Η ΝΤΙΝΑ ΜΗΤΣΟΥ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ......

  Το Φιλότιμο

 

'Όταν οι άνθρωποι αποφάσισαν να κάνουν πολιτεία ο Δίας έστειλε τον Ερμή με δύο θεϊκά δώρα, απαραίτητα για την επιτυχία του σκοπού τους. Τα δώρα αυτά ήταν η Ντροπή και η Δικαιοσύνη.

 Περνώντας οι αιώνες, οι Έλληνες ενσωμάτωσαν τις δύο αυτές αξίες σε μία υπέροχη λέξη, μοναδική, που δεν επιδέχεται μετάφραση. Το Φιλότιμο. Αυτό το Φιλότιμο που κλείνει μέσα του όλες τις ηθικές αξίες του κόσμου. Το σήμερα όμως βρίσκει τη χώρα μας να απλώνει το χέρι και να ζητιανεύει. Ανεργία και μετανάστευση κατατρώγουν σαν σαράκι τη νεολαία μαζί και οι αβάσταχτοι φόροι τσακίζουν τα νοικοκυριά. Η «Λίστα» των Ελλήνων πληθαίνει από νεόπτωχους, απελπισμένους και αυτόχειρες.

 Παρόλα αυτά οι άνθρωποι έχουν ανάγκη αυτές τις τραγικές στιγμές που περνάμε και από ηθική συμπαράσταση, όπως για παράδειγμα η πρωτοβουλία του Αρχιεπισκόπου κ. κ. Ιερώνυμου να προσφέρει εκτός από τα συσσίτια και τα κοινωνικά παντοπωλεία, βοήθεια σε 2.000 οικογένειες, τα παιδιά των οποίων λιποθυμούν στα σχολεία από την πείνα, κίνηση που μας δείχνει ότι υπάρχει ακόμα φιλότιμο και ελπίδα.

 Επίσης ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. κ. Χρυσόστομος δίνει όλη την περιουσία της εκκλησίας για να σωθεί ο λαός της Κύπρου από την οικονομική καταστροφή, πράξη εξίσου ελπιδοφόρα.

 Αυτό λοιπόν πρέπει να κάνουν οι ποιμενάρχες μας τις ώρες που το ποίμνιο πεινά και διψά για το ΔΙΚΑΙΟ, που άνομες πράξεις το καταπατούν.

 Η κοινωνία τους θέλει κοντά της γιατί «δέρνεται σαν την καλαμιά στον κάμπο» με καταπατημένα δικαιώματα που έχουν κατακτηθεί με αγώνες και θυσίες πολλών γενεών.

 Τους θέλουμε κοντά μας με έργο,  λόγο και παράδειγμα να υπερασπιστούν το ποίμνιο τους, να το εμψυχώσουν και να βρεθούν μπροστάρηδες στα δίκαια του με το λάβαρο του Χριστού να το οδηγεί εκεί που πρέπει.

 Γιατί η χώρα μας, η Ελλάδα της ελιάς και της μυρτιάς, κινδυνεύει από πολλούς παράγοντες, οικονομικούς, ηθικούς, πολιτιστικούς, γιατί πληρώνουμε τα λάθη αυτών που μας κυβερνούσαν και μας κυβερνούν και μας έβαλαν στον φαύλο κύκλο του παραλόγου χωρίς να έχουμε διέξοδο.

 Μας έδιναν δάνεια, παροχές και σε πολλούς μεγάλα φαγοπότια και εμείς ξεχάσαμε το μέτρο, ανοιχθήκαμε επικίνδυνα και ξεχάσαμε από πού ξεκινήσαμε.

 Τώρα πρέπει να κοιτάξουμε το πρόσωπο μας στον καθρέπτη, το αληθινό μας πρόσωπο που πολύ φοβάμαι ότι δεν θα παρουσιασθεί γιατί το ξεχάσαμε στα μικρά πλινθόκτιστα σπίτια που μεγαλώσαμε.

 Η σκόνη του χρόνου σκέπασε τη μνήμη μας όπως και τους τάφους των σοφών αγράμματων παππούδων μας και τις καλημέρες που δεν μετριούνται με χρήματα. Φτιάξαμε ένα ψεύτικο τοπίο που δεν μας ταιριάζει. Αλλάξαμε, ξεχάσαμε και πήραμε τα χειρότερα χαρακτηριστικά του νεοπλουτισμού και αντικαταστήσαμε τα αληθινά με τα ψεύτικα. Τα γενέθλια των παιδιών μας σε υπερπαραγωγή κατά παραγγελία, τα αναγκαία για την επιβίωση με πάρα πολλά άχρηστα ψώνια.

 Και τώρα που ήρθε η ώρα της κρίσης μένουμε έκπληκτοι που χάνουμε την υπηρέτρια, το αυτοκίνητο και το σπίτι μας.

 Μας κορόιδεψαν, (κοινώς μας τη φέρανε) και μείς πέσαμε στην παγίδα χωρίς να σκεφτούμε αυτό που έλεγαν οι πρόγονοι μας «άπλωσε τα πόδια σου μέχρι εκεί που φτάνεις ».

 Επομένως τίποτα δεν κρατιέται αναλλοίωτο σ' αυτή τη ζωή αφού αλλιώς ξεκινήσαμε αλλού φτάσαμε και άγνωστο που θα πάμε ή που θα μας πάνε. Με φιλότιμο; Με δικαιοσύνη;  Ή με ντροπή στη λαιμητόμο των δανείων;

                                                                                               Ντίνα Σ. Μήτσου