Μπράβο σ’ όσους στάθηκαν όρθιοι, αλλά και σ΄ αυτούς που λύγισαν για την ιδέα και τον αγώνα της «ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ» . Ας κρίνουν όλοι αν τελικά άξιζε τον κόπο και αν πρέπει η « ΛΑΪΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ» να κερδίσει τις δημοτικές εκλογές κ.τ.λ. κ.τ.λ» Νίκος Γεμενετζής «ΟΚΤΩΒΡΗΣ 1982» Αγαπημένε μας κι Αξέχαστε Νίκο …. Έλεγες πως για μερικούς ανθρώπους, δεν υπάρχει τίποτε πιο ενοχλητικό από την προσπάθεια να σκεφτούν. Ίσως και να θυμηθούν θα έλεγα συμπληρωματικά κι εγώ. Κι επειδή εδώ που μας άφησες, οι ΜΝΗΜΕΣ φάνηκαν αδύναμες και οι ΨΥΧΕΣ ΑΔΕΙΕΣ σε διαβεβαιώνω πως στην ουσία τίποτε δεν έχει αλλάξει. Κάτι γκριζομάλληδες, ψευτοκουλτουριάρηδες με διπλόκομπες γραβάτες, πάνε κι έρχονται μπροστά απ’ τη θύμησή σου, μα δεν λένε λέξη. Είναι από κείνους τους τύπους που τους μάθαινες πως ο Ρίτσος δεν ήταν ασθένεια του καπνού και της ντομάτας, και πως ο Καβάφης δεν ήταν μάρκα ποδηλάτου. Μπαίνουμε στον 21ον χειμώνα από τότε που έφυγες για το ταξίδι….Κι όλοι έμοιαζαν να είναι ίδιοι, σιωπηλοί και άχρωμοι. Μόνο σε κάποια μικρά και καπνισμένα κουτούκια στη χάση και στη φέξη ακούω το όνομα σου!! Αυτοί που το προφέρουν μου είναι άγνωστοι, ίσως είναι απ’ αυτούς που «στάθηκαν όρθιοι». Οι άλλοι κοιτούν βουβοί κι απορημένοι. Προσπαθούν μάταια να δώσουν «σάρκα και οστά» στις αναμνήσεις μα δεν τους βοηθάει η μνήμη. Μου θυμίζουν εκείνους τους ψευτοδιανοούμενους της πλάκας που κοροϊδευτικά και ειρωνικά σχολίαζαν τα αποφθέγματα σου. Έλεγες πως οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τη σκέψη μόνο για να δικαιολογήσουν τα λάθη τους, και τα λόγια μόνο για να κρύψουν τις σκέψεις τους. Έ και λοιπόν; Oι χειμώνες παραμείναν σιωπηλοί και άχρωμοι. Κι εκείνοι οι φίλοι οι μεσήλικες του Κηπλίγη και του Νίτσε έμειναν κι αυτοί βουβοί. Κι ούτε ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!! Κι Εσύ κοιτάς από ψηλά με απορία και με ρωτάς, «Είστε ακόμη ζωντανοί;» Τι να σου πω ; Δεν ξέρω. Ίσως πολλοί από εμάς να έχουμε πεθάνει, αλλά δεν ξέρω πότε θα το μάθουμε. Και ξέρεις γιατί; Γιατί η ψυχή μας εγκατέλειψε από καιρό. Έμεινε μόνο η «χαμένη λογική».Είναι αυτή που μοιάζει με την αγνωμοσύνη και με την βλακεία. Αγνωμοσύνη που περιφέρεται στους διαδρόμους κάποιου διωρόφου και ασυγκίνητου κόσμου . Φίλε Νίκο στο δικό μας κόσμο στη μάχη κατά της αγνωμοσύνης της λήθης και της βλακείας , ακόμα και οι θεοί αγωνίζονται μάταια!! Όμως κι αν εμείς έχουμε χαθεί μείνανε οι δικές σου «ζωντανές ελπίδες». Ίσως αυτές μας ξαναδώσουν το φιλί της ζωής που όλοι μας το έχουμε ανάγκη. Φιλί κρυμμένο στα αξέχαστα σου λόγια: « Όταν είναι Χειμώνας η Άνοιξη δεν μπορεί να είναι μακριά!!.» Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ Ο ΦΙΛΟΣ ΣΟΥ ΝΙΚΟΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ Οι άλλοι φίλοι είναι εδώ;
|
|
 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου