Η ΥΠΕΡΟΧΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ!
> Είναι πολύ ωραίο το συναίσθημα που νοιώθει κανείς διαβάζοντας τις
> κολακευτικές αναφορές για την γλώσσα μας από τόσους ξένους και έλληνες
> επιστήμονες.
> Ειδικά εμείς οι παλαιότεροι που έχουμε διδαχθεί τα Αρχαία Ελληνικά στο
> Γυμνάσιο.
> Τελικά πιστεύω ότι από τα λίγα σημαντικά που έχουν μείνει στη χώρα μας
> και για τα οποία πρέπει να είμαστε υπερήφανοι, είναι η γλώσσα μας.
> Ας την διαφυλάξουμε λοιπόν.
>
> Η Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615
> λέξεις. είναι από την Ελληνική γλώσσα.. (βιβλίο Γκίνες)
>
> Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της
> πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι
> μόνο σ' αυτήν δεν υπάρχουν όρια.
> (Μπιλ Γκέιτς, Microsoft)
>
> Η Ελληνική και η Κινέζικη. είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή
> ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και.....στον ίδιο χώρο εδώ και
> 4.000 έτη. Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια
> δάνεια από τη μητέρα των γλωσσών, την Ελληνική.
> (Francisco Adrados, γλωσσολόγος).
>
> Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν
> χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και
> φιλότιμο Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από το βίο, την
> αγάπη από τον έρωτα. Μόνον αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό
> θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το συμφέρον από το ενδιαφέρον.
>
> Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει
> συνεχώς πώς να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να
> καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που
> ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει.
>
> Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές
> γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι
> με «ι» όπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα. Ο λόγος είναι πολύ απλός,
> το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει
> τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το
> πιάσουμε.
>
> Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί
> «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει
> δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει
> κρυφτεί). Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η,
> ι, υ, ει, οι κτλ) όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά
> αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια
> έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας μας.
>
> Επιπλέον η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα
> στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε
> μίας λέξης. Και αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την
> καθημερινή μας νεοελληνική γλώσσα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο,
> είναι η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών.
>
> Είναι πραγματικά συγκλονιστικό συναίσθημα να μιλάς και
> ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς τι ακριβώς λές, ενώ μιλάς και
> εκστομίζεις την κάθε λέξη ταυτόχρονα να σκέφτεσαι την σημασία της.
>
> Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να διδάσκονται τα Αρχαία με
> τέτοιο φρικτό τρόπο στο σχολείο ώστε να σε κάνουν να αντιπαθείς κάτι
> το τόσο όμορφο και συναρπαστικό.
>
> Η ΣΟΦΙΑ
>
>
> Στη γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο
> (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση,
> καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία
> σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε
> να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud,
> και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε να ισχύει. Στα Ελληνικά κάτι
> τέτοιο είναι αδύνατον. Γι' αυτό το λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά
> σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες.
>
> Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ
> είχε παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πει «Η
> θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη
> πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη
> αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο».
>
> Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων
> επίσκεψις». Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη
> (άρ=γή + έχων). Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ
> σημαντικό να έχει κανείς δική του γη / δικό του σπίτι. ( ΣημείωσηΒΜ
> από το αρ προέρχονται και αρουραίος καθώς άργυρος, άργιλος κτλ.)
>
> Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή=φωνή +
> θέω=τρέχω. Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι
> κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που
> σημαίνει στέκομαι).
>
> Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η
> λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με
> τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για τη σκέψη.
>
> Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω»
> που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα,
> σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» - ελαττώνει ως
> ανθρώπους - και μας φθίνει μέχρι και την υγεία μας. Και, βέβαια, όταν
> αναφερόμαστε σε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει, πως το
> λέμε; Μα, φυσικά, «άφθονο».
>
> Έχουμε τη λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». Διότι
> για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έλθει και στην ώρα του. Ωραίο δεν
> είναι το φρούτο όταν είναι άγουρο ή σαπισμένο και ωραία γυναίκα δεν
> είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το
> καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή, σε αυτή την
> περίπτωση, δεν μπορούμε να το απολαύσουμε.
>
> Ακόμα έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το
> «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να
> πηγαίνει κανείς όπου αγαπά . Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος
> είσαι όταν έχεις τη δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα
> ερμηνεία!!!
>
> Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι)
> επειδή όταν βλέπουμε (σε αρχική φάση οι Θεοί) ένα όμορφο
> αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας ευχαριστείται, αγάλλεται. Και από το
> θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της
> λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι +
> ίαση(=γιατρειά). Άρα, για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο
> άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και γιατρευόμαστε.
> Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται
> άμεσα με τη σωματική μας υγεία.
>
> Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα», η Ελληνική
> γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη
> σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο.
>
> Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην
> αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που μόνο Λατινική δεν είναι).
> Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη
> αναφέραμε, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο. Προσέξτε την
> τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που
> σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους
> είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα.
>
> Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με τη σκέψη του
> ανθρώπου. Όπως λέει και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984»,
> απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να
> περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων,
> καταργώντας συνεχώς λέξεις.
>
> «Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση», έγραφε
> ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των Ρουμάνων.
>
> Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου
> πνευματικά πολιτισμού. Το να μπορείς να μιλάς σωστά σημαίνει ότι ήδη
> είσαι σε θέση να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να
> παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.
>
> Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ
>
>
> Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη
> αυτή δεν είναι τυχαία αφού προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει
> τραγουδώ.
>
> Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος:
>
> «Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς θα ελιχθώ προς τα πάνω,
> όπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους
> γαλάζιους διαδρόμους συναντηθώ αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά,
> επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε Μεταξύ τους με μουσική».
>
> Ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαρριέρ επίσης μας
> περιγράφει την κάτωθι εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα: «Άκουγα
> αυτούς τους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσα που ήταν για μένα
> αρμονική αλλά και ακατάληπτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα
> - μητέρα των εννοιών μας - μου απεκάλυπτε ένα άγνωστο πρόγονο, που
> μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο παρελθόν, μα οικεία και μόνο από
> τους ήχους της. Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πει ένα
> βράδυ ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί
> που με είχαν αναστήσει».
>
> Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ιάνης Ξενάκης,
> είχε πολλές φορές τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι
> εφάμιλλη της συμπαντικής.
>
> Αλλά και ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη
> γλώσσα, που δίνει κορμί στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα
> αντικείμενα των αισθήσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν
> χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια
> τα γράμματα του αλφαβήτου.
>
> «Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί
> με τους κανόνες προφυλάττουν από την παραφωνία μια γλώσσα κατ' εξοχήν
> μουσική, όπως κάνει η αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις
> και υφέσεις που διορθώνουν τις κακόηχες συγχορδίες», όπως σημειώνει η
> φιλόλογος και συγγραφεύς Α. Τζιροπούλου-Ευσταθίου.
>
> Είναι γνωστό εξάλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν
> στην Ρώμη Έλληνες ρήτορες, συνέρρεαν να θαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν
> γνώριζαν Ελληνικά, τους ανθρώπους που «ελάλουν ώς αηδόνες».
>
> Δυστυχώς κάπου στην πορεία της Ελληνικής φυλής, η μουσικότητα
> αυτή (την οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανώς στα
> μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
>
> Να τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρχίας, του οποίους
> συχνά κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην
> Αρχαιοελληνική προφορά από ό,τι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως.
>
> Η Ελληνική γλώσσα επιβλήθηκε αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη
> στην μουσικότητά της.
>
> Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε
> ευνοημένη με μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα».
> Είναι πολύ ωραίο το συναίσθημα που νοιώθει κανείς διαβάζοντας τις
> κολακευτικές αναφορές για την γλώσσα μας από τόσους ξένους και έλληνες
> επιστήμονες.
> Ειδικά εμείς οι παλαιότεροι που έχουμε διδαχθεί τα Αρχαία Ελληνικά στο
> Γυμνάσιο.
> Τελικά πιστεύω ότι από τα λίγα σημαντικά που έχουν μείνει στη χώρα μας
> και για τα οποία πρέπει να είμαστε υπερήφανοι, είναι η γλώσσα μας.
> Ας την διαφυλάξουμε λοιπόν.
>
> Η Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615
> λέξεις. είναι από την Ελληνική γλώσσα.. (βιβλίο Γκίνες)
>
> Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της
> πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι
> μόνο σ' αυτήν δεν υπάρχουν όρια.
> (Μπιλ Γκέιτς, Microsoft)
>
> Η Ελληνική και η Κινέζικη. είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή
> ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και.....στον ίδιο χώρο εδώ και
> 4.000 έτη. Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια
> δάνεια από τη μητέρα των γλωσσών, την Ελληνική.
> (Francisco Adrados, γλωσσολόγος).
>
> Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν
> χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και
> φιλότιμο Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από το βίο, την
> αγάπη από τον έρωτα. Μόνον αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό
> θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το συμφέρον από το ενδιαφέρον.
>
> Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει
> συνεχώς πώς να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να
> καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που
> ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει.
>
> Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές
> γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι
> με «ι» όπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα. Ο λόγος είναι πολύ απλός,
> το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει
> τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το
> πιάσουμε.
>
> Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί
> «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει
> δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει
> κρυφτεί). Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η,
> ι, υ, ει, οι κτλ) όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά
> αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια
> έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας μας.
>
> Επιπλέον η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα
> στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε
> μίας λέξης. Και αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την
> καθημερινή μας νεοελληνική γλώσσα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο,
> είναι η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών.
>
> Είναι πραγματικά συγκλονιστικό συναίσθημα να μιλάς και
> ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς τι ακριβώς λές, ενώ μιλάς και
> εκστομίζεις την κάθε λέξη ταυτόχρονα να σκέφτεσαι την σημασία της.
>
> Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να διδάσκονται τα Αρχαία με
> τέτοιο φρικτό τρόπο στο σχολείο ώστε να σε κάνουν να αντιπαθείς κάτι
> το τόσο όμορφο και συναρπαστικό.
>
> Η ΣΟΦΙΑ
>
>
> Στη γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο
> (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση,
> καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία
> σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε
> να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud,
> και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε να ισχύει. Στα Ελληνικά κάτι
> τέτοιο είναι αδύνατον. Γι' αυτό το λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά
> σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες.
>
> Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ
> είχε παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πει «Η
> θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη
> πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη
> αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο».
>
> Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων
> επίσκεψις». Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη
> (άρ=γή + έχων). Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ
> σημαντικό να έχει κανείς δική του γη / δικό του σπίτι. ( ΣημείωσηΒΜ
> από το αρ προέρχονται και αρουραίος καθώς άργυρος, άργιλος κτλ.)
>
> Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή=φωνή +
> θέω=τρέχω. Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι
> κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που
> σημαίνει στέκομαι).
>
> Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η
> λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με
> τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για τη σκέψη.
>
> Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω»
> που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα,
> σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» - ελαττώνει ως
> ανθρώπους - και μας φθίνει μέχρι και την υγεία μας. Και, βέβαια, όταν
> αναφερόμαστε σε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει, πως το
> λέμε; Μα, φυσικά, «άφθονο».
>
> Έχουμε τη λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». Διότι
> για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έλθει και στην ώρα του. Ωραίο δεν
> είναι το φρούτο όταν είναι άγουρο ή σαπισμένο και ωραία γυναίκα δεν
> είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το
> καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή, σε αυτή την
> περίπτωση, δεν μπορούμε να το απολαύσουμε.
>
> Ακόμα έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το
> «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να
> πηγαίνει κανείς όπου αγαπά . Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος
> είσαι όταν έχεις τη δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα
> ερμηνεία!!!
>
> Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι)
> επειδή όταν βλέπουμε (σε αρχική φάση οι Θεοί) ένα όμορφο
> αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας ευχαριστείται, αγάλλεται. Και από το
> θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της
> λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι +
> ίαση(=γιατρειά). Άρα, για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο
> άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και γιατρευόμαστε.
> Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται
> άμεσα με τη σωματική μας υγεία.
>
> Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα», η Ελληνική
> γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη
> σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο.
>
> Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην
> αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που μόνο Λατινική δεν είναι).
> Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη
> αναφέραμε, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο. Προσέξτε την
> τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που
> σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους
> είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα.
>
> Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με τη σκέψη του
> ανθρώπου. Όπως λέει και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984»,
> απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να
> περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων,
> καταργώντας συνεχώς λέξεις.
>
> «Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση», έγραφε
> ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των Ρουμάνων.
>
> Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου
> πνευματικά πολιτισμού. Το να μπορείς να μιλάς σωστά σημαίνει ότι ήδη
> είσαι σε θέση να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να
> παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.
>
> Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ
>
>
> Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη
> αυτή δεν είναι τυχαία αφού προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει
> τραγουδώ.
>
> Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος:
>
> «Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς θα ελιχθώ προς τα πάνω,
> όπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους
> γαλάζιους διαδρόμους συναντηθώ αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά,
> επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε Μεταξύ τους με μουσική».
>
> Ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαρριέρ επίσης μας
> περιγράφει την κάτωθι εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα: «Άκουγα
> αυτούς τους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσα που ήταν για μένα
> αρμονική αλλά και ακατάληπτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα
> - μητέρα των εννοιών μας - μου απεκάλυπτε ένα άγνωστο πρόγονο, που
> μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο παρελθόν, μα οικεία και μόνο από
> τους ήχους της. Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πει ένα
> βράδυ ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί
> που με είχαν αναστήσει».
>
> Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ιάνης Ξενάκης,
> είχε πολλές φορές τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι
> εφάμιλλη της συμπαντικής.
>
> Αλλά και ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη
> γλώσσα, που δίνει κορμί στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα
> αντικείμενα των αισθήσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν
> χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια
> τα γράμματα του αλφαβήτου.
>
> «Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί
> με τους κανόνες προφυλάττουν από την παραφωνία μια γλώσσα κατ' εξοχήν
> μουσική, όπως κάνει η αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις
> και υφέσεις που διορθώνουν τις κακόηχες συγχορδίες», όπως σημειώνει η
> φιλόλογος και συγγραφεύς Α. Τζιροπούλου-Ευσταθίου.
>
> Είναι γνωστό εξάλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν
> στην Ρώμη Έλληνες ρήτορες, συνέρρεαν να θαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν
> γνώριζαν Ελληνικά, τους ανθρώπους που «ελάλουν ώς αηδόνες».
>
> Δυστυχώς κάπου στην πορεία της Ελληνικής φυλής, η μουσικότητα
> αυτή (την οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανώς στα
> μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
>
> Να τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρχίας, του οποίους
> συχνά κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην
> Αρχαιοελληνική προφορά από ό,τι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως.
>
> Η Ελληνική γλώσσα επιβλήθηκε αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη
> στην μουσικότητά της.
>
> Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε
> ευνοημένη με μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου