Ο καινούργιος χρόνος που μας ήλθε, όσο να θέλεις να το δείς συναισθηματικά τον ερχομό του, δυστυχώς για τους περισσότερους ανθρώπους που διαβιούν σε αυτή την Χώρα, μας ήλθε με πολλά προβλήματα που αφορούν τον σύνολο σχεδόν της κοινωνικής ζωής αυτού του τόπου και όχι μόνο.
Όλος ο κόσμος βράζει σε μια χύτρα που είναι έτοιμη να εκραγεί
σε κάθε στιγμή και δυστυχώς τόσο σε παγκόσμια εμβέλεια, όσο και στην Χώρα μας, δεν γίνεται κάτι που να δώσει στον κόσμο ένα φώς αισιοδοξίας και να διώξει από πάνω του, όλο αυτό το βάρος που νοιώθει ο καθένας μας και να τον ξαλαφρώσει από τα υπαρκτά προβλήματα που ταλανίζουν την καθημερινότητα του.
Ανοίγεις την τηλεόραση και πιάνεται η ψυχή σου. Πόλεμοι σκοπιμοτήτων με θύματα αθώα παιδιά που ήλθαν στην ζωή, χωρίς να νοιώσουν την χαρά και την ξεγνοιασιά της παιδικής τους αθωότητας, ξεσηκωμοί που απαξιώνουν τελείως, τις μέχρι πρότινος ηθικές και όχι μόνο, αξίες, ένα Κράτος που βολοδέρνεται στα σκάνδαλα και στις κομπίνες, και το αιτιατό όλων αυτών, καταστροφές χωρίς ηθικό υπόβαθρο και αιτία και απαξίωση της πολιτικής και της εν γένει κοινωνικής ζωής.
Η Παιδεία, πνίγεται καθημερινά μέσα σε μια χούφτα νερό, γιατί η προοπτική ανάπτυξης της, ακολουθεί βήματα τριτοκοσμικά, τα παιδιά μας, μέσα από τα υλικά αγαθά που τα δώσαμε, νομίζουμε ότι καλύψαμε τον ψυχικό τους κόσμο, δυστυχώς όμως, τα αφήσαμε ακάλυπτα από τον κυκεώνα της παγκοσμιοποίησης, που όλα τα θυσιάζει για το χρήμα και για τον πλουτισμό χωρίς προοπτική και όραμα.
Η Δημόσια Διοίκηση που τόσο, όλα τα πολιτικά κόμματα, το εντόπισαν προεκλογικά και υποσχέθηκαν την επανίδρυση της, νοσεί αφάνταστα και μάλιστα χωρίς προοπτική ίασης, κάτι που οδηγεί τον μέσο Έλληνα σε σκέψεις χαλεπές.
Η Εκκλησία, το αποκούμπι κάθε πονεμένου στις δύσκολες στιγμές αυτού του Κράτους, έρχεται και με τις μεμονωμένες περιπτώσεις αντιπροσώπων της, αμαυρώνει το κάθε τι θετικό, που έχει να επιδείξει, όλα αυτά τα χρόνια που αγωνίζεται δίπλα στον φτωχό και στον ανήμπορο.
Και φυσικά φτάσαμε , εκεί που φτάσαμε, με τις αξίες να ποδοπατούνται καθημερινά, τους νέους προδομένους για τα οράματα τους, τους γονείς να αγωνίζονται για μια καθημερινότητα που δυστυχώς ολοένα γίνεται δυσβάσταχτη και το κυριότερο , χάθηκε ο σεβασμός απέναντι σε αναντίρρητες αξίες ανθρώπινες και όχι μόνο, που κάποτε οδηγούσαν το ανθρώπινο γένος στην πρόοδο και στην προκοπή.
Και επειδή στο αιτιατό που περιγράψαμε πιο πάνω, υπάρχει και αιτία, αναμφίβολα, όσο να ψάξει κανείς, θα δεί ότι η αιτία των τόσο συσσωρευμένων κακών, αρχή και τέλος έχει, αυτούς που μας κυβερνούν και κρατούν τις τύχες όλων μας, στα χέρια τους.
Γιατί μη μου πείτε, ότι για τα δεινά που ενυπάρχουν στην ζωή μας, φταίνε οι εργαζόμενοι και οι μεροκαματιάρηδες. Αυταπατούνται οικτρά , όσοι πιστεύουν, κάτι τέτοιο.
Κυβερνήσεις που κυρίως, εξαργυρώνουν κομματικά γραμμάτια κατά το δοκούν, αγνοώντας, όλα αυτά τα φωτισμένα μορφωμένα πάνω από όλα μυαλά που αγωνίσθηκαν στην ζωή τους να εξασφαλίσουν τα ουσιαστικά και τυπικά προσόντα, για να προσφέρουν στην Χώρα τους τα καλύτερα και τοποθετούν σε θέσεις κλειδιά, ανήμπορους φαφλατάδες και οσφιοκάμπτες που μόνο τους προσόν , είναι η κομματική τους ταυτότητα, δυστυχώς θα οδηγούν την Χώρα, σε ατραπούς χαλεπούς, που λέει και ο ποιητής,
Και το χειρότερο όλων, η αμοιβή όλων αυτών των πομφόλιδων, δυστυχώς είναι δωδεκαπλάσια ενός εργάτη που αγωνίζεται να αναθρέψει τα παιδιά του και η προοπτική αύξησης του μεροκάματου, είναι ένα επιπλέον κουλούρι την ημέρα, κάτι που τον οδηγεί στην επανάσταση. Και ύστερα διερωτούνται όλοι οι ιθύνοντες, τι φταίει και τι οδηγεί τον κόσμο στην καταστροφή.
Κύριε Πρωθυπουργέ
Τουλάχιστον από τα γραφόμενα σας και τις εν γένει εξαγγελίες σας όλα αυτά τα χρόνια που έχετε στα χέρια σας τις τύχες όλων μας, ήταν η επανίδρυση αυτού του Κράτους που δυστυχώς , πολύ πιο μπροστά από εσάς, σχεδόν από την ίδρυσή του, βολόδερνε, μέσα στην μιζέρια του και κατάπινε καμήλες και διύλιζε κουνούπια. Εάν λοιπόν η επανίδρυση μιας Χώρας, γίνεται με τα ίδια υλικά που υπήρχαν από πρίν, φαντάζομαι ότι αν μη τι άλλο, με τον τρόπο αυτό η επανίδρυση είναι, μια τρύπα στο νερό.
Η τελευταία ευκαιρία που σας δίνεται είναι η παρούσα. Αυτή η Χώρα, γέννησε παιδιά άξια, που σε όλο τον κόσμο μεγαλουργούν και τα πεφωτισμένα μυαλά τους, τα εκμεταλλεύονται δυστυχώς τρίτες Χώρες προς όφελος τούτων και όχι της Ελλάδας.
Διώξτε, όσους σας σκύβουν το κεφάλι, όσους σας γλύφουν άκομψα, όσους συμφωνούν με την γνώμη σας, ντε και καλά, όσους σας προτείνουν άλλοι , ως τους καλύτερους, όσους σας περιβάλλουν στην αυλή σας, με κύριο λόγο τον άνομο πλουτισμό τους και πάνω από όλα, όσους με την κομματική τους ταυτότητα, ορέγονται κρατικές θέσεις, εξαργυρώνοντας κομματικά γραμμάτια.
Εάν και εφόσον οδηγηθείτε σε τέτοιες κινήσεις, σίγουρα θα μείνετε στην Ιστορία, όπως οι πρόγονοι σας, εάν δεν μπορείτε να το πετύχετε, είναι καλύτερα και για την υστεροφημία σας και για εσάς τον ίδιο, να αποχωρήσετε με ψηλά το κεφάλι.
Πολλοί σε αυτόν το τόπο, πιστεύουν ότι μπορείτε, εάν τοποθετήσετε το κομματικό κόστος στην μπάντα. Κάντε το και τα αποτελέσματα , θα είναι ορατά και μάλιστα σε βραχύ χρονικό διάστημα.
Ο γράφων , θα είναι ο έσχατος σε αυτόν τον τόπο που θα σας υποδείξει, το τι θα πράξετε. Ούτε την ανάλογη εμπειρία διαθέτει, ούτε και τα προσόντα σας. Μεταφέρει όμως στα γραφόμενα του, την αδημονία και την αγωνία αυτών που αγωνίζονται για ένα καλύτερο αύριο.
Γιατί στο κάτω-κάτω της γραφής, μια ζωή θα δέχομαι αυτούς που θα αγωνιούν για το ψωμί τους, θα γυρίζω όμως επιδεικτικά την πλάτη , σε όσους προσπαθούν αδίστακτα να εξασφαλίσουν το παντεσπάνι τους. Και δυστυχώς πολλοί από αυτούς που σας περιβάλλουν, να είστε σίγουροι, ότι το μόνο μέλημα τους για την τύχη αυτής της Χώρας, είναι το πώς θα εξασφαλίσουν , το παντεσπάνι τους.
Να είστε σίγουρος ότι, όταν θα περιορισθεί στο ελάχιστο ο άκρατος κρατισμός, τότε θα βρεθούν όλα αυτά τα υλικά και κάθε είδους αγαθά, που θα απαλύνουν τον ανήμπορο πολίτη αυτής της Χώρας. Τουναντίον, όσο το άνοιγμα στην ψαλίδα μεγαλώνει και περιορίζει τους πολλούς στην φτώχεια και τους λίγους στον αφάνταστο πλουτισμό, τότε, δυστυχώς θα υπηρετείτε την αριστοκρατία αυτού του τόπου και την ολιγαρχία και όχι τον λαό και τους μη κατέχοντες. Τσαγανός χρειάζεται. Γιατί στο κάτω-κάτω της γραφής, εάν μια φορά αποτύχεις, ξανά-ξανά προσπάθησε. Αξίζει για αυτόν τον τόπο που λέγεται Ελλάδα.