Αυτή η εικόνα, είναι αξιοσημείωτη. Ακόμα πιο εκπληκτικό, ο καμβάς είναι μηχανογραφημένος με άρθρα της WIKIPEDIA.Πατώντας κλικ στο πρόσωπο του εικονογραφημένου-ης, μπορείτε να μάθετε την ιστορία του και το ποιός πραγματικά είναι. Στείλτε μας ένα e mail , για να σας δώσουμε τον σύνδεσμο. O BLOGGER
KΑΛΟΣΩΡΙΣΑΤΕ
ΤΟ e mail μας : billdedidis@gmail.com ΤO blog μας EΠΙ ΠΑΝΤΟΣ ΕΠΙΣΤΗΤΟΥ
ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΟΥ BLOGGER- WHO IS WHO
- ΔΕΔΙΔΗΣ Ν. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
- Τhessaloniki, Thessaloniki, Greece
- Τίποτα στη ζωή , δεν σου χαρίζεται. Το κάθε τι , κατακτιέται με πολύ κόπο και αγώνα .
Δευτέρα 26 Αυγούστου 2013
Κότες επειδή σας πήραμε τη μπουκιά από το στόμα;
Ως γνωστόν, πολιτική είναι η τέχνη του προβλέπειν.
Το έχουμε επαναλάβει κι’ αυτό τόσες πολλές φορές, που έχει εξελιχθεί σε ένα είδος μιθριδατισμού, με αποτέλεσμα ουδείς να αισθάνεται την ανάγκη να προβλέψει οτιδήποτε – ακόμη και στην περίπτωση που θα ήταν σε θέση να προβεί σε μια τόσο σύνθετη πολιτική ενέργεια.
Η (πολιτική) τέχνη της πρόβλεψης είναι αναγκαία, τόσο όταν βρίσκεται κανείς στην κυβέρνηση, όσο και όταν βρίσκεται στην αντιπολίτευση.
Το αξίωμα δικαίωσε απόλυτα την ύπαρξή του στην πρόσφατη συζήτηση περί πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας.
Όχι μόνο ετέθη το θέμα χωρίς να έχει προϋπάρξει καμιά πρόβλεψη σχετικά με τις συνέπειές του, αλλά αντιμετωπίστηκε τόσο από ορισμένους δημοσιογράφους, όσο και από την αντιπολίτευση ως κάτι το δεδομένο και αναπόφευκτο – σε σημείο που να δίδονται και να αναπαράγονται «σχέδια» χωρίς να προβλεφθεί ότι επί του θέματος ήταν βέβαιο ότι θα υπήρχε παρέμβαση σε υψηλότατο (πρωθυπουργικό) επίπεδο.
Αλλά εκεί που παρατηρήθηκε το απόλυτο Βατερλό, ήταν στην περίπτωση της αντιπολίτευσης – και δεν μιλώ για τους «Ανεξάρτητους Έλληνες», που η αμηχανία τους οδήγησε σε ανακοίνωση η οποία δεν έλαβε υπόψη καθόλου τα αποτελέσματα της σύσκεψης της προηγούμενης Πέμπτης.
Μιλώ για τον ΣΥΡΙΖΑ, που, αμέσως μετά τη σύσκεψη, έδωσε στη δημοσιότητα σχόλιο του Γραφείου Τύπου, όπου υποστηρίχθηκε πως «οι δύο κυβερνητικοί εταίροι φαινομενικά ανακρούουν πρύμνα μπροστά στη λαϊκή κατακραυγή για την άρση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών. Στην πραγματικότητα, αγοράζουν χρόνο για να σχεδιάσουν τη σταδιακή τους απελευθέρωση, ενώ υλοποιούν με τυφλή και απόλυτη εμμονή την εγκληματική πολιτική που οδηγεί ολοένα και περισσότερους πολίτες στην ανεργία και την απόγνωση και τα νοικοκυριά στην αδυναμία αποπληρωμής των δανειακών τους υποχρεώσεων».
Και η αμηχανία συνεχίζεται ως εξής:
«Η αυτονόητη συνέχιση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών δεν είναι αρκετή. Είναι απαραίτητο να συνοδευτεί από πολιτικές στήριξης των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, με μερική ή λογική διαγραφή των δανειακών τους υποχρεώσεων, στη λογική της προστασίας των ασθενέστερων και της επανεκκίνησης της οικονομίας, όπως έχει περιγραφεί στη σχετική πρόταση νόμου του ΣΥΡΙΖΑ».
Εκεί, λοιπόν, που καταστροφολογούσαν για την επικείμενη άρση αναστολής πλειστηριασμών, ξαφνικά η συνέχιση της απαγόρευσής τους έγινε… «αυτονόητη».
Η αδυναμία πρόβλεψης, έφερε την αμηχανία.
Και όχι μόνο!
Ήσαν τόσο σίγουροι πως τίποτε δεν θα άλλαζε στο γενικό σκεπτικό, ήταν τόσο βέβαιοι πως η μέρα (η Πέμπτη, 22 Αυγούστου) θα ολοκληρωνόταν με επιβεβαίωση της καταστροφολογίας τους, ώστε φρόντισαν εκείνη ακριβώς την ημέρα να κηρύξουν… γενική επίθεση (που θα ερχόταν να «δέσει» με το αρνητικό – όπως περίμεναν – κλίμα της ημέρας).
Έτσι, χωρίς να περιμένουν να δουν τι θα γίνει (όπως κάθε φυσιολογικός άνθρωπος ή κόμμα θα έπραττε, αν δεν είχε τυφλωθεί από την αλαζονεία), την ώρα που διεξαγόταν η σύσκεψη για τους πλειστηριασμούς ο ΣΥΡΙΖΑ έδινε στη δημοσιότητα κείμενο της Πολιτικής Γραμματείας του, όπου προέβλεπε «ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις» και έβαζε ορόσημο τη… ΔΕΘ – αν είναι δυνατόν!
Πρόκειται για άλλο ένα κείμενο «έξι σημείων», περιγραφικού πάντα τύπου, με προβλέψεις τύπου… Νοστράδαμου και χωρίς καμία λύση.
Αλλά με επικρίσεις, επειδή τάχα η κυβέρνηση απουσιάζει από τις (τάχα) «διεθνείς πρωτοβουλίες για την Ειρήνη, τη συνεργασία και την αποπυρηνικοποίηση στις περιοχές αυτές», κατακρίνοντας παράλληλα και τη «στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ» και την «παρουσία της βάσης της Σούδας», που «εγκυμονούν κινδύνους εμπλοκής της (σ.σ. της Ελλάδας) και την μετατρέπουν σε ενεργούμενο γεωπολιτικών σχεδίων με βάση «ενεργειακά συμφέροντα», μετατρέποντάς τη (σ.σ. την Ελλάδα) σε «αναβαθμισμένο Νατοϊκό ορμητήριο εναντίον τρίτων χωρών»!
Έξω οι βάσεις του θανάτου, δηλαδή με επιστροφή στα αλήστου μνήμης τριτοκοσμικά σχέδια των αλήστου μνήμης (δήθεν) «Αδεσμεύτων».
Και βέβαια, μέσα στη… γλαφυρότητά του, το κείμενο αναφέρεται και σε «κατασχέσεις σπιτιών».
Οπότε, σύμφωνα με το κείμενο, χρέος του ΣΥΡΙΖΑ είναι η «ανατροπή», διότι, «τα κεντρικά διλήμματα της επόμενης περιόδου είναι: «μνημόνιο ή προοδευτική αλλαγή», «μνημόνιο ή δημοκρατία», «μνημόνιο ή οικονομία των κοινωνικών αναγκών», διότι «η ανατροπή της κυβέρνησης αποτελεί τη βασική προϋπόθεση για μια νέα πορεία της χώρας απαλλαγμένη από τα μνημόνια της λιτότητας και της φτωχοποίησης, με διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, με διανομή και αναδιανομή εισοδήματος σε βάρος του κεφαλαίου και των πλουσίων στρωμάτων, με ένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της οικονομίας, αύξηση της σταθερής απασχόλησης και του εργατικού εισοδήματος στήριξης του κοινωνικού κράτους και προστασίας των λαϊκών στρωμάτων».
Και βέβαια, το καλύτερο (ή το χειρότερο, ανάλογα πώς θα το πάρει κανείς):
Εκείνη την ημέρα, Πέμπτη 22 Αυγούστου, ο κ. Τσίπρας επισκεπτόταν την Κέρκυρα.
Αλλά δυστυχώς, ενώ ήταν γνωστό το αποτέλεσμα της σύσκεψης για τους πλειστηριασμούς, ο κ. Τσίπρας δεν πρόλαβε ή δεν θέλησε να αλλάξει το κείμενο της ομιλίας του.
Και επιδόθηκε στους γνωστούς λεονταρισμούς:
«Ας μη τολμήσουν ο κος Σαμαράς και ο κος Βενιζέλος, να διανοηθούν να προχωρήσουν σε πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας. Αρκετά ρούφηξαν οι τραπεζίτες από το υστέρημα του μέσου Έλληνα. Δε θα βγάλουν στο σφυρί και τη πρώτη κατοικία άνεργων και χαμηλόμισθων που αδυνατούν να ξεπληρώσουν τοκογλυφικά δάνεια».
Φυσικά, το ήξερε πως δεν υπήρχε τέτοιο θέμα.
Προχώρησε, όμως κι’ άλλο ο κ. Τσίπρας.
Και με μια κακία, θα έλεγα, εστράφη εναντίον βουλευτών άλλων κομμάτων.
έβαια, η κακία δεν αποτελεί πολιτική πρακτική.
Αποτελεί την αντίδραση των ακαλλιέργητων (και οπωσδήποτε των κουτών, διότι ο έξυπνος είναι καλός) ανθρώπων, που όταν τα πράγματα δεν τους έρχονται βολικά, βγάζουν όλη τη χολή τους.
Ιδού τι είπε επί λέξει ο κ. Τσίπρας στην Κέρκυρα, την περασμένη Πέμπτη, 22 Αυγούστου, όταν απεκαλύφθη ότι ο ίδιος και το κόμμα του δεν έπαιξαν τον παραμικρό ρόλο στην επίλυση του θέματος των πλειστηριασμών:
«Και να έχουν υπόψη τους. Διότι αυτές τις μέρες ορισμένοι παριστάνουν τα κοκόρια, αλλά αποδεδειγμένα πια γνωρίζουν όλοι ότι είναι όρνιθες την κρίσιμη στιγμή και όχι κοκόρια. Δεν θα τους ρίξουν οι βουλευτές τους. Ο λαός θα τους ρίξει με τους αγώνες του και την αντίσταση του στους δρόμους. Ας το γνωρίζουν καλά αυτά τα κοράκια της τρόικας και τα πολιτικά τους τσιράκια στην Ελλάδα. Όσο υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας δεν θα γίνει στην Ελλάδα».
Δεν δίστασε δηλαδή να αποκαλέσει κότες, βουλευτές εκλεγμένους από τον ελληνικό λαό – επειδή προφανώς αυτοί ακριβώς οι βουλευτές (που φυσικά σκοπός τους δεν ήταν να ρίξουν κανέναν) του… πήραν τη μπουκιά από το στόμα!
Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Το έχουμε επαναλάβει κι’ αυτό τόσες πολλές φορές, που έχει εξελιχθεί σε ένα είδος μιθριδατισμού, με αποτέλεσμα ουδείς να αισθάνεται την ανάγκη να προβλέψει οτιδήποτε – ακόμη και στην περίπτωση που θα ήταν σε θέση να προβεί σε μια τόσο σύνθετη πολιτική ενέργεια.
Η (πολιτική) τέχνη της πρόβλεψης είναι αναγκαία, τόσο όταν βρίσκεται κανείς στην κυβέρνηση, όσο και όταν βρίσκεται στην αντιπολίτευση.
Το αξίωμα δικαίωσε απόλυτα την ύπαρξή του στην πρόσφατη συζήτηση περί πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας.
Όχι μόνο ετέθη το θέμα χωρίς να έχει προϋπάρξει καμιά πρόβλεψη σχετικά με τις συνέπειές του, αλλά αντιμετωπίστηκε τόσο από ορισμένους δημοσιογράφους, όσο και από την αντιπολίτευση ως κάτι το δεδομένο και αναπόφευκτο – σε σημείο που να δίδονται και να αναπαράγονται «σχέδια» χωρίς να προβλεφθεί ότι επί του θέματος ήταν βέβαιο ότι θα υπήρχε παρέμβαση σε υψηλότατο (πρωθυπουργικό) επίπεδο.
Αλλά εκεί που παρατηρήθηκε το απόλυτο Βατερλό, ήταν στην περίπτωση της αντιπολίτευσης – και δεν μιλώ για τους «Ανεξάρτητους Έλληνες», που η αμηχανία τους οδήγησε σε ανακοίνωση η οποία δεν έλαβε υπόψη καθόλου τα αποτελέσματα της σύσκεψης της προηγούμενης Πέμπτης.
Μιλώ για τον ΣΥΡΙΖΑ, που, αμέσως μετά τη σύσκεψη, έδωσε στη δημοσιότητα σχόλιο του Γραφείου Τύπου, όπου υποστηρίχθηκε πως «οι δύο κυβερνητικοί εταίροι φαινομενικά ανακρούουν πρύμνα μπροστά στη λαϊκή κατακραυγή για την άρση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών. Στην πραγματικότητα, αγοράζουν χρόνο για να σχεδιάσουν τη σταδιακή τους απελευθέρωση, ενώ υλοποιούν με τυφλή και απόλυτη εμμονή την εγκληματική πολιτική που οδηγεί ολοένα και περισσότερους πολίτες στην ανεργία και την απόγνωση και τα νοικοκυριά στην αδυναμία αποπληρωμής των δανειακών τους υποχρεώσεων».
Και η αμηχανία συνεχίζεται ως εξής:
«Η αυτονόητη συνέχιση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών δεν είναι αρκετή. Είναι απαραίτητο να συνοδευτεί από πολιτικές στήριξης των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, με μερική ή λογική διαγραφή των δανειακών τους υποχρεώσεων, στη λογική της προστασίας των ασθενέστερων και της επανεκκίνησης της οικονομίας, όπως έχει περιγραφεί στη σχετική πρόταση νόμου του ΣΥΡΙΖΑ».
Εκεί, λοιπόν, που καταστροφολογούσαν για την επικείμενη άρση αναστολής πλειστηριασμών, ξαφνικά η συνέχιση της απαγόρευσής τους έγινε… «αυτονόητη».
Η αδυναμία πρόβλεψης, έφερε την αμηχανία.
Και όχι μόνο!
Ήσαν τόσο σίγουροι πως τίποτε δεν θα άλλαζε στο γενικό σκεπτικό, ήταν τόσο βέβαιοι πως η μέρα (η Πέμπτη, 22 Αυγούστου) θα ολοκληρωνόταν με επιβεβαίωση της καταστροφολογίας τους, ώστε φρόντισαν εκείνη ακριβώς την ημέρα να κηρύξουν… γενική επίθεση (που θα ερχόταν να «δέσει» με το αρνητικό – όπως περίμεναν – κλίμα της ημέρας).
Έτσι, χωρίς να περιμένουν να δουν τι θα γίνει (όπως κάθε φυσιολογικός άνθρωπος ή κόμμα θα έπραττε, αν δεν είχε τυφλωθεί από την αλαζονεία), την ώρα που διεξαγόταν η σύσκεψη για τους πλειστηριασμούς ο ΣΥΡΙΖΑ έδινε στη δημοσιότητα κείμενο της Πολιτικής Γραμματείας του, όπου προέβλεπε «ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις» και έβαζε ορόσημο τη… ΔΕΘ – αν είναι δυνατόν!
Πρόκειται για άλλο ένα κείμενο «έξι σημείων», περιγραφικού πάντα τύπου, με προβλέψεις τύπου… Νοστράδαμου και χωρίς καμία λύση.
Αλλά με επικρίσεις, επειδή τάχα η κυβέρνηση απουσιάζει από τις (τάχα) «διεθνείς πρωτοβουλίες για την Ειρήνη, τη συνεργασία και την αποπυρηνικοποίηση στις περιοχές αυτές», κατακρίνοντας παράλληλα και τη «στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ» και την «παρουσία της βάσης της Σούδας», που «εγκυμονούν κινδύνους εμπλοκής της (σ.σ. της Ελλάδας) και την μετατρέπουν σε ενεργούμενο γεωπολιτικών σχεδίων με βάση «ενεργειακά συμφέροντα», μετατρέποντάς τη (σ.σ. την Ελλάδα) σε «αναβαθμισμένο Νατοϊκό ορμητήριο εναντίον τρίτων χωρών»!
Έξω οι βάσεις του θανάτου, δηλαδή με επιστροφή στα αλήστου μνήμης τριτοκοσμικά σχέδια των αλήστου μνήμης (δήθεν) «Αδεσμεύτων».
Και βέβαια, μέσα στη… γλαφυρότητά του, το κείμενο αναφέρεται και σε «κατασχέσεις σπιτιών».
Οπότε, σύμφωνα με το κείμενο, χρέος του ΣΥΡΙΖΑ είναι η «ανατροπή», διότι, «τα κεντρικά διλήμματα της επόμενης περιόδου είναι: «μνημόνιο ή προοδευτική αλλαγή», «μνημόνιο ή δημοκρατία», «μνημόνιο ή οικονομία των κοινωνικών αναγκών», διότι «η ανατροπή της κυβέρνησης αποτελεί τη βασική προϋπόθεση για μια νέα πορεία της χώρας απαλλαγμένη από τα μνημόνια της λιτότητας και της φτωχοποίησης, με διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, με διανομή και αναδιανομή εισοδήματος σε βάρος του κεφαλαίου και των πλουσίων στρωμάτων, με ένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της οικονομίας, αύξηση της σταθερής απασχόλησης και του εργατικού εισοδήματος στήριξης του κοινωνικού κράτους και προστασίας των λαϊκών στρωμάτων».
Και βέβαια, το καλύτερο (ή το χειρότερο, ανάλογα πώς θα το πάρει κανείς):
Εκείνη την ημέρα, Πέμπτη 22 Αυγούστου, ο κ. Τσίπρας επισκεπτόταν την Κέρκυρα.
Αλλά δυστυχώς, ενώ ήταν γνωστό το αποτέλεσμα της σύσκεψης για τους πλειστηριασμούς, ο κ. Τσίπρας δεν πρόλαβε ή δεν θέλησε να αλλάξει το κείμενο της ομιλίας του.
Και επιδόθηκε στους γνωστούς λεονταρισμούς:
«Ας μη τολμήσουν ο κος Σαμαράς και ο κος Βενιζέλος, να διανοηθούν να προχωρήσουν σε πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας. Αρκετά ρούφηξαν οι τραπεζίτες από το υστέρημα του μέσου Έλληνα. Δε θα βγάλουν στο σφυρί και τη πρώτη κατοικία άνεργων και χαμηλόμισθων που αδυνατούν να ξεπληρώσουν τοκογλυφικά δάνεια».
Φυσικά, το ήξερε πως δεν υπήρχε τέτοιο θέμα.
Προχώρησε, όμως κι’ άλλο ο κ. Τσίπρας.
Και με μια κακία, θα έλεγα, εστράφη εναντίον βουλευτών άλλων κομμάτων.
έβαια, η κακία δεν αποτελεί πολιτική πρακτική.
Αποτελεί την αντίδραση των ακαλλιέργητων (και οπωσδήποτε των κουτών, διότι ο έξυπνος είναι καλός) ανθρώπων, που όταν τα πράγματα δεν τους έρχονται βολικά, βγάζουν όλη τη χολή τους.
Ιδού τι είπε επί λέξει ο κ. Τσίπρας στην Κέρκυρα, την περασμένη Πέμπτη, 22 Αυγούστου, όταν απεκαλύφθη ότι ο ίδιος και το κόμμα του δεν έπαιξαν τον παραμικρό ρόλο στην επίλυση του θέματος των πλειστηριασμών:
«Και να έχουν υπόψη τους. Διότι αυτές τις μέρες ορισμένοι παριστάνουν τα κοκόρια, αλλά αποδεδειγμένα πια γνωρίζουν όλοι ότι είναι όρνιθες την κρίσιμη στιγμή και όχι κοκόρια. Δεν θα τους ρίξουν οι βουλευτές τους. Ο λαός θα τους ρίξει με τους αγώνες του και την αντίσταση του στους δρόμους. Ας το γνωρίζουν καλά αυτά τα κοράκια της τρόικας και τα πολιτικά τους τσιράκια στην Ελλάδα. Όσο υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας δεν θα γίνει στην Ελλάδα».
Δεν δίστασε δηλαδή να αποκαλέσει κότες, βουλευτές εκλεγμένους από τον ελληνικό λαό – επειδή προφανώς αυτοί ακριβώς οι βουλευτές (που φυσικά σκοπός τους δεν ήταν να ρίξουν κανέναν) του… πήραν τη μπουκιά από το στόμα!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου