Το τελευταίο χρονικό διάστημα, είτε ως ψηφοφόροι , είτε ως πολίτες αυτής της Χώρας, είτε ως φίλοι, ακόμη και ως « εχθροί» του ΠΑΣΟΚ, ζούμε μια κατάσταση, που όπως και να την κρίνει κανείς, αυτόματα μας οδηγεί σε σκέψεις απαξίωσης της πολιτικής και των πολιτικών, σε μεγάλο σημείο.
Μάλιστα , είναι τόσο μεγάλος ο βαθμός αποστροφής των πολιτών, όσο μεγάλο είναι και το μέγεθος σκοπιμότητας, όσων εμπλέκονται στο θέμα διαδοχής στο θώκο του Αρχηγού. Γιατί αν αναρωτηθεί κανείς που βρίσκεται η ιδεολογία και το όραμα για χρηστή διοίκηση και τα συναφή, πολύ φοβάμαι πως ούτε ο παλαιότερος Αρχηγός, ο Γ. Παπανδρέου, ούτε και οι νεότεροι διάδοχοι , αντιλαμβάνονται αυτά που θέλει ο Λαός και κατ’επέκταση , οι ψηφοφόροι τους.
Με άλλα λόγια, η «καρέκλα» να μην χαθεί και δεν βαριέσαι το που θα πάει αυτό το Κράτος, είτε το ΠΑΣΟΚ, είναι ταγμένο στην αντιπολίτευση, είτε στην Κυβέρνηση.
Βέβαια , ο καθένας μας με τις λίγες ή πολλές γνώσεις που κατέχει, προσπαθεί να μαντέψει , τι είναι αυτό που κρύβεται πίσω από αυτή την διαμάχη, η οποία μοιάζει καταπληκτικά, με το δίλημμα της ομώνυμης λίμνης της Σιβηρίας, την Βαϊκάλη, αλλά στην ουσία, παρότι η έκφραση, όπως αναφέρεται στον τίτλο του άρθρου, είναι γνωστή, δυστυχώς το βαθύτερο νόημα της, μας είναι παντελώς άγνωστο.
Τι συμβαίνει λοιπόν σε αυτή την πασίγνωστη λίμνη, την παγωμένη πέρα ως πέρα στα βάθη της Σιβηρίας, εκεί που οι άνθρωποι, κατορθώνουν να επιβιώνουν , μέσα σε συνθήκες κλιματολογικές πολύ αντίξοες και κυρίως πολύ παγερές, τις μέρες του χειμώνα.
Απλώς για να εξασφαλίσουν την καθημερινή τροφή τους, πηγαίνουν στην παγωμένη λίμνη και ψαρεύουν, αφού προηγουμένως ανοίξουν μια τρύπα στον πάγο, και κινούμενοι πάνω στον πάγο, κατορθώνουν να πιάσουν τα ψάρια, τα οποία αφθονούν στα νερά της λίμνης, όπως τουλάχιστον λέγεται.
Να όμως που πολλές φορές το πάχος του πάγου , είναι λεπτό και μη μπορώντας να σηκώσει το βάρος των ψαράδων, σπάζει ο πάγος , με αποτέλεσμα οι ψαράδες να πέσουν μέσα στα παγωμένα νερά της λίμνης και σε διάστημα δέκα το πολύ λεπτών να παγώσουν και να αφήσουν την πνοή τους, στα παγωμένα νερά της λίμνης.
Τώρα , όσοι από αυτούς , κατορθώνουν και βγαίνουν από τα νερά της λίμνης, με ρούχα βρεγμένα, επειδή , όπως προανέφερα η θερμοκρασία είναι πολύ χαμηλή, δυστυχώς παγώνουν και αυτοί, αλλά αντί το πολύ να ξεψυχήσουν σε χρονικό διάστημα δέκα λεπτών, αφήνουν την πνοή τους σε διπλό χρόνο, δηλαδή σε είκοσι λεπτά.
Καλά θα μου πείτε, δεν υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που μπορούν να τους βοηθήσουν και να μην πεθάνουν τόσο βασανιστικά στα νερά της λίμνης. Δεν υπάρχουν και ο λόγος είναι απλός και μέχρι σε ένα σημείο λογικός .Όσοι περισσότεροι άνθρωποι είναι πάνω στον πάγο, τόσο επικίνδυνο είναι, λόγω του βάρους τους, να σπάσει ευκολότερα ο πάγος, οπότε η επιλογή των ψαράδων είναι μοναδική και μοναχική, να ψαρεύουν μόνοι τους.
Και μετά τα επεξηγηματικά που ζητώ συγνώμη εάν ήταν μακρόσυρτα, αλλά σίγουρα ανέλυαν το πώς και το γιατί, τίθεται το ερώτημα που απορρέει από όλα τα προαναφερόμενα.
Τι κάνει ο ψαράς όταν σπάσει ο πάγος, παραμένει μέσα στο νερό και χάνει την ζωή του σε λιγότερο χρόνο, ή προσπαθεί να «εξέλθει των υδάτων» , όπως έλεγε και ο Σουρής και να παρατείνει την ζωή του έστω για το διπλάσιο χρόνο, έως ότου τα βρεγμένα ρούχα του, να παγώσουν και να τον οδηγήσουν στον θάνατο.
Σίγουρα θα αναρωτηθείτε, τόσος πρόλογος που γράφτηκε , για ποιόν λόγο και γιατί.
Ο λόγος είναι απλός, όσο απλός είναι και ο τρόπος που χάνουν την ζωή τους οι ψαράδες της λίμνης Βαϊκάλης.
Καθημερινά, μετά και το αποτέλεσμα των εκλογών , στο ΠΑΣΟΚ παρατηρείται μια τέτοια αλληλοεξόντωση , που όσο και να μην θέλει κανείς να συγκρίνει κάποια γεγονότα, σίγουρα ή εθελοτυφλεί, ή βαυκαλίζεται μέσα στην δίνη του σπαραγμού.
Και εδώ λοιπόν τίθεται το ερώτημα, ως το δίλημμα της λίμνης Βαϊκάλης.
Με τον Γιώργο, ή με τον Βαγγέλη, με τον Βαγγέλη , ή με τον Γιώργο και εάν όχι και στους διό, τότε με ποιόν, με τον Κώστα.
Το δίλημμα είναι και μεγάλο και δύσκολο, γιατί εάν όλοι τους, δεν συνέλθουν και δεν καταλάβουν ότι το να είσαι Αρχηγός πρέπει και να εμπνέεις και να δημιουργείς ελπίδες για μια καλύτερη ζωή αυτών που θέλεις να σε ψηφήσουν, δυστυχώς στην εναντία περίπτωση, αυτό που λιγότερο μπορείς να πάθεις, είναι το να βρίσκεσαι σε δίλημμα, το πώς θέλεις να τελειώσει η ζωή σου πολιτικά , σε δέκα μέρες, ή σε είκοσι, όπως και ο ψαράς της λίμνης που οι επιλογές του, είναι περιορισμένες, έως απειροελάχιστες.
Αφού λοιπόν αγαπητοί και καθόλα ικανοί κατά την άποψη σας, αρχηγίσκοι, θέλετε να φάτε ψάρια, τουτέστιν να διοικήσετε, δεν έχετε καμμιά έως καμμία επιλογή, παρά μόνο αυτή που οδηγεί στην ομόνοια, στην αυτοσυγκράτηση και στην κομματική και κατ΄επέκταση στην κοινωνική πειθαρχία.
Έτσι μόνο θα πείσετε τους ψηφοφόρους και φίλους σας να σας ακολουθήσουν στα οράματα σας, όταν πρωτίστως πείσετε τους εαυτούς σας ότι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα ενός πολιτικού, που θέλει να εξουσιάσει τους άλλους, είναι προηγουμένως να μάθει να εξουσιάζει τον ίδιο του τον εαυτό.
Διαφορετικά , είτε με τον ένα , είτε με τον άλλο, επωνομαζόμενο Αρχηγό, που μέχρι τώρα δεν μας πείσατε ότι σας ενδιαφέρει και πολύ η πρόοδος αυτού του τόπου, η τύχη σας είναι προγεγραμμένη, όπως και η τύχη των ψαράδων της λίμνης.
Με τον έναν το ΠΑΣΟΚ, θα βουλιάξει σε ένα μήνα και με τον άλλον σε διό μήνες, σίγουρα όμως θα βουλιάξει, εφόσον δεν αλλάξετε «ρώτα», μια και η μοίρα σας, είναι προκαθορισμένη, σαν την μοίρα των άτυχων ψαράδων, άλλωστε ο ένας θέλει να οδηγήσει το Κόμμα προς τα δεξιά, ο άλλος προς τα αριστερά, το σίγουρο όμως είναι ότι στο ΠΑΣΟΚ , κανείς δεν είναι ΠΑΣΟΚ.
Και να είστε σίγουροι , ότι το δίλημμα της λίμνης Βαϊκάλης, θα πλανάται πάνω από τα κεφάλια σας, για πολύ, όσο μια εσωκομματική σας διαμάχη, γίνεται βορά στα ΜΜΕ, με τον τρόπο που εσείς οι ίδιοι τα τροφοδοτείτε.
Και εν κατακλείδι, σίγουρα όλα όσα προηγουμένως αναφέρθηκαν, δεν αφορούν μόνο τους αυτόκλητους Αρχηγούς, αλλά και όλους αυτούς που συμπαρασύρονται μαζί τους και τους καταξιώνουν , ή τους απαξιώνουν και τις περισσότερες φορές, προξενούν το μεγαλύτερο κακό.
Και ποιοι είναι αυτοί. Είδος που αναφύεται στην Χώρα μας ποικιλοτρόπως. Κομματοκυνάρια, τα αποκαλεί ο πανεπιστημιακός Ζουράρις.Και δυστυχώς, ουκ έστιν αριθμός.

Πλούσια και αυτή την εβδομάδα που πέρασε, η θεματολογία, τόσο στα πρόσωπα, όσο και στα γεγονότα και μάλιστα όχι μόνο σε επίπεδο Δήμων της ευρύτερης Δυτικής Θεσσαλονίκης, αλλά και πανελλαδικά.
Κον Βύρωνα ΠΟΛΥΔΩΡΑ, Υπουργό Δημόσιας Τάξης
Κύριε Υπουργέ
Αν η πραγματικότητα , ήταν μυστήριο-όπως ισχυριζόταν ο πολυπράγμων Ζάν Κοκτό-, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν μπορώ να το κρίνω, τα πραγματικά περιστατικά που περικλείονται κατά την διάρκεια της υπουργίας σας στον τόσο ευαίσθητο και νευραλγικό τομέα της Δημόσιας Τάξης, σας καθιστούν άτομο μυστηριώδες και κυρίως ακαταλαβίστικο, τόσο για τις πράξεις σας που αφορούν την διοίκηση σας στο Υπουργείο, όσο και για τα λόγια σας που δυστυχώς για πολλούς από εμάς, είναι δύσκολο να κατανοήσουμε το νόημα τους.
Και επειδή, πιστεύω ότι η γλώσσα των αρχαίων προγόνων για την οντότητα σας, είναι και η μητρική σας, επιτρέψτε μου, να σας απαντήσω στις καθαυτό πράξεις σας, με την ίδια γλώσσα. «Άρχεσθαι μαθών, άρχειν επιστήσει», που σημαίνει ότι για να ηγηθείτε αχρείων υφισταμένων σας, πρωτίστως πρέπει να μάθετε να εξουσιάζετε του ίδιου του εαυτού σας, τουτέστιν , δεν μπορώ να καταλάβω, την χρησιμότητα ενός Υπουργού, που στην θέση του-κατά την δική του ρήση- «αγγαρεία κάμνομεν»,εάν το μεταφέρω σωστά.
Επειδή κύριε Υπουργέ, υπηρέτησα και εγώ για είκοσι οκτώ χρόνια σε αυτό το Υπουργείο, τόσο ως Υφιστάμενος, όσο και ως Προιστάμενος, στην ιδιόμορφη, ιδιότροπη, δύσκολη και ιδιάζουσα αυτή δουλειά, οι άνθρωποι που με ενέπνεαν για το καλύτερο, ήταν αυτοί που δεν με απαξίωναν, αλλά αυτοί που επικροτούσαν την οποιαδήποτε προσπάθεια μου, ώστε εάν μια φορά αποτύγχανα σε κάποιο θέμα που καταπιανόμουν, ξανά-ξανά να προσπαθώ να το φέρω σε πέρας επιτυχώς.
Αυτό για όλους εμάς που αντιλαμβανόμαστε καλύτερα τη γλώσσα του λαού, λέγεται πατρική νουθεσία και επιβράβευση των προσπαθειών τους. Εσείς τους απαξιώσατε εσαεί και απαξάπαντες. Τι θέλεις να σου προσφέρουν και αυτοί οι έρμοι.
Βέβαια να συμφωνήσω μαζί σας, για την απομάκρυνση των παρασίτων και των πραγματικών αχρείων, αυτών που νέμονται και τον κόπο των συναδέλφων τους και ουσιαστικά δεν σέβονται τον ιδρώτα τους για την πάταξη του εγκλήματος και τόσον άλλων καθηκόντων που έχουν επιφορτισθεί οι συνάδελφοι τους. Συνεργασθείτε με τους άξιους, και τους αχρείους να τους στείλετε στα «τάρταρα τα ενδότερα». Τότε θα σας παραδεχθώ. Αλλά να σας κάμνει ο Πρωθυπουργός την τιμή, να σας υπουργοποιεί και εσείς να παραμένετε στη θέση σας, «από αγγαρεία», λυπάμαι πολύ, αυτό δεν αφορά το βίτσιο σας, αλλά αφορά την ασφάλεια ενός λαού που πληρώνει φόρους και αναμένει από τους ιθύνοντες Υπουργούς του, δράση και σύνεση, για αγαθοεργό αποτέλεσμα στον τομέα, στον οποίο ετάχθητε. Τότε ίσως η πραγματικότητα, θα ήταν ολοφάνερη και χειροπιαστή, και όχι μυστήριο.

Κον Χάρη Τσιόκα-Βουλευτή του ΠΑ .ΣΟ.Κ.
Κύριε Βουλευτά
Σε ομιλία σας τις προάλλες στον Δήμο Κουφαλίων και μάλιστα σε πολυπληθές ακροατήριο, άκουσα με προσοχή, την στεντόρεια φωνή σας, να προσπαθεί να πείσει τους παρευρισκομένους, ότι το ΠΑΣΟΚ σίγουρα δεν είναι ίδιας ιδεολογίας με την Νέα Δημοκρατία και υπάρχουν σαφείς διαφορές, τόσο σε επίπεδο δράσης, όσο και σε επίπεδο ιδεών.Το πρόβλημα όμως δεν είναι , όπως τουλάχιστον το κατάλαβα εγώ, αν αυτό το γνωρίζουν οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, αλλά , αν το γνωρίζετε εσείς τα στελέχη του. Γιατί οι πράξεις των στελεχών του, κυρίως θα δημιουργήσουν την διαφορά, ώστε να πείσουν τους ψηφοφόρους για το αντίθετο. Πολύ φοβάμαι ότι , μερικοί καρεκλοκένταυροι από τα στελέχη σας, ζώνη ασφαλείας θέλουν να φορέσουν και πάλι σε «θώκους υπουργικούς και βάλε», εξασφαλίζοντας βίον ανθόσπαρτον και ευδαίμονα και δεν βαριέσαι και πάλι ο λαός.
Όταν λοιπόν τους νουθετήσετε κύριε Βουλευτά, είτε απομακρύνοντας τους, είτε βάζοντας τους , στον σωστό δρόμο, τότε μόνο το ΠΑΣΟΚ, μπορεί να έχει ιδεολογική διαφορά από οποιοδήποτε κόμμα του Κοινοβουλίου. Διαφορετικά, παραφράζοντας μια αγγλική παροιμία που λέει ότι « αν μια φορά αποτύχεις, ξανά –ξανά προσπάθησε», πολύ φοβάμαι ότι, όσες φορές και να προσπαθήσετε, στην αποτυχία, θα οδηγηθείτε.




Κους-Κους Δημοτικούς Συμβούλους του Δήμου Κουφαλίων.

Κύριοι, με τα πρόσφατα θλιβερά γεγονότα τόσο σε πανελλαδική κλίμακα, όσο και σε τοπική-με την περίπτωση πυρκαγιάς σε συμπολίτη μας-, κρίνεται απαραίτητη η οποιαδήποτε δράση σας και η συνεννόηση σας, προκειμένου ο Δήμος μας, αν μη τι άλλο, τουλάχιστον να αποκτήσει ένα όχημα πυρόσβεσης, που πιστεύω ότι με λίγη καλή θέληση και τρόπος μεταχείρισης του θα βρεθεί και θα εξυπηρετήσει τα μέγιστα, έστω και σε μια και μόνο περίπτωση-πράγμα που αντεύχομαι-, στα όρια του καποδιστριακού Δήμου μας.
Και στο κάτω-κάτω, αν δεν υπάρχουν ανάλογα κονδύλια της κρατικής μέριμνας-που πρέπει να υπάρχουν-, προσπαθήστε με εράνους, κάτι που είναι εφικτό, προβάλλοντας την επιτακτική του ανάγκη και ανάλογα στους συμπολίτες μας, για την απόκτηση του.
Χρόνια το ακούω στις εξαγγελίες των υποψηφίων Δημάρχων, και μόλις περάσουν τα σκαλιά της εξουσίας, μπλέκονται στα χρονοβόρα γρανάζια της καθημερινότητας, χάνοντας το δάσος και βρίσκοντας το δένδρο. Καιρός να το υλοποιήσετε.

Κους-Κους Υπερόπτες Πολιτικούς, ακατονόμαστους και μη

Κύριοι, διάβαζα προχθές σε μια συνέντευξη που ανέφερε ότι στη Γαλλία , προκειμένου να ακολουθήσεις πολιτική καριέρα, το πρώτο προσόν που απαραιτήτως πρέπει να έχει κάποιος που επιθυμεί τέτοιου είδους μονοπάτια, πρέπει να είναι απόφοιτος της Ecole Nationale Administrative, δηλαδή με λίγα λόγια πρέπει να είσαι απόφοιτος μιας Εθνικής Σχολής Διαχείρισης, σε στενά πλαίσια μετάφρασης.
Δηλαδή ούτε λίγο, ούτε πολύ, πρέπει να έχεις τα ουσιαστικά προσόντα που καθιστούν τον πολιτικό γνώστη της διαχείρισης πραγμάτων και καταστάσεων και όχι Βιογραφικό πέντε σελίδων με ψεύτικα κυρίως στοιχεία και εντυπωσιακές «μπούρδες».Λές και δεν γνωριζόμαστε σε αυτό τον τόπο.
Στον τόπο μας , φαίνεται ότι η πολιτική και οι πολιτικοί εκπορεύεται και εκπορεύονται με γνώμονα τις κουμπαριές και τις λοβιτούρες, και εν κατακλείδι, αυτό που διαφαίνεται στη συνέχεια, είναι η προσωπική «κονόμα».
Γιατί , δεν μπορεί να σε κατονομάζουν ότι τα «άρπαξες» και να σε φωτογραφίζουν σε όλες τις εκφάνσεις των δραστηριοτήτων σου, και σύ «πέρα βρέχει».
Δύο πράγματα τότε συμβαίνουν, ή ότι είσαι χοντρόπετσος και σε φτύνουν και συ αντιλαμβάνεσαι ότι ψιχαλίζει, ή ότι τα άρπαξες και «ποιείς την νήσσα», κοντολογίς κάνεις την πάπια, γιατί λές που θα πάει , θα περάσει, θα ξεχαστεί και αποδώ πάνε και οι άλλοι Το πρόβλημα όμως είναι τι θα απολογηθείς στα παιδιά σου μεθαύριο, για τα αποκτηθέντα περιουσιακά σου στοιχεία, πώς τα απέκτησες και σε βάρος ποίων.. Έτσι όπως με κατηγορούν, ή με τον τίμιο ιδρώτα μου. Γιατί τους κατηγόρους σου, όταν είσαι «καθαρός», τους στέλνεις στον «κατή» και δεν τους έχεις καθημερινά να σε συκοφαντούν ασύστολα και προπαντός άδικα. Διαφορετικά λουφάζεις και περιμένεις την «θεία Δίκη».Άλλωστε, υπερόπτη πολιτικέ που κυρίως σε σένα απευθύνομαι, το καταραμένο, στην κατάρα καταλήγει, διαφορετικά , θα μας πέσουν και τα λίγα αυτά μαλλιά που μας απέμειναν, και θα χρειαστούμε περούκες.
Και είναι πανάθεμα τις και ακριβές.

Κους-Κους συμπολίτες μου
Αγαπητοί φίλοι συμπολίτες, αντιλαμβάνομαι ότι σε μια ευνομούμενη κοινωνία, αυτοί που απαρτίζουν το Κράτος-Έθνος, είμαστε εμείς οι ίδιοι και επομένως η κάθε διαμαρτυρία μας που αφορά τους πολιτικούς μας και κάθε είδους διαχειριστές της εξουσίας σε αυτόν τον τόπο, είναι «σάρξ εκ της σαρκός μας».
Άραγε λοιπόν, «τι μέλλει γίγνεσθαι». Απλώς, εφαρμόστε αυτό που κυρίως διεμήνυσε ο αλησμόνητος Πρόεδρος των Η.Π.Α. Τζών Φ.Κέννεντυ, στους συμπατριώτες του Αμερικανούς.
«Αμερικανοί, μη ρωτάτε τι πράττει για σας η πατρίδα, τι κάνετε εσείς για αυτή , είναι το ερώτημα».
Επομένως, φίλοι συμπατριώτες, παραφράζοντας την ρήση του αδικοχαμένου δολοφονηθέντος Προέδρου, μαζί με αυτά που πράττουν οι πολιτικοί μας για μας, καιρός είναι να πράξουμε και εμείς τα δέοντα, αντιστεκόμενοι σε κουμπαριές και σε «σωτήρες» ουρανοκατέβατους, που μόνη έγνοια τους είναι, το πώς θα αυγατίσουν την περιουσία τους.
Και να είστε σίγουροι ότι, τουλάχιστον θα κοιμάστε ήσυχοι, χωρίς να πετάνε από πάνω σας, μαλλιά ,κουβάρια και περούκες.
Αυτά λοιπόν για αυτή την βδομάδα και «εις αύριον τα σπουδαία»

Μετά από τα θλιβερά γεγονότα των ημερών, που αφορούν τις απέραντες και τις αμέτρητες πυρκαγιές σε όλο τον πανελλαδικό χώρο, σίγουρα εκείνο που φταίει δεν ξέρω αν είναι, το ότι αποδυναμώθηκαν οι υπηρεσίες και δεν δόθηκαν τα ανάλογα οικονομικά κονδύλια, προκειμένου να προλάβουν το κακό, εκείνο όμως που ξέρω και σίγουρα είναι καταστροφικό για τον τόπο, είναι ότι όλοι μας θα είμαστε αναγκασμένοι να ζούμε σε συνθήκες περιβάλλοντος πολύ πιο επιβλαβείς, παρότι ο άνθρωπος σε πολλούς τομείς της επιστήμης, έχει προοδεύσει θεαματικά, επιμηκύνοντας τον μέσο όρο της ζωής του, κατά πολύ. Φαίνεται όμως πολλοί από εμάς που οι πυρκαγιές είτε είμαστε μακριά και δεν μας αγγίζουν, είτε δεν έχουμε συνείδηση των όσων συμβαίνουν γύρω μας, η άποψη μας γύρω από αυτήν την οικολογική καταστροφή, είναι αυτή που αποτυπώθηκε σε πολλά πλακάτ, σε διαδήλωση στην Αθήνα στη Βουλή, που ούτε πολύ είτε λίγο, ανέφεραν ότι « το δάσος δεν χρειάζεται προστάτες και εφόσον δεν μπορεί να τα καταφέρει μόνο του σε ένα τόσο ανταγωνιστικό κόσμο, είναι άξιο της μοίρας του».
Άλλωστε , όποιος από εμάς έχει ανάγκη από οξυγόνο και το θέλει πολύ, άς πάει να το αγοράσει στα Φαρμακεία, πουλιέται και εκεί.
Τι χρήζουν τα δένδρα μέσα σε μια κοινωνία που τα πάντα μπορεί να τα αγοράσει κανείς.
Θέλεις δροσιά, κάψε ένα δένδρο και αγόρασε κλιματιστικό.
Δηλαδή η Μύκονος που δεν έχει δένδρα, τι κακό έχει, μια χαρά είναι και μάλιστα προσφέρει αρκετά έως υπεραρκετά στο Α.Ε.Π με τον Τουρισμό της που όλο και αυξάνεται αλματωδώς.
Πέρα όμως από το δυνατό και καυστικό χιούμορ που ήταν γραμμένο στα συνθήματα των πλακάτ της συγκέντρωσης και που προαναφέρονται, εκείνο που μας διαφοροποιεί από άλλους λαούς και μας καταττάσει στους έσχατους αυτής της υφηλίου, σε θέματα που αφορούν το περιβάλλον και την μόλυνση του, είναι η αδιαφορία μας και ο ωχαδελφισμός μας, λές και αν σήμερα καεί το δάσος παρακείμενης πόλης ή Νομού, αύριο δεν θα ανάψει και σε μας μια ανάλογη φωτιά με τα επακόλουθα που καθημερινά βλέπουμε στους δέκτες της Τηλεόρασης.
Επιστημονικά περιοδικά που ασχολούνται με το περιβάλλον, αναφέρουν ότι, ένας πνεύμονας από πράσινο που η έκταση του είναι ανάλογη με τον πληθυσμό μίας πόλης, όλες οι ασθένειες που αναφέρονται σε αναπνευστικά προβλήματα, σχεδόν μηδενίζονται και όχι μόνο σε τέτοιου είδους ασθένειες, ενώ τουναντίον, πόλεις που επιβαρύνονται από Βιομηχανίες και τους λείπει κατά πολύ το πράσινο, «μοντέρνες» ασθένειες, πλήττουν τον πληθυσμό της , καθημερινά.
Βέβαια , η οργή των κατοίκων που περιβάλλουν « το κλεινόν άστυ», όπως λένε την πρωτεύουσα μας, την Αθήνα, θάλεγα ότι είναι μεγάλη, χωρίς όμως να αναρωτηθεί ο καθένας μας, είτε κάτοικος Αθηνών , είτε ετεροδημότης της, τι πραγματικά κάνουμε για την προστασία αυτού του δάσους, είτε στην Πάρνηθα, είτε οπουδήποτε αλλού.
Κάποτε ο Τζών Φ. Κέννεντυ , όντας Πρόεδρος των Η.Π.Α., μέσα στη Βουλή, ανεφώνησε σε ανάλογη περίπτωση καταστροφής στην πατρίδα του, εκείνη την περίφημη ρήση «μη ρωτάτε Αμερικανοί το τι κάνει η Αμερική για εσάς, να ρωτάτε τον εαυτό σας το τι κάνετε, εσείς για την πατρίδας σας την Αμερική».
Φαίνετε ότι αυτή η φράση , περικλείει όλο το νόημα της αδιαφορίας των Ελλήνων απανταχού του ελλαδικού χώρου, για το περιβάλλον και την προστασία του και δυστυχώς όταν αυτό καταστραφεί, με κροκοδείλια δάκρυα, θρηνούμε τα αποτελέσματα της αδιαφορίας μας , διερωτούμενοι, το τι θα αφήσουμε ως κληρονομιά , στα παιδιά μας και στις επόμενες γενεές. Μα και τα παιδιά μας δυστυχώς, ως επέκταση του εαυτού μας, δεν τα παραδειγματίζουμε με τις πράξεις μας, για να γίνουν καλύτερα από εμάς, αν μια φορά αποτύχουν, ξανά ξανά να προσπαθήσουν.
Εδώ στον τόπο μας, εμπνευσμένοι άρχοντες-αν θυμάμαι καλά οί πρώην Δήμαρχοι Βογιατζής και Χατζηδημητρίου, φρόντισαν να σπείρουν περιμετρικά της πόλης και σε φυσικούς δρυμούς, πολλά δένδρα, ούτως ώστε η πόλη μας, να ανακουφίζεται από οξυγόνο, αυτά που βρίσκονται στα «χίλια δένδρα» και κάτω από το Μοναστήρι μας. Δυστυχώς όμως η φροντίδα των ιθυνόντων και των κατοίκων, ήταν μηδαμινή όλα αυτά τα χρόνια, με αποτέλεσμα την πλήρη εγκατάλειψη του δάσους, με σκουπιδότοπους, με αποξηραμένα κλαδιά και εναπόθεση κάθε εύφλεκτου αντικειμένου από κατοίκους-επισκέπτες, με κίνδυνο καθημερινό , όπως παρακολουθούμε καθημερινά, να γίνουμε και μείς-πράγμα που απεύχομαι-είδηση της ημέρας, αν ανάψει και γίνει παρανάλωμα της φωτιάς, αυτός ο πανέμορφος πνεύμονας.
Σε όλους εμάς λοιπόν, εναπόκειται να τον διατηρήσουμε και κυρίως να τον φροντίσουμε, Δήμαρχοι και κάτοικοι και αυτό που τώρα επιτακτικά απαιτείται, είναι η αποκομιδή και η αποψίλωση όλων των ξένων αντικειμένων και μη, από το δάσος, γιατί σε αντίθετη περίπτωση –όπως και στην Πάρνηθα-θα μετράμε τα αποτελέσματα της αδιαφορίας μας.
Πρόταση-Δήλωση του υπογράφοντος, μία εκστρατεία των κατοίκων με προσωπική εργασία, όπως γινόταν παλαιότερα, κάποιες ημέρες που θα μας οργανώσει ο Δήμος, να εκδράμουμε για τον καθαρισμό με όλα τα μηχανοκίνητα μέσα του Δήμου, ευελπιστώντας ότι με αυτόν τον τρόπο, θα καθαρίσουμε το τόπο και θα σώσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό.
Μαθαίνω, ότι ο Δήμος-δεν γνωρίζω τον τρόπο-έχει στην διάθεση του, ένα πυροσβεστικό όχημα. Συγχαρητήρια στη διοίκηση του Δήμου και σε όσους συνέβαλαν, στην απόκτηση του.
‘Ενας συμπολίτης μας, Αξιωματικός του Πυροσβεστικού Σώματος, ο Κ.Τσάγκαλος, κατοικεί μαζί μας, και όπως τουλάχιστον είμαι σε θέση να γνωρίζω, προτίθεται να βοηθήσει στην δημιουργία ενός εθελοντικού Σώματος που θα εκπαιδευθεί τουλάχιστον στα πρωταρχικά στάδια της πυρόσβεσης, κάτω από την φροντίδα του και τις γνώσεις του, ούτως ώστε να μην θρηνούμε περιουσίες-όπως συνέβη πρόσφατα με συμπολίτη μας-, και όχι μόνο. Ο εθελοντισμός στην Ευρώπη, είναι τρόπος ζωής και εδώ στην Ελλάδα, αυτό που μας ενδιαφέρει είναι , μία πιθαμή μακριά από εμάς, και δεν βαριέσαι, ότι θέλει άς γίνει.
Κοντολογίς λοιπόν και κλείνοντας, αναγράφομαι ως ΕΘΕΛΟΝΤΗΣ με α]α 1 και ελπίζω να βρεθούν και άλλοι, όχι κυρίως για να επικροτήσουν την πρόταση μου ,αλλά να σώσουμε ακόμη ένα πνεύμονα πρασίνου, αυτόν που τόσο ανάγκη έχει η Πατρίδα μας

Από σήμερα και στο εξής , η στήλη ΕΠΙ ΠΑΝΤΟΣ ΕΠΙΣΤΗΤΟΥ, αλλάζει ρότα, προσπαθώντας να δικαιολογήσει τον τίτλο της, στην κυριολεξία όμως. Και εξηγούμαι. Δεν θα ασχολείται αποκλειστικά με μια θεματολογία που στις περισσότερες φορές παρότι κυριολεκτούσα, είναι και μακροσκελής και κουραστική στον αναγνώστη, αλλά θα διοχετεύει τα γραφόμενα της , σε παρατηρήσεις, σε κακώς κείμενα, θα αφουκράζεται τις ανησυχίες των συμπολιτών μας, σε όλο το Δημοτικό διαμέρισμα για κάθε τι που τους αφορά σε σχέση με τον Δήμο και την ίδια κοινωνία που ζούν και εργάζονται, και θα καταγράφει κάθε τι κακοπροαίρετο και κινούμενο από σκοπιμότητα από οποιαδήποτε Υπηρεσία και να εκπορεύεται, πιστεύοντας έτσι, ότι συμβάλει έστω και στο ελάχιστο, στη χρηστή διοίκηση και στην αγαστή συνεργασία πολιτών και Αρχών.
Η πρόθεση μας, είναι εντελώς καλοπροαίρετη και ανιδιοτελής και κυρίως μακράν ημών και υμών από εισαγγελικά αξιώματα και κατηγορίες. Ο γράφων όμως πιστεύει ακράδαντα, ότι η εξουσία πρέπει να είναι ελεγχόμενη και όχι στο απυρόβλητο, γιατί έτσι μόνο ο εξουσιάζων θα μάθει να άρχει πρωτίστως τον εαυτό του, για να άρχει στη συνέχεια και τους άλλους .Ίσως κάποια θέματα που αφορούν την πολιτεία που ζούμε, όταν συζητηθούν, είτε μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο, είτε μέσα σε παρέες ανθρώπων που αγαπούν το τόπο τους και νοιάζονται για αυτόν, δοθούν λύσεις προσοδοφόρες και προπάντων εφικτές.
Μάλιστα, το να είμαστε στη διάθεση κάθε πολίτη αυτού του τόπου, αφουκραζόμενοι τον προβληματισμό του, για οτιδήποτε που θέλει να μας εμπιστευτεί , καθιστούμε τον καθένα υπεύθυνο στο κάθε τι που λέει και όχι να το «πούμε για να το πούμε».
Αυτά λοιπόν, για να εξηγούμαστε, για να μην παρεξηγούμαστε.

Κον Δ. Μπελίδη-Δήμαρχο Δήμου Κουφαλίων
Κε Δήμαρχε, αντιλαμβάνομαι ότι ένας καινούργιος Δήμαρχος με θητεία ολίγων μόνο μηνών, σίγουρα έχει να αντιμετωπίσει πάρα πολλά θέματα, τόσο εσείς, όσο και οι συνεργάτες σας.Φρονώ όμως ότι έφτασε ο χρόνος , να ασχοληθείτε με ένα σοβαρό θέμα που αφορά τον πεζόδρομο του Δήμου Κουφαλίων. Και επειδή η έννοια του πεζοδρόμου, όσον αφορά τον Κ.Ο.Κ., είναι ό δρόμος όπου κυκλοφορούν πεζοί, παράκληση πολλών πολιτών, αφού προηγουμένως συννενοηθείτε με τους κατοίκους και τους επαγγελματίες που διαβιούν στον πεζόδρομο, να τον επαναφέρετε, στην αρχική του μορφή, αυτή που αρχικά δημιουργήθηκε. Η καλαισθησία και ο επαρκής φωτισμός θα συμβάλλουν τα μέγιστα, στον εξωραισμό του Δήμου μας και επιτέλους ο πεζόδρομος, θα είναι χώρος αναψυχής για τους πολίτες και προπαντός για τις μητέρες και τα παιδιά τους και όχι PARKING για αυτοκίνητα και κάθε είδους τροχοφόρα.

Κον Διοικητή του Τμήματος Τροχαίας Κινήσεως Χαλκηδόνος
Κε Διοικητά, γνωρίζω ότι οι υπηρεσιακές σας ανάγκες, είναι και τεράστιες και δυσεπίλυτες τις περισσότερες φορές. Αυτό όμως , δεν σας απαλλάσει των ευθυνών σας από το να διαθέσετε σε τακτά χρονικά διαστήματα, στον Δήμο Κουφαλίων, Αστυνομικούς ένστολους και εποχούμενους σε εβδομαδιαία βάση που κύριο καθήκον τους θα είναι η τήρηση των κανόνων του Κ.Ο.Κ., κυρίως σε δίκυκλα που οδηγούνται από νεαρά άτομα, χωρίς τις απαιτούμενες άδειες και γνώσεις, Να είστε σίγουρος , τόσο ο ίδιος, όσο και οι συνεργάτες σας, ότι θα βοηθήσετε πάρα πολύ, στην εύρυθμη κυκλοφορία πεζών και οχημάτων. Ενημερωτικές ομιλίες οργάνων του Τμήματος σας σε έδρες των Δήμων της χορογραφικής αρμοδιότητος σας, θα επαινεθούν και θα αλλάξουν άρδην την μορφή των Υπηρεσιών σας. Θα μας βρείτε αρωγούς σας, σε κάθε προσπάθεια σας.

Κους-Κους Δημοτικούς Συμβούλους Δ.Σ.Δήμου Κουφαλίων
Κύριοι, πιστεύω ότι θα ήμουν ο τελευταίος πολίτης αυτού του τόπου, που θα σας υποδείκνυα τα καθήκοντα σας. Οι αμμοληψίες όμως στο Δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου και συγκεκριμένα στον ποταμό Αξιό, στην προηγούμενη Διοίκηση του Δήμου, δημιούργησαν προβλήματα που καθιστούν το πρόβλημα. έτι σοβαρότερο. Καταγγελίες πολιτών, αφορούν φορτηγά που με τα πρωινά κυρίως δρομολόγια τους, όταν έρχονται να παραλάβουν την άμμο, ρυπαίνουν με μπάζα τον ποταμό, προερχόμενα κυρίως από την πόλη της Θεσσαλονίκης, γιατί εάν επιχειρούσαν να τα τοποθετήσουν σε χωματερές, ή οπουδήποτε αλλού, έπρεπε να αποδώσουν και το ανάλογο χρηματικό τίμημα, ανάλογα με το τοννάζ. Τώρα με την νέα σύμβαση εξώριξης της άμμου και τους νέους όρους εκμετάλλευσης, θεωρώ εφικτό από την πλευρά σας, τον απαιτούμενο έλεγχο και σε αυτόν τον τομέα, που αφορά την περιβαντολογική προστασία του ποταμού, σε όλα τα επίπεδα.

Κους-Κους Υπερόπτες Πολιτικούς Άρχοντες και μη
Κύριοι να θυμάστε έναν βασικό κανόνα της πολιτικής που διάβασα προχθές τυχαία σε ένα περιοδικό. «Το να κοροιδέψει κανείς για μεγάλο χρονικό διάστημα, λίγους ανθρώπους, αυτό είναι εφικτό. Το ίδιο μπορεί να πράξει , κοροιδεύοντας πολλούς ανθρώπους για μικρό χρονικό διάστημα. Να κοροιδεύει όμως τους πάντες και για πάντα, να είστε σίγουροι ότι όχι μόνο δεν είναι εφικτό, αλλά γυρίζει ως μπούμεραγκ, στον ίδιο πολιτικό υπερόπτη.»
Αυτό κυρίως προς γνώση και συμμόρφωση.

Κον Διοικητή Αστυν Τμήματος Κουφαλίων
Κε Διοικητά, γνωρίζω ότι η προσπάθεια σας στην αστυνόμευση αυτού του τόπου, που έχετε την ευθύνη, και δύσκολη είναι και επίπονη. Ένα συνεργείο μικτό, αποτελούμενο από Αστυνομικούς της Υπηρεσίας σας και Δημοτικούς Υπαλλήλους, μπορεί να συγκροτηθεί και να μεριμνήσει για την απομάκρυνση, τόσο εντός των κατωκημένων περιοχών του Δημοτικού Διαμερίσματος, όσο και στο επαρχιακό οδικό δίκτυο, από χίλιες διό πινακίδες διαφημιστικές που τοποθετούνται χωρίς άδεια της αρμόδιας Υπηρεσίας και δυσκολεύουν κατά πολύ, την ομαλή κυκλοφορία των οχημάτων. Μάλιστα πολλά από τα σήματα της Τροχαίας και κυρίως πινακίδες STOP, καλύπτονται από βλάστηση, με αποτέλεσμα την σύγκρουση οχημάτων με υλικές ζημίες και σωματικές βλάβες. Τουλάχιστον με την προσπάθεια σας αυτή, θα βοηθήσετε τους έννομους πολίτες αυτού του τόπου, εάν επιθυμούν να διαφημισθούν, να το πράξουν ασφαλέστατα και προπάντων, νόμιμα.

Κους-Κουςτου Νέου Δ.Σ. του Π.Α.Ο. Κουφαλίων.
Πριν λίγες μέρες, στην αίθουσα του Δ.Σ. του Δήμου Κουφαλίων, έλαβε χώρα η Γενική Συνέλευση της ομάδος μας, μέσα σε κλίμα πολιτισμένο και κυρίως ελπιδοφόρο.
Η απερχόμενη Διοίκηση, λαμβάνοντας τα εύσημα από τα παρευρισκόμενα μέλη, έθεσε δια μέσου του Προέδρου της κ Κ. Βαρδαλή τους προβληματισμούς της για την πορεία της ομάδας και όχι μόνο. Η νεοεκλεγείσα Διοίκηση, με επικεφαλής τον κον Χρήστο Κοντάκη, ΄Εμπορο , στο σύνολο των ανθρώπων που απαρτίζουν το νέο Δ.Σ., αποτελείται απο άτομα επαίοντα που γνωρίζουν το αντικείμενο του ποδοσφαίρου, καλύτερα από οποιοδήποτε τρίτο.
Η στήλη πέρα από τα ειλικρινή συγχαρητήρια της, θάθελε να τους επισημάνει ότι ο αθλητισμός προάγεται μέσα από την ευγενή άμιλλα και όχι μέσα από υπαινιγμούς, μηχανορραφίες και ίντριγκες. Η προώθηση ποδοσφαιριστών που ανήκουν στα φυτώρια και κυρίως, είναι συμπατριώτες μας, πρέπει να είναι το κύριο μέλημα τους. Και κυρίως αν οι κάτοικοι της πόλης μας, θέλουν να καμαρώνουν για αυτή την πολύπαθη ομάδα, καιρός είναι να βρεθούν κοντά της, με κάθε μέσο, κάτι που επεσήμανε και ο κ. Δήμαρχος, στην γενική συνέλευση.
Αυτά λοιπόν για αυτή την εβδομάδα και «οψόμεθα» για νεότερα.

Δεν ξέρω αν πήρατε χαμπάρι, λόγω κυρίως της Αντριάδας, αλλά μέγα πολιτιστικό γεγονός συνέβη αυτές τις μέρες στην πόλη μας.
Θάλεγα ότι η άφιξη του Μέγα καλλιτέχνη που στο άκουσμα του ονόματός του, τρέμει ολόκληρη η Ελλάδα , ισοδυναμεί με αφίξεις πολύ σημαντικών ανθρώπων και αυτό από μόνο του , δημιουργεί μια τέτοια δυναμική, που όμοια της δεν έχει ταίρι.
Αν δεν καταλάβατε για ποιο άτομο σχολιάζουμε, φοβούμαι πολύ ότι σας βρίσκω πολύ καθυστερημένους, τουλάχιστον στον καλλιτεχνικό τομέα και μάλιστα πιο συγκεκριμένα στον τομέα του τραγουδιού.
Πρόκειται για τον ένα , τον ανεπανάληπτο, τον μοναδικό , το αηδόνι της Ελλάδας και όχι μόνο , τον ΒΑΣ-ΒΑΣ τον ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ..
Γνωστό CLUB της πόλης μας, για λόγους που εγώ δεν παρεξηγώ, γιατί μια επιχείρηση κοιτάζει πρωτίστως το συμφέρον της και το πώς θα διαφημισθεί, μετακάλεσε στην πόλη μας, τον προαναφερόμενο καλλιτέχνη, προκειμένου με την στεντόρεια φωνή του και το
«ποιητικό» του τραγούδι, να αναπτερώσει την υποβόσκουσα κουλτούρα μας , και έτσι πλέον αναβαθμισμένοι και πολιτιστικά «ανεβασμένοι», να γραφτεί και η πόλη μας- όπως άλλωστε και τόσες άλλες στον Ελλαδικό χώρο-στο Βιβλίο Γκίνες, όχι φυσικά διαγωνιζόμενη για κάτι πολύ σημαντικό, αλλά απαιτώντας το Βραβείο καρακιτσαρίας.
Θα ήμουν ο τελευταίος σε αυτό τον μάταιο κόσμο, που θα ισχυριζόμουν ότι ακούω μόνο άσματα που η κλασσική τους δομή είναι και τι κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα τους.
Αυτό όμως απέχει παρασάγκας, από το να πάω να πληρώσω-και αυτό είναι το λιγότερο- και να συμμετέχω σε ένα θέατρο παράλογης και γύφτικης υποκουλτούρας.
Και για να μην χαρακτηρισθώ και «ρατσιστής», ο ίδιος ο αοιδός Παρασκευάς δηλώνει την γυφτιά του, μια και μετά από τόσα χρόνια περνώντας ο χρόνος, βρήκε και ο ίδιος την γενιά του, προκαλώντας προκλητικά θάλεγα,τον καθένα μας, που αντιστέκεται σε άσματα τύπου , Βας, Βας ο Παρασκευάς και το νινί, σέρνει καράβι[άλλη μεγάλη καλλιτέχνιδα και αυτή που τραγούδησε το Νινί, με πλούσια «φωνητικά» προσόντα]
Θα μου πείτε φταίει αυτός ο φουκαράς, που μέχρι προχθές προσπαθώντας να θρέψει την φαμίλια του , πουλούσε Λαχεία και σήμερα με την δύναμη των μέσων[βλέπε καλλίτερα Τηλεόραση], μέσα σε μια νύχτα, έγινε η πρώτη φίρμα, κάτι που άλλοι άνθρωποι, καλλιτέχνες και μη, προσπαθούν να το πετύχουν , μια ζωή ολάκερη.
Για το γεγονός όμως ότι αράδιασε τα παιδιά στη σειρά, απαιτώντας και το όχι ευκαταφρόνητο ποσό των δύο ευρώ, προκειμένου να τους παραχωρήσει την αυτομουτσουνάρα του σε αυτόγραφο και μάλιστα ρετουσαρισμένη από την σκουριά, φταίνε χίλιοι δύο και όχι μόνο.
Φταίει πρωτίστως η ίδια η κοινωνία που παράγει κάθε είδους «καλλιτεχνικά» σκουπίδια και τα πασσάρει σε όλους μας με πολύ άνεση και χωρίς κανένα έλεγχο, μέσα από το «γυαλί». Φταίμε και όλοι εμείς που η οικονομική μας δυσπραγία, δεν μας απελευθερώνει και δεν μας απαγκιστρώνει από την τόσο φθηνή διασκέδαση της τηλεόρασης και αναγκαστικά καθόμαστε και χαζεύουμε, όλα αυτά τα τηλεοπτικά σκουπίδια, ενώ θα μπορούσαμε να ασχοληθούμε με χίλια δύο άλλα πράγματα στον ελεύθερο χρόνο μας και για την διασκέδαση μας.
Φταίει η ίδια η Πολιτεία που με τα θεσμοθετημένα όργανα της, ποτέ δεν έβαλε φραγμό σε κάθε τι φτηνό και ποταπό, ποτέ δεν δημιούργησε τα στεγανά που αναξιοπαθούντα άτομα , να γίνονται «βορά»σε κάθε εξυπνάκια-έμπορο της δυστυχίας και της ανέχειας.
Φταίει η ίδια η οικογένεια, που στο κυνήγι της ευτυχίας που ακούει στο όνομα της οικονομικής ευμάρειας, απασχολούνται όλα τα ενεργά μέλη της με δυό και τρείς δουλειές και αφήνονται έτσι στο λίγο χρόνο που τους απομένει , στην πρόχειρη και λάγνα διασκέδαση της κυρίας-καθόλα συμπαθεστάτης-που τους τα λέει, έξω από τα δόντια[δεν ξέρω που τώρα θα έχει την οικονομική δυνατότητα να τοποθετήσει μια μασσέλα, θα το πράξει , ή θα μείνει με το ένα δόντι της, μήπως και χαλάσει αλλοιώς το φανταιζί προφίλ της].
Φταίει η Παιδεία μας που δεν προετοιμάζει τα παιδιά μας για κάτι ουσιαστικό και μεγαλόπρεπο. Γιατί μη μου πείτε, είδα στη σύναξη παιδιά όλων των οικογενειών που απαρτίζουν την μικρή μας κοινωνία, στην προυπάντηση του καλλιτέχνη και τον ανούσιο αγώνα τους, να αποσπάσουν έστω και με την αδρή αμοιβή, ένα αυτόγραφο.
Παραφράζοντας λοιπόν ένα άλλο άσμα μιας άλλης «μεγάλης» καλλιτέχνιδας που ακούει στο όνομα Ελισσάβετ, που είναι, όχι ο Βάγκνερ και όχι ο Πουτσίνι, αλλά που είναι το Ε Σ Ρ, που είναι το Υπουργείο το επιτετραμμένο, που είναι όλοι αυτοί , οι ανευθυνουπεύθυνοι , για να μας απαλλάξουν από την προχειρότητα και την ξετσιποσιά, της γαρδούμπας και του ντονέρ, μια και η τσίκνα έφτασε και βρόμισε και εκτός ελλαδικού χώρου.
Εν κατακλείδι όμως, φταίμε εμείς οι ίδιοι που με το παράδειγμα μας και την στάση μας, οδηγούμε τα ίδια τα παιδιά μας, στην προχειρότητα και στην υποκουλτούρα.
Γιατί μη μου πείτε, ότι « εμείς τέτοια σκουπίδια στο σπίτι μας, δεν τα παρακολουθούμε» ανεβάζοντας με τον τρόπο αυτό , όλα τα καλλιτεχνικά μας ιδεώδη, στο έπακρο.
Τα παρακολουθούμε και περιμένουμε με ανυπομονησία, την ημέρα της συγκεκριμένης εκπομπής.Αλλοιώς είμαστε Ιουδαίοι υποκριτές και όχι μόνο.Ο μεγάλος εραστής Κάτμαν δικό μας παιδί είναι μια που ανενόχλητος κάθε εβδομάδα, μπαίνει και στρογγυλοκάθεται μαζί μας στο σαλόνι μας, προτρέποντας μας μάλιστα «το μπή, όρ νοτ του κουμπί» όπως χαρακτηριστικά, μας απαγγείλει
Βέβαια το παρατράγουδο της άλλης επαναστάτριας που μας προτρέπει να αντισταθούμε βάζοντας βόμβες και φορώντας κουκούλες, είναι μια άλλη σημειολογική άποψη «περί κοινωνίας» και συναφών προβλημάτων, αλλά αυτό δεν έχει καμμιά , αλλα καμμιά –σας λέω-σημασία.
Σημασία έχει ότι η κοινωνική δομή των νέων μας που εξαρτάται κατά πολύ από την οικογενειακή διαπαιδαγώγηση, άρχισε σιγά-σιγά να φθίνει και να ραγίζει διαρκώς και σε μεγάλη έκταση. Και αυτό είναι το ανησυχητικό. Γιατί κάπως έτσι ξεκινά η παρακμή των αξιών και σιγά σιγά χωρίς να το καταλάβουμε «πιάνουμε πάτο».
Άς αντισταθούμε λοιπόν , όσο μπορούμε περισσότερο προτού η ζωή μας όπως μας λέει η Τσίλα, μας την κάνουν μαύρη. Γιατί διαφορετικά πρέπει να προτάξουμε τα στήθη μας και μείς μέχρι σήμερα αποδείξαμε, ότι στήθη δεν έχουμε. ΄Ισως τα έχει η Τσίλα, αλλά αυτή είναι αλλαδαπή και «θα μας την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια», όταν θα διαπιστώσει ότι το καράβι της ζωής μας, έχει μπατάρει.
Ίσως με την αντίσταση μας, δώσουμε και το παράδειγμα στα παιδιά μας, να ακολουθήσουν άλλους ατραπούς, δύσκολους μεν τώρα, προσοδοφόρους όμως αργότερα.

Ύστερα από τις πρόσφατες εκλογές του Οκτώβρη και επειδή τα γεγονότα που διαδραματίσθηκαν σε αυτές τις εκλογές, είναι ακόμη φρέσκα, έστω αν ο χρόνος που παρήλθε, ξεπέρασε το μήνα κατά πολύ, θεωρώ ότι και επίκαιρο είναι να σχολιάσει κανείς μέσα από αυτή την στήλη, τα αποτελέσματα τους και χρήσιμο να τα παρατηρήσει, τουλάχιστον συμπερασματικά.
Πρωτίστως , όσον αφορά τα δύο μεγάλα κόμματα και όσα κυρίως ακούστηκαν από τα στελέχη τους στα ΜΜΕ και σε ημερήσιο και περιοδικό τύπο, Κυβέρνηση και Αξιωματική Αντιπολίτευση, δεν κατόρθωσαν, ή δεν ήθελαν να αναλύσουν, όπως τουλάχιστον άρμοζε, κατά το δοκούν τα αποτελέσματα των εκλογών και κυρίως δεν αντελήφθησαν το μήνυμα που τους έστειλε ο λαός μέσα από τις πρόσφατες εκλογές.
Βέβαια και τα υπόλοιπα κόμματα, τα λεγόμενα «μικρά», και αυτά παρασυρόμενα από τους μονολόγους των ισχυρών, αναγκάστηκαν να ακολουθήσουν την «πεπατημένη» οδό και να προσπαθούν να δικαιολογήσουν , τα αδικαιολόγητα.
Αντί λοιπόν να καθήσουν στους θώκους τους νηφάλια και να αναλύσουν τα αποτελέσματα των εκλογών, τα επιτελεία των κομμάτων, κυρίως των μονομάχων, πήραν τα πινέλα και ως άλλοι Πικάσσο, άρχισαν να μπογιατίζουν τον χάρτη της Ελλάδας, σύμφωνα με τα δικά τους τερτίπια και τις δικές τους αναλύσεις, λές και προσπαθούσαν να πείσουν τους ανυποψίαστους ψηφοφόρους, ότι όλοι μας είμαστε νικητές.
Βέβαια τυχόν νίκες τοπικών παραγόντων που πρωτίστως διαγράφηκαν από τις τάξεις του κόμματος, γιατί θεωρήθηκαν «αντάρτες», την επομένη των εκλογών και ύστερα από την νίκη τους, αυτόματα, θεωρήθηκαν οι μπροστάρηδες του κόμματος.
Απτό παράδειγμα στον τόπο μας , όπου αρχικά και με τόσες διαδικασίες, έγινε ότι έγινε, και μετά την νίκη ενός αγωνιστή-όπως τουλάχιστον απέδειξε-, αφού «πήρε» τον Δήμο, την επομένη από το κόμμα., έγινε ήρωας.
Αντί λοιπόν , να αναγνώσουν τα αποτελέσματα των εκλογών με νηφαλιότητα , επιδόθηκαν για μια ακόμη φορά, στο οικείο για αυτούς άθλημα της κοκορομαχίας, και όπως διάβασα προχθές σε ένα άρθρο , η άγονη αντιπαράθεση και οι εκατέρωθεν πανηγυρισμοί, ήταν οι νικητές και αυτών των εκλογών
Ωστόσο όμως , όπως όλοι τους ομολόγησαν , το μήνυμα ελήφθηSTOP
Ήταν τέτοια η αγωνία και η σπουδή αμφοτέρων των κομμάτων, να εμφανισθούν ως οι μόνοι νικητές, που ξέχασαν ως δια μαγείας, όλες τις πρόσφατες προτάσεις τους, περί ανεξάρτητης Αυτοδιοίκησης και χρηστής διοίκησης.
Τώρα , όσον αφορά την προεκλογική περίοδο, πολλά ειπώθηκαν, περισσότερα υποσχέθηκαν από τους υποψηφίους, σίγουρα όμως τα οξυμένα προβλήματα των ψηφοφόρων που έχουν σχέση με την ποιότητα της ζωής τους και αυτή των παιδιών τους και κάθε τι που συνδέεται άμεσα με την οικονομική μας ευμάρεια, θέλω να πιστεύω, ότι πολύ λίγο, σε αυτά, αναλώθηκαν οι ομιλητές-υποψήφιοι.
Για αυτό τον λόγο, το κυρίως μήνυμα που έπρεπε να λάβουν τα κόμματα από τις πρόσφατες εκλογές, και δεν το έλαβαν, ήταν ένα και μοναδικό, που κυρίως δεν μπορούν να το διαστρεβλώσουν , πολύ δε περισσότερο να το αγνοήσουν.
Και αυτό κυρίως αφορά την μεγάλη αποχή του κόσμου από τα δρώμενα, την τεράστια αδιαφορία για τα κοινά, κάτι που φάνηκε περίτρανα , από την μεγάλη αποχή σε μεγάλο ποσοστό-ρεκόρ- από τις πρόσφατες εκλογικές διαδικασίες.
Για όλα τα προαναφερόμενα, τέλος ο κόσμος, επειδή από τα κόμματα δεν περιμένει και τίποτα το αξιόλογο, οι νέες τουλάχιστον τοπικές ηγεσίες, καιρός είναι να ασχοληθούν και να δώσουν λύσεις, στα προβλήματα που ταλαιπωρούν και βασανίζουν τον «κοσμάκη».
Πέρα από τα θερμά μου συγχαρητήρια σε νικητές και ηττημένους, εύχομαι και περιμένω, να ενσκήψουν με όρεξη και μεράκι , όλοι τους στα προβλήματα αυτού του πράγματι όμορφου τόπου μας και ο νέος Δήμαρχος, που αν μη τι άλλο, το πολιτικό του στίγμα έδειξε ότι είναι και αγωνιστής και οραματιστής, να αγωνίζεται και να οραματίζεται ότι τα παιδιά μας και τα παιδιά του, αξίζουν να ζήσουν με καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, στον τόπο μας. Στο νεοκλεγέν Δημοτικό Συμβούλιο, εύχομαι οι αποφάσεις του ,να είναι προς όφελος των πολλών και σε ζημία των ολίγων, αποφάσεις που θα παρθούν κάτω από σκέψεις για κοινό όφελος και όχι με γνώμονα το κομματικό συμφέρον.
Αυτή άλλωστε θα είναι και η ουσιαστικότερη πολιτική του παρακαταθήκη, τόσου του ιδίου του Δημάρχου όσο και των συνεργατών του και των υπολοίπων του Δημοτικού Συμβουλίου.
Επομένως το μήνυμα είναι σαφές για αυτούς που δεν έχουν λόγο να απαρνούνται την αλήθεια , την διαφάνεια και τον καλό αγώνα για ευημερία και πρόοδο.
Δουλειά, δουλειά, δουλειά, όλοι μαζί και αγαπημένοι .
Γιατί από τα αποτελέσματα, κρίνονται οι τοπικοί άρχοντες και το μήνυμα, όσο καλύτερα ερμηνεύεται, τόσο καλύτερα αξιοποιείται.
Μήνυμα ελήφθη λοιπόν.STOP.