Χρόνια τώρα, οι διαχειριστές του χρηματοπιστωτικού συστήματος της χώρας, κάθονται, τρώνε, πίνουν και πάνω από όλα, και τον κόσμο φοβερίζουν.
Τα χρυσά αυτά αγόρια, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά οι χρυσοκάνθαροι της μίζας και της αρπαχτής, έφαγαν μέχρι σκασμού και βρώμισαν με την δυσωδία των αερίων τους από την σάπια κοιλιά τους και την σάπια ψυχή τους, τον αέρα της Χώρας , αλλά και του κόσμου ολόκληρου.
Σήμερα τους αποκαλούν «μάνατζερς». Την τύφλα τους και την ασχετοσύνη τους. Κομματικά γραμμάτια εξαργύρωσαν, και « φώλιασαν» σε μια κουνιστή και περιστρεφόμενη καρέκλα και για τον φόβο των Ιουδαίων, τράβηξαν και την ζώνη, μη τυχόν φανερωθεί κανένα άλλο καρεκλοκένταυρο κομματικό κομματοκυνάριον[κατά την προσφιλή έννοια του Κ.Ζουράρι], και τους κλέψει την κουτάλα.
Για πολλά χρόνια τώρα, όπως αποκαλύπτει και ο γιατρός Λ.Ανευλαβής, επανιδρύεται το Κράτος και πάνω στην δίνη της επανίδρυσης, γκρεμίζεται η παιδεία, παραπαίει η οικονομία, φαλκιδεύεται η σοβαρότητα του Κράτους, παραποιείται η γλώσσα μας και η παράδοση μας και πάμε από το κακό , στο χειρότερο.
Την παιδεία μας την γράφουν και την ξαναγράφουν σε άγραφη πλάκα για να μουτζουρώνει τις καλλικατζούρες του, ο κάθε Υπουργός της πλάκας, μιάς παιδείας που απορφανισμένη από το ιδεώδες της γνώσης και της ανθρωπιάς, παρέχει πτυχία ανεργίας, όπου η κορνίζα του πτυχίου, αξίζει δυστυχώς περισσότερο από το κορνιζαρισμένο πτυχίο.
Την ισχυρή οικονομία, όπως βαυκαλιζόταν και διατυμπανούσε συνεχώς η προηγούμενη Κυβέρνηση, η σημερινή την έβαλε και την έβγαλε από την επιτήρηση, είναι έτοιμη πάλι να την ξαναβάλει, σύμφωνα με την «Αλμούνια ρήμασι πειθόμενοι»,καλώντας ως συνήθως-σύμφωνα με την πατροπαράδοτη συνταγή-, τους μισθοσυντήρητους πολίτες, να πληρώσουν το μάρμαρο κατά το δοκούν και πάνω από όλα , να πληρώσουν τα γλέντια και τα τσιμπούσια όλων αυτών που οδήγησαν το σύστημα στην σημερινή κρίση.
Δισεκατομμύρια ευρώ φαγώθηκαν από τα χρυσά αυτά αγόρια και καλείται τώρα ο λαός, το μόνιμο υποζύγιο δηλαδή, ο κύρ-Μέντιος, να κουβαλήσει το φορτίο της κρίσης , ξανά και ξανά.
Με λίγα λόγια, να πληρώσει από το υστέρημα του, για δεύτερη φορά, τα ρεζιλίκια αυτών που έφαγαν τα λεφτά των ανθρώπων, αλαζόνες, υπερφίαλοι, αδιάφοροι, γνήσια τέκνα της ελεύθερης αγοράς, χωρίς κανένα προσόν, χωρίς κανένα όραμα , με μόνο διαβατήριο, την κομματική ταυτότητα.
Και χωρίς τσίπα και ντροπή οι πολιτικατζήδες κάθε κόμματος, σύμφωνα με την γνωστή τους τακτική, καθημερινώς εμφανίζονται με τα γιαλιστερά τους κουστούμια στην υπερφίαλη γιάλινη οθόνη και σοβαροί και σοβαρά, μας εξηγούν με ποια μέθοδο και τακτική θα βγούμε από την οικονομική κρίση.
Αυτοί λοιπόν οι πονηροί πολιτευτές που ποντάρουν στην ανάγκη του κοσμάκη για ένα ρουσφέτι, για μια θέση στο Δημόσιο, για ένα ξεροκόμματο στον ιδιωτικό και δημόσιο φορέα, δεν βγήκαν ευθαρσώς μια φορά να πούν την δική τους συγγνώμη στον λαό, αλλά τον κοροιδεύουν συνεχώς και αδιαλλείπτως, αναλύοντας ότι « η βενζίνη είναι ακριβή γιατί στην Ελλάδα δεν εξυγιάνθηκε ακόμη όσο έπρεπε ο τομέας των καυσίμων». Την τύφλα σας και την μούντζα σας. Πότε πληρώσατε εσείς βενζίνη για να γνωρίζετε και το κόστος της, αφού άλλοι πληρώνουν για σας, και σας μεταφέρουν και με ασφάλεια με καμμιά δεκαπενταριά παρατρεχάμενους Αστυνομικούς, και ύστερα πάλι στο γιαλί, διατείνεσθε ότι η Δημόσια Ασφάλεια νοσεί, γιατί οι άνθρωποι που υπηρετούν στον φορέα , είναι ανεκπαίδευτοι και οκνηροί.Δεν καταλάβατε ένα πράγμα δυστυχώς. Ότι οι «μομολούκοι», ξύπνησαν και δεν προτάσσουν τα στήθη τους, μπροστά στην δική σας ασυδοσία.
Η ισχυρή Ελλάδα και η εξωτερική της πολιτική, ποδοπατείται ακόμη και από ένα κρατίδιο που η οντότητα του ακόμη , άγεται και φέρεται, με τους σκοπιανούς γείτονες να αλωνίζουν στο Διαδύκτιο, σφετεριζόμενοι την Ιστορία μας και τους Τούρκους να υπερίπτανται καθημερινώς πάνω από τα βασανισμένα νησιά μας, περιπλέοντας μέχρι και το Σούνιο.
Και μείς τι ποιούμε. Ψυχραιμία και σωφροσύνη σύμφωνα με την υπόδειξη της Υπουργού ΥΠΕΞ, αλλά δυστυχώς η υφαλοκρηπίδα μας, ορθάνοιχτη, μπροστά στο Οθωμανικό δίκαιο.
Αρχές, ιδέες, αξίες που έδεναν σαν ένας συνδετικός κρίκος τις κοινωνίες και τους ανθρώπους, σήμερα δυστυχώς κουρελιάζονται και καταβαραθρώνονται στην καταβόθρα του άθλιου δόγματος» αφού καταναλώνω, άρα υπάρχω». Άμ δε που είναι έτσι.
Αλληλεγγύη, ανθρωπιά, κοινωνική προσφορά, φροντίδα στον αδύναμο, χάθηκαν και όσοι διατηρούν και υπηρετούν αυτές τις αρχές και αξίες, θεωρούνται τουλάχιστον οι αιθεροβάμονες από αυτούς που έχουν θεοποιήσει το χρήμα και αβασάνιστα τηρούν το δόγμα της αρπαχτής, διάγοντας βίον έκλυτον και βλαχογκλαμουράτο.
Το χρήμα κινεί τον κόσμο μας και η κατανάλωση είναι ο σκοπός της ζωής. Αυτή είναι η αλήθεια των πολιτικάντηδων. Δεν ξέρουν όμως ότι το βρώμικο χρήμα, βρωμίζει συνεχώς τον κόσμο μας και μαζί με αυτό και τους ίδιους.
Κάποτε θα λογοδοτήσουν στην κοινωνία που τόσο πολύ αυτή την στιγμή κοροιδεύουν. Και οι κλέφτες του μόχθου, της ζωής μας, της παράδοσης μας, της πόλης που ζούμε, της αξιοπρέπειας μας και της ανθρωπιάς μας, θα ψάχνουν να βρούν καταφύγιο για να κουρνιάσουν την γύμνια τους και την μοναξιά τους.
Ανοίξτε ένα site, στο Διαδύκτιο και δείτε από περιέργεια πόσα εμπνευσμένα μυαλά της Ελλάδας, διαβιούν στα ευνοούμενα και ευνομούμενα Κράτη της Υφηλίου, που θα μπορούσαν να βρίσκονται στην Χώρα μας και να διευθύνουν Ν.Π.Δ.Δ., Ν.Π.Ι.Δ., ΔΕΚΟ και κάθε κρατική επιχείρηση , σε μόνιμη βάση και όχι σε κάθε αλλαγή Κυβέρνησης, να έρχονται οι εγκάθετοι διατρητές της γνώσης και να εγκαθίστανται σε θέσεις και σε διευθύνσεις που ούτε την τύφλα τους , ούτε την μούντζα τους γνωρίζουν.
Και ο Υπουργός επί των οικονομικών, να διατείνεται ότι από τα πολλά που παίρνει ένας συνταξιούχος, ή ένας μισθοσυντήρητος, πρέπει να θυσιάσει ένα μισθό στον κρατικό κορβανά, για να σωθούν ποιοι πάλι, οι ίδιοι και οι ίδιοι.
Κύριοι, κοντολογίς για να τελειώνουμε .Να πάτε και να τα πάρετε από αυτούς που δημιούργησαν την κρίση, και να πληρώσουν αυτοί που και σήμερα διατηρούν την κρίση με τους παχυλούς τους μισθούς .Σε εναντία περίπτωση ο λαός σας περιμένει στην γωνία.
Αρκετά , για τόσα πολλά χρόνια σας πλήρωσε και σας πληρώνει το μάρμαρο. Καιρός είναι να το πληρώσετε εσείς και οι έχοντες και οι κατέχοντες.

«Ένα σπιρτόξυλο για πέννα, αίμα στο πάτωμα χυμένο για μελάνι
Το ξεχασμένο περιτύλιγμα της γάζας για χαρτί, μα τι να γράψω,
Την διεύθυνση μου μονάχα ίσως προφτάσω, παράξενο και πήζει το μελάνι, μέσα από την φυλακή σας γράφω, στην Ελλάδα.».

[απόσπασμα απο το ποίημά του με τίτλο «Η Διεύθυνσή μου»]

- Τριάντα και τόσα χρόνια , πέρασαν από την πρωτομαγιά του 1976, όταν ο Αλέξανδρος Παναγούλης , σε ηλικία μόλις τριανταοκτώ χρονών, στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης, με ένα FIAT Mirafiori,σκοτώνεται σε αυτοκινητιστικό τροχαίο ατύχημα[σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή], προσκρούοντας επάνω στον τοίχο ενός υπόγειου καταστήματος.
- Σήμερα άνοιξη, Μάης του 2009, αν ζούσε, θα ήταν 70 χρονών και σίγουρα θα μεσουρανούσε στα πολιτικά δρώμενα του τόπου και όχι μόνο, μιάς και δεν ήταν μόνο πολιτικός , αλλά και ένας φτασμένος ποιητής, σύντροφος για πολλά χρόνια της αλησμόνητης και μαχητικής ποιήτριας και δημοσιογράφου, Οριάνας Φαλάτσι, Ιταλίδας στην καταγωγή.
- Προστρέχοντας στη ζωή του, τριάντα δύο χρόνια μετά τον θάνατο του, θα επιχειρήσουμε να ξεφυλλίσουμε τα βήματά του και την προσφορά του στη Δημοκρατία, προσφορά πολιτικού μνημόσυνου, σε ένα άνδρα που δεν λύγισε και δεν λιγοψύχησε, μπροστά στις ιδέες του και στα οράματά του.
- Ο Αλέξανδρος Παναγούλης γεννήθηκε στις 2 του Ιούλη του 1939 στη Γλυφάδα . Ήταν δευτερότοκος γιός του Βασίλη και της Αθηνάς Παναγούλη και αδελφός του Γιώργου και του Ευστάθιου Παναγούλη. Ο πατέρας του, που καταγόταν από την Ηλεία, ήταν Αξιωματικός του στρατού ξηράς και η μάνα του, μια αγέρωχη γυναίκα, καταγόταν από την Λευκάδα. Τα παιδικά του χρόνια , τα πέρασε στη Λευκάδα, εξαιτίας του επαγγέλματος του πατέρα του και της κατοχής. Νεαρός έφηβος ακόμη, βρέθηκε στην Αθήνα, όπου , όταν τέλειωσε το Γυμνάσιο, σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, στην Σχολή Μηχανολόγων-Ηλεκτρολόγων.
- Αυτή την εποχή, εντάσσεται στις κεντρώες πολιτικές δυνάμεις και συγκεκριμένα στην ΄Ενωση Κέντρου, του Γεωργίου Παπανδρέου. Δείχνει μια απαράμιλλη μαχητικότητα και από πολύ νωρίς, αναλαμβάνει ως επικεφαλής της νεολαίας του κόμματος της επονομαζόμενης Ε.ΔΗ.Ν.[Ελληνική Δημοκρατική Νεολαία].
- Με την έλευση του στρατιωτικού καθεστώτος του Γ.Παπαδοπούλου στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1967, ο Αλέξανδρος Παναγούλης, είναι ακόμη φοιτητής και εξαναγκάζεται, ύστερα από ένα Νόμο του Παπαδόπουλου, ενώ είχε αναβολή, να οδηγηθεί στο Στρατό, προκειμένου να υπηρετήσει την θητεία του. Λιποτακτεί όμως πολύ γρήγορα, και διαφεύγει στην Κύπρο, προκειμένου να οργανώσει, την αντίσταση εναντίον του καθεστώτος. Στην Κύπρο, έρχεται σε επαφή με πολλούς πολιτικούς άνδρες, όπως ο Πολύκαρπος Γιωρκάτζης και τους ζητά την συνδρομή τους στην αντίσταση. Το καλοκαίρι του 1968, επανέρχεται στην Ελλάδα, διωκόμενος όχι μόνο για την λιποταξία του, αλλά και για την δράση του, εναντίον των Συνταγματαρχών.
- Τις 13 Αυγούστου του 68, σχεδιάζει στην Βάρκιζα, την δολοφονία του Γεωργίου Παπαδοπούλου, επικεφαλής του καθεστώτος, αποτυγχάνει όμως η απόπειρα και συλλαμβάνεται. Μεταφέρεται στα κρατητήρια του Στρατού στο Μπογιάτι, όπου βασανίζεται προκειμένου να ομολογήσει τις πράξεις του και να καταδώσει τους συνεργάτες του. Τον Νοέμβρη του 1968, καταδικάζεται από το Στρατοδικείο, δίς είς θάνατον, μαζί με άλλα μέλη της αντίστασης. Μεταφέρεται στην Αίγινα για την εκτέλεση, ακυρώνεται όμως, χάριν της παρέμβασης και των πιέσεων της Διεθνούς Κοινότητος. Επανέρχεται στο Μπογιάτι, από όπου δραπετεύει, αλλά ξανασυλλαμβάνεται και παραμένει στη φυλακή στο «κελί του εντοιχισμού»-‘όπως έλεγε ο ίδιος- για τεσσεράμισι σχεδόν χρόνια. Τον Αύγουστο του 1973 απελευθερώνεται , βάσει ενός Νόμου του καθεστώτος που απονέμει γενική αμνηστία σε όλους τους πολιτικούς κρατούμενους στην Ελλάδα. Αυτοεξορίζεται όμως στην Φλωρεντία της Ιταλίας και συνεχίζει την αντίσταση, οργανώνοντας ομάδες αντίστασης.
- Μετά την πτώση των Συνταγματαρχών, στην μεταπολίτευση, ο Αλέξανδρος Παναγούλης, εκλέγεται βουλευτής της Β΄ Αθηνών, στο κόμμα της Ένωσης Κέντρου-Νέες Δυνάμεις, καθώς αρνείται να συνεργασθεί με το κόμμα του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, με τον οποίο μάλιστα , έρχεται σε ανοικτή ρήξη. Επιδιώκει μάλιστα, κατά την διάρκεια της θητείας του, στο Κοινοβούλιο, να απομονώσει κάποιους πολιτικούς που συνεργάστηκαν με το καθεστώς των Συνταγματαρχών, όπως τον Δ.Τσάτσο και επειδή πολλοί από αυτούς, βρίσκονται κάτω από την ίδια πολιτική και κομματική ομπρέλα που ήταν και ό ίδιος, ανεξαρτοποιείται και παραμένει στο Κοινοβούλιο, ως ανεξάρτητος βουλευτής. Στο διάστημα της ανεξαρτησίας του, συγκεντρώνει αρκετό υλικό σε βάρος πολιτικών προσώπων του Κοινοβουλίου που συνεργάστηκαν με τους στρατιωτικούς και απειλεί να το δημοσιεύσει. Σκοτώνεται όμως την Πρωτομαγιά του 1976 και δεν προλαβαίνει να δεί την δημοσίευση των ονομάτων. Για πολλούς ιστορικούς, λέγεται ότι το τροχαίο ατύχημα που του στέρησε την ζωή, στήθηκε για να θέσει τον Παναγούλη εκτός μάχης και να εξαφανίσει τις αποδείξεις που είχε υπό τη ν κατοχή του. Δεν υπάρχει ωστόσο κανένα τεκμήριο για όλες αυτές τις εικασίες και για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν, ουδείς γνωρίζει τίποτε το νεότερο, ή τίποτε σπουδαιότερο.
- Αυτός ήταν κυρίως , ο αγωνιστής Παναγούλης. Για τις ποιητικές συλλογές του που πολλές από αυτές, δημοσιεύθηκαν στην Ιταλία από την σύντροφό του δημοσιογράφο, Οριάνα Φαλάτσι, γνωρίζουμε πολύ λίγα πράγματα, παρότι, μέσα στους στίχους των ποιημάτων του, διαφαίνεται όλη η αυτοκυριαρχία του, η αυτοπειθαρχία του και το πηγαίο χιούμορ που τον διακρίνει, χαρακτηριστικά του εαυτού του, που τον συντήρησαν κατά την διάρκεια της κράτησης του, σε διάφορες φυλακές. Μάλιστα πολλά από αυτά, γράφτηκαν κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες και πολλά χάθηκαν, γραμμένα με το αίμα του στους τοίχους του Μπογιατίου. Τα πιο γνωστά όμως, είναι η ποιητική συλλογή του με τον τίτλο «και άλλοι θα ακολουθήσουν» , «σας γράφω μέσα από την φυλακή», η «μπογιά» και άλλα, που του απέφεραν και το Διεθνές βραβείο ΛογοτεχνίαςPremio Viareggio Internazionnale.
- O μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης, μελοποίησε πολλά από τα ποιήματά του, μια ταινία με τον τίτλο «ο Παναγούλης ζεί» γυρίστηκε στην Ιταλία με Ιταλούς καλλιτέχνες και ηθοποιούς, ντοκυμαντέρ με θέμα την ζωή του, παρήγαγε η Σουηδική Τηλεόραση και πλήθος δημοσιευμάτων, κατατέθηκαν από πολλούς δημοσιογράφους, στον ημερήσιο και στον περιοδικό τύπο.
- Για πολλούς ο Αλέξανδρος Παναγούλης, καθιερώθηκε σαν σύμβολο ελευθερίας, της Δημοκρατίας, των ανθρώπινων δικαιωμάτων και των ατομικών και πολιτικών ελευθεριών των ατόμων. Χάριν του πολιτικού του ήθους, πολλές από τις σημερινές νεολαίες εμπνέονται τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο Εξωτερικό. Για άλλους, ο βίαιος χαρακτήρας του, ήταν η αιτία που τον οδήγησαν στο θάνατο, τόσο πρόωρα και τόσο βασανιστικά.
- Η Ελληνική Πολιτεία και σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος στο Κοινοβούλιο, τίμησε την μνήμη του, με έκδοση γραμματοσήμου, τηλεκαρτών και έδωσε το όνομα του σε δημόσιους χώρους[πλατείες, οδούς] και σε σταθμό του ΜΕTRO στην Αθήνα.
-
- Βιβλιογραφία
- Οριάνα Φαλάτσι¨Interview with History
- Οριάνα Φαλάτσι¨ Un Uomo[ένας άνδρας]
- Κώστας Μαρδάς¨ Αλέξανδρος Παναγούλης-Πρόβες θανάτου.