Πολύ θα ήθελα να μπορούσα σήμερα να αναφωνήσω την τελευταία φράση της Σκάρλετ Ο’Χάρα στο κλασικό «Όσα παίρνει ο άνεμος», “tomorrow is another day” (αύριο είναι μια άλλη μέρα). 

Δυστυχώς όμως δεν μπορώ να το πω όταν στις ηγεσίες των κομμάτων εξουσίας βρίσκονται άτομα που το μόνο που τους νοιάζει είναι το κόμμα τους και όχι η πατρίδα μας.

Μετά την 28η Οκτωβρίου και τα επεισόδια που έγιναν εκείνη την μέρα ,αλλά και την  γενικότερη κοινωνική αναταραχή που υπήρχε από τα οικονομικά μέτρα, με τα δεν πληρώνω, τις απεργίες, τις καταλήψεις, τις διαδηλώσεις κτλ , ήταν πλέον σαφές πως η ομαλή  διακυβέρνηση της χώρας είχε σοβαρά διαταραχτεί.

Με την μπλόφα του δημοψηφίσματος, παρά την διεθνή κατακραυγή που συγκέντρωσε αυτή,  ο Παπανδρέου από  τους πολλαπλούς στόχους που είχε αυτή η κίνηση , πέτυχε τους πιο ουσιαστικούς.

Πρώτο η δανειακή συμφωνία, πλην της αριστεράς να γίνει αποδεκτή από όλους τους άλλους σαν αναγκαία για την αποτροπή της χρεοκοπίας.

Ταυτόχρονα και μετά την κατηγορηματική διακήρυξη Μέρκελ-Σαρκοζί, ότι θα πρέπει για να ισχύσει να γίνει αποδεκτή και από την αξιωματική αντιπολίτευση, ο Σαμαράς αναγκάστηκε να παραδεχτεί  ότι θα την ψηφίσει, εγκαταλείποντας την έως τώρα μικροπολιτική του τακτική που μόνον αυτός στην Ευρώπη ακολουθούσε, σε αντιδιαστολή με τις πολιτικές ηγεσίες των άλλων χωρών που βρίσκονται στην ίδια με μας θέση και συνεργάζονται για να ορθοποδήσει η χώρα τους. 

Μετά ο Παπανδρέου πέτυχε να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης από όλους τους βουλευτές του παρά την σιωπηλή, αλλά και ηχηρή  από μερικούς, αντίθεση στην πολιτική του.

Προφανώς κατά πάσα πιθανότητα θα αναγκαστεί να παραιτηθεί από πρωθυπουργός αλλά μπορεί όμως να παραμείνει σαν πρόεδρος του κόμματος.

Αντίθετα ο Σαμαράς αναγκάστηκε να παραδεχτεί αυτό που τα τελευταία δύο χρόνια σθεναρά απέφευγε να πει λέγοντας διάφορες μπούρδες περί επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου κτλ όταν ακόμα και τα αδελφά του κόμματα στην Ευρώπη τον είχαν προγκήξει.

Το άλλο μεγάλο σφάλμα του ήταν να κρατήσει στο μαντρί τους βουλευτές του και να μην πάνε στην Βουλή , ώστε να αποφύγει τις διαφοροποιήσεις αρκετών από την πολιτική του, χάνοντας όμως έτσι την ευκαιρία να αναπτύξει τις θέσεις του κόμματος του τις μέρες αυτές της τεράστιας τηλεθέασης.

Επέτρεψε έτσι στους αντιπάλους του να αναπτύξουν τους μάλλον εύλογους λόγους για τους οποίους χρειάζεται μια πολιτική κυβέρνηση 3-4 μηνών από όλα τα κόμματα, χωρίς τον Παπανδρέου, αλλά με πρωθυπουργό κοινής εμπιστοσύνης σε αντίθεση με την εμμονή του Σαμαρά για εκλογές εντός 6 εβδομάδων.

Έγινε έτσι  προφανές  σε όλους πως φοβάται την αναπόφευκτη προεκλογική φθορά  μιας έστω βραχύβιας κυβερνητικής συμμετοχής και μάλλον προτιμά να έχει την ευχέρεια να λέει και αυτός προς τους ψηφοφόρους του διάφορες προεκλογικές μαλακίες του τύπου -λεφτά υπάρχουν!

Η άστοχη δε δήλωση πως ενώ τελικά   θα ψηφίσει την σύμβαση, αν η κυβέρνηση θέσει θέμα 180 βουλευτών δεν θα την ψηφίσει, γιατί σημαίνει παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας, μόνο θυμηδία μπορεί να προκαλέσει.

Ουσιαστικά, αν επιμείνει  αδιάλλακτος στις θέσεις του, θα πετύχει να παραμείνει στην πρωθυπουργία ο Παπανδρέου έχοντας μάλιστα πρόσφατη ψήφο εμπιστοσύνης.

Το πιθανότερο όμως είναι ότι θα αναγκαστεί να έρθει σε κάποιο συμβιβασμό έχοντας όμως χάσει αρκετή από την αξιοπιστία του.

Η όλη ασάφεια που επικρατεί αυτές τις μέρες στην πολιτική μας ζωή με τις διάφορες αντιφατικές δηλώσεις και των δύο δεν αποκλείεται να οφείλεται στην αγγλοσαξονική τους κουλτούρα.

 Γι΄αυτό οι Άγγλοι λένε με χιούμορ για τις δηλώσεις των πολιτικών:

  

Η απάντηση μου σε αυτό που με ρωτάτε είναι ίσως. Και αυτό είναι οριστικό!   

ΠΡΟΣΘΗΚΗ

Μόλις είχα γράψει το ποστ όταν είδα την πρώτη αντίδραση από το εξωτερικό για την στάση του Σαμαρά από τους  ομοϊδεάτες του.

Σκληρή κριτική στονΑντ. Σαμαρά από τον Έλμαρ Μπροκ.

Ο Έλμαρ Μπροκ γερμανός ευρωβουλευτής των Χριστιανοδημοκρατών (CDU)  που είναι συντονιστής για θέματα εξωτερικής πολιτικής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο οποίο ανήκει και η ΝΔ. Ο  Έλμαρ Μπροκ χαρακτήρισε τη στάση του Σαμαρά απέναντι στην Ελλάδα "ανεύθυνη", ενώ πρόσθεσε ότι μέχρι τη Δευτέρα ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης πρέπει να δηλώσει την υποστήριξή του σε μία μεταβατική κυβέρνηση.

ΠΗΓΗ  atheofovos