Επέστρεψα από διακοπές στην Ελβετία. Πω πω, τι άσχημα που ακούγεται στον καιρό του ΔουΝουΤού. Ντρέπομαι να το λέω.

Πού πήγες? Ε, χμ στην Ελβετία. Είχα κι εγώ 4 βαλίτσες με εκατομμύρια που έπρεπε να τα φυγαδεύσω σε ελβετικές τράπεζες για να τα σώσω! Τι να κάνουμε? Δε μπορώ να αφήσω τα λεφτά ΜΟΥ να εξανεμιστούν! Θεός φυλάξοι!

Ας συνέλθουμε τώρα.

Ομολογώ ότι βιώνω ακόμα ενοχές για το ταξίδι αυτό. Όμως από την άλλη, τόσοι και τόσοι ξετσίπωτοι πήγαν και ήρθαν σε μυστικά και φανερά ταξίδια για να πάρουν, ξεπλύνουν, καταθέσουν, φυγαδεύσουν, απολαύσουν λεφτά, πιθανόν και δικών μου κόπων, εγώ θα πρέπει να κατακλύζομαι από ενοχές?

Στο τηλέφωνο, η μάνα μου μου είπε ότι η καλή της φίλη Τάδε, ξαδέρφη πρώην ψευδής υπουργού (που μιμούμαι τέλεια την ψευδή, τσιριχτή φωνή της) έφυγε από το χωριό που παραθερίζουν για να πάνε μαζί (με την ψευδή, όχι με τη μάνα μου) να βγάλουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό για να μην τα χάσουν. Αληθείς φιλέλληνες! Και όπως φαίνεται βρίθουμε από τέτοιες σκουληκαντέρες.

Ωπ! έπεσε πολύ το επίπεδο αυτού του ιστολογίου. Συγνώμη. Θα συγκρατηθώ.

Πριν αρχίσω τις περιγραφές, παραθέτω το τραγούδι του 1973.