1. Από τους βαθμούς ελευθερίας στις κινήσεις που θα του επιτρέψουν τα δύο μεγάλα κόμματα. Δεν είμαι σίγουρος ότι τα δύο κόμματα επιθυμούν την επιτυχία του κ. Παπαδήμου. Εάν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε οι τρικλοποδιές και οι πισώπλατες μαχαιριές πρέπει να αναμένονται. Δύο πράγματα όμως με κάνουν να είμαι αισιόδοξος: οι βαθμοί ελευθερίας των δύο κομμάτων είναι επίσης περιορισμένοι. Τα κόμματα είναι στην ουσία ξεδοντιασμένα μετά από αυτά που συνέβησαν τον τελευταίο καιρό. Ο ελληνικός λαός όμως δεν τους επέτρεψε να τοποθετήσουν ως πρωθυπουργό μια μαριονέτα, έτσι και τώρα , για ένα τουλάχιστον διάστημα , θα προστατέψει τον νέο πρωθυπουργό από τις πισώπλατες μαχαιριές των κομματικών μηχανισμών. Επίσης, ο κ. Παπαδήμος θα έχει την στήριξη των ευρωπαίων εταίρων μας οι οποίοι ίσως δεν επιτρέψουν τα κομματικά παιχνίδια. 

 2. Ο T. Friedman σε ένα άρθρο του στους Τimes της Νέας Υόρκης έγραψε: «Επιτελούς κ. Πρόεδρε ας συζητήσουμε έστω και για μια φορά με βάση την αλήθεια. Και στηριγμένοι στην αλήθεια να βρούμε ποιες συλλογικές δράσεις και ατομικές θυσίες απαιτούνται ώστε να ξανακάνουμε την Αμερική όχι απλώς να είναι εντάξει αλλά σπουδαία». Εάν αλλάξουμε τα ονόματα, θεωρώ ότι το πρώτο που πρέπει να κάνει ο νέος πρωθυπουργός να μιλήσει την γλώσσα της αλήθειας και να πει στους Έλληνες τι ακριβώς θα πρέπει να κάνουμε ώστε να βγάλουμε την χώρα από τον βούρκο και να την ξανακάνουμε σπουδαία. Ο ελληνικός λαός όλον αυτόν τον καιρό απέδειξε ότι είναι ένας θαυμάσιος λαός που αντιλαμβάνεται τις καταστάσεις και είναι διατεθειμένος να συνεισφέρει στην αναγέννηση της χώρας. Όμως θέλει την αλήθεια και ξεκάθαρη πολιτική με ξεκάθαρους στόχους. Θέλει να γνωρίζει ότι κάνοντας το α και το β σε δυο, τρία, πέντε χρόνια θα δει ξανά το φως της εξόδου από το τούνελ. Κουράστηκε και αγανάκτησε με τα ψέματα. 

 3. Αφού ο νέος πρωθυπουργός καταλήξει στην νέα οικονομική πολιτική, πρέπει να κατέβει στον κόσμο και να εξηγήσει σε καθένα χωριστά τα υπέρ και τα κατά της νέας πολιτικής. Πρέπει να πείσει τους Έλληνες για την ορθότητα των μέτρων. Ο ελληνικός λαός αντιλαμβάνεται πολύ περισσότερα από όσο πιστεύουν οι κομματικοί κομπογιαννίτες. Ο Κενάν Ντερβίς δήλωσε ότι όταν ανέλαβε τον αντίστοιχο ρόλο να σώσει την Τουρκία από την οικονομική καταστροφή, εξόδεψε τον μισό του χρόνο στο να πείσει του Τούρκους πολίτες για την ορθότητα της πολιτικής που εφάρμοζε. Δήλωσε ότι έφτασε ακόμη και στα καφενεία της Ανατολίας, προκειμένου να συζητήσει με τον κόσμο. Αποτέλεσμα; Σήμερα κανείς δεν θυμάται, ακόμη και στην Τουρκία, ποιος ήταν τότε ο πρωθυπουργός της χώρας. Όμως θυμούνται ποιος τους έσωσε.