΟΣΩΡΙΣΑΤΕ

KΑΛΟΣΩΡΙΣΑΤΕ
ΤΟ e mail μας : billdedidis@gmail.com ΤO blog μας EΠΙ ΠΑΝΤΟΣ ΕΠΙΣΤΗΤΟΥ

ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΟΥ BLOGGER- WHO IS WHO

Η φωτογραφία μου
Τhessaloniki, Thessaloniki, Greece
Τίποτα στη ζωή , δεν σου χαρίζεται. Το κάθε τι , κατακτιέται με πολύ κόπο και αγώνα .
ΕΠΙ ΠΑΝΤΟΣ ΕΠΙΣΤΗΤΟΥ
ΝΟΜΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ
ΝΟΜΟΣ 2121/1993
To ιστολόγιο ΕΠΙ ΠΑΝΤΟΣ ΕΠΙΣΤΗΤΟΥ αναδημοσιεύει τακτικά, στα πλαίσια της συνεργασίας του με άλλα ιστολόγια, αλλά και στα πλαίσια της προσπάθειάς του για την ανάδειξη του νέου μέσου, που ονομάζεται "κυβερνοχώρος" άρθρα και απόψεις άλλων bloggers. Στην περίπτωση αυτή παρατίθεται πάντοτε η πηγή και συνεπώς, το παρόν ιστολόγιο, αποποιείται κάθε νομικής ευθύνης για την ακρίβεια των γραφομένων σε άλλα ιστολόγια ή ιστοσελίδες.
Σε κάθε περίπτωση, που από αβλεψία και εκ παραδρομής, θίγεται κάποιος πολίτης ή παραβιάζονται νόμοι για τα πνευματικά δικαιώματα ή τα προσωπικά δεδομένα, δηλώνουμε ότι ούτε από πρόθεση, ούτε από δόλο μπορούν να συμβούν τα ανωτέρω και παρακαλούμε το θιγόμενο πρόσωπο, να επικοινωνεί μαζί μας στο e-mail :billdedidis@gmail.com

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ


ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

  • ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ--
  • ΑΡΘΡΑ--
  • ΕΛΛΑΔΑ--
  • ΥΦΗΛΙΟΣ--
  • ΚΟΙΝΩΝΙΑ--
  • ΠΟΛΙΤΙΚΗ--
  • ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ--
  • ΑΠΟΨΕΙΣ--
  • ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ--
  • ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ--
  • ΠΑΙΔΕΙΑ--
  • ΙΣΤΟΡΙΑ--
  • ΜΟΥΣΙΚΗ--
  • ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ--
  • ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ--
  • ΘΡΗΣΚΕΙΑ--
  • Μ.Μ.Ε--
  • ΑΝΕΚΔΟΤΑ--
  • ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ--
  • BLOGS--
  • ΔΙΑΦΟΡΑ--
  • ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ--
  • ΥΓΕΙΑ

ΩΡΑ ΕΛΛΑΔΟΣ

Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΒΛΕΜΜΑ.....

Εκείνο το τελευταίο χαμόγελο είναι που πονάει περισσότερο.
Προσπαθείς να δείξεις χαρούμενος έτσι θέλεις να αποτυπωθείς στη μνήμη.
Εκείνο το τελευταίο βλέμμα..Κρατάς με δύναμη τα μάτια ανοιχτά,αν τα κλείσεις το δάκρυ θα στάξει...
Εκείνο το τελευταίο άγγιγμα,που θέλεις να μείνει ανεξίτηλο..Δυο μάτια ουρανοί που μόλις στρέφεις το βλέμμα σκοτεινιάζουν.Μια καρδιά που πλημμυρίζει από τη βροχή που πέφτει μέσα σου και ένα τοπίο που θαμπώνει μπροστά σου.Η φύση παγώνει,ο χρόνος τρέχει,προσπαθώ να βρω μια μαθηματική πράξη,κάτι που να τον αυξήσει...Κανένας διαθέσιμος αριθμός..

.Αναζητώ το άπειρο, μα έχει τελειώσει...Και όλα μοιάζουν να τρέχουν με ταχύτητες που εσύ δεν αγγίζεις.Μπαίνεις στο δρόμο τους,μα σε προσπερνούν, σε χτυπούν,αιμορραγείς...Μένεις στο δροσερό χώμα και αναπνέεις...
Ανάσα διακεκομμένη, σπασμένη, μισή..Ο πόνος σωπαίνει μέσα σου,τα πρέπει σε ορίζουν, σε διατάζουν και συ σωπαίνεις..Σκυμμένο κεφάλι, αφηρημένα βήματα που ακολουθεί και η καρδιά σου.
Δεν έχει πια φωνή...Η βουή δεν την αγγίζει...Τα βλέμματα δεν τα κοιτάζει...Με δυσκολία χαμογελάς,
με δυσκολία μένεις ψύχραιμος,Νιώθεις ότι όλα γύρω σε κυκλώνουν,η γαλήνη γίνεται ανήσυχη...
Πάλι ομίχλη στις άκρες των δακτύλων,γράφουν για πράγματα κρυμμένα πίσω από το αχνό πέπλο.
Άνεμος που σκορπάει τις σκέψεις και κλαδιά γυμνά σαν τα δυο μου χέρια.Μα στέκουν περήφανα και υψώνονται με θάρρος σε γαλάζιο και μαύρο..Φωτεινή ζωγραφιά με λίγο γκρίζο,ένα μονοπάτι ατελείωτο, άπειρα τα χνάρια των περαστικών,κάπου εκεί και τα δικά μου ίχνη παλεύουν να μη σβηστούν,να μη χαθώ,να μη με χάσω και χάσω και αυτούς..Κάθε αλλαγή, η ίδια..Κάθε φυγή, παρόμοια με την προηγούμενη...Η αναχώρηση έγινε συνήθεια..Μα γιατί τότε τα συναισθήματα δε μουδιάζουν; Φύλλα δέντρων, που κιτρινίζουν,κάθε φθινόπωρο πέφτουν μα ποτέ δε το συνηθίζουν,
πάντα χλωμιάζουν, πάντα σπάζουν...Φαύλος κύκλος, μια άλυτη παράσταση και ένα διάγραμμα ανίκανο να σχεδιαστεί...Αυτό το τελευταίο χαμόγελο είναι που πονάει περισσότερο.
Θέλεις να σε χαράξουν να γελάς, το έχουν ανάγκη...
Αυτό το τελευταίο γεια..
Στον Νικάκη.....
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)