ε την ευκαιρία διακοσίων και πλέον χρόνων από την γέννηση αυτού του μεγάλου στρατηλάτη και πατριώτη, φέτος τιμούμε τον Θεοδωράκη Κολοκοτρώνη-όπως συνήθως τον προσφωνούσε η μητέρα του κατά τα λεγόμενα του-, και ως εκ τούτου, Σύλλογοι, Πανεπιστημιακά Ιδρύματα, άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών και πολλοί άλλοι, αφιέρωσαν και αφιερώνουν, πλήθος ανέκδοτων σελίδων από την ζωή του.
Με πίστη και σεβασμό στο τεράστιο έργο του και την αγάπη του για την πατρίδα, τιμώντας και εμείς τον Θ.Κολοκοτρώνη, θα προσπαθήσουμε, να αναδείξουμε, μια άλλη πτυχή του χαρακτήρα του, την αγάπη του για τα παιδιά και τους νέους, για τους οποίους έλεγε χαρακτηριστικά, ότι η Ελλάδα μπορεί να μεγαλουργήσει, μέσα από την γνώση και την πίστη των νέων απέναντι στην Πατρίδα.
Για τον λόγο αυτό, μετά την απελευθέρωση του ΄Εθνους από τον τουρκικό ζυγό, το πρώτο νομοσχέδιο που εισηγήθηκε στον Καποδίστρια, τον πρώτο Πρωθυπουργό της Ελλάδας, ήταν αυτό που αφορούσε την ίδρυση Σχολαρχείων και Ιεροδιδασκαλείων.
Και τούτο διότι από τα Σχολαρχεία οι νέοι δάσκαλοι θα μπορούσαν να μεταλαμπαδέψουν την γνώση, οι δε ιερείς που θα αποφοιτούσαν από τα Ιεροδιδασκαλεία, θα μεταλαμπάδευαν την πίστη. « Η γνώση και πίστη θα σώσει το ΄Εθνος», συνήθιζε να λέει, και «μέσα από αυτά θα μεγαλουργήσει».
Έτσι λοιπόν, στα μέσα του Νοέμβρη του έτους 1838, ο Θ.Κολοκοτρώνης σε μια ομιλία του στην Πνύκα, στον ιερό βράχο που είναι δυτικά της Ακρόπολης-εκεί συνήθως στην Αρχαία Ελλάδα οι φιλόσοφοι, ομιλούσαν και ανέδειχναν τις ιδέες τους-, απευθυνόμενος στους νέους της Αθήνας, τους είπε τα παρακάτω λόγια.
Πριν όμως αναλύσω την ομιλία του Στρατηγού της Επανάστασης, θα ήθελα να σας εξηγήσω ότι ο Θ.Κολοκοτρώνης μιλούσε με λόγια «τσεκουράτα». ‘όπως συνήθιζε να λέει και έτσι η προσπάθεια μου,θα συγκλίνει στο να αποδώσω τα λόγια του, όσο μπορώ πιο κατανοητά και στην σύγχρονη ομιλούσα γλώσσα.
Υπόψη ότι η ομιλία του σώθηκε, χάριν ενός δημοσιογράφου της εποχής εκείνης που έγραφε στην εφημερίδα «Ο Αιών», όπου την βρήκα και εγώ.
Να λοιπόν τι συμβούλεψε, ο Στρατηγός στους νέους, εκατό εβδομήντα και πλέον χρόνια, πριν από την εποχή μας, λόγια που είναι και σήμερα τόσο επίκαιρα και κυρίως μεστά από νοήματα και γνώση.
Παιδιά μου
Στον τόπο αυτό όπου πατάμε σήμερα, πατούσαν και δημιουργούσαν άνθρωποι σοφοί, άνθρωποι με τους οποίους εγώ , δεν είμαι άξιος, ούτε να συγκριθώ, ούτε να φτάσω στα ίχνη τους. Επιθυμία μου είναι να σας δώ αντάξιους των προγόνων μας και μέσα από αυτά που παρατήρησα τον καιρό του αγώνα, μαζί σας να κάνω κάποιους συμπερασμούς, ώστε να πετύχουμε καλύτερες συνθήκες για την ευτυχία σας, αν και τα μέλλοντα τα γνωρίζει μόνο ο Πανάγαθος.
Για τους αρχαίους προγόνους μας, σας διδάσκουν οι δάσκαλοι σας, όπου μπορούν να εκθειάζουν τα προτερήματα τους έναντι των άλλων λαών της εποχής και την σοφία τους την δανείσθηκαν οι πάντες, δυστυχώς όμως εμείς που είμαστε οι άμεσοι κληρονόμοι τους, τίποτε δεν διδαχθήκαμε από την γνώση και την σοφία τους.
Σήμερα εδώ που κατοικούμε εμείς, πριν από αιώνες κατοικούσαν οι πρόγονοι μας, οι οποίοι διέφεραν στην Θρησκεία τους, αφού προσκυνούσαν σε άλλους Θεούς , από τον Θεό που προσκυνούμε σήμερα.΄Όταν ήλθε στην γή ο Χριστός, οι λαοί πίστεψαν στο Ευαγγέλιο του και έπαψαν να πιστεύουν στα είδωλα και θέλοντας να εδραιώσουν την πίστη , πήρε ο Χριστός ανθρώπους απλούς , χωρικούς και ψαράδες που με την βοήθεια του Αγίου Πνεύματος, παρότι τους κυνηγούσαν, κατόρθωσαν και έσπειραν την πίστη του Θεού , σε όλο τον κόσμο.
Δυστυχώς όμως όταν οι ΄Ελληνες είναι μονιασμένοι, πάντοτε μεγαλουργούν και κτίζουν Παρθενώνες, όταν όμως διχάζονται τους τρώει ο εμφύλιος πόλεμος και οι έχθρες, μεταξύ τους.
΄Ετσι συνέβη και τα παλιά χρόνια και όταν οι πρόγονοι μας, έπεσαν στην διχόνοια, ήλθαν οι Ρωμαίοι και τους υπόταξαν και πολύ πιο μετά οι Μουσουλμάνοι, όπου έκαναν ότι δεν χωράει το μυαλό σας, προκειμένου να τους κάνουν , να αλλαξοπιστήσουν.
΄Εκοβαν μέχρι και τις γλώσσες τους για να αλλάξουν πίστη, αλλά τον έναν έκοπταν, ο άλλος έκανε τον σταυρό του. Βλέποντας ο Σουλτάνος αυτή την κατάσταση, διόρισε έναν βιτσερέ[αντιβασιλέα] που κυρίως ήταν ο Πατριάρχης, που μαζί με τον κλήρο, έκαναν αυτό που τους έλεγες ο Σουλτάνος.Πολύ μετέπειτα διορίσθηκαν και οι κοτσαμπάσηδες[προεστοί]. Η άλλη τάξη των Ελλήνων, οι έμποροι και οι προκομμένοι, μη υποφέροντας τον ζυγό των Τούρκων, έφυγαν και πήγαν σε άλλα μέρη, μαζί με τους γραμματισμένους. ΄Ετσι η Ελλάδα έμεινε με τους λίγους αγράμματους και στερημένους ανθρώπους και το κακό πήγαινε στο χειρότερο. Ευτυχώς πολλοί από τους γραμματισμένους, μας έστελναν βιβλία και σε αυτούς πρέπει να χρωστούμε ευγνωμοσύνη, γιατί έτσι, ξεστραβωθήκαμε και είδαμε ότι η διχόνοια και η αγραμματοσύνη, δεν μας βγάζει πουθενά.
Έτσι λοιπόν , σιγά-σιγά, άρχισε ο κόσμος να ξυπνά και να δυναμώνει.
Όταν αποφασίσαμε να κάνουμε την Επανάσταση, για να ελευθερωθούμε από τους Τούρκους, δεν συλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμαστε, ούτε πόσα άρματα έχουμε , που δεν είχαμε., ούτε πόσα κάστρα κρατούν οι Τούρκοι, ούτε πόσα σιτοκάραβα βατσέλα έχουμε, αλλά σαν βροχή έπεσε σε όλους η επιθυμία της ελευθερίας, και όλοι μαζί , κλήρος , προεστοί, καπεταναίοι και μορφωμένοι, έμποροι μικροί και μεγάλοι, όλοι συμφωνήσαμε στον αυτό σκοπό και κάναμε την Επανάσταση.
Τον πρώτο χρόνο , όλα πήγαιναν ρολόι,ό ένας πήγαινε στον πόλεμο, ο αδελφός έφερνε τα πολεμοφόδια και τα τρόφιμα, η γυναίκα ζύμωνε, το παιδί βοηθούσε σε βοηθητικές δουλειές και αυτή η ομόνοια, βάσταξε ακόμη διό και περισσότερο χρόνους, και εάν βαστούσε και άλλο, οι Τούρκοι θα έφευγαν από τον τρόμο τους και μόνο. Εκατό ΄Ελληνες, έβαζαν μπροστά, πέντε χιλιάδες Τούρκους και ένα καράβι ,μια ολόκληρη αρμάδα. Δυστυχώς όμως, δεν βάσταξε. Όταν ξεθαρέψαμε, πολλοί, θέλησαν να γίνουν μπαρμπέρηδες, στου κασιδιάρη το κεφάλι. Βέβαια όλοι ήθελαν το καλό, πλήν όμως ο καθένας κατά την γνώμη του.
Παιδιά μου, όταν όμως προστάζουνε πολλοί, ποτέ το σπίτι δεν χτίζεται, ούτε τελειώνει .Πρέπει να υπάρχει ο Αρχιτέκτων. Και εμείς μας έλειπε ο Αρχηγός. Η Τουρκιά το πήρε χαμπάρι και θα μας πετσόκοβε, για αυτό το λόγο τους επτά στερνούς χρόνους, δεν κατορθώσαμε και πολλά πράγματα Τα Κράτη που αγαπούσαν την Ελλάδα, θέλοντας να την βοηθήσουν, μας έστειλαν τον Βασιλέα και στην αρχή .ο κόσμος ησύχασε και σιγά-σιγά, άρχισε να προοδεύει.΄Υστερα πάλι, θυμήθηκε τα πολιτικά του και άρχισαν οι τσακωμοί, γιατί εσύ και όχι , εγώ.
Παιδιά μου, να φυλάτε την πίστη σας και να αγαπάτε την Πατρίδα σας, γιατί όταν πιάσαμε τα άρματα, εκεί ορκιστήκαμε. Υπέρ πίστης και πατρίδας. Να μην ζείτε στην πολυτέλεια και να δοθείτε στις σπουδές σας , με όλη σας την ικμάδα. Καλύτερα να κοπιάσετε στην αρχή της ζωής σας για διό-τρείς χρόνους και να ζήσετε ελεύθεροι στο υπόλοιπο της ζωής σας, παρά να μείνετε αγράμματοι και απαίδευτοι. Ν ακούτε τους δασκάλους σας και τους γεροντότερους, γιατί η πείρα των μεγάλων, είναι ισχυρή και κατά πώς λέει η παροιμία «μύρια ήξευρε και χίλια μάθαινε». Την μάθηση σας και την προκοπή σας, να μην την έχετε μόνο για τον εαυτό σας, αλλά να κοιτάτε το καλό της κοινότητας που ζείτε.
Εγώ παιδιά μου, για κακή μου τύχη , έμεινα από τις περιστάσεις αγράμματος για αυτό και σας ζητώ συγχώρηση γιατί δεν ομιλώ όπως οι δάσκαλοι σας. Σας είπα όσα ο ίδιος άκουσα και εγνώρισα , για να ωφεληθείτε και να αποφύγετε τα κακά αποτελέσματα της διχόνοια, την οποία να αποστρέφεστε και να ζείτε με ομόνοια. Εμένα μην με τηράτε πλέον. Το έργο μας και ο καιρός μας πέρασε. Και η γενιά που σας άνοιξε τον δρόμο της λευτεριάς, μετά από λίγο, θα χαθεί γιατί έτσι είναι φτιαγμένη η ζωής μας. Η ημέρα της ζωής μας , μετά από λίγο καιρό θα διαδεχθεί η ημέρα του θανάτου μας.
Σε σας πλέον μένει να ισιάσετε τον τόπο, να τον στολίσετε και να τον ομορφήνετε.
Και για να γίνει πράξη τα όσα είπαμε προηγουμένως, πρέπει να έχετε ως θεμέλιο της πολιτείας, την ομόνοια, την αγάπη, την θρησκεία και την πίστη σας στο Θεό καθώς και την φρόνιμον ελευθερία.
Τελειώνοντας τον λόγο μου, επιθυμώ να βροντοφωνάξουμε όλοι μαζί
Ζήτω το ΄Εθνος, ζήτω οι σοφοί δάσκαλοι, ζήτω η Ελληνική Νεολαία.
Αυτά ήταν τα λόγια του μεγάλου αυτού ΄΄Ελληνα προς τους νέους στην ομιλία του στον ιστορικό βράχο της Πνύκας.Λόγια επίκαιρα και σήμερα που στις δύσκολες στιγμές του ΄Εθνους, ηχούν ίσως παράξενα στα αυτιά πολλών, γιατί ίσως δεν μπορούν να κατανοήσουν τις δυσκολίες των σκλαβωμένων Ελλήνων στους Τούρκους και την μεγάλη τους λαχτάρα για λευτεριά.
Μακάρι η Ελλάδα και στο εγγύς ή και στο απώτερο μέλλον της, να έχει την τύχη να γεννήσει τέτοια άξια τέκνα. Είθε.

Ο αραχνούφαντος μανδύας της νομιμότητας, δεν μπορεί πλέον να καλύψει, την έκπτωση της ηθικής ορισμένων πολιτικών ανδρών και αξιωματούχων που ασκούν εξουσία, με αποτέλεσμα, η γύμνια του Βασιλιά, να είναι ορατή πλέον, από πολύ μακριά.
Σίγουρα κάποια golden boys[χρυσά αγόρια, κατά την προσφιλή έκφραση του Β.Πολύδωρα]προσωποποιούν την νεοφιλελεύθερη αντίληψη περί πολιτικής και ενάσκησης των καθηκόντων τους, σε λάθος βάση, με αποτέλεσμα η ίδια κοινωνία, να αντιδρά και να τροποποιεί, το ποσοστό εμπιστοσύνης, τόσο σε αυτούς, όσο και στον αρχηγό τους.
Μάλιστα η κατάντια του κάθε πολίτη, όπου ο άνθρωπος, γίνεται άτομο και ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό του, τουτέστιν φιλοτομαριστής, και σαρκίο που παχαίνει με κάθε τρόπο-κατά την προσφιλή έκφραση του Καθηγητή της Ιατρικής Ελ. Ανευλαβή-, άπληστος καταναλωτής υλικών αγαθών και συσσωρευτής χρήματος, οφείλεται εν πολλοίς, σε τέτοιους Πολιτικούς, που ασκούν Πολιτική ωσάν εμπειρογνώμονες μιας Εταιρίας περιορισμένης ευθύνης.
Σήμερα για πολλούς πολιτικούς, το σύνθημα είναι ένα. «Γίνε πλούσιος μέσα σε μια νύχτα, ή το πολύ-πολύ, μέσα σε μια υπουργική θητεία».Φυσικά αυτό δεν ισχύει για όλους, γιατί κακά τα ψέματα, υπάρχουν και έντιμοι Πολιτικοί, που προτάσσουν τις περισσότερες φορές, το Δημόσιο συμφέρον.
Υπουργός που επικαλείται την νομιμότητα και ως δημόσιος λειτουργός και εκπρόσωπος του λαού, ταυτίζει τον εαυτό του, ή μέλος της οικογενείας του, ως επιχειρηματία, η πράξη του αυτή, αν μη τι άλλο, αποτελεί ηθικώς μεμπτή πρόκληση της ενάσκησης των καθηκόντων του και τον κατακεραυνώνει, στα μάτια όχι μόνο των αντιπάλων του, αλλά και αυτών των ίδιων , των ψηφοφόρων του.
Άλλωστε η ηθική δεν απαιτεί, αλλά προσδοκά και η μόνη κύρωση που συνεπάγεται ή παράβαση μιας ηθικής αρχής, είναι ο ευτελισμός αυτού του ίδιου που παραβαίνει τους κανόνες.
Ο Σόλων έλεγε ότι «η αχορτασιά γεννά την αυθάδεια, όταν πολλά τα πλούτη, συσσωρεύονται σε ανθρώπους, που δεν έχουν σωστό μυαλό».
Απτό παράδειγμα της απληστίας ο ηγούμενος Εφραίμ, που ως πετυχημένος επιχειρηματίας στο real estate, προσπαθεί να σώσει την ψυχή του, καταβροχθίζοντας χιλιάδες στρέμματα ακτημονικών χωραφιών και όχι μόνο, εκτελώντας κατά γράμμα την εντολή του Κυρίου, για ακτημοσύνη, σκεπτόμενος ως άφρων αργυραμοιβός να γκρεμίσει τις αποθήκες του και μεγαλύτερες να οικοδομήσει , προκειμένου να συνάξει εκεί όλα τα γεννήματα του, οπότε πλέον θα μπορεί να αναφωνήσει «αναπάυσου, φάε, πιές και να εφρανθείς ψυχή μου».
Άφρων, άφρων, αυτή την νύχτα, την ψυχή σου απαιτεί ο Κύριος, οπότε, όλα αυτά που ετοίμασες, για ποιόν θα είναι και ποιος θα τα γευτεί.
Κύριε Πρωθυπουργέ, οι συνετοί άνδρες πριν γίνει το κακό το προλαβαίνουν και οι ανδρείοι αυτά που έγιναν λάθος, τα διορθώνουν. Καιρός γάρ εγγύς, οπότε διώξτε τους αλαζόνες, τους χρηματοβόρους, τους επιδειξίες της εξουσίας και όσους σας περιβάλουν, με μόνη σκέψη στο μυαλό τους, να εξαργυρώσουν το κομματικό τους γραμμάτιο .Σε αυτή την Χώρα, υπάρχουν πανάξιοι επιστήμονες, κατάλληλοι άνθρωποι , για κατάλληλες θέσεις-βέβαια δεν είναι θα μου πείτε σφουγγοκωλάριοι της εκάστοτε εξουσίας-, τοποθετείστε τους και με τις γνώσεις τους, θα αποδώσουν στην δημόσια οικονομία τα μέγιστα. Άλλωστε πολλοί από αυτούς που υπάρχουν τώρα, θέλουν να νέμονται τα μέγιστα, για τα πενιχρά που προσφέρουν. Τότε ίσως, η αγαθή σας πρόθεση, για επανίδρυση του Κράτους με υγιείς βάσεις, να ανταποκριθεί στην πραγματικότητα ,oιδάλως θα είστε και σεις ένας περαστικός, που τον συνέθλιψε το σύστημα και οι φατρίες. Αυτά που οι προκάτοχοι σας, τα «λούστηκαν», στην ενάσκηση της εξουσίας, είδατε πώς «βράχηκαν» και πού βρέθηκαν. Τώρα μας λένε «έβαλαν μυαλό και θα είναι συνετοί», αλλά, ο λαός δεν είναι εύκολο να το κατανοήσει και να το κάνει πράξη.
Δεν μπορεί να φταίνε τα πάντα. Ή ο γυαλός είναι στραβός, ή το καράβι στραβά αρμενίζει. Δεν μπορεί ή αύξηση της φορολογικής βάσης, να βασίζεται στην ληστεία των ασθενέστερων και στην επιδότηση των κραταιών του μεγάλου κεφαλαίου .Και μην ξεχνάτε ότι , αυτόν που τσάκισε η φτώχεια, όσο δεμένη νάναι η γλώσσα του, κάποτε θα αντιδράσει, επαναστατώντας για την αδικία.
Και όπως λέει ο ποιητής
Εκείνος που το καράβι κυβερνά της Χώρας,
Σίγουρα το τιμόνι της κρατώντας,
Χωρίς τα μάτια του, να κλείνει ο ύπνος,
ΠΡΕΠΕΙ να μιλά στοχαστικά, την κρίσιμη ώρα.

Η ανθρωπότητα εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα
, διέρχεται μια οικονομική κατάσταση δύσκολη, που στις περισσότερες φορές, αυτή η κατάσταση , έχει τεράστιες επιπτώσεις στις οικονομίες των Κρατών και εν κατακλείδι στους πολίτες αυτών των Κρατών και στα νοικοκυριά τους.
Ο κόσμος, έρμαιο αυτής της κατάστασης, περιμένει από τους επαίοντες και ιθύνοντες πολιτικούς του, που άλλωστε τον οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση, να τους βγάλει από το τέλμα και να τους οδηγήσει ξανά προς την πρόοδο και την ευημερία.
Τα κράτη που οι πολιτικοί τους, έχουν αντιληφθεί το χάος που οδηγεί η ενεστώσα κατάσταση, τις περισσότερες φορές, συννενούν και νομοθετούν και μοιράζουν τον εθνικό τους πλούτο , σύμφωνα με το δοκούν , και τα κόμματα προσπαθούν να βρούνε, μια οδό συγκατάβασης και συννενόησης μεταξύ τους, που θα έχει θετικό αποτέλεσμα για τον λαό τους.
Δυστυχώς όμως στην Χώρα μας, τα πράγματα άγονται και φέρονται, ανάλογα με τα κέφια και τα γινάτια του κάθε ΄Αρχοντα.
Αυτό ήταν λοιπόν το ζητούμενο και προκηρύχθηκαν, άρον-άρον εκλογές για τον Οκτώβρη. Να φύγει ο ένας και να έλθει ο άλλος.
΄Η τώρα ανακαλύψαμε τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο τόπος και οι εκλογές δια μαγείας, θα μας λύσουν τα δυσχέρειες αυτών των προβλημάτων.
Και άντε ένας καλοπροαίρετος πολίτης αυτού του τόπου, να πιστέψει ότι από τις εκλογές θα δοθεί άλλη προώθηση και άλλη προοπτική.
Μήπως όμως αυτές οι εκλογές και η διεξαγωγή τους , οικονομικά θα είναι ασύμφορες και θα επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο, τον ήδη επιβαρυμένο κορβανά. Εκτός και αν οι Αρχηγοί των κομμάτων, βάλουν όλους αυτούς του κομματαρχίσκους που κατά κανόνα κάθε φορά που έρχεται στην εξουσία το ένα ή το άλλο κόμμα, και εξαργυρώνουν τις κομματικές τους ταυτότητες, με πακτωλό χρημάτων από τις θέσεις που τους διορίζουν, πληρώσουν αυτοί το μάρμαρο για την διεξαγωγή των εκλογών.
Και με το φτωχό μου το μυαλό, ερωτώ έτσι αφελέστατα. Εάν κερδίσει τις εκλογές η Νέα Δημοκρατία, τι θα αλλάξει στην διαχείριση της οικονομίας, για να μην χρεοκοπήσουμε. Το ξέρουν τα στελέχη και Υπουργοί της και αν το ξέρουν , γιατί μέχρι σήμερα δεν εφάρμοσαν αυτά που ξέρουν τόσο καιρό τώρα.
Ποιος ήταν αυτός που τους εμπόδισε, προκειμένου σύμφωνα με τον Αρχηγό τους, να εφαρμόσουν την αναδιάρθρωση του Κράτους, το συμμάζεμα των οικονομικών μεγεθών που έβλεπαν ότι ξεχύλωναν καθημερινά.
Ποιο ήταν αυτό το μεγάλο εμπόδιο στις πρόσφατες πυρκαγιές που κατέκαψαν 220.000 στρέμματα δάσους στην Αττική και θα πληρώνει ολόκληρος ο ελληνικός λαός, τα αποτελέσματα αυτής της καταστροφής.
Μήπως ο Στρατηγός ΄Ανεμος και ο Λοχαγός Κουκουναριάς, κατά την προσφιλή ρήση του τέως Υπουργού Δημόσιας Τάξης κ. Πολύδωρα, ή, η ανοργανωσιά και η εμπλοκή δεκάδων ιθυνόντων, με ανεύθυνη γνώμη, όταν τα πράγματα οδηγούνται στο «δια ταύτα».
Ο Κ. Καραμανλής που προς τιμή του προσπαθεί να απεμπλακεί από την εξουσία, αναγνωρίζοντας λίγο-πολύ, ότι απέτυχε εκεί που πίστευε ότι η επιτυχία του θα ήταν καθολική, η σημαία καθόδου στις εκλογές τις προηγούμενες, ούτε λίγο, ούτε πολύ, ήταν η κάθαρση, η αναδιοργάνωση, τα συμφέροντα και η εξάλειψη τους.
Δυστυχώς ο κάθε καλοπροαίρετος πολίτης αυτής της Χώρας, αντιλαμβάνεται ότι, παρά την θέληση του, δεν μπόρεσε να κάνει πράξη, πολλούς από τους οραματισμούς του, γιατί τα «λαμόγια», τον έπνιξαν πανταχόθεν.
Και άντε πάλι από την αρχή, έστω ότι τις εκλογές που έρχονται τον Οκτώβρη , τις κερδίσει το ΠΑΣΟΚ..
Ποια είναι η μαγική συνταγή που θα σώσει τον τόπο. Για ποιο λόγο δεν μας ξεκαθαρίζουν από την αρχή, τι θα πράξουν , αλλά εμμένουν σε γενικολογίες Ποιό είναι αυτό το εμπνευσμένο πολιτικό σχέδιο που την άλλη μέρα των εκλογών, οι Έλληνες, θα τρώνε με χρυσά κουτάλια.
Κύριε Γ.Παπανδρέου, ως πολίτης αυτής της Χώρας, απαιτώ από τώρα να γνωρίζω το πρόγραμμα σου, για να κρίνω και να αποφασίσω ανενόχλητος και πάνω από όλα η οποιαδήποτε γενικολογία δεν οδηγεί στο ποθούμενο, λές και φοβάσαι μην σου κλέψουν τις ιδέες, τα άλλα κόμματα.
Και εάν ο λαός , σε οδηγήσει στο ύπατο αξίωμα και σε χρίσει Πρωθυπουργό του, από σένα και τους συνεργάτες σου, ο λαός απαιτεί τα λάθη του παρελθόντος τόσο του δικού σου κόμματος, όσο και των αντιπάλων σου, να γίνουν παραδείγματα προς αποφυγή και η χρηστή διοίκηση, να είναι η σημαία σας.
Γιατί εάν αντιληφθεί ο λαός, ότι τα δικά σου «λαμόγια», την επάυριο των εκλογών, επιζητούν μετά μανίας και επιτάσεως, να εξαργυρώσουν και αυτοί, τις κομματικές τους, ταυτότητες, και τοποθετηθούν σε δημόσιες θέσεις που έγιναν, για να βολεύονται οι υμέτεροι, πολύ φοβάμαι, ότι και σείς, θα είστε, «μια από τα ίδια»,οπότε δεν αξίζει ο ελληνικός λαός, τόσο εμπαιγμό, αλλά δικαίως θα πεί την παροιμιώδη φράση «άλλαξε ο Μανωλιός, και έβαλε τα ρούχα του , αλλιώς».
Θα ήταν προτιμότερο και εντιμότερο, όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί, να βγείτε και να μας το πείτε ξεκάθαρα, ότι όλα αυτά γίνονται για την νομή της εξουσίας και ότι αυτός είναι και θα είναι ο καυμός σας, παρά να προσδοκούμε από τα αποτελέσματα των εκλογών , καλύτερες μέρες για τον τόπο.
Χιλιάδες εμπνευσμένα μυαλά αυτού του τόπου, διαβιούν στο Εξωτερικό, δουλεύοντας και προκόβοντας για το ατομικό τους καλό και του καλό του τόπου που διαβιούν. Φέρτε τα πίσω, και τοποθετήστε τα, εκεί που συνήθως τοποθετείτε ανάξιους, αγράμματους, ανήμπορους, απαίδευτους και ανίκανους σε όλα κομματικούς εγκάθετους και δώστε τους τα εχέγγυα, να εργαστούν για το καλό του τόπου.
Ο λαός , θα σας ευγνωμονεί τα «μάλλα».
Διαφορετικά σε κάθε διεξαγωγή εκλογών, θα διερωτάται με βαρύ το σύννεφο της αμφισβήτησης, να επικρέμεται πάνω του και να ρωτά με νόημα.
Τελικά θα αλλάξει κάτι σε αυτόν το τόπο τον έρημο, μετά τις4 του Οκτώβρη, ή τσάμπα γίνεται τόση φασαρία.΄Ιδωμεν.

Η πανδημία της νέας γρίπης που ονομάζεται και γρίπη των χοίρων, γιατί όπως λένε οι επιστήμονες, μεταδόθηκε μέσα από την διασπορά του ιού από τα γουρούνια, είναι ένα γεγονός αναμφισβήτητο, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας
Η εξάπλωση του ιού παρουσιάζει διηπειρωτική μετάδοση, από άτομο σε άτομο και μάλιστα η μετάδοση αυτή , είναι και εμμένουσα.
Η γρίπη όμως ως νόσημα, σύμφωνα με τα ιατρικά δεδομένα, είναι απρόβλεπτη και το τι θα προκαλέσει ο νέος ιός, δεν το γνωρίζουμε. Ως εκ τούτου, βρισκόμαστε σε μια κατάσταση αβεβαιότητας που οδηγεί σε πιθανολογήσεις και ενδεχόμενα, πάντως σύμφωνα με τους επαίοντες[γνώστες]δεν πρόκειται για μια πανδημία , ανάλογη αυτής του 1918.
Το ενθαρρυντικό της υπόθεσης, είναι ότι η νέα γρίπη «των χοίρων», τα συμπτώματα της είναι παρόμοια από αυτά μιας εποχικής γρίπης, με πυρετό, βήχα, φαρυγγίτιδα, συνάχι, πόνους στους μύες, κεφαλόπονο και κυρίως αδυναμία στα άτομα που προσβάλλονται από αυτήν.
Τι μέλλει γενέσθαι λοιπόν. Κυρίως αντικειμενική και ψύχραιμη ενημέρωση των πολιτών από τα αρμόδια όργανα της Πολιτείας, εγρήγορση και ετοιμότητα με σχέδια αντιμετώπισης για κάθε ενδεχόμενο, αλλά το κυριότερο όλων είναι η αποφυγή του πανικού, που προκαλούνται από τα μέσα ενημέρωσης, που όποια ώρα να τα παρακολουθήσεις, λές και δεν έχουν τίποτα άλλο να μεταδώσουν, παρά για την πανδημία της νέας γρίπης και πόσοι από εμάς , θα αποδημήσουμε «εις Κύριον».
Ο ενημερωμένος σωστά πολίτης, γνωρίζει ότι η αποφυγή του να προσβληθεί από τον ιό , κυρίως εξαρτάται από τον ίδιο και κατά πόσο σωστά τρέφεται, πόσο σωστά τηρεί τους όρους καθαριότητος και υγείας και κατά πόσο ο ίδιος αποφεύγει καταστάσεις που θα τον οδηγήσουν, στο να αρρωστήσει.
Επομένως, ως διαπιστωμένο συμπέρασμα της πανδημίας, είναι το γεγονός ότι δεν πρέπει να πανικοβληθούμε, πρωτίστως όμως, εκείνο που πρέπει να έχουμε και δεν πρέπει καθόλου να χάσουμε, είναι η ανθρώπινη αλληλεγγύη και η ψυχραιμία, απέναντι στο πρόβλημα.
Και για να στηρίξουμε όλα τα προαναφερθέντα, παρακάτω σας παραθέτω ορισμένα συγκριτικά στοιχεία, που αφορούν άλλες αρρώστιες, σύμφωνα με τις Εθνικές Στατιστικές Υπηρεσίες των Χωρών.
Κάθε χρόνο, παγκοσμίως πεθαίνουν δύο εκατομμύρια άνθρωποι από μαλάρια, μια αρρώστια που θα μπορούσε να αποφευχθεί με απλές κουνουπιέρες. γιατί κυρίως μεταδίδεται με το τσίμπημα των κουνουπιών. Κι όμως τα μέσα ενημέρωσης σιωπούν.
Κάθε χρόνο , παγκοσμίως πεθαίνουν δύο εκατομμύρια παιδιά από διάρροια, μια αρρώστια που θα μπορούσε να αποφευχθεί με ένα σιρόπι μηδαμινής αξίας. Και εδώ «άκρα του τάφου σιωπή», από τα ΜΜΕ.
Ιλαρά, πνευμονία και πολλές άλλες αρρώστιες που είναι υπεύθυνες για τον θάνατο δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων, θα μπορούσαν να είναι θεραπεύσιμες με φτηνά και κυρίως αποτελεσματικά εμβόλια, σε Χώρες κυρίως υπανάπτυκτες και φτωχές.
Δέκα χρόνια πριν, θυμάστε τον «ντόρο» που έγινε πάλι από τα ΜΜΕ, για την γνωστή γρίπη των πουλερικών. Πανικός σε όλο τον κόσμο, σήματα κινδύνου, μια πανδημία που όπως μας πληροφορούσαν,, ήταν η κατάρα του αιώνα.
Διαβάστε λοιπόν τα αποτελέσματα της. Η γρίπη των πουλερικών προκάλεσε τον θάνατο μόλις διακοσίων πενήντα ατόμων παγκοσμίως, μέσα σε δέκα χρόνια, δηλαδή σε αναλογία είκοσι πέντε ατόμων σε ένα χρόνο. Η κοινή γρίπη αυτή που γνωρίζουμε χρόνια και χρόνια τώρα, σκοτώνει κάθε χρόνο παγκοσμίως, μισό εκατομμύριο ανθρώπους .Γιατί λοιπόν τόσος «ντόρος», τότε για την γρίπη των πουλερικών, γιατί απλούστατα, πίσω από τα κοτόπουλα, κρυβόταν ένας κόκορας με μεγάλο λειρί, που άκουε στο όνομα Φαρμακευτική Εταιρία, με τεράστια κέρδη. Ένα γνωστό φάρμακο που γίνεται μεγάλη συζήτηση γύρω από την αποτελεσματικότητα του, τότε πούλησε πάνω από δεκαπέντε εκατομμύρια δόσεων σε Ασία και άλλες Ηπείρους, φυσικά με τα ανάλογα κέρδη.
Τότε λοιπόν με τα πουλερικά, τώρα με τα χοιρινά. Και φυσικά όλα τα μέσα ενημέρωσης σε παγκόσμια κλίμακα, μιλάνε , γράφουν και παρουσιάζουν μόνο αυτό. Η οικονομική κρίση, τα σκάνδαλα, η Προεδρολογία, τα χαράτσια και ότι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα ζωής των ανθρώπων, ,κυρίως για τους διαβιούντες στην Ιερουσαλήμ-δηλαδή την Ελλάδα μας-, πάνε περίπατο. Τίποτε, τσιμουδιά, μουγγαμάρα. Τώρα μας απασχολεί η «πανδημία της γρίπης των χοίρων».
Και διερωτώμαι εγώ σαν απλός πολίτης αυτού του τόπου. Εάν πίσω από την πανδημία της γρίπης των πουλερικών, κρυβόταν ένας « κόκορας» με μεγάλο λειρί, πίσω από την πανδημία της γρίπης των χοίρων , να μη κρύβεται ένα μεγάλο «γουρούνι», μια άλλη Φαρμακευτική Εταιρία, που θέλει να μας πουλήσει, τα θαυματουργά του εμβόλια.
Επομένως, τα πάντα κινούνται γύρω από το κέρδος, το χρήμα και την άγνοια των ανθρώπων που έγιναν πλέον έρμαια στο τι μας λέει το «χαζοκούτι» και κυρίως η ηρεμία μας και η ποιότητα της ζωής μας, εξαρτάται από πέντε δέκα «παπαγαλάκια» των Εταιριών και των συμφερόντων.
Δεν ξέρω τα αίτια, που οδήγησαν έναν άοκνο εργάτη της Κυβέρνησης Καραμανλή- και αναφέρομαι στον Υπουργό ΥΠΕΧΩΔΕ τον κ. Σουφλιά, τον οποίο εκτιμώ βαθύτατα για το παραγόμενο έργο του και την μετριοφροσύνη του ως άτομο, να σταθεί απέναντι στα συμφέροντα των φτωχών τάξεων της κοινωνίας μας και να επιβάλλει διπλάσια τέλη κυκλοφορίας σε αυτοκίνητα δεκαετίας, με το πρόσχημα ότι αυτά ρυπαίνουν περισσότερο από αυτά που θέλουν να μας πουλήσουν ..
Θεωρώ ότι τα αυτοκίνητα αυτά, ελέγχονται από τα ΚΤΕΟ, Υπηρεσίες καθόλα Κρατικές και εάν και εφόσον τεχνολογικά παρουσιάζουν προβλήματα ρύπανσης του περιβάλλοντος, να επιβληθούν οι ανάλογες κυρώσεις, διαφορετικά , απαξιώνονται οι προαναφερθείσες Υπηρεσίες του Κράτους, ως ανακόλουθες και φοροεισπρακτικές.
Όσον αφορά τα κίνητρα αγοράς νέου αυτοκινήτου, αυτός που έχει τα «γένια», έχει και τα «χτένια», γιατί εάν οι φτωχές τάξεις της κοινωνίας μας, που έχουν ένα αυτοκίνητο κάποιας ηλικίας, είχαν την δυνατότητα να το αντικαταστήσουν, να είστε σίγουρος κ. Υπουργέ, ότι θα το έπρατταν , χωρίς τα δικά σας κίνητρα. ΄Αλλωστε ο ΄Ελληνας από την φύση του είναι περήφανος και ματαιόδοξος μαζί, και εάν και εφόσον είχε την οικονομική δυνατότητα, θα άλλαζε το σαραβαλάκι του-κατά την δική σας εκδοχή-, πολύ πιο σύντομα, από την δεκαετία.
Δυστυχώς όμως οι καιροί χαλεποί και δύσκολα τα οικονομικά αποθέματα, με την ανεργία και την φτηνή εργασία που παρουσιάζεται στην σημερινή κοινωνία και ως εκ τούτου, το να προβεί ένας εργάτης, αγρότης, συνταξιούχος και φτωχός βιοπαλαιστής, στην αλλαγή του ΙΧΕ αυτοκινήτου του, είναι όνειρο απατηλό και θερινής νυκτός.
Και θάλεγα με το φτωχό μου μυαλό, ότι καλύτερο είναι να βλέπουμε το δάσος , παρά το δέντρο. Στην μόλυνση του περιβάλλοντος , η συμμετοχή του αυτοκινήτου, είναι από μηδαμινή , έως μηδενική πολλές φορές, εάν και εφόσον οι καύσιμες ύλες που χρησιμοποιούν, έχουν τα ανάλογα οκτάνια, των οποίων ο έλεγχος και εδώ, απαιτεί κρατική μέριμνα.
Και ύστερα πόσα χιλιόμετρα θα κάνει σε ένα χρόνο , ο φτωχός βιοπαλαιστής. Τα κρατικά αυτά δήθεν αυτοκίνητα που χρησιμοποιούν κάποιοι δήθεν μεγαλοσχήμονοι για να εξυπηρετούν προσωπικές τους ανάγκες, τόσο δικές τους, όσο και της οικογενείας τους, ελέγξατε ποτέ τον όγκο των χιλιομέτρων τους. Θα εκλαγείτε, όχι μόνο για αυτό αλλά κυρίως εάν αναρωτηθείτε, ποιος πληρώνει την αγορά τους, την συντήρηση τους, τα καύσιμα τους και σίγουρα θα αλλάξετε γνώμη ως σώφρων Υπουργός που είσθε, γιατί θα διαπιστώσετε , ότι το»πάπλωμα», το πληρώνει αυτός , από τον οποίο του ζητάτε περισσότερα τέλη κυκλοφορίας και αλλαγή του ΙΧΕ αυτοκινήτου του, ενώ αυτός προσπαθεί είς μάτην πολλές φορές, να εξασφαλίσει τον επιούσιον, στην οικογένεια του.΄
Εν κατακλείδι, θάλεγα ότι καλό είναι το «παντεσπάνι» κατά την αυτοκρατορική ρήση της Αυτοκράτειρας, αλλά πρωτίστως καλύτερο είναι να εξασφαλίσουμε τον επιούσιον, σκεπτόμενοι προπάντων συνετά και σύμφωνα με τα κελεύσματα των καιρών.

Χρόνια τώρα, οι διαχειριστές του χρηματοπιστωτικού συστήματος της χώρας, κάθονται, τρώνε, πίνουν και πάνω από όλα, και τον κόσμο φοβερίζουν.
Τα χρυσά αυτά αγόρια, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά οι χρυσοκάνθαροι της μίζας και της αρπαχτής, έφαγαν μέχρι σκασμού και βρώμισαν με την δυσωδία των αερίων τους από την σάπια κοιλιά τους και την σάπια ψυχή τους, τον αέρα της Χώρας , αλλά και του κόσμου ολόκληρου.
Σήμερα τους αποκαλούν «μάνατζερς». Την τύφλα τους και την ασχετοσύνη τους. Κομματικά γραμμάτια εξαργύρωσαν, και « φώλιασαν» σε μια κουνιστή και περιστρεφόμενη καρέκλα και για τον φόβο των Ιουδαίων, τράβηξαν και την ζώνη, μη τυχόν φανερωθεί κανένα άλλο καρεκλοκένταυρο κομματικό κομματοκυνάριον[κατά την προσφιλή έννοια του Κ.Ζουράρι], και τους κλέψει την κουτάλα.
Για πολλά χρόνια τώρα, όπως αποκαλύπτει και ο γιατρός Λ.Ανευλαβής, επανιδρύεται το Κράτος και πάνω στην δίνη της επανίδρυσης, γκρεμίζεται η παιδεία, παραπαίει η οικονομία, φαλκιδεύεται η σοβαρότητα του Κράτους, παραποιείται η γλώσσα μας και η παράδοση μας και πάμε από το κακό , στο χειρότερο.
Την παιδεία μας την γράφουν και την ξαναγράφουν σε άγραφη πλάκα για να μουτζουρώνει τις καλλικατζούρες του, ο κάθε Υπουργός της πλάκας, μιάς παιδείας που απορφανισμένη από το ιδεώδες της γνώσης και της ανθρωπιάς, παρέχει πτυχία ανεργίας, όπου η κορνίζα του πτυχίου, αξίζει δυστυχώς περισσότερο από το κορνιζαρισμένο πτυχίο.
Την ισχυρή οικονομία, όπως βαυκαλιζόταν και διατυμπανούσε συνεχώς η προηγούμενη Κυβέρνηση, η σημερινή την έβαλε και την έβγαλε από την επιτήρηση, είναι έτοιμη πάλι να την ξαναβάλει, σύμφωνα με την «Αλμούνια ρήμασι πειθόμενοι»,καλώντας ως συνήθως-σύμφωνα με την πατροπαράδοτη συνταγή-, τους μισθοσυντήρητους πολίτες, να πληρώσουν το μάρμαρο κατά το δοκούν και πάνω από όλα , να πληρώσουν τα γλέντια και τα τσιμπούσια όλων αυτών που οδήγησαν το σύστημα στην σημερινή κρίση.
Δισεκατομμύρια ευρώ φαγώθηκαν από τα χρυσά αυτά αγόρια και καλείται τώρα ο λαός, το μόνιμο υποζύγιο δηλαδή, ο κύρ-Μέντιος, να κουβαλήσει το φορτίο της κρίσης , ξανά και ξανά.
Με λίγα λόγια, να πληρώσει από το υστέρημα του, για δεύτερη φορά, τα ρεζιλίκια αυτών που έφαγαν τα λεφτά των ανθρώπων, αλαζόνες, υπερφίαλοι, αδιάφοροι, γνήσια τέκνα της ελεύθερης αγοράς, χωρίς κανένα προσόν, χωρίς κανένα όραμα , με μόνο διαβατήριο, την κομματική ταυτότητα.
Και χωρίς τσίπα και ντροπή οι πολιτικατζήδες κάθε κόμματος, σύμφωνα με την γνωστή τους τακτική, καθημερινώς εμφανίζονται με τα γιαλιστερά τους κουστούμια στην υπερφίαλη γιάλινη οθόνη και σοβαροί και σοβαρά, μας εξηγούν με ποια μέθοδο και τακτική θα βγούμε από την οικονομική κρίση.
Αυτοί λοιπόν οι πονηροί πολιτευτές που ποντάρουν στην ανάγκη του κοσμάκη για ένα ρουσφέτι, για μια θέση στο Δημόσιο, για ένα ξεροκόμματο στον ιδιωτικό και δημόσιο φορέα, δεν βγήκαν ευθαρσώς μια φορά να πούν την δική τους συγγνώμη στον λαό, αλλά τον κοροιδεύουν συνεχώς και αδιαλλείπτως, αναλύοντας ότι « η βενζίνη είναι ακριβή γιατί στην Ελλάδα δεν εξυγιάνθηκε ακόμη όσο έπρεπε ο τομέας των καυσίμων». Την τύφλα σας και την μούντζα σας. Πότε πληρώσατε εσείς βενζίνη για να γνωρίζετε και το κόστος της, αφού άλλοι πληρώνουν για σας, και σας μεταφέρουν και με ασφάλεια με καμμιά δεκαπενταριά παρατρεχάμενους Αστυνομικούς, και ύστερα πάλι στο γιαλί, διατείνεσθε ότι η Δημόσια Ασφάλεια νοσεί, γιατί οι άνθρωποι που υπηρετούν στον φορέα , είναι ανεκπαίδευτοι και οκνηροί.Δεν καταλάβατε ένα πράγμα δυστυχώς. Ότι οι «μομολούκοι», ξύπνησαν και δεν προτάσσουν τα στήθη τους, μπροστά στην δική σας ασυδοσία.
Η ισχυρή Ελλάδα και η εξωτερική της πολιτική, ποδοπατείται ακόμη και από ένα κρατίδιο που η οντότητα του ακόμη , άγεται και φέρεται, με τους σκοπιανούς γείτονες να αλωνίζουν στο Διαδύκτιο, σφετεριζόμενοι την Ιστορία μας και τους Τούρκους να υπερίπτανται καθημερινώς πάνω από τα βασανισμένα νησιά μας, περιπλέοντας μέχρι και το Σούνιο.
Και μείς τι ποιούμε. Ψυχραιμία και σωφροσύνη σύμφωνα με την υπόδειξη της Υπουργού ΥΠΕΞ, αλλά δυστυχώς η υφαλοκρηπίδα μας, ορθάνοιχτη, μπροστά στο Οθωμανικό δίκαιο.
Αρχές, ιδέες, αξίες που έδεναν σαν ένας συνδετικός κρίκος τις κοινωνίες και τους ανθρώπους, σήμερα δυστυχώς κουρελιάζονται και καταβαραθρώνονται στην καταβόθρα του άθλιου δόγματος» αφού καταναλώνω, άρα υπάρχω». Άμ δε που είναι έτσι.
Αλληλεγγύη, ανθρωπιά, κοινωνική προσφορά, φροντίδα στον αδύναμο, χάθηκαν και όσοι διατηρούν και υπηρετούν αυτές τις αρχές και αξίες, θεωρούνται τουλάχιστον οι αιθεροβάμονες από αυτούς που έχουν θεοποιήσει το χρήμα και αβασάνιστα τηρούν το δόγμα της αρπαχτής, διάγοντας βίον έκλυτον και βλαχογκλαμουράτο.
Το χρήμα κινεί τον κόσμο μας και η κατανάλωση είναι ο σκοπός της ζωής. Αυτή είναι η αλήθεια των πολιτικάντηδων. Δεν ξέρουν όμως ότι το βρώμικο χρήμα, βρωμίζει συνεχώς τον κόσμο μας και μαζί με αυτό και τους ίδιους.
Κάποτε θα λογοδοτήσουν στην κοινωνία που τόσο πολύ αυτή την στιγμή κοροιδεύουν. Και οι κλέφτες του μόχθου, της ζωής μας, της παράδοσης μας, της πόλης που ζούμε, της αξιοπρέπειας μας και της ανθρωπιάς μας, θα ψάχνουν να βρούν καταφύγιο για να κουρνιάσουν την γύμνια τους και την μοναξιά τους.
Ανοίξτε ένα site, στο Διαδύκτιο και δείτε από περιέργεια πόσα εμπνευσμένα μυαλά της Ελλάδας, διαβιούν στα ευνοούμενα και ευνομούμενα Κράτη της Υφηλίου, που θα μπορούσαν να βρίσκονται στην Χώρα μας και να διευθύνουν Ν.Π.Δ.Δ., Ν.Π.Ι.Δ., ΔΕΚΟ και κάθε κρατική επιχείρηση , σε μόνιμη βάση και όχι σε κάθε αλλαγή Κυβέρνησης, να έρχονται οι εγκάθετοι διατρητές της γνώσης και να εγκαθίστανται σε θέσεις και σε διευθύνσεις που ούτε την τύφλα τους , ούτε την μούντζα τους γνωρίζουν.
Και ο Υπουργός επί των οικονομικών, να διατείνεται ότι από τα πολλά που παίρνει ένας συνταξιούχος, ή ένας μισθοσυντήρητος, πρέπει να θυσιάσει ένα μισθό στον κρατικό κορβανά, για να σωθούν ποιοι πάλι, οι ίδιοι και οι ίδιοι.
Κύριοι, κοντολογίς για να τελειώνουμε .Να πάτε και να τα πάρετε από αυτούς που δημιούργησαν την κρίση, και να πληρώσουν αυτοί που και σήμερα διατηρούν την κρίση με τους παχυλούς τους μισθούς .Σε εναντία περίπτωση ο λαός σας περιμένει στην γωνία.
Αρκετά , για τόσα πολλά χρόνια σας πλήρωσε και σας πληρώνει το μάρμαρο. Καιρός είναι να το πληρώσετε εσείς και οι έχοντες και οι κατέχοντες.

«Ένα σπιρτόξυλο για πέννα, αίμα στο πάτωμα χυμένο για μελάνι
Το ξεχασμένο περιτύλιγμα της γάζας για χαρτί, μα τι να γράψω,
Την διεύθυνση μου μονάχα ίσως προφτάσω, παράξενο και πήζει το μελάνι, μέσα από την φυλακή σας γράφω, στην Ελλάδα.».

[απόσπασμα απο το ποίημά του με τίτλο «Η Διεύθυνσή μου»]

- Τριάντα και τόσα χρόνια , πέρασαν από την πρωτομαγιά του 1976, όταν ο Αλέξανδρος Παναγούλης , σε ηλικία μόλις τριανταοκτώ χρονών, στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης, με ένα FIAT Mirafiori,σκοτώνεται σε αυτοκινητιστικό τροχαίο ατύχημα[σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή], προσκρούοντας επάνω στον τοίχο ενός υπόγειου καταστήματος.
- Σήμερα άνοιξη, Μάης του 2009, αν ζούσε, θα ήταν 70 χρονών και σίγουρα θα μεσουρανούσε στα πολιτικά δρώμενα του τόπου και όχι μόνο, μιάς και δεν ήταν μόνο πολιτικός , αλλά και ένας φτασμένος ποιητής, σύντροφος για πολλά χρόνια της αλησμόνητης και μαχητικής ποιήτριας και δημοσιογράφου, Οριάνας Φαλάτσι, Ιταλίδας στην καταγωγή.
- Προστρέχοντας στη ζωή του, τριάντα δύο χρόνια μετά τον θάνατο του, θα επιχειρήσουμε να ξεφυλλίσουμε τα βήματά του και την προσφορά του στη Δημοκρατία, προσφορά πολιτικού μνημόσυνου, σε ένα άνδρα που δεν λύγισε και δεν λιγοψύχησε, μπροστά στις ιδέες του και στα οράματά του.
- Ο Αλέξανδρος Παναγούλης γεννήθηκε στις 2 του Ιούλη του 1939 στη Γλυφάδα . Ήταν δευτερότοκος γιός του Βασίλη και της Αθηνάς Παναγούλη και αδελφός του Γιώργου και του Ευστάθιου Παναγούλη. Ο πατέρας του, που καταγόταν από την Ηλεία, ήταν Αξιωματικός του στρατού ξηράς και η μάνα του, μια αγέρωχη γυναίκα, καταγόταν από την Λευκάδα. Τα παιδικά του χρόνια , τα πέρασε στη Λευκάδα, εξαιτίας του επαγγέλματος του πατέρα του και της κατοχής. Νεαρός έφηβος ακόμη, βρέθηκε στην Αθήνα, όπου , όταν τέλειωσε το Γυμνάσιο, σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, στην Σχολή Μηχανολόγων-Ηλεκτρολόγων.
- Αυτή την εποχή, εντάσσεται στις κεντρώες πολιτικές δυνάμεις και συγκεκριμένα στην ΄Ενωση Κέντρου, του Γεωργίου Παπανδρέου. Δείχνει μια απαράμιλλη μαχητικότητα και από πολύ νωρίς, αναλαμβάνει ως επικεφαλής της νεολαίας του κόμματος της επονομαζόμενης Ε.ΔΗ.Ν.[Ελληνική Δημοκρατική Νεολαία].
- Με την έλευση του στρατιωτικού καθεστώτος του Γ.Παπαδοπούλου στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1967, ο Αλέξανδρος Παναγούλης, είναι ακόμη φοιτητής και εξαναγκάζεται, ύστερα από ένα Νόμο του Παπαδόπουλου, ενώ είχε αναβολή, να οδηγηθεί στο Στρατό, προκειμένου να υπηρετήσει την θητεία του. Λιποτακτεί όμως πολύ γρήγορα, και διαφεύγει στην Κύπρο, προκειμένου να οργανώσει, την αντίσταση εναντίον του καθεστώτος. Στην Κύπρο, έρχεται σε επαφή με πολλούς πολιτικούς άνδρες, όπως ο Πολύκαρπος Γιωρκάτζης και τους ζητά την συνδρομή τους στην αντίσταση. Το καλοκαίρι του 1968, επανέρχεται στην Ελλάδα, διωκόμενος όχι μόνο για την λιποταξία του, αλλά και για την δράση του, εναντίον των Συνταγματαρχών.
- Τις 13 Αυγούστου του 68, σχεδιάζει στην Βάρκιζα, την δολοφονία του Γεωργίου Παπαδοπούλου, επικεφαλής του καθεστώτος, αποτυγχάνει όμως η απόπειρα και συλλαμβάνεται. Μεταφέρεται στα κρατητήρια του Στρατού στο Μπογιάτι, όπου βασανίζεται προκειμένου να ομολογήσει τις πράξεις του και να καταδώσει τους συνεργάτες του. Τον Νοέμβρη του 1968, καταδικάζεται από το Στρατοδικείο, δίς είς θάνατον, μαζί με άλλα μέλη της αντίστασης. Μεταφέρεται στην Αίγινα για την εκτέλεση, ακυρώνεται όμως, χάριν της παρέμβασης και των πιέσεων της Διεθνούς Κοινότητος. Επανέρχεται στο Μπογιάτι, από όπου δραπετεύει, αλλά ξανασυλλαμβάνεται και παραμένει στη φυλακή στο «κελί του εντοιχισμού»-‘όπως έλεγε ο ίδιος- για τεσσεράμισι σχεδόν χρόνια. Τον Αύγουστο του 1973 απελευθερώνεται , βάσει ενός Νόμου του καθεστώτος που απονέμει γενική αμνηστία σε όλους τους πολιτικούς κρατούμενους στην Ελλάδα. Αυτοεξορίζεται όμως στην Φλωρεντία της Ιταλίας και συνεχίζει την αντίσταση, οργανώνοντας ομάδες αντίστασης.
- Μετά την πτώση των Συνταγματαρχών, στην μεταπολίτευση, ο Αλέξανδρος Παναγούλης, εκλέγεται βουλευτής της Β΄ Αθηνών, στο κόμμα της Ένωσης Κέντρου-Νέες Δυνάμεις, καθώς αρνείται να συνεργασθεί με το κόμμα του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, με τον οποίο μάλιστα , έρχεται σε ανοικτή ρήξη. Επιδιώκει μάλιστα, κατά την διάρκεια της θητείας του, στο Κοινοβούλιο, να απομονώσει κάποιους πολιτικούς που συνεργάστηκαν με το καθεστώς των Συνταγματαρχών, όπως τον Δ.Τσάτσο και επειδή πολλοί από αυτούς, βρίσκονται κάτω από την ίδια πολιτική και κομματική ομπρέλα που ήταν και ό ίδιος, ανεξαρτοποιείται και παραμένει στο Κοινοβούλιο, ως ανεξάρτητος βουλευτής. Στο διάστημα της ανεξαρτησίας του, συγκεντρώνει αρκετό υλικό σε βάρος πολιτικών προσώπων του Κοινοβουλίου που συνεργάστηκαν με τους στρατιωτικούς και απειλεί να το δημοσιεύσει. Σκοτώνεται όμως την Πρωτομαγιά του 1976 και δεν προλαβαίνει να δεί την δημοσίευση των ονομάτων. Για πολλούς ιστορικούς, λέγεται ότι το τροχαίο ατύχημα που του στέρησε την ζωή, στήθηκε για να θέσει τον Παναγούλη εκτός μάχης και να εξαφανίσει τις αποδείξεις που είχε υπό τη ν κατοχή του. Δεν υπάρχει ωστόσο κανένα τεκμήριο για όλες αυτές τις εικασίες και για όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν, ουδείς γνωρίζει τίποτε το νεότερο, ή τίποτε σπουδαιότερο.
- Αυτός ήταν κυρίως , ο αγωνιστής Παναγούλης. Για τις ποιητικές συλλογές του που πολλές από αυτές, δημοσιεύθηκαν στην Ιταλία από την σύντροφό του δημοσιογράφο, Οριάνα Φαλάτσι, γνωρίζουμε πολύ λίγα πράγματα, παρότι, μέσα στους στίχους των ποιημάτων του, διαφαίνεται όλη η αυτοκυριαρχία του, η αυτοπειθαρχία του και το πηγαίο χιούμορ που τον διακρίνει, χαρακτηριστικά του εαυτού του, που τον συντήρησαν κατά την διάρκεια της κράτησης του, σε διάφορες φυλακές. Μάλιστα πολλά από αυτά, γράφτηκαν κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες και πολλά χάθηκαν, γραμμένα με το αίμα του στους τοίχους του Μπογιατίου. Τα πιο γνωστά όμως, είναι η ποιητική συλλογή του με τον τίτλο «και άλλοι θα ακολουθήσουν» , «σας γράφω μέσα από την φυλακή», η «μπογιά» και άλλα, που του απέφεραν και το Διεθνές βραβείο ΛογοτεχνίαςPremio Viareggio Internazionnale.
- O μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης, μελοποίησε πολλά από τα ποιήματά του, μια ταινία με τον τίτλο «ο Παναγούλης ζεί» γυρίστηκε στην Ιταλία με Ιταλούς καλλιτέχνες και ηθοποιούς, ντοκυμαντέρ με θέμα την ζωή του, παρήγαγε η Σουηδική Τηλεόραση και πλήθος δημοσιευμάτων, κατατέθηκαν από πολλούς δημοσιογράφους, στον ημερήσιο και στον περιοδικό τύπο.
- Για πολλούς ο Αλέξανδρος Παναγούλης, καθιερώθηκε σαν σύμβολο ελευθερίας, της Δημοκρατίας, των ανθρώπινων δικαιωμάτων και των ατομικών και πολιτικών ελευθεριών των ατόμων. Χάριν του πολιτικού του ήθους, πολλές από τις σημερινές νεολαίες εμπνέονται τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο Εξωτερικό. Για άλλους, ο βίαιος χαρακτήρας του, ήταν η αιτία που τον οδήγησαν στο θάνατο, τόσο πρόωρα και τόσο βασανιστικά.
- Η Ελληνική Πολιτεία και σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος στο Κοινοβούλιο, τίμησε την μνήμη του, με έκδοση γραμματοσήμου, τηλεκαρτών και έδωσε το όνομα του σε δημόσιους χώρους[πλατείες, οδούς] και σε σταθμό του ΜΕTRO στην Αθήνα.
-
- Βιβλιογραφία
- Οριάνα Φαλάτσι¨Interview with History
- Οριάνα Φαλάτσι¨ Un Uomo[ένας άνδρας]
- Κώστας Μαρδάς¨ Αλέξανδρος Παναγούλης-Πρόβες θανάτου.

Ο καινούργιος χρόνος που μας ήλθε, όσο να θέλεις να το δείς συναισθηματικά τον ερχομό του, δυστυχώς για τους περισσότερους ανθρώπους που διαβιούν σε αυτή την Χώρα, μας ήλθε με πολλά προβλήματα που αφορούν τον σύνολο σχεδόν της κοινωνικής ζωής αυτού του τόπου και όχι μόνο.
Όλος ο κόσμος βράζει σε μια χύτρα που είναι έτοιμη να εκραγεί
σε κάθε στιγμή και δυστυχώς τόσο σε παγκόσμια εμβέλεια, όσο και στην Χώρα μας, δεν γίνεται κάτι που να δώσει στον κόσμο ένα φώς αισιοδοξίας και να διώξει από πάνω του, όλο αυτό το βάρος που νοιώθει ο καθένας μας και να τον ξαλαφρώσει από τα υπαρκτά προβλήματα που ταλανίζουν την καθημερινότητα του.
Ανοίγεις την τηλεόραση και πιάνεται η ψυχή σου. Πόλεμοι σκοπιμοτήτων με θύματα αθώα παιδιά που ήλθαν στην ζωή, χωρίς να νοιώσουν την χαρά και την ξεγνοιασιά της παιδικής τους αθωότητας, ξεσηκωμοί που απαξιώνουν τελείως, τις μέχρι πρότινος ηθικές και όχι μόνο, αξίες, ένα Κράτος που βολοδέρνεται στα σκάνδαλα και στις κομπίνες, και το αιτιατό όλων αυτών, καταστροφές χωρίς ηθικό υπόβαθρο και αιτία και απαξίωση της πολιτικής και της εν γένει κοινωνικής ζωής.
Η Παιδεία, πνίγεται καθημερινά μέσα σε μια χούφτα νερό, γιατί η προοπτική ανάπτυξης της, ακολουθεί βήματα τριτοκοσμικά, τα παιδιά μας, μέσα από τα υλικά αγαθά που τα δώσαμε, νομίζουμε ότι καλύψαμε τον ψυχικό τους κόσμο, δυστυχώς όμως, τα αφήσαμε ακάλυπτα από τον κυκεώνα της παγκοσμιοποίησης, που όλα τα θυσιάζει για το χρήμα και για τον πλουτισμό χωρίς προοπτική και όραμα.
Η Δημόσια Διοίκηση που τόσο, όλα τα πολιτικά κόμματα, το εντόπισαν προεκλογικά και υποσχέθηκαν την επανίδρυση της, νοσεί αφάνταστα και μάλιστα χωρίς προοπτική ίασης, κάτι που οδηγεί τον μέσο Έλληνα σε σκέψεις χαλεπές.
Η Εκκλησία, το αποκούμπι κάθε πονεμένου στις δύσκολες στιγμές αυτού του Κράτους, έρχεται και με τις μεμονωμένες περιπτώσεις αντιπροσώπων της, αμαυρώνει το κάθε τι θετικό, που έχει να επιδείξει, όλα αυτά τα χρόνια που αγωνίζεται δίπλα στον φτωχό και στον ανήμπορο.
Και φυσικά φτάσαμε , εκεί που φτάσαμε, με τις αξίες να ποδοπατούνται καθημερινά, τους νέους προδομένους για τα οράματα τους, τους γονείς να αγωνίζονται για μια καθημερινότητα που δυστυχώς ολοένα γίνεται δυσβάσταχτη και το κυριότερο , χάθηκε ο σεβασμός απέναντι σε αναντίρρητες αξίες ανθρώπινες και όχι μόνο, που κάποτε οδηγούσαν το ανθρώπινο γένος στην πρόοδο και στην προκοπή.
Και επειδή στο αιτιατό που περιγράψαμε πιο πάνω, υπάρχει και αιτία, αναμφίβολα, όσο να ψάξει κανείς, θα δεί ότι η αιτία των τόσο συσσωρευμένων κακών, αρχή και τέλος έχει, αυτούς που μας κυβερνούν και κρατούν τις τύχες όλων μας, στα χέρια τους.
Γιατί μη μου πείτε, ότι για τα δεινά που ενυπάρχουν στην ζωή μας, φταίνε οι εργαζόμενοι και οι μεροκαματιάρηδες. Αυταπατούνται οικτρά , όσοι πιστεύουν, κάτι τέτοιο.
Κυβερνήσεις που κυρίως, εξαργυρώνουν κομματικά γραμμάτια κατά το δοκούν, αγνοώντας, όλα αυτά τα φωτισμένα μορφωμένα πάνω από όλα μυαλά που αγωνίσθηκαν στην ζωή τους να εξασφαλίσουν τα ουσιαστικά και τυπικά προσόντα, για να προσφέρουν στην Χώρα τους τα καλύτερα και τοποθετούν σε θέσεις κλειδιά, ανήμπορους φαφλατάδες και οσφιοκάμπτες που μόνο τους προσόν , είναι η κομματική τους ταυτότητα, δυστυχώς θα οδηγούν την Χώρα, σε ατραπούς χαλεπούς, που λέει και ο ποιητής,
Και το χειρότερο όλων, η αμοιβή όλων αυτών των πομφόλιδων, δυστυχώς είναι δωδεκαπλάσια ενός εργάτη που αγωνίζεται να αναθρέψει τα παιδιά του και η προοπτική αύξησης του μεροκάματου, είναι ένα επιπλέον κουλούρι την ημέρα, κάτι που τον οδηγεί στην επανάσταση. Και ύστερα διερωτούνται όλοι οι ιθύνοντες, τι φταίει και τι οδηγεί τον κόσμο στην καταστροφή.
Κύριε Πρωθυπουργέ
Τουλάχιστον από τα γραφόμενα σας και τις εν γένει εξαγγελίες σας όλα αυτά τα χρόνια που έχετε στα χέρια σας τις τύχες όλων μας, ήταν η επανίδρυση αυτού του Κράτους που δυστυχώς , πολύ πιο μπροστά από εσάς, σχεδόν από την ίδρυσή του, βολόδερνε, μέσα στην μιζέρια του και κατάπινε καμήλες και διύλιζε κουνούπια. Εάν λοιπόν η επανίδρυση μιας Χώρας, γίνεται με τα ίδια υλικά που υπήρχαν από πρίν, φαντάζομαι ότι αν μη τι άλλο, με τον τρόπο αυτό η επανίδρυση είναι, μια τρύπα στο νερό.
Η τελευταία ευκαιρία που σας δίνεται είναι η παρούσα. Αυτή η Χώρα, γέννησε παιδιά άξια, που σε όλο τον κόσμο μεγαλουργούν και τα πεφωτισμένα μυαλά τους, τα εκμεταλλεύονται δυστυχώς τρίτες Χώρες προς όφελος τούτων και όχι της Ελλάδας.
Διώξτε, όσους σας σκύβουν το κεφάλι, όσους σας γλύφουν άκομψα, όσους συμφωνούν με την γνώμη σας, ντε και καλά, όσους σας προτείνουν άλλοι , ως τους καλύτερους, όσους σας περιβάλλουν στην αυλή σας, με κύριο λόγο τον άνομο πλουτισμό τους και πάνω από όλα, όσους με την κομματική τους ταυτότητα, ορέγονται κρατικές θέσεις, εξαργυρώνοντας κομματικά γραμμάτια.
Εάν και εφόσον οδηγηθείτε σε τέτοιες κινήσεις, σίγουρα θα μείνετε στην Ιστορία, όπως οι πρόγονοι σας, εάν δεν μπορείτε να το πετύχετε, είναι καλύτερα και για την υστεροφημία σας και για εσάς τον ίδιο, να αποχωρήσετε με ψηλά το κεφάλι.
Πολλοί σε αυτόν το τόπο, πιστεύουν ότι μπορείτε, εάν τοποθετήσετε το κομματικό κόστος στην μπάντα. Κάντε το και τα αποτελέσματα , θα είναι ορατά και μάλιστα σε βραχύ χρονικό διάστημα.
Ο γράφων , θα είναι ο έσχατος σε αυτόν τον τόπο που θα σας υποδείξει, το τι θα πράξετε. Ούτε την ανάλογη εμπειρία διαθέτει, ούτε και τα προσόντα σας. Μεταφέρει όμως στα γραφόμενα του, την αδημονία και την αγωνία αυτών που αγωνίζονται για ένα καλύτερο αύριο.
Γιατί στο κάτω-κάτω της γραφής, μια ζωή θα δέχομαι αυτούς που θα αγωνιούν για το ψωμί τους, θα γυρίζω όμως επιδεικτικά την πλάτη , σε όσους προσπαθούν αδίστακτα να εξασφαλίσουν το παντεσπάνι τους. Και δυστυχώς πολλοί από αυτούς που σας περιβάλλουν, να είστε σίγουροι, ότι το μόνο μέλημα τους για την τύχη αυτής της Χώρας, είναι το πώς θα εξασφαλίσουν , το παντεσπάνι τους.
Να είστε σίγουρος ότι, όταν θα περιορισθεί στο ελάχιστο ο άκρατος κρατισμός, τότε θα βρεθούν όλα αυτά τα υλικά και κάθε είδους αγαθά, που θα απαλύνουν τον ανήμπορο πολίτη αυτής της Χώρας. Τουναντίον, όσο το άνοιγμα στην ψαλίδα μεγαλώνει και περιορίζει τους πολλούς στην φτώχεια και τους λίγους στον αφάνταστο πλουτισμό, τότε, δυστυχώς θα υπηρετείτε την αριστοκρατία αυτού του τόπου και την ολιγαρχία και όχι τον λαό και τους μη κατέχοντες. Τσαγανός χρειάζεται. Γιατί στο κάτω-κάτω της γραφής, εάν μια φορά αποτύχεις, ξανά-ξανά προσπάθησε. Αξίζει για αυτόν τον τόπο που λέγεται Ελλάδα.